Bokt.nl

Citaat:

Terwijl we naar het feest toe rijden zie ik vanuit mijn ooghoeken dat Blake steeds naar me kijkt. Van binnen lijkt het alsof er duizenden vlinders rondvliegen in mijn buik, wat een geweldig gevoel! Genietend van dit gevoel komt er een glimlach op mijn gezicht. Blake kijkt me nieuwsgierig aan en zegt ‘wat is er zo leuk?’ Vastbesloten om niets aan hem prijs te geven antwoord ik geheimzinnig ‘oh niets.’ Ik zie een lichte blik van irritatie over zijn gezicht glijden en daarna kijkt hij weer naar de weg. Ik verbaas me erover dat Blake zo licht gevoelig is. ‘Het is niets belangrijks Blake, gewoon een binnenpretje’ ik maak aanstalten om hem aan te raken met mijn hand, maar besef dan dat hij daarnet nog verstarde onder die aanraking. Even weet ik niet waar ik mijn handen moet laten en ik leg ze uiteindelijk maar op mijn schoot. De rest van de rit is het stil, maar het is die fijne stilte tussen ons. Als we bij Brooke’s huis aan komen staat het al helemaal vol met auto’s en duurt het even voor we een parkeerplek hebben gevonden. Blake zet de auto op zijn plek en zet de motor uit. Hij kijkt naar het huis en ik zie dat iets hem dwars zit. ‘Weet je zeker dat je nog naar het feest wil Sue? Als je te duizelig bent kan ik je naar huis toe brengen.’ Ik kijk hem aan en gun hem een glimlach ‘Nee, ik wil naar binnen toe. Je hoeft niet mee als je niet wilt.’ Blake reageert niet en stapt de auto uit. Ik vat het op als een ja en stap ook uit. Samen staren we naar het spektakel voor ons. Het huis van Brooke is net zo groot als mijn huis en is helemaal versierd met lichtjes. Er loopt een pad naar het huis toe waar allemaal lampjes langs staan die in verschillende kleuren overspringen. Van buiten horen we de muziek al aan staan en zo te zien is het erg druk binnen. ‘Ze heeft er echt werk van gemaakt. Typisch Brooke.’ Blake knikt bevestigend en kijkt met tegenzin naar het huis. ‘Zullen we ons dan maar in het hol van de leeuw wagen?’en hij pakt mijn hand waarna we samen het pad oplopen. Voordat ik kans heb om de bel in te drukken gaat de deur al open. ‘Sue! Wat leuk dat je er bent!’ Gloria omhelst me uitbundig en ik kan merken dat ze al een aantal drankjes op heeft. ‘Oh hoi Blake’ reageert ze gelijk een stuk minder enthousiast wanneer ze hem ziet staan. Dan kijkt ze naar onze handen die elkaar vast hebben. ‘Ik wist niet dat je een date meenam Sue. Je hebt nog wat uit te leggen.’ Bij het woord date werp ik haar een vernietigende blik toe en laat Blake zijn hand los. Blake glimlacht en neemt het woord voordat ik iets kan zeggen. ‘Eigenlijk is het niet echt een date, meer een soort van vrienden gaan samen naar het feest toe.’ Gloria kijkt hem schaapachtig aan en zegt ‘tuurlijk. Nou ik ga weer verder, even kijken of ze mijn hulp in de keuken nodig hebben.’ Dankbaar kijk ik Blake aan en hij geeft me een knipoog. Als we door de menigte lopen zie ik heel veel onbekende gezichten. De meeste mensen kijken ons na zodra we voorbij lopen, maar schenken er verder geen aandacht aan en praten weer verder. Eindelijk komen we bij Brooke aan die samen met Sam en Zack een discussie aan het voeren is. Wanneer we dichterbij komen begroet Brooke me net zo uitbundig als Gloria. ‘Hé Sue leuk dat je bent gekomen! Je ziet er trouwens prachtig uit.’ Ze geeft me drie luchtzoenen en kijkt dan nieuwsgierig naar Blake. ‘Volgens mij ken ik jou nog niet, aangenaam ik ben Brooke.’ En ze schudt zijn hand. ‘Hai ik ben Blake. Hopelijk vind je het niet erg dat ik met Sue ben meegekomen.’ Terwijl hij het zegt pakt hij mijn hand weer vast. ‘Nee joh, des te meer zielen des te meer vreugd. Zack heeft trouwens ook een hele meute meegenomen die ik helemaal niet ken.’ Ik kijk naar Zack en zie hem met een vernietigende blik naar Blake kijken. Hij komt rechtstreeks op ons afgelopen en duwt Brooke aan de kant. ‘Wat doe jij hier Dalome? Moordenaars zijn hier niet welkom.’ Zack kijkt hem uitdagend aan. Hopelijk kan Blake zich beheersen anders eindigt dit uit op een knokpartij. Blijkbaar kan hij dat niet want hij heeft niet in de gaten dat hij mijn hand zowat fijnknijpt. ‘Blake kun’ voor ik mijn zin af kan maken reageert Blake op Zack. ‘Maar goed dat niet iedereen hier er zo over denkt.’ En hij draait zijn rug naar Zack toe. Voordat ik kan reageren schiet Zack naar voren en haalt uit naar Blake. Net op dat moment draait Blake zijn hoofd weer terug en hij word vol op zijn wang geraakt. Snel spring ik er tussenin voordat ze elkaar nog meer aandoen. ‘Blake en Zack kappen nu!’ ondertussen schiet Sam te hulp en trekt Zack met zich mee. ‘Kop op man dit is het niet waard’ waarna Zack iets rustiger word. Blake staat nog te trillen van woede en even zie ik zijn ogen verschieten van kleur. Dus ik heb het toch niet verbeeld, of wel? Dan zie ik een striem over zijn wang lopen en het bloed druipt naar beneden op de grond. ‘Brooke, kan ik even de badkamer gebruiken?’ Brooke knikt ja en wijst naar boven. ‘De verbanddoos ligt in het kastje in de badkamer.’ Ze zegt nog geluidloos sorry erachteraan. Ik knik en pak Blake zijn hand en samen lopen we de trap op. Bij de derde deur die ik openmaak belanden we in de badkamer. ‘Zit’ commandeer ik hem en hij gaat gewillig op de wc zitten. Ik zoek de verbanddoos en ga op mijn knieën voor hem zitten. Voorzichtig dep ik met een washandje op de striem om het schoon te maken. Blake zucht en ontspant zijn armen. ‘Het spijt me Sue, ik kon me niet inhouden…’ hij is zijn handen aan het bestuderen en heeft me nog niet aangekeken. Ik til met mijn hand zijn kin omhoog en kijk hem in zijn ogen. ‘Het is niet jouw schuld. Zack had niet het recht om dat te zeggen.’ pas dan besef ik me dat ik hem heb laten blijken dat ik van zijn verleden af weet. Gelukkig heeft hij het op dit moment niet door en reageert niet verder. Ik ga verder met de wond schoonmaken en haal de jodium tevoorschijn. Ik pak een watje en dep de jodium op de snee. ‘Ik denk dat je de wond beter open kan laten zodat het sneller heelt. Het is al gestopt met bloeden.’ Ik stop de spullen terug in de verbanddoos en wil opstaan als Blake mijn handen vastpakt. ‘Dank je Sue’ en hij kust me op mijn mond. Verlamd door zijn spontane reactie weet ik niet wat te doen en blijf stijf stil zitten. ‘Sue? Sorry ik liet me even gaan. Ik dacht dat jij dat ook wel wilde.’ Ik sta snel op en stop de verbanddoos terug in de kast. ‘Ik ga alvast naar beneden, ik zie je zo wel.’ Ik stap de kamer uit en doe de deur dicht. Oh ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan, waarom reageerde ik nou zo achterlijk? Wat wil je nou Sue? Nog meer verward door mijn gevoelens dan eerst loop ik naar beneden naar de wc. Ik zet de kraan van de wastafel open en gooi wat water over mijn gezicht. Gelukkig heb ik waterproof mascara op en loopt mijn make up niet uit. Ik haal diep adem en stap de wc uit. Ik zie Blake naar beneden komen en hij kijkt ondertussen de kamer rond op zoek naar mij. Ik word overmeesterd door een beklemmend gevoel en ga via de achterdeur de tuin uit. Ik loop weg van al het lawaai en ga achter een boom zitten om op adem te komen. Ik hoor voetstappen achter me en verwacht Blake te zien. Het is Zack met twee drankjes in zijn handen. ‘Hé ik zag je ineens naar buiten verdwijnen. Het spijt me dat ik me zo liet gaan daarnet. Ik werd alleen woedend om die moordenaar jouw hand vast te zien houden.’ Zack komt naast me zitten en biedt me een drankje aan. Dankbaar neem ik het aan en drink het in één teug leeg. ‘ Bedankt. Ik heb het je nog niet vergeven, ik geloof niet dat Blake een moordenaar is. Trouwens, hij zal mij geen pijn doen. Dat weet ik zeker.’ Ik denk terug aan zijn reddingsactie in het restaurant en mijn hart vult met warmte. ‘Het spijt me Sue. Gun je me nog steeds een dans?’ hij kijkt me grijnzend aan. ‘Ach oke vooruit dan maar. Ik ben hier niet gekomen om bij een boom te zitten kniezen.’ We lopen samen naar het terras in de achtertuin wat voor vanavond dient als dansvloer. Er staat een lekker swingend dansnummer op en al snel zijn Zack en ik fanatiek aan het swingen. We maken de gekste bewegingen en liggen vervolgens in een deuk van het lachen. Voor even denk ik niet aan Blake en de benauwdheid is helemaal verdwenen. Dan is het nummer afgelopen en ik loop naar de zijkant van de dansvloer en ga daar op een stoel zitten. Genietend van de muziek en het gedans zit ik met plezier te kijken. Dan veranderd de sfeer en komt er een langzaam nummer op. Ik zie Zack naar me kijken, maar voordat hij een poging kan doen om naar me toe te komen staat Blake voor mijn neus. ‘Mag ik deze dans, madame?’ ik pak zijn hand aan en loop met hem naar de dansvloer. Ik sla mijn armen om zijn nek heen en hij legt zijn handen op mijn heupen. Even voel ik een elektrische schok door me heen gaan gevolgd door een warm gevoel. ‘Het spijt me voor daarnet, ik moest even weg. Ik weet niet…’ Blake onderbreekt me en legt een vinger op mijn mond als teken dat het er niet toe doet. We beseffen pas dat het nummer voorbij is als iedereen zich al van de dansvloer verwijderd heeft en naar binnen zijn gegaan. De meeste mensen zijn al naar huis gegaan en het is een stuk rustiger binnen. Met tegenzin gaan we naar binnen en zeggen iedereen gedag. Als we in de auto zitten heb ik nog helemaal geen zin om naar huis te gaan. ‘Blake, laten we naar het bos gaan. Het is nog heerlijk weer en ik geniet van de frisse lucht daar.’ Blake kijkt me aan en zegt ‘ben je niet bang om met een moordenaar alleen in het bos te zijn?’ zijn gezicht staat boos. ‘Waar slaat dat nou weer op?’ mijn stemming slaat gelijk over in gefrustreerd. Waarom moet hij het nou weer verpesten. Blake zwijgt en start de motor. Ditmaal verloopt de rit naar huis in een minder plezierige stilte. Wanneer we bij mijn huis zijn hebben we nog niet tegen elkaar gesproken en ik ben vastbesloten om die stilte niet te verbreken. ‘Sue…’ hij lijkt nog iets te willen zeggen maar zwijgt weer. ‘Godver Blake, stik er lekker in’ ik ben het spuugzat en stap de auto uit. Boos stamp ik naar de deur, ik doe hem open en gooi hem gelijk weer dicht. Ik blijf tegen de deur aan leunen om weer op adem te komen. Waarom doet Blake zo veel met me? Even later hoor ik zijn auto starten en wegrijden. Ik verban Blake voorlopig even uit mijn gedachten en loop naar boven. Ik neem niet eens de moeite om me om te kleden en plof op bed neer. Binnen een minuut ben ik vertrokken naar dromenland…

Citaat:

Met een schok word ik wakker. Ik ben helemaal bezweet en hijg nog na van de schrik. In mijn nachtmerrie achtervolgde ik Blake ’s nachts op een verlaten begraafplaats. Hij had me niet door en ik liep stukje voor stukje voorzichtig verder terwijl ik er voor zorgde dat ik verborgen bleef achter de gedenkstenen die er stonden. Ineens stond Zack naast me, alleen was hij dood en strekte zijn handen naar me uit. Ik rende snel weg van hem en botste tegen Blake op. Zijn ogen waren weer helemaal wit en hij had die vreemde gloed over zich heen. Hij grijnste kwaadaardig naar me en haalde een pistool tevoorschijn. Hij richtte het pistool op mij en haalde de trekker over. Het volgende moment was ik wakker. Ik zit recht overeind in mijn bed en denk na over de droom. Wat had te betekenen? Is Blake diep van binnen toch een moordenaar? Hij heeft zeker problemen om zijn woede onder controle te houden heb ik gisteren ontdekt. Hij was zo intens kwaad op zowel Frank als Zack gisteravond.
