Bokt.nl

Citaat:

Lucas
Wat een draak is me het toch ook! Ik ga mijn handen vol aan haar hebben, dat is een ding dat heel zeker is! En zo energiek, zo sierlijk!
Vol bewondering kijk ik naar al haar bewegingen, sprongen en gangen. Zo’n prachtig veulen heb ik nog nooit gezien! En dat ze speciaal is wisten we al, maar dat ze zo uitpakt, zonder moeder, heb ik nooit verwacht!
Diep in gedachten zit ik heerlijk in de zon te kijken naar die kleine boef. Plotseling hoor ik haar hoefjes naar mijn kant toe denderen, ik word opgeschrikt uit mijn gedachten en zie hoe Fly als een bezetene, recht op mij af komt rennen! Ik schrik me wezenloos en voor ik het in de gaten heb, staat ze netjes voor mijn voeten stil. Ik slaak een zucht van opluchting, en tot mijn grote verbazing loopt ze naar de plek naast mij en gaat ze liggen.
Tevreden zucht ze en zoekt ze met haar neusje naar mijn hand. Ik schuif iets op, zodat ik wat dichterbij haar zit. Na ik denk een kwartiertje laat Fly haar hoofd rustig op mijn schoot zakken. Alleen zitten mijn benen in de weg, want ik zit met opgetrokken benen tegen het hekwerk aan. Voorzichtig leeg ik mijn benen een voor een neer, Fly’s hoofdje zakt met ze mee.
Ik kijk hoe ze steeds meer moeite moet doen om haar oogjes open te houden wat best wel rustgevend is. Haar regelmatige ademhaling, haar hartslag. Eindelijk kan ik me na de afgelopen paar dagen ontspannen. Terwijl ik haar zachtjes over haar hals streel, hoor ik dat ze een beetje snurkt. Ze slaapt! Op mijn schoot!

‘Floor, Floortje. Roep mam eens?’ Zeg ik zacht als ik mijn kleine zusje langs zie lopen. Ze snapt niet zo goed waarom ik op de grond zit, maar als ze iets beter kijkt, rent ze meteen weg. Ze weet wat ze moet vragen.
Niet veel later komt Floortje er weer aangerend met pa en ma achter haar aan. Ma heeft het fototoestel in haar hand en wanneer ze het tafereel ziet, laat ze bijna het fototoestel vallen.
‘Ah! Wat lief! Wat ziet ze er schattig uit als ze slaapt!’ zegt ze zachtjes.
Ik verwachte niet dat pa ook mee zou komen, omdat Fly hem doet herinneren aan Saela, maar ook bij hem kan ik een kleine glimlach en een lichte twinkeling in zijn ogen ontdekken.
‘Dat deed Saela ook bij mij, maar toen ik haar kreeg was ze al veel ouder…’ Zachtjes fluistert hij terwijl hij vecht tegen zijn tranen.
Ma loopt nu de paddock binnen en maakt een paar foto’s, en madame blijft heerlijk slapen! Floortje hangt verliefd op het hek.

‘Ze is echt zo lief! Mag ik haar aaien?’ Ze kijkt vragend naar pa, die vastbesloten nee knikt.
‘Ah toe! Ik zal heel voorzichtig zijn! Please!’ Ze kijkt van pa naar mij, van mij naar ma en van ma weer naar pa met de grootste pruillip die ze ooit heeft getrokken. Pa, ma en ik zijn het er over eens dat ze nog iets te klein is, maar ergens snap ik mijn kleine zusje wel.
‘Doe je zachtjes en heel voorzichtig?’ geef uiteindelijk toe.
Er verschijnt een grote grijns op haar gezicht en zelfverzekerd loopt ze de paddock in.
Van pa krijg ik een ietwat afkeurende blik, die zegt dat ik zelf de consequenties moet dragen mocht er iets met haar, Butterfly of mij gebeuren.
Heel voorzichtig loopt ze naar Fly en mij toe en komt schuin voor mij zitten, zo kan ze precies Fly’s neusje aaien. Floortje glundert helemaal wanneer ze haar voor de eerste keer mag aaien.

