Bokt.nl

Citaat:

De geur van vers gezette koffie waande zich een baan door de woonkamer. De verzorging was nog niet langs geweest, die kwamen pas na het ontbijt. Mevrouw Pompier stond in de keuken broodjes met chocopasta te smeren, het favoriete beleg van haar man. Hij was echt een zoetekauw. In de middag liep ze altijd naar de winkel om een fles cola voor hem op te halen. Soms wel tot drie keer toe, omdat ze dan vergat dat ze al boodschappen had gedaan. Meneer Pompier was ondertussen op weg naar de brievenbus om de krant van vandaag op te halen. Niet zo snel, want op zijn leeftijd was het nou eenmaal niet meer zo gemakkelijk om moeiteloos en snel te bewegen. “Dag buurman!” Zijn arm kwam langzaam omhoog in een poging om meneer Adelaar te begroeten. “Goeiedag, Harmannus! Vanmiddag komen mijn kinderen op visite, heb je de tijd om mijn schoenen gereed te maken?” Meneer Adelaar was erg gesteld op zijn uiterlijk. Zodra hij de deur uit zou gaan of wanneer hij visite kreeg zorgde hij er voor dat hij een nette blouse, met daar overheen een colbert en een das droeg. Meneer Pompier poetste dan zijn schoenen. Er hing niet voor niets een bordje bij de deur van de familie Pompier met Pompiers schoenpoets, doet uw schoeisel langer meegaan. In zijn jonge jaren was meneer Pompier akkerbouwer. Hij teelde vooral aardappels, maar zo nu en dan ook groenten zoals bloemkool en spinazie. Dat was beter voor de vruchtbaarheid van de grond wist hij uit ervaring. Af en toe moest er iets anders op groeien dan aardappels. Tegenwoordig kon zijn lichaam dat werk niet meer aan. Maar ach, vond hij, er moet toch gewerkt worden. Dus werd hij schoenpoetser. Geregeld kwamen er bewoners langs om hun schoenen te laten poetsen. “Geen probleem, zet ze straks maar voor de deur. Zodra ze glimmen zal ik ze weer terug brengen.” En zo wandelde hij terug naar huis. Mevrouw Pompier zat aan de gedekte tafel te wachten tot haar man terug zou komen met de krant van vandaag. Elke ochtend namen ze tijdens het ontbijt het nieuws van de dag door en elke dag verbaasde mevrouw Pompier zich over de datum van vandaag. Hoe kan dat nou, dacht ze dan, mijn dochter gaat morgen trouwen! Het zal wel een drukfout zijn. Echter sprak ze door haar twijfel die gedachte nooit uit. Naarmate de dag vorderde werden er broodjes gesmeerd, koffie gezet, cola gekocht en gedronken en zo nu en dan kwam er een zuster langs om de nodige zorg te verlenen.

De avond viel. Mevrouw Pompier vermaakte zich met één of ander televisieprogramma over de plaatselijke kringloopwinkels, waarin verteld werd hoe deze winkels in de buurt ooit zijn ontstaan. “Zo nu en dan koop ik echt antieke spullen.” Een jonge vrouw leunde op een retro stoel die voor haar stond geparkeerd. “Nou, nou. Antiek? Moet je horen, Harmannus, een knaloranje stoel uit de jaren ’70, dat is toch geen antiek!” Maar meneer Pompier gaf geen reactie. Mevrouw Pompier zette de televisie uit en kroop voorzichtig naast haar in bed. Van schrik schoot haar hartslag omhoog. Er is iets vreselijk mis, dacht ze. Niet veel later arriveerden de zusters. Mevrouw Pompier hoorde de sirenes van de ambulance galmen door de straten. De arts snelde zich naar binnen. Reanimatie mocht niet baten. “Het is te laat,” constateerde hij. “Ik voel geen polsslag meer”.

Een geur van vers gezette koffie waande zich de volgende ochtend door de woonkamer. Mevrouw Pompier smeerde broodjes met chocopasta. De koffiemokken stonden al klaar op tafel. Goh, dacht ze, Harmannus is weer eens laat. Ach, hij zal wel weer aan het kletsen zijn met de buurman. Ze nam plaats aan tafel. Intussen dacht ze na over wat ze morgen aan zou trekken op de bruiloft van haar dochter.

Xip schreef:

Ik heb ze ook allemaal gelezen en vind ze ook super! Heerlijk om te zien hoe iedereen een andere uitvalshoek kiest. Als de inzendingen gesloten zijn zal ik wat dieper ingaan op wat ik van elk verhaal vind, aangezien ik ze toch nog even moet vergelijken tegen die tijd.

Xip schreef:

Ligt eraan, dat is misschien wel handig, dan kunnen alle verhalen ook bij elkaar in de beginpost... Ik ga nadenken, meedenken is welkom!

Damned schreef:

Het is de laatste week dat we nog iets kunnen inzenden, zijn er nog mensen met leuke verhalen? Ik heb wel nog een ideetje, maar ik weet niet of ik tijd ga hebben..