

Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
Citaat:Terwijl ik met mijn drinken in mijn hand Ilona en Mark zocht, zag ik nog meer bekende mensen langskomen. Met een aantal ervan praatte ik even, maar ik bleef onrustig wachten op de terugkomst van Ilona. Eindelijk zag ik haar komen, en Mark ook, met zijn vrienden. Ze schoven bij ons aan en al snel was het erg gezellig. “Zeg Suus, zin om te dansen?” vroeg Mark. Mijn twijfelende blik schoot even naar Ilona, maar die was druk in gesprek met een vriend van Mark. Snel nam ik een besluit en hakte de knoop door. Waarom niet? Samen liepen we een stukje weg en kletsen wat onder het dansen. Ik leefde me uit en zag verschillende meiden jaloers naar me kijken. Ik grinnikte. Jammer, maar Mark was bij mij! “Weet je,” begon hij, “ik zie jou best wel zitten.” Ik keek omhoog, mijn ogen ontmoetten die van hem en ik voelde hoe een lichte blos over mijn wangen gleed. “Ik jou ook, al een hele tijd.” Hij keek me glimlachend aan en ik voelde hoe zijn hand naar mijn heup gleed en zijn gezicht dichterbij kwam. Juist toen ik mijn ogen wilde sluiten voelde ik dat er een visioen op kwam zetten. Dat had ik wel vaker, beelden flitsten dan voor mijn ogen en ik zag de toekomst. oliebol, dacht ik, niet nu! Snel wendde ik me af. “Mark, wacht even. Ik voel me ineens niet zo lekker. Wil jij tegen Loon zeggen dat ik even naar de w.c. ben?” Hij knikte begrijpend. Ik rende bijna naar de toiletten en sloot mezelf op. Diep ademhalend wachtte ik op wat er komen ging, en het duurde niet lang. Beelden flitsten voor mijn ogen. Ik snakte naar adem toen ik zag wat er gebeurde. Nee, dacht ik in paniek, dat kan niet, dat mag niet! Ik probeerde me te concentreren op het meisje dat ik zag. In paniek besefte ik dat het om mijzelf ging. Nee, dacht ik, dat laat ik niet gebeuren. Door een waas van tranen zag ik hoe mijn beeld langzaam normaal werd en ik begon te snikken. Dit mocht niet, dit kon niet. Ik probeerde mezelf onder controle te krijgen en haalde diep adem, terwijl ik in gedachten tegen mezelf praatte. Rustig meid, je redt het wel. Fatsoeneer jezelf, ga naar Loon, vertel wat er aan de hand is en ga hier weg. Er zal je niks gebeuren. Zo op mezelf inpratend vatte ik mijn eigen, nuchtere moed weer. Ik veegde de tranen van mijn wangen, haalde diep adem, klikte het slot open en bekeek mezelf in de spiegel. Het kon nog wel, concludeerde ik, voordat ik de toiletten verliet en door de lange, donkere gang terugliep naar de sporthal.