‘Blijf eens zo zitten?’ zegt ma.
Ik zucht, een paar foto’s zijn leuk en prima, maar mijn ma slaat nu toch wel echt door. Ze komt de paddock binnen lopen en maakt vanaf ieder mogelijk punt een foto van ons.
‘Ma, asjeblieft…’ Zeg ik lichtelijk geïrriteerd als ze de honderdste foto van ons maakt.
Floortje vindt het allemaal geweldig en merkt niet zo veel van ma die haar rondjes loop om zo veel mogelijk plaatjes te schieten.
Mijn vader is inmiddels vertrokken voor zijn rondje door de stallen.

‘Moniek, er staat geloof ik iets aan te branden!’ Aaron roept al rennend onze kant op.
‘O God! De taart!’ Ma weet niet hoe snel ze weg moet wezen.
Aaron loopt rustig naar Floortje, Fly en mij toe en komt bij het hek even uithijgen.
‘Hoe gaat het met de kleine?’ Vraagt hij terwijl hij aandachtig naar Fly kijkt.
‘Goed! Ik weet nu al dat ik mijn handen vol ga krijgen aan die kleine meid! Man, wat kan ze rennen!’ Verliefd kijk ik naar haar koppie die op mijn schoot ligt.
Ik hoor hoe hij zacht grinnikt, waarschijnlijk van mijn blik. Hij blijft nog even staan, maar voordat hij zich omdraait en weg loopt, wil hij nog wat vragen.
‘Zeg, eh… Heb je zin om vanavond nog een ritje te gaan maken?’
Ik kijk naar Aaron, vervolgens weer naar Fly.
‘Als ik kan regelen dat ma de verzorging voor Fly overneemt vanavond, ga ik graag met je mee! Hebben we al lang niet meer gedaan.’
Tevreden knikt Aaron.
‘Is prima, maar laat je het wel een beetje op tijd weten?’
‘Zal ik doen!’
Hij draait zich om en loopt terug naar de stallen waar hij verder gaat met zijn werk.

Ik voel hoe mijn benen het niet meer zo prettig vinden dat Butterfly erop ligt. Voorzichtig pak ik mijn mobiel uit mijn zak om te kijken hoe laat het is en ik schrik van de tijd die mijn mobiel aangeeft.
‘Floortje, ga maar naar mama toe, ik moet aan het werk.’
Een beteuterd gezicht kijkt me aan. Hoe moeilijk ik het ook vind om streng tegen haar te zijn, zet ik toch mijn strenge gezicht op.
‘Floor, gewoon even luisteren.’
Mokkend staat ze op en loopt de paddock uit. Als Floortje uit het zicht is verdwenen, til ik heel voorzichtig het hoofdje van Fly op en probeer mijn benen onder haar vandaan te halen.

Mislukt… Butterfly is geschrokken van mijn bewegingen en staat binnen no time weer op haar eigen beentjes te wiebelen. Versuft kijkt ze om zich heen en schudt ze wild met haar hoofd.
‘Shhh… Rustig meisje, stil maar…’
Voorzichtig reik ik naar haar hoofd, wat ik beter niet had kunnen doen. Fly stuift weg, bokkend, springend en rennend, zo hard ze kan.
Daar gaan we dan…
De moed zakt al in mijn schoenen bij het zien van haar energie boost. Ik ben bang dat ik hier nog wel even zoet mee ga blijven en haar alleen laten is zeker geen optie.
‘Butterfly, Fly!’ Vrijwel meteen zet ze een noodstop in en kijkt nieuwsgierig, met haar oren naar voren, mijn kant op.
‘Kom maar meis.’ Met voorzichtige stappen loop ik richting haar, waar ze zowaar blijft staan. Ik zie hoe ze twijfelt, wel een stapje zetten of niet. Uiteindelijk loopt ze langzaam naar mij toe.



Butterfly Fly Away
Lig ik net lekker te dromen, maakt Lucas me wakker! Dat is niet de bedoeling…
Snel sta ik op, want ik ben geschrokken van hem. En plotseling zie ik vanuit mijn ooghoek iets bewegen, ik moet weg! Ik schud wild met mijn hoofd voordat ik ervandoor ga. Stiekem kijk ik, terwijl ik ren, naar Lucas. Hij staat wanhopig voor zich uit te kijken voor hij mijn naam roept. Eigenlijk is het ook helemaal niet lief wat ik net heb gedaan, want ik heb wel bij hem mogen slapen.
Ik zet een sliding in, het zand vliegt om mijn oren, maar ik vind het leuk! Snuivend kijk ik wat hij nu gaat doen. Ik zie zijn ene been naar voren bewegen, dan zijn andere. Hij roept nog een keer terwijl hij dichter bij komt.
Wat zal ik doen? Nog een rondje rennen of naar Lucas gaan?
Ik denk nog even na en besluit dan toch maar, twijfelend, naar Lucas toe te lopen.
‘Brave meid!’ Enthousiast geeft hij me een kroelbeurt als ik naast hem sta.
Hij weet precies mijn favoriete kriebelplekje te vinden. Wat is dat fijn! Hij zit op zijn knieën naast me en ik ga voorzicht met mijn hoofd over zijn schouder waar ik hem ook begin te kriebelen.
Maar als hij stopt, wil ik dat hij door gaat! Lachend staat hij op en veegt het zand van zijn broek af. Hij pakt dat touw weer en maakt hem weer vast aan mijn halster.
‘Kom maar dame, het is genoeg geweest voor vandaag.’ Zegt hij als hij zachtjes aan het touw trekt.
Maar ik wil nog helemaal niet naar binnen toe, want ik wil rennen! Snel zet ik mij schrap en ga hangen.
‘Fly…’ zegt hij geërgerd.

Dit spelletje vind ik leuk, maar hij niet. Teleurgesteld loop ik dan toch maar met hem mee en ik kijk weer goed op mij heen. Dat groene spul is nog steeds heel raar, maar alle andere paarden eten het. Is het dan lekker? Met mijn neus snuif ik de geur van het gras op, maar krijg geen kans om ervan te proeven. Lucas loopt stevig door en ik heb moeite om hem stappend bij te houden. Met mijn neus over de grond begin ik langzaam te draven, net zo lang totdat we bij mijn stal zijn aangekomen. Maar wat ik daar dan zie? In de stal staat een groot, bruin ding. Die stond er niet toen ik weg ging?
Ik weet niet zo goed of ik er bang voor moet zijn of niet, maar ik durf de stal eigenlijk niet in. Toch ben ik veel te benieuwd wat dat dan voor ding mag zijn en wil dan ook wel de stal in om te kijken wat het is…
Lucas geeft me een bemoedigend klopje op mijn schouder en gaat naast dat grote, bruine ding zitten.
Als Lucas het durft, durf ik het ook!

taartjee schreef:

Citaat:

Lucas
Wat een draak is me het toch ook! Ik ga mijn handen vol aan haar hebben, dat is een ding dat heel zeker is! En zo energiek, zo sierlijk!
Vol bewondering kijk ik naar al haar bewegingen, sprongen en gangen. Zo’n prachtig veulen heb ik nog nooit gezien! En dat ze speciaal is wisten we al, maar dat ze zo uitpakt, zonder moeder, heb ik nooit verwacht!
Diep in gedachten zit ik heerlijk in de zon te kijken naar die kleine boef. Plotseling hoor ik haar hoefjes naar mijn kant toe denderen, ik word opgeschrikt uit mijn gedachten en zie hoe Fly als een bezetene, recht op mij af komt rennen! Ik schrik me wezenloos en voor ik het in de gaten heb, staat ze netjes voor mijn voeten stil. Ik slaak een zucht van opluchting, en tot mijn grote verbazing loopt ze naar de plek naast mij en gaat ze liggen.
Tevreden zucht ze en zoekt ze met haar neusje naar mijn hand. Ik schuif iets op, zodat ik wat dichterbij haar zit. Na ik denk een kwartiertje laat Fly haar hoofd rustig op mijn schoot zakken. Alleen zitten mijn benen in de weg, want ik zit met opgetrokken benen tegen het hekwerk aan. Voorzichtig leeg ik mijn benen een voor een neer, Fly’s hoofdje zakt met ze mee.
Ik kijk hoe ze steeds meer moeite moet doen om haar oogjes open te houden wat best wel rustgevend is. Haar regelmatige ademhaling, haar hartslag. Eindelijk kan ik me na de afgelopen paar dagen ontspannen. Terwijl ik haar zachtjes over haar hals streel, hoor ik dat ze een beetje snurkt. Ze slaapt! Op mijn schoot!

