Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-07-13 18:12

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst door de TopicStarter : 28-07-13 18:12

Ik twijfel..

**Geplaatst**: 28-07-13 18:44

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst: 28-07-13 18:44

Ik twijfelde ook toen ik ja of nee moest zegge, maar misschien kan je er later nog iets speciaals mee doen.

**Geplaatst**: 31-07-13 22:40

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst: 31-07-13 22:40

Het paard moet der moeder eens een gigantische schop geven <<)

**Geplaatst**: 02-08-13 15:59

Geplaatst: 02-08-13 15:59

jadeken schreef:
Het paard moet der moeder eens een gigantische schop geven

Zoiets ja; dat hij Josa helpt, dat hij haar meer vertrouwen geeft of dat het paard iets met haar opa temaken heeft ofzo.

Laatst bijgewerkt door annick12 op 02-08-13 16:01, in het totaal 2 keer bewerkt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-13 16:00

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-13 16:00

jaa goed idee!
ik heb het wel een beetje veranderd, dus het zal iets anders gaan dan de vorige update

**Geplaatst**: 02-08-13 16:02

Geplaatst: 02-08-13 16:02

tonylove schreef:
jaa goed idee!
ik heb het wel een beetje veranderd, dus het zal iets anders gaan dan de vorige update

$*\o/*$

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-13 16:07

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-13 16:07

haha

**Geplaatst**: 02-08-13 16:17

Geplaatst: 02-08-13 16:17

leuk! ik lees mee. Vind dat je het super goed doet voor zo'n jonge leeftijd en ik ben benieuwd naar het vervolg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 02-08-13 16:18

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst door de TopicStarter : 02-08-13 16:18

heel erg bedankt!

**Geplaatst**: 02-08-13 20:25

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst: 02-08-13 20:25

Komt er weer een upje?

**Geplaatst**: 02-08-13 21:35

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst: 02-08-13 21:35

Ja Upje
Als laatste zou ik doen dat der verpleegster haar adopteerd :))

**Geplaatst**: 03-08-13 11:39

Geplaatst: 03-08-13 11:39

Mooi verhaal! Ga zo door
Ik blijf volgen!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-13 12:20

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-13 12:20

Ik ben eindelijk weer aan het schrijven :))

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-13 12:38

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-13 12:38

Toen ik naar binnenliep, vloog er een vlaag warmte in mijn gezicht.
Ik deed de deur dicht en ging op een strobaal zitten.
Ineens miste ik mijn vader. Hij was dan wel verslaafd aan de drugs, maar hij was net als opa niet agressief tegen mij.
Ik hield ook van hem... Ineens biggelde er een traan over mijn wang. Het leek of alles van mij afgepakt werd, mijn opa, mijn papa was altijd in het buitenland, mijn huisdiertjes zijn allemaal weg, verkocht of ineens verdwenen....
Ik wou dat ik weer een dier had, waar ik alles mee delen kan, dat hij dan wel niks terug zegt maakt mij niet uit, ik vind dieren toch leuker dan mensen.
Ik was van plan gewoon te gaan slapen en morgen verder te gaan lopen op zoek naar een bewoond huis, en dan zal ik vragen of ik te eten mag en een slaapplek. Misschien wisten ze zelfs wel een opvangtehuis!
Ik ging liggen, sloot mijn ogen en sliep in, in een diepe, droomloze slaap.

De volgende morgen ging ik alweer vroeg op pad. De zon verlichtte met haar eerste stralen het land. Ik liep en ik liep, mijn buik brulde om eten, maar wie goed doet, goed ontmoet, dacht ik en ik bleef doorlopen. De regen viel ineens uit het niets met bakken uit de lucht. Ik heb denk ik nog nooit zo veel en ver gelopen. Ineens doemde er een heel groot huis voor mij op. 'Opvangtehuis Het Kindertje' las ik Hardop tegen mijzelf voor. De zenuwen gierde door mijn lichaam. Wou ik dit wel? Bij allemaal vreemde mensen en kinderen zitten? Wou ik wel ondergebracht worden bij een pleeggezin? Ik nam mij voor gewoon binnen te stappen. Doorweekt en wel liep ik naar binnen.
Meteen kwam er een vrouw naar mij toe. 'Och Meis je bent helemaal doorweekt! Kom, dan neem ik je mee en kun je vertellen!' Ik werd meegenomen naar een kleurrijke kamer. De vrouw sloeg een dikke handdoek om mij heen en stopte mij wat lekkers toe. 'Nou vertel maar.' Zei ze en ze ging zitten. Zonder enige emotie te tonen vertelde ik alles. Ik liet geen traan en mijn gezicht stond strak. Alles en iedereen had alles al uit mij getrokken...

Hoofdstuk 4
———————
Toen ik vertelde over mijn opa, moest ik even slikken, maar toch bleef ik gevoelloos vertellen, alsof niks mij meer schelen kon.
De vrouw liet me alles rustig vertellen.
Toen ik klaar was stond ze op en liep weg.
'Kom' zei ze en ze liep alweer verder.
Langzaam slofte ik achter haar aan.
Ik werd naar een kamer gebracht met een bed en een wc.
Er waren nergens andere kinderen.
Ze legde mij in bed en stopte mij in, alsof ik een klein kindje was.
Ik trok een boos gezicht.
Ze liep weer weg en deed de kamer op slot. Ik gooide de lakens van mij af en stond op. Ik moest hier weg, ik vond het hier verre weg van fijn.
Maar aan de andere kant, ik had een bed om in te slapen, waarom zette ik geen wekker?! Treurig plofte ik terug op mijn lakens. Ik zou hier slapen, besloot ik. De volgende dag keek ik wel weer verder. Ik legde mijn hoofd op mijn kussen en viel meteen in slaap...

De maan stond nog hoog in de lucht toen ik wakker werd. Lusteloos sloeg ik de dekens van mijn benen en trok rillend een broek aan. Ik had al gezien dat je het raam open kon schuiven, zo'n raam had ik namelijk ook op mijn kamer thuis. Met een dikke sweater, een vest en een lange broek, verdween ik in de duistere nacht. Ik hoorde geluiden die mij bang maakte, maar ik liep dapper door. Ik kon dit door alles wat er gebeurt was, dit had mij steeds sterker gemaakt en ik voelde geen angst meer, maar vastberadenheid en als het moest, klaar om klappen uit te delen. Door de zwarte kleren die. Aanhad, viel ik absoluut niet op. Naast mij raceden er auto's voorbij op de snelweg. Hun lichten verlichtte mijn weg, in harmonie met de maan. Die maan waar iedereen naar keek, die maan die mij nu hielp eindelijk mijn juiste pad te verlichtten...
Ik pufte en hijgde van alle inspanning. Blijkbaar had ik toch niet zo heel erg lang geslapen. Ik ging op een omgehakt boomstammetje zitten. Toen ik net weer weg wou gaan, kwam er een jongen naast mij zitten. Ik schrok mij te pletter en nam een dreigende positie aan.
De jongen keek mij aan. Zijn ogen stonden rustig en Zijn haar zat een beetje in de war. Hij had het zelfde vest aan als mij, alleen de jongensversie. Hij boog zich naar mij toe. Dit wou ik niet! Ik probeerde los te komen, mijn de jongen hield mij stevig vast. Ik probeerde mij te ontdoen van zijn greep, maar het lukte niet. Hij probeerde bij mijn borsten te komen, nu ging het toch echt te ver! Ik gaf een harde trap. De jongen zijn greep verslapte en zijn gezicht stond grauw van de pijn. Snel krabbelde ik overeind en rende weg, het diepe, donkere bos in. En toen ik bijna verdwenen was, riep ik een keer heel hard 'BLIJF VAN MIJ AF, WAAROM GEBEURT MIJ DIT, ALTIJD ZULKE DINGEN!' Ik zakte door mijn benen en probeerde de tranen tegen te houden, maar het lukte niet. Toen mijn tranen op de grond drupte, viel de regen met bakken uit de hemel. ' o opa, o lieve lieve opa, waar ben je nou?' Fluisterde ik zacht. En ineens werd alles slap, waarna ik met een doffe klap op de grond belande.

Laatst bijgewerkt door Juuultjee op 12-08-13 12:48, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 12-08-13 12:47

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst: 12-08-13 12:47

Blijf schrijven!!!!!!!!!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-13 12:49

Re: [VER] Ik Heb Iemand Nodig...

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-13 12:49

Zit een heel klein stukje bij.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-08-13 13:54

Geplaatst door de TopicStarter : 12-08-13 13:54

Ik werd wakker van gesnuif. De schrik sloeg mij om het hard, wou iets mij opeten?! Ik opende voorzichtig beide ogen en keek langzaam achterom. Daar stond een paard, een zwartbont paard. Hij keek mij olijk aan. Grinnikend ging ik rechtop zitten. Het paard kwam meteen vriendelijk naar mij toe lopen, maar toen ik hem aaien wou, deinsde hij geschrokken met zijn oren in zijn nek achteruit. Ook ik schrok hiervan. Een siddering ging over mijn rug. Trillend tilde ik mijn hand op. Op zijn hoede kwam het paard weer dichterbij om aan mijn hand te ruiken, waarna hij eens hard snoof en naast mij kwam liggen. Was dit echt? Bevend stond ik op. Meteen stond het paard ook op. Ik liep naar het meer om wat te drinken. Terwijl het heldere, heerlijke water zijn weg vond in mijn lichaam, zag ik dat het paard bij de oever van het meer op mij stond te wachten. Dit was te gek voor woorden! Hoe zou ik het paard noemen? Het was duidelijk nog erg wild en niet gewend aan mensen, maar wou wel bij mij blijven... Trust! Ik zou hem Trust noemen! Vertrouwen in het Engels. Voorzichtig liep ik naar Trust toe, die zich nu wel liet aaien. Toen ik hem aanraakte voelde het als een soort schok, als een verbintenis voor het leven, alsof ik hem al kende...
'Dag grote jongen, vind jij mij zo lief? Jij bent ook lief hoor...' Praatte ik tegen Trust, terwijl ik stevig over zijn witte hoofd wreef. Ik keek diep ik zijn blauwe ogen, die die liefde uitstraalden, vertrouwen en een stukje wat mij geruststelde. Trust liet een diepe bries horen en keek naar zijn rug, vervolgens weer naar mij. 'Wil je dat ik....' Mijn stem stierf weg. Ik draaide mijn ogen weg, net alsof ik mij schaamde dat ik alweer moest huilen. De laatste keer dat ik reed, was dat ik 3 jaar oud was, alles nog vredig was en ik samen met mijn moeder in het zadel zat, en de eerste keer dat ik met paarden in aanraking kwam, was toen ik 1 en een half was, toen ik mocht kijken bij een pasgeboren veulentje, dat precies op Trust leek. Een zwartbont hengstje, met 1 maanoog.Mijn papa en mama hadden samen in de deuropening gestaan, toen ik bij het veulentje was gaan liggen en vervolgens samen met het veulen in slaap gevallen was.
Trust gaf mij een duwtje, of hij wou zeggen 'kom op, ik vind je lief, doe het nou maar!' Ik draaide mijn hoofd weer om naar Trust, die mij aankeek met zijn trouwe, blauwe ogen. Een blik die mij zo bekend voorkwam, maar ik mij toch niet kon herinneren. Ik nam een Grote hap adem en ging naast Trust staan. Ik nam een aanloopje en zette mijn handen op Trust zijn rug. Met de nodige moeite klok ik op Trust zijn rug. Hij schudde wild met zijn hoofd en liep een paar meter achteruit.
'Rustig maar maatje, ik ben bij je, hoor je mij? Ik zit hier, boven op je rug, je hoeft niet bang te zijn mannetje.' Zei ik geruststellend. Trust draaide zijn oren naar mij toe. ' ja goed zo, hier ben ik.' Hij draaide zijn hoofd en duwde met zijn roze snuit tegen mijn knie. Zijn neusgaten stonden wijd, maar zijn ogen nogsteeds koel.

Zonder enig tuig stapten ik en Trust samen door de bossen. Na een hele tijd genoot ik weer. Trust had mij weer plezier gebracht. Samen waren we nog sterker dan alleen! Ik voelde mij veilig op de rug van deze gespierde, lieve, sterke hengst. Nog steeds had ik het gevoel dat ik hem kende, maar er kwam steeds niks in mij op. Ik had wel zin in wat meer actie. Ik gaf een heel klein kneepje met mijn benen, waar (wat logisch was) Trust niet op reageerde. Hoe moest ik hem duidelijk maken dat ik harder wilde? 'maatje, zullen we een tandje harder gaan?' Ik klikte met mijn tong, Trust draaide zijn oren naar mij toe en na een lange twijfeling van Trust, draafde hij voorzichtig aan. 'Goedzo! Zie je wel dat je het kunt!' Trust ging harder en harder en galoppeerde aan. Eerst zachtjes, maar toen ik niks zei, steeds harder en harder, tot ik niks meer scherp kon zien, alleen even een flits die langskwam, zo snel gingen we!
Ik genoot van mijn grote vriend, waarvan ik wist dat hij mij de liefde terug kon geven die ik zo lang niet gekend meer had...

Moe maar voldaan pufte ik en Trust even later uit bij een boomstam. Terwijl Trust Trouw voor mij de wacht hield, dommelde ik een beetje weg. Ik droomde over Trust, die vurig door een groot landschap galoppeerde. Ineens was ook ik er en ik zat met een grote glimlach op zijn rug. Weer reden we helemaal tuigloos. Het was of zweefden, alsof Trust de grond niet raakte, want weer ging hij ontiegelijk hard. Mijn haar wapperde achter mij aan. Het bezorgde een voldaan gevoel mij weer zo blij te zien, zo hoe ik mij al jaren niet meer gezien had. Ik mijn gedachte bedankte ik opa. En toen ik wakker werd besefte ik dat Ik er nu een vriend voor het leven bij had...

Dit hoofdstuk heette trouwens trust

Er komen nog foto's/tekeningen