Bokt.nl

Ik bloosde. Nog nooit had een jongen mij aangekeken zonder mij uit te lachen of te schelden of die dingen.
Ik stond op en liep weg, zo zelfverzekerd mogelijk. Tot mijn verbazing floot hij me nog achterna ook! Zo knap was ik toch niet geworden?
Ik keek om en zag dat hij met zijn tong langs de binnenkant van zijn mond ging. Gatver! Dat zag er best vies uit!
Met rillingen over mijn lichaam rende ik naar huis, maar toen ik thuis kwam had ik het rare gevoel dat ik iets was vergeten. Boldy!
Ik wilde weer terug rennen, maar toen zag ik een klein hondje, hijgend aan komen rennen. "Boldy! Oh, sorry lieverd! Ik was je helemaal vergeten!" Ik nam hem in mijn armen en droeg hem naar binnen.
Ik legde hem in zijn kleine mandje en gaf hem een koekje. Daarna ging ik naar boven om te doen wat ik altijd deed: een afslankpil nemen.
Ik voelde me heel erg moe en zwak, en toen ik in de spiegel keek had ik vreselijke wallen onder mijn ogen.
Gapend kroop ik achter mijn bureau om mijn huiswerk te doen. De hele tijd moest ik gapen, wat was huiswerk ook saai zeg.
Voor ik het wist lag ik met mijn hoofd op het bureau te slapen...

"Huh, wat?" bromde ik, toen ik iemand hoorde praten. "Au, mijn hoofd..." Ik wreef over mijn hoofd. Ik lag op de grond in mijn kamer en zag een jongen voor me staan. Verschrikt stond ik op. Wat deed híj nou in mijn kamer! Dat is die jongen van het park! Ik deinsde achteruit en zag dat hij dichterbij kwam. "Wat wil je van me?!" riep ik angstig.
"Ik wil je zoenen, en nog veel meer dan dat!" grijnste hij met een gemene lach. Hij kwam nog dichterbij en ik gaf hem een trap in zijn maag. "Blijf van me af!"
Het leek de jongen niets te doen, logisch, hij had flinke spieren! Hij stak zijn handen uit en zette ze aan mijn keel. Ik kon bijna geen adem meer halen, zo hard kneep hij!
Hij liet los en gaf me een klap in mijn gezicht, waardoor mijn neus begon te bloeden. "Hou op, freak!" gilde ik huilend, in de hoop dat iemand buiten mij zou horen. Ik trapte heel hard in zijn zaakje (sorry voor dat woord.) en hij boog voorover. Daarna gaf ik hem een knietje tegen zijn gezicht, waardoor hij een schreeuw gaf en ik weg kon rennen. Ik had mijn mobiel in mijn zak zitten, dus ik rende naar de badkamer en draaide die op slot, waarna ik de politie belde.
"Help! Er is hier een jongen die me wil verkrachten!" gilde ik keihard in de telefoon. Ik luisterde even en gilde toen: "Gildestraat nummer zestien!" en hing op.
"Rosita, doe die deur open!" hoorde ik achter de deur.
Ik schrok. Hoe wist hij mijn naam nou? Bang ging ik op het toilet zitten, afwachtend wat hij ging doen. Maar hij bleef maar op de deur slaan. Plotseling hoorde ik sirenes. De deur sloeg open en snelle voetstappen op de trap volgden. Daarna een doffe klap, waarschijnlijk werd hij op de grond geduwd.
Ik deed voorzichtig de deur open en zag twee politieagenten die de tegenstribbelende jongen vasthielden. "Rosita, waarom kwam je nou niet uit de badkamer, ik wilde je alleen maar..."
Ik onderbrak hem: "Ja, je wilde me alleen maar verkrachten en vermoorden!" Ik zakte neer op de grond en veegde mijn neus af aan mijn witte trui, oeps! Ik had een soort van striemen van zijn sterke handen op mijn nek zitten, het bewijs dat hij me pijn gedaan had.
"Jij gaat maar even mee naar het politiebureau, jongeman!" zei één van de politieagenten. Ze namen de jongen hardhandig mee naar beneden en vertrokken. ik bleef huilend boven zitten.
Misschien was dat 'verbeteren' toch niet zo'n goed idee...