‘Floor, Floortje. Roep mam eens?’ Zeg ik zacht als ik mijn kleine zusje langs zie lopen. Ze snapt niet zo goed waarom ik op de grond zit, maar als ze iets beter kijkt, rent ze meteen weg. Ze weet wat ze moet vragen.
Niet veel later komt Floortje er weer aangerend met pa en ma achter haar aan. Ma heeft het fototoestel in haar hand en wanneer ze het tafereel ziet, laat ze bijna het fototoestel vallen.
‘Ah! Wat lief! Wat ziet ze er schattig uit als ze slaapt!’ zegt ze zachtjes.
Ik verwachte niet dat pa ook mee zou komen, omdat Fly hem doet herinneren aan Saela, maar ook bij hem kan ik een kleine glimlach en een lichte twinkeling in zijn ogen ontdekken.
‘Dat deed Saela ook bij mij, maar toen ik haar kreeg was ze al veel ouder…’ Zachtjes fluistert hij terwijl hij vecht tegen zijn tranen.
Ma loopt nu de paddock binnen en maakt een paar foto’s, en madame blijft heerlijk slapen! Floortje hangt verliefd op het hek.

‘Ze is echt zo lief! Mag ik haar aaien?’ Ze kijkt vragend naar pa, die vastbesloten nee knikt.
‘Ah toe! Ik zal heel voorzichtig zijn! Please!’ Ze kijkt van pa naar mij, van mij naar ma en van ma weer naar pa met de grootste pruillip die ze ooit heeft getrokken. Pa, ma en ik zijn het er over eens dat ze nog iets te klein is, maar ergens snap ik mijn kleine zusje wel.
‘Doe je zachtjes en heel voorzichtig?’ geef uiteindelijk toe.
Er verschijnt een grote grijns op haar gezicht en zelfverzekerd loopt ze de paddock in.
Van pa krijg ik een ietwat afkeurende blik, die zegt dat ik zelf de consequenties moet dragen mocht er iets met haar, Butterfly of mij gebeuren.
Heel voorzichtig loopt ze naar Fly en mij toe en komt schuin voor mij zitten, zo kan ze precies Fly’s neusje aaien. Floortje glundert helemaal wanneer ze haar voor de eerste keer mag aaien.

‘Blijf eens zo zitten?’ zegt ma.
Ik zucht, een paar foto’s zijn leuk en prima, maar mijn ma slaat nu toch wel echt door. Ze komt de paddock binnen lopen en maakt vanaf ieder mogelijk punt een foto van ons.
‘Ma, asjeblieft…’ Zeg ik lichtelijk geïrriteerd als ze de honderdste foto van ons maakt.
Floortje vindt het allemaal geweldig en merkt niet zo veel van ma die haar rondjes loop om zo veel mogelijk plaatjes te schieten.
Mijn vader is inmiddels vertrokken voor zijn rondje door de stallen.

‘Moniek, er staat geloof ik iets aan te branden!’ Aaron roept al rennend onze kant op.
‘O God! De taart!’ Ma weet niet hoe snel ze weg moet wezen.
Aaron loopt rustig naar Floortje, Fly en mij toe en komt bij het hek even uithijgen.
‘Hoe gaat het met de kleine?’ Vraagt hij terwijl hij aandachtig naar Fly kijkt.
‘Goed! Ik weet nu al dat ik mijn handen vol ga krijgen aan die kleine meid! Man, wat kan ze rennen!’ Verliefd kijk ik naar haar koppie die op mijn schoot ligt.
Ik hoor hoe hij zacht grinnikt, waarschijnlijk van mijn blik. Hij blijft nog even staan, maar voordat hij zich omdraait en weg loopt, wil hij nog wat vragen.
‘Zeg, eh… Heb je zin om vanavond nog een ritje te gaan maken?’
Ik kijk naar Aaron, vervolgens weer naar Fly.
‘Als ik kan regelen dat ma de verzorging voor Fly overneemt vanavond, ga ik graag met je mee! Hebben we al lang niet meer gedaan.’
Tevreden knikt Aaron.
‘Is prima, maar laat je het wel een beetje op tijd weten?’
‘Zal ik doen!’
Hij draait zich om en loopt terug naar de stallen waar hij verder gaat met zijn werk.

Ik voel hoe mijn benen het niet meer zo prettig vinden dat Butterfly erop ligt. Voorzichtig pak ik mijn mobiel uit mijn zak om te kijken hoe laat het is en ik schrik van de tijd die mijn mobiel aangeeft.
‘Floortje, ga maar naar mama toe, ik moet aan het werk.’
Een beteuterd gezicht kijkt me aan. Hoe moeilijk ik het ook vind om streng tegen haar te zijn, zet ik toch mijn strenge gezicht op.
‘Floor, gewoon even luisteren.’
Mokkend staat ze op en loopt de paddock uit. Als Floortje uit het zicht is verdwenen, til ik heel voorzichtig het hoofdje van Fly op en probeer mijn benen onder haar vandaan te halen.

Mislukt… Butterfly is geschrokken van mijn bewegingen en staat binnen no time weer op haar eigen beentjes te wiebelen. Versuft kijkt ze om zich heen en schudt ze wild met haar hoofd.
‘Shhh… Rustig meisje, stil maar…’
Voorzichtig reik ik naar haar hoofd, wat ik beter niet had kunnen doen. Fly stuift weg, bokkend, springend en rennend, zo hard ze kan.
Daar gaan we dan…
De moed zakt al in mijn schoenen bij het zien van haar energie boost. Ik ben bang dat ik hier nog wel even zoet mee ga blijven en haar alleen laten is zeker geen optie.
‘Butterfly, Fly!’ Vrijwel meteen zet ze een noodstop in en kijkt nieuwsgierig, met haar oren naar voren, mijn kant op.
‘Kom maar meis.’ Met voorzichtige stappen loop ik richting haar, waar ze zowaar blijft staan. Ik zie hoe ze twijfelt, wel een stapje zetten of niet. Uiteindelijk loopt ze langzaam naar mij toe.



Butterfly Fly Away
Lig ik net lekker te dromen, maakt Lucas me wakker! Dat is niet de bedoeling…
Snel sta ik op, want ik ben geschrokken van hem. En plotseling zie ik vanuit mijn ooghoek iets bewegen, ik moet weg! Ik schud wild met mijn hoofd voordat ik ervandoor ga. Stiekem kijk ik, terwijl ik ren, naar Lucas. Hij staat wanhopig voor zich uit te kijken voor hij mijn naam roept. Eigenlijk is het ook helemaal niet lief wat ik net heb gedaan, want ik heb wel bij hem mogen slapen.
Ik zet een sliding in, het zand vliegt om mijn oren, maar ik vind het leuk! Snuivend kijk ik wat hij nu gaat doen. Ik zie zijn ene been naar voren bewegen, dan zijn andere. Hij roept nog een keer terwijl hij dichter bij komt.
Wat zal ik doen? Nog een rondje rennen of naar Lucas gaan?
Ik denk nog even na en besluit dan toch maar, twijfelend, naar Lucas toe te lopen.
‘Brave meid!’ Enthousiast geeft hij me een kroelbeurt als ik naast hem sta.
Hij weet precies mijn favoriete kriebelplekje te vinden. Wat is dat fijn! Hij zit op zijn knieën naast me en ik ga voorzicht met mijn hoofd over zijn schouder waar ik hem ook begin te kriebelen.
Maar als hij stopt, wil ik dat hij door gaat! Lachend staat hij op en veegt het zand van zijn broek af. Hij pakt dat touw weer en maakt hem weer vast aan mijn halster.
‘Kom maar dame, het is genoeg geweest voor vandaag.’ Zegt hij als hij zachtjes aan het touw trekt.
Maar ik wil nog helemaal niet naar binnen toe, want ik wil rennen! Snel zet ik mij schrap en ga hangen.
‘Fly…’ zegt hij geërgerd.

