Bokt.nl

Citaat:

Als ik bij het ziekenhuis ben, zie ik een dokter voor de deur van mijn vriend staan. Gedachten schieten door mijn hoofd: Wat is er? Toch niks met mijn vriend? Nee toch?! gister was hij nog zo goed in orde! Snel loop ik naar de deur. ''Wat is er?'' vraag ik. De dokter kijkt me aan en knikt naar z'n assistent. Weer schieten gedachten door mijn hoofd. Waarom knikt hij? Waarom verteld hij niks? Er is iets, ik weet het zeker!
Als de assistent vraagt of ik even mee wil lopen, doe ik dat maar. We lopen door een lange gang. Als we in een apart kamertje zijn begin ik te vragen: ''Wat is er? Toch niks ergs met mijn vriend he?!'' Van spanning begon ik te huilen. Zachtjes begon de assistent te praten: ''Je vriend heeft een flinke achteruit gang, hij moet geopereerd worden aan zijn rug''. ''Maar wat is er dan precies?"vraag ik geschrokken.''Dat weet ik ook niet precies maar we zijn bang dat de rug helemaal scheef gaat groeien en daardoor is de kans groter dat hij vroeger dood gaat dan we verwachtten, voor de zekerheid willen we hem opereren. Wees maar niet bang, 90 % van deze operatie gaat goed!'' '' Mag ik even bellen?'' vraag ik. '' Loop maar achter me aan''zegt de assistent. Als we in een klein kamertje komen, geeft hij mij de telefoon. Ik toets snel het telefoonnummer in van Jil. ''Heey, waar ben je ?! we maken ons ongerust.'' ''Mijn vriend.." zeg ik snikkend. '' Wat is er met je vriend? Toch niks ergs?'' '' Willen jullie naar het ziekenhuis komen, dan leg ik het uit.'' '' Oké, we zijn er zo !'' Ik hang de telefoon op en begin te huilen. De assistent bied een stoel aan, ik ga zitten. ''Gaat het een beetje?'' vraagt hij. Ik knik maar voel me eigenlijk helemaal niet goed! ''Mag ik naar mijn vriend toe?'' vraag ik. '' Dat weet ik niet, loop maar even mee, dan vraag ik het''.

Noukie schreef:

ik vind het echt zielig allemaal! Echt, je zal maar in zo'n situatie zitten
maar wel goed verhaal hoor! Want eigenlijk houd ik wel van een beetje drama in een verhaal.

Citaat:

Ik loop er achteraan, weer door die lange gang. Als de assistent een gebaar maakt dat ik moet blijven staan, zijn we voor de kamer van mijn vriend. Ik wacht en zie dat hij de kamer inloopt. ''Janet!'' hoor ik dan vanuit de ingang komen. Ik herkende de stem, het was Marjet. Snel kijk ik om en word meteen omhelst. ''Wat is er met je vriend?'' Vraagt Jil geschrokken. ''Hij moet geopereerd worden, er is 90% dat hij het haalt''. ''Maar waaraan moet hij geopereerd worden?'' vraagt Marjet. ''Aan zijn rug, ze zijn bang dat de scheve rug te ver door groeit en hij daar aan kan sterven''. Ik begin te snikken. ''Het komt goed, het komt goed'' zegt Jil dan. Door de vertrouwde stem word ik rustiger. Als de deur open gaat, komt de assistent naar buiten. ''Je mag er in, maar niet langer dan 10 minuten.'' Als we naar de deur lopen zegt hij: ''Je mag maar met 2 personen, 1 van jullie zou hier moeten wachten''.

Citaat:

''Ik blijf hier wel'' zegt Jil. ''Maar..'' zeg ik. Wat moest ik nou zeggen? Zij bood zich aan, ik dwong haar niet. ''oke, lief van je!''zegt Marjet. Als ik naar Jil blijf kijken knikt ze naar de deur. Een beetje schuldig draaide ik me om. Waarom heb ik nou schuldgevoel? Als ik de klink naar beneden haal zucht ik diep. Als ik hem zie komen al mijn gevoelens naar buiten. Ik loop naar m'n vriend en geef hem een kus. Als m'n vriend gebaart dat ik op bed moet gaan zitten, ga ik zitten. Marjet komt naast me zitten. ''Ik vind het heel erg voor jullie. Ik bedoel..dat jullie relatie zo moet eindigen''. Waarom zegt ze dit nou? Ik begin te snikken. M'n vriend pakt m'n hand en zegt: ''Het mag dan wel eindigen, maar het gaat mooi eindigen!'' ''Wat bedoel je daarmee?'' vraagt Marjet, ook ik kijk vragend op. Gedachten schieten weer door mijn hoofd: Wat is hij van plan? Heeft hij de arts gevraagd? Nee, van die arts mocht hij niet naar huis!

Eqfan schreef:

Citaat:

''Ik blijf hier wel'' zegt Jil. ''Maar..'' zeg ik. Wat moest ik nou zeggen? Zij bood zich aan, ik dwong haar niet. ''oke, lief van je!''zegt Marjet. Als ik naar Jil blijf kijken knikt ze naar de deur. Een beetje schuldig draaide ik me om. Waarom heb ik nou schuldgevoel? Als ik de klink naar beneden haal zucht ik diep. Als ik hem zie komen al mijn gevoelens naar buiten. Ik loop naar m'n vriend en geef hem een kus. Als m'n vriend gebaart dat ik op bed moet gaan zitten, ga ik zitten. Marjet komt naast me zitten. ''Ik vind het heel erg voor jullie. Ik bedoel..dat jullie relatie zo moet eindigen''. Waarom zegt ze dit nou? Ik begin te snikken. M'n vriend pakt m'n hand en zegt: ''Het mag dan wel eindigen, maar het gaat mooi eindigen!'' ''Wat bedoel je daarmee?'' vraagt Marjet, ook ik kijk vragend op. Gedachten schieten weer door mijn hoofd: Wat is hij van plan? Heeft hij de arts gevraagd? Nee, van die arts mocht hij niet naar huis!

Citaat:

'' gewoon, ik bedoel er niks mee maar wil gewoon dat het allemaal goed eindigt, het liefst ga ik hier weg!'' vertelt hij. Gelukkig! hij heeft geen rare dingen in zijn hoofd! ''David heeft nu rust nodig, zouden jullie de kamer willen verlaten ?!''klinkt de stem van de dokter. Snel geef ik David een kus en loop samen met Marjet de kamer uit. ''Dat was wel heel erg kort!'' mompel ik. ''Tjah..het is misschien wel beter zo'' zegt Marjet. Wat bedoelde ze daarmee? Was zij ook bang dat David rare dingen in zijn hoofd haalde? of verbeelde ik het me nu gewoon? Als we teruglopen naar de plek waar Jil stond, zien we haar nergens staan. Waar zou ze zijn? Er is toch niets ergs?