**Geplaatst**: 05-09-05 11:22

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 05-09-05 11:22

spannend... kan niet wachten op vervolg...

**Geplaatst**: 05-09-05 13:43

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 05-09-05 13:43

Spannend wel een hele verandering ineens een beetje te plots

**Geplaatst**: 05-09-05 16:19

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 05-09-05 16:19

erg spannend! wel leuk dat het ineens zoo veranderd

.. ga zo door!

**Geplaatst**: 05-09-05 16:49

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst: 05-09-05 16:49

Leuk verhaaal, niet stoppen, je moet echt doorschrijven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-05 21:17

Re: [verhaal] eenzaam.. (tijdelijke titel)

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-05 21:17

Gelukkig had ik niets meer gehoord van de jongen. Ik vond het echt eng, zo knap was ik nou toch ook weer niet?
Ik heb nog steeds dezelfde blubber aan mijn lichaam die ik altijd heb gehad. Tijd voor nog een pil, ik voelde honger opkomen. Ik pakte weer een pil uit de badkamerkast en ging op de weegschaal staan. Niets was eraf gegaan.
Ik had geen idee wat ik moest gaan doen. Voor de volgende dag zou ik me ziek melden, ik voelde me te beroerd na de gebeurtenis van net. Ik schoof mijn boeken van mijn bureau om te computeren. Ik had de beginpagina van MSN als startpagina, en daar zag ik iets. Anorexia en boloumia. Bij anorexia verbood je jezelf als het ware om te eten, en bij boloumia gaf je over in het toilet nadat je had gegeten. Hmm, klonk als iets wat ik had. Nee, onzin, ik verbood mezelf niet om te eten, ik vond gewoon dat ik minder moet gaan eten. En dat overgeven in het toilet deed ik soms. Ik moest gewoon dunner worden, dat was alles.
Ik sloot de computer af en besloot mijn moeder te bellen. Misschien zou ze wel naar huis komen als ik zei dat ik ziek was.
Ik pakte de telefoon en draaide het nummer van haar werk en wachtte tot er iemand opnam. “Goedenavond, u spreekt met reclamebureau Bloesem, wat kan ik voor u betekenen?” klonk er aan de andere kant van de lijn.
“Hallo, kan ik Rianne Bloesem spreken? Ik ben haar dochter.”
“Een ogenblikje.”
Ik wachtte tot ik mijn moeder kon spreken. Ik hoorde de stem van mijn moeder. “Hoi mam, ik ben ziek, kun je naar huis komen?” vroeg ik met een nep-zieke stem.
“Rosita, je weet dat ik geen tijd heb, ik moet nog zoveel doen, we moeten de deadline van morgen om tien uur nog halen en we hebben iets fout gedaan, zou je het alleen kunnen doen?” Haar stem klonk haastig en ik hoorde dat ze in papieren bladerde.
“Goed, je werk is natuurlijk toch veel belangrijker dan je dochter!” riep ik kwaad in de telefoon.
“Rosita, ik...”
Mijn moeder kon haar zin niet afmaken; ik had al opgehangen. Dan maar het nummer van mijn vader proberen. O nee, hij was natuurlijk op zakenreis in Australië. Wat had ik nou aan zulke ouders?! Ik wed dat ze me niet eens als kind gewild hadden. Ik werd nog eens depressief van het leven dat ik nu leidde.
Zuchtend liep ik me op de bank in de woonkamer zakken. Ik was zo moe, terwijl ik nooit te laat naar bed ging. Het kwam vast omdat ik zo weinig at. Ach, dat moest ik er maar voor over hebben, hoor.
Ik zette de televisie aan. Toen ik langs het nieuws zapte, zag ik iets staan wat me meteen opviel.
De nieuwslezer vertelde over een meisje dat pas was gestorven aan anorexia. Snel verder zappen, ik had er namelijk niets mee te maken. Ik zette hem op een film. En hoe kon het ook anders, een film over een meisje met boloumia. Ik zette de televisie uit en deed mijn ogen dicht.
Oh, ik moest de gordijnen nog dicht doen. Gapend stond ik op en deed de gordijnen dicht. Toen ik de laatste dicht deed schrok ik heel erg, wat was dat daarbuiten?