Dit spelletje vind ik leuk, maar hij niet. Teleurgesteld loop ik dan toch maar met hem mee en ik kijk weer goed op mij heen. Dat groene spul is nog steeds heel raar, maar alle andere paarden eten het. Is het dan lekker? Met mijn neus snuif ik de geur van het gras op, maar krijg geen kans om ervan te proeven. Lucas loopt stevig door en ik heb moeite om hem stappend bij te houden. Met mijn neus over de grond begin ik langzaam te draven, net zo lang totdat we bij mijn stal zijn aangekomen. Maar wat ik daar dan zie? In de stal staat een groot, bruin ding. Die stond er niet toen ik weg ging?
Ik weet niet zo goed of ik er bang voor moet zijn of niet, maar ik durf de stal eigenlijk niet in. Toch ben ik veel te benieuwd wat dat dan voor ding mag zijn en wil dan ook wel de stal in om te kijken wat het is…
Lucas geeft me een bemoedigend klopje op mijn schouder en gaat naast dat grote, bruine ding zitten.
Als Lucas het durft, durf ik het ook!

Citaat:

Dapper zet ik een stapje, en nog een stapje, net zo lang tot ik dat rare ding bijna kan aanraken met mijn neus.
Als eerste bekijk ik het heel goed! Niets zal ik niet zien. Ik loop er een beetje omheen om het vanaf alle kanten te kunnen bekijken, maar ik kan niet achter dat ding kijken.
‘Maar ik wil weten hoe het er van de achterkant uitziet!’ Hinnik ik heel hard. Ik draai me naar Lucas toe. ‘Lucas, draai dat ding eens om!’ ik geef hem met mijn hoofd een duw en schraap met mijn hoefje over de grond.
Lucas moet alleen maar lachen en er komen steeds meer mensen bij de stal kijken. Zo bijzonder ben ik nou toch niet? Ik kijk eventjes naar alle mensen die daar staan, maar mijn aandacht wordt toch weer getrokken door dat bruine ding.
Ik reik met mijn neusje ernaar toe en neem een diepe snuif.
‘Hé! Die ruikt naar Lucas!’ hinnik ik terwijl ik mijn lipje optrek om het nog beter te kunnen ruiken.
Ik ben niet meer bang en loop in een keer naar dat ding toe. Ik duw mijn neusje nu tegen dat ding aan.
Wat is het lekker zacht…
Ik slaak een diepe zucht. Was ik daar nou zo bang voor?
Voorzichtig ga ik tussen de twee bruine been dingen staan en laat me heel langzaam op mijn buik vallen. Lucas zit nog steeds naast dat ding en begint zachtjes tegen me te praten en tegelijkertijd aait hij over mijn kruin.
‘Die beer is lekker zacht hè? Vroeger was dat mijn knuffelbeer en die troostte mij als ik bang of alleen was. Nu mag jij hem hebben. Dan heb je wat gezelschap als ik er niet ben…’ Die blik in zijn ogen, ik krijg het er helemaal warm van. Ik leg mijn snuit op zijn been en blaas zachtjes mijn adem uit. Ik weet niet wat ik zonder hem zou moeten! Ik bries tevreden terwijl Lucas nog steeds over mijn kruin aait.