Ik besluit om vandaag op internet onderzoek te gaan doen naar de moord op B. Voltare, ik moet erachter komen wat er gebeurd is. Tot nu toe is Blake nooit zonder reden boos geweest en ik kan niet geloven dat hij zomaar iemand zou vermoorden in koele bloede. Ik besef ineens dat ik mijn kleren van gisteravond nog steeds aanheb en neem eerst een snelle douche. Ik trek een oud sweatshirt aan met een joggingbroek er onderaan. Langzaam loop ik naar beneden en ik gooi de achterdeur voor Tippy open, die dankbaar de tuin in rent. In ieder geval iemand die vandaag uitbundig en vrolijk is, denk ik bij mezelf. Voor mezelf maak ik een kop warme thee en ik installeer mezelf op de bank in de woonkamer met mijn laptop voor me. Zonder Zack is het een stuk lastiger om te bepalen waar ik moet beginnen, maar gezien zijn reactie op Blake gisteravond lijkt het me niet slim om hem er verder bij te betrekken. Ik begin te zoeken op internet en typ als eerste Blake zijn naam in. Daar komt niet veel uit dus vervolgens typ ik de naam in van zijn zogenaamde slachtoffer, waarop ik een pagina vol links krijg. De eerste die ik aanklik gaat over zijn moord.
Juni 2006 – Daily Newspaper
Vandaag is een stille dag voor de criminele wereld. Op de nacht van vrijdag 6 juni 2006 is Bennie Voltare – de grootste drugsbaron in de stad – dood aangetroffen in een afgelegen steeg in het centrum. Bennie is door een nog onbekende dader bewerkt met een mes en daarna doodgeschoten in het hoofd. De politie heeft hulp ingeschakeld van de FBI om de dader op te sporen, en lijken tot nu toe in het duister te tasten. Vandaag word Bennie gecremeerd in het bijzijn van familie en vrienden. Vermoedelijk is de kennissenkring van de drugsbaron hier ook bij aanwezig.

Ik vraag me af wat die bewerking met het mes betekent, en open de volgende link.
Oktober 2006 – Daily Newspaper
DOORBRAAK IN VOLTARE ZAAK
het mysterie rond de dood van Bennie Voltare is definitef opgelost. In de rechtzaak stond T. michelli terecht voor de moord op Bennie. Hij is door het recht schuldig bevonden en krijgt vanwege verwarrende omstandigheden vijf jaar celstraf. T. Michelli beweert zich niets van de moord te herinneren en de tijd daarvoor. Meneer Michelli werd daarom ontoerekeningsvatbaar gerekend en heef daardoor aanzienlijke strafvermindering gekregen. Tijdens zijn celstraf van vijf jaar is hij daarbij verplicht om therapie te volgen. Volgens de autoriteiten is de straf rechtvaardig genoeg. Inspecteur Ledonsy aan het woord: Meneer Michelli heeft genoeg doorstaan tijdens en voor de rechtszaak dat de strafvermindering rechtvaardig is. Volgens de inspecteur, die de zaak heeft opgelost, heeft Dalome al genoeg te verwerken voor zichzelf. Volgens de vrienden van Bennie Voltare is het onterecht. De familie is woedend vanwege de strafvermindering en T. Michelli zal gezien de gewelddadige geschiedenis van de familie Voltare na zijn gevangenistijd in getuigenbescherming genomen worden. Om deze redenen is de naam van de dader onbekend gemaakt.
Dit verklaart waarom ik niