Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-05-05 12:54

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 14-05-05 12:54

‘Ik ben Kim, ik heb je wel eens op audities gezien. Je kunt goed acteren zeg! Maar daar wou ik het niet over hebben. Het ging me even om je moeder. Door haar zit je hier zeker hè?’
‘Eeh, ja, dat klopt…’ Deze vraag had Nathalie niet verwacht, en ze weet niet zo goed wat ze moet antwoorden.
‘Dat dacht ik al. De manier waarop ze je naar de audities bracht en je meenam naar de zalen. Je zag er gewoon vanaf dat ze té graag wilde. Ze wilde het liever als jij. Waar of niet?’
Nathalie weet niet wat haar overkomt. Eerst begint een wildvreemde tegen haar te praten, en dan zegt die ook nog waar zij al jaren mee zit. Ze begint te hakkelen.
‘Eeh, d…d…dat zo best eens kunnen. I..ik weet het niet.’
‘Je weet het wel, ik zie het aan je manier van antwoorden. Nou ga ik je iets vertellen wat je misschien heel raar zult vinden, maar wordt niet kwaad en blijf rustig, alsjeblieft. Het zal je nogal overdonderen, dus wees voorbereid.
Nathalie vindt het maar vreemd, wat zou Kim haar gaan vertellen? Ze zou er gauw genoeg achter zijn. Rustig begint Kim te vertellen:
‘Een hele tijd geleden, 15 jaar denk ik, heeft dezelfde vrouw die zich voordoet als jouw moeder, mij ook gedwongen om audities te doen. Ik moest verplicht diëten en na het eten was het altijd tijd om tekst te leren. Jouw ‘moeder’ is dus niet je echte moeder, maar die van mij…
‘Wat?! Hoe durf je! Eerst spreek je me opeens aan terwijl ik je niet ken, en nou beweer je ook nog dat mijn moeder niet echt mijn moeder is? Waar haal je het lef vandaan?! Ga weg, ga uit mijn ogen!’

**Geplaatst**: 14-05-05 13:19

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 14-05-05 13:19

oeee.. spannend.. Haha!

Meeeeer..

**Geplaatst**: 14-05-05 15:15

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 14-05-05 15:15

Meer!!

mooi hoor

**Geplaatst**: 14-05-05 15:35

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 14-05-05 15:35

Meeeer

**Geplaatst**: 14-05-05 15:37

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 14-05-05 15:37

erg mooi geschreven!
inderdaag, meer Lachen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-05 09:21

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-05 09:21

Ben weer bezig Lachen

Gister zat is steeds op de andere pc, en daar staat het verhaal niet op, maar nu is het weer in de maak Lachen

**Geplaatst**: 15-05-05 09:31

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 15-05-05 09:31

WOOW.. echt supermooi! MEEER..... Tong uitsteken

ik lees nu al 4 verhalen.. en ze zijn allemaal super... Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-05 09:34

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-05 09:34

Ik ben zelf niet zo tevreden over het stuk, maar ik plaats het toch even Lachen

‘Nathalie, wacht, doe rustig! Niet boos worden alsjeblieft! Ik kan er niks aan doen!’ probeert Kim wanhopig.
‘En waar is mijn echte moeder dan? Dat weet je zeker niet. Ik geloof er geen barst van, Kim!’
‘Waar je echte moeder is weet ik niet! Maar geloof me, het is echt waar!’ Kim probeert uit alle macht het goed te maken, maar Nathalie rent weg naar haar kamer. Kim besluit dat ze Nathalie eerst maar even tot rust moet laten komen. Over een uurtje probeert ze het wel weer.
Nathalie is helemaal in de war. Ze ligt op haar bed na te denken, na te denken over wat Kim heeft gezegd. Zoiets had ze helemaal nooit verwacht. Haar moeder is dus niet écht haar moeder. Maar wie is dan wel haar moeder? Die vraag blijft maar in haar hoofd hangen. Het antwoord, daar zal ze misschien wel nooit meer achter komen…

Nathalie staat voor de spiegel. Ze kijkt naar zichzelf. Wat ze ziet is een klein, erg dun meisje. Blauwe ogen, blonde haren…
Haar moeder komt haar kamer binnen en vraagt wat ze aan het doen is. ‘Ben je niet je tekst aan het leren? Morgen heb je auditie, je moet het kennen. Ik overhoor je over een half uurtje. Wat sta je daar toch in de spiegel te staren? Ze komt naast Nathalie staan. Nathalie kijkt in de spiegel naar haar moeder. Fors postuur, bruin haar, groene ogen… Het valt Nathalie op dat ze totaal niet op haar moeder lijkt. Ze heeft ook nog nooit iemand horen zeggen dat ze op haar moeder lijkt. Zou ze dan… zou ze dan misschien…
Nee, dat kan niet.