Lucas
‘Hé! Ben je nou nog niet klaar?’ ik spring behendig op het houten hek van één van de paddocks waar Aaron aan het stront scheppen is. Hij tilt de overvolle riek op en draait hem boven de volle kruiwagen om. Met een bezweet hoofd zet hij de punten van de riek in de grond en leunt vervolgens met zijn elleboog op het handvat.
‘Als je me even helpt.’ Hij knikt naar de poort waar nog een riek staat. ‘Zou je dan ook nog een lege kruiwagen willen pakken?’
Ik spring van het hek af, de paddock in en loop naar de poort toe. Vanaf daar kan ik goed het stallenblok in kijken en ik speur naar een verlaten kruiwagen. Alleen wordt mijn blik gevangen door het vrolijke koppie van Butterfly die over het hekje hangt. Als ze mij ziet hinnikt ze vrolijk en luid. Daar smelt je toch gewoon van?
Wacht, ik moet een kruiwagen hebben!
Ik vind het erg moeilijk om haar niet even snel een aai over haar bol te geven en dan weer verder te gaan, maar Aaron kan zo ook niet verder. Met een diepe zucht besluit ik dan toch maar om eerst de kruiwagen te halen en als we klaar zijn kijk ik nog wel even of ik haar een bezoekje kan brengen.
Als ik met de kruiwagen weer bij de paddock aankom, staat Aaron al op me te wachten.
‘Is dit de laatste paddock?’ Roep ik terwijl ik de eerste hoop in de kruiwagen gooi.
‘Ja, gelukkig wel. Begin jij in die hoek, dan begin ik hier.’
Zwijgend werken we hard door, met z’n tweeën gaat het gelukkig lekker vlug.

Na ruim een half uur staat het zweet flink op mijn voorhoofd. Het is ook eigenlijk niet te doen met dit weer, maar er moet toch regelmatig poep worden geschept. Ik gooi de laatste hoop in de inmiddels overvolle kruiwagen.
‘Zo, dat was de laatste.’ Aaron knikt tevreden en veegt met de rug van zijn hand het zweet van zijn voorhoofd. We gooien allebei onze riek op de bult stront en lopen richting de mesthoop.
‘Ik moet Amigo nog rijden, maar Wise-Guy heeft vandaag ook nog geen beweging gehad. Zou jij dan Wise-Guy willen pakken, dan ga ik op Amigo.’
‘Ik was eigenlijk van plan om Geisha te rijden, ze moet weer in vorm komen na haar veulen, maar die kan ik ook vanavond in de piste rijden.’
We zijn inmiddels bij de mesthoop aangekomen en beginnen met het legen van de kruiwagen.
‘Die bult moet ook weer een keer opgehaald worden…’ Ik zucht. Pa is helemaal uit zijn doen na het gebeuren met Saela en vergeet van alles en nog wat. Mijn taken zijn ook gewoon verdubbeld want ik moet pa controleren in plaats van hij mij.
‘Hé, ik ga nog even langs huis, wil jij de paarden vast uit de weide halen?’ Aaron knikt, draait zich om met de kruiwagen en loopt richting de stallen toe, terwijl ik naar huis toe loop.

Diep in gedachten loop ik de keuken in.
‘Lucas, schoenen uit! Hoe vaak moet ik het nog zeggen?’ Ma zucht diep als ze het spoor van zand, stront en stro ziet dat achter mij aanloopt.
‘Ook hallo! Ik ga met Aaron nog een buitenrit maken, wil jij Fly straks even controleren en zo nodig even een fles geven?’
‘Oh, gezellig! Moet ik nog wat eten voor je bewaren?’ Ma trekt de deksel van de pan en roert in het goedje. Ik gluur stiekem in de pan en weet meteen dat ik niet thuis eet.
‘Nee dank je. Aaron en ik gaan wel langs de Mac of zo.’ Ik geef mijn moeder een kus op haar wang en loop de keuken uit,
‘Veel plezier!’ roept ma me nog na.

Ik loop regelrecht naar de zadelkamer en pak een karretje waar ik het tuig van Amigo en Wise-Guy op leg. Vervolgens pak ik twee zadeldekjes en nog een martingaal. Met het karretje volgeladen loop ik naar de poetsplaats toe.
‘Getverderrie Amigo…’ Ik zucht diep als ik de groene en zwarte vlekken op zijn witte vacht zie. Ondeugend kijkt hij me aan. ‘Kan je je niet iets schoner houden, vriend?’
Ik pak een rosborstel en begin met de hardnekkige vlekken goed te borstelen. Veel nut heeft het niet.
‘Serieus, hoe komt het dat jij altijd zo vies bent. Ik heb je gisteren nog gewassen!’ Ik haal een borstel over zijn snuit, hij briest zacht in mijn gezicht.
Aaron staat zwijgend Wise-Guy te poetsen. Waar ik mijn paard de oren van de kop klets, is Aaron stil.

‘Vriend, ik geef het op…’ ik gooi de borstel terug in de poetskist en gris er een hoefkrabber uit. Amigo tilt uit zichzelf zijn goede been op, ik haal vlug het vuil uit zijn hoef en ga door naar de volgende hoef, waar hij en ik exact hetzelfde doen. Als ik al zijn hoeven heb gedaan geef ik hem een klopje op zijn hals.
Aaron is al begonnen met het zadelen en ik moet ook maar snel beginnen, ik weet hoe ongeduldig Wise kan zijn. Ik leg het marineblauwe zadeldek op Amigo’s rug, vervolgens het cognackleurige zadel. Dan pak ik de martingaal in dezelfde kleur als het tuig en bevestig die aan het zadel en doe de lus door de singel. Dan singel ik hem voorzichtig aan om vervolgens zijn hoofdstel om te doen en de teugels door de ringetjes van de martingaal.
‘oliebol, ik ben mijn laarzen vergeten, ben zo terug!’ Ik sprint naar huis toe waar mijn laarzen nog keurig naast de deur staan. Ik gris ze mee en ren weer terug. Ik ga nog even snel langs Fly en ga vervolgens terug naar de poetsplaats waar Aaron staat te wachten.
‘Ready?’
‘Bijna, nog even mijn laarzen aantrekken. Ga maar vast naar de piste toe, ik kom er zo aan.’ Aaron klikt Wise-Guy los en loopt naar buiten waar hij opstijgt. Snel trek ik mijn laarzen aan, gris een zweepje mee en loop samen met Amigo naar de buitenpiste toe.
Hij heeft er duidelijk zin in, hij staat letterlijk naast me te trappelen om weg te gaan.
‘Vriend, sta je even stil, zo kan ik niet opstijgen.’ Ik wacht totdat Amigo stilstaat en stijg op. ‘Zullen we?’ roep ik naar de andere kant waar Aaron rijdt.
Hij laat Wise-Guy aandraven en komt naar me toe. Samen stappen we met losse teugel het terrein af, op weg naar het bos.

Het is heerlijk onder de bomen, op de steekvliegen en dazen na is het echt genieten! Ik merk dat Aaron onder de indruk is van Wise-Guy, hij heeft nog nooit buiten op een hengst gereden. Het is dat het Wise-Guy is, die ouwe goedzak, was het een andere hengst geweest had ik het niet aangedurfd. Tuurlijk rijdt hij hartstikke goed, maar een hengst is toch heel wat anders dan een vervelende merrie.
Natuurlijk is Amigo weer heerlijk aan het kloten, ik had ook niet anders van hem verwacht, de draak. Hij is natuurlijk nog jong, maar hij maakt er nu wel echt een potje van.
‘Amigo, kap daar eens mee!’ zeg ik streng. Het helpt even maar daarna gaat hij vrolijk verder. Ik ga niet de hele rit hem streng toespreken.
‘Nou is het klaar.’ Ik geef hem een tik met de zweep, waar hij van schrikt en schiet naar voren.