Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly

Talindos schreef:Mooi verhaal. leest lekker weg. Ik vind in de ik-vorm geschreven verhalen lekker lezen. je leeft echt mee met haar. Mara alle gebeurtenissen volgen elkaar wel snel op.

Jep, alleen soms kan het niet anders omdat het ander niet te begrijpen is.Citaat:Het enige wat ik erop heb aan te merken is dat zodra je het maar over 1 persoon hebt buiten de ik-persoon, zie ik liever zij/hij ipv een naam
hannah41 schreef:Bedankt iedereen!Talindos schreef:Mooi verhaal. leest lekker weg. Ik vind in de ik-vorm geschreven verhalen lekker lezen. je leeft echt mee met haar. Mara alle gebeurtenissen volgen elkaar wel snel op.
Klopt, dit probeer ik te vermijden, maar het is ook zo lastig om te schrijven dat ze naar de wc gaat, haar tandenpoets, en dat soort onzin
miss heb je er wat aan!Citaat:Ik schrok me wild toen ik zag hoe hij erbij lag. Hij was nat van het zweet, zijn gezicht was echt lijkbleek, terwijl hij net nog een rode kop had en hij lag in een hele rare houding. Ik ging naast hem zitten en aaide zachtjes over zijn haar terwijl de tranen over mijn wangen stroomden.
Toen leek het wel alsof de tijd stil stond. Pap had meteen 112 gebeld, maar het leken wel uren terwijl we wachtten op de ambulance. Ik heb de hele tijd bij hem gezeten en hij werd één keer, half, wakker en legde zijn hoofd op mijn schoot voordat hij weer wegzakte. Ik voelde me zo machteloos en boos tegelijk. ‘Waarom nou weer Sem?! Hij heeft nooit iemand kwaad gedaan?’ De tranen bleven stromen terwijl ik daar boven met zijn hoofd op mijn schoot zat te wachten. En toen ze er eindelijk waren, wilde ik mijn grote broer niet alleen laten. Hij was er altijd voor Yaël en mij geweest en toen wilde ik er ook voor hem zijn. Maar mam ging mee met de ambulance. Pap belde de familie op en vroeg opa en oma hier te komen. Binnen vijf minuten stonden ze ook op de stoep. En ze waren nog niet binnen of pap zat al in de auto, ik rende hem huilend achterna.
“Ik wil mee!” Schreeuwde ik met een gebroken stem, maar ik werd bij mijn arm gepakt, omgedraaid en mijn opa drukte me stevig tegen zich aan.