Laatst bijgewerkt door Many op 15-05-05 09:39, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst**: 15-05-05 09:37

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 15-05-05 09:37

Komt er zo nog een stukje? Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-05 09:38

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-05 09:38

Als het goed is wel Vork

**Geplaatst**: 15-05-05 09:41

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 15-05-05 09:41

Maak dr een boek van Vork

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-05 09:44

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-05 09:44

Zal ik dat eens doen? Clown

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-05 09:51

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-05 09:51

Kim komt haar kamer binnen. ‘Blijf rustig, ik hoop dat je al wat gekalmeerd bent. Ik zal het hele verhaal vertellen.’
Nathalie probeert rustig te blijven. Ze wil graag het verhaal horen. Kim begint te vertellen:
‘Toen ik nog heel klein was, kon ik al goed zingen. Ik zong bijna altijd wel. Mijn moeder nam me een keer mee naar een auditie. Ik vond het fantastisch en deed mijn best. Helaas was ik nét niet goed genoeg. Mijn moeder wilde me verbeteren en ik ging op zangles. Ik had een hele strenge juf en ik vond er niks aan, maar ik moest doorgaan van mijn moeder. Ik moest en zou een keer door audities heen komen. Mijn moeder reisde alle audities met me af. Ze had zelfs haar baan ervoor opgegeven. In het begin had ik ongeveer 1 keer in de maand auditie, later werd dat elk weekend, en soms moest ik zelfs onder schooltijd weg om auditie te doen. Ik had er geen plezier meer in, en de jury zag dat aan me. Ik deed niet meer mijn best en de audities gingen dan ook niet goed. Ik was altijd al een mollig meisje geweest, en mijn moeder dacht dat het daardoor kwam. Ik werd dus op dieet gezet. Constant had ik honger. Ik kon niet slapen en op school kon ik me niet concentreren. Mijn resultaten werden steeds slechter en daarom moest ik ook nog meer studeren van mijn moeder. Het werd steeds zwaarder. Op een gegeven moment kon ik het niet meer aan. Ik ben toen op school ingestort…
2 weken lang lag ik in het ziekenhuis en in al die tijd heb ik mijn moeder niet een keer gezien. Maar ik was blij dat er nu eindelijk wat gedaan werd. Ik kreeg weer gewoon te eten en het was gezellig op mijn kamer. Nadat ik uit het ziekenhuis werd ontslagen, ging mijn moeder gewoon door! Ik werd nog strenger op dieet gezet en moest nog meer audities doen. Als ik niet mijn best deed, werd ik geslagen. Door al dat diëten kreeg ik een eetstoornis. Ik ben er nog maar net overheen gekomen, en daarom werk ik nu hier. Ik wil de mensen die hetzelfde hebben als ik gehad heb, helpen om er weer bovenop te komen. Ik wil jou ook helpen, maar ik vond dat je eerst het verhaal moest weten. Begrijp je me nu?’

**Geplaatst**: 15-05-05 09:54

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst: 15-05-05 09:54

zo meer?

ben al meteen verslaaft..

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-05 09:58

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-05 09:58

In de maak Vork

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-05-05 10:04

Re: [verhaal] Gedwongen...

Geplaatst door de TopicStarter : 15-05-05 10:04

‘Ja, ik begrijp het.’ Nathalie is helemaal van de kaart door dit verhaal. Het lijkt zo ongelooflijk veel op wat haar ‘moeder’ bij haar heeft veroorzaakt! Dat het ooit zo ver is gekomen! ‘Maar hoe kon ze dan later bij mij problemen veroorzaken?’ vraagt Nathalie aan Kim.
‘Toen ik 13 was vertrok mijn moeder. Niet voorgoed, af en toe kwam ze nog wel eens om de hoek kijken, maar eigenlijk was ze weg. Ze had me zoveel aangedaan, maar toch vond ik het verschrikkelijk dat ze wegging. Het blijft toch je moeder…’
‘Wat erg, zeg. En toen ze wegging is ze dus naar ons toegekomen. Ik heb altijd gedacht dat ze mijn moeder was… Maar wat ik me nou dus nog afvraag, wie is dan mijn echt moeder?’ want op die vraag wil Nathalie nog wel antwoord hebben. Ze zal er hoe dan ook achter komen!
‘Dat vraag ik me dus ook af. Wat ik denk, is dat jouw moeder vlak na je geboorte is overleden, of net als mijn moeder is vertrokken. Daarna kreeg jou vader, mijn moeder als vriendin, en heeft ze zich dus voorgedaan als je echte moeder. Ik weet het niet, maar ik hoop dat we erachter komen. En ik hoop ook dat mijn moeder niet ondertussen weer iemand anders ziek maakt…’
‘Door jouw verhaal ben ik vastbesloten van die rottige eetstoornis af te komen, en mijn echte moeder te vinden! Help je me?’ Nathalie is vastberaden.
‘Natuurlijk help ik je. We gaan er alles aan doen om erachter te komen, maar eerst ga ik me volledig storten op jou. Ik ga jou helpen, en samen komen we er bovenop! Ga nu maar slapen. Laat alles rustig op je inwerken. Morgen beginnen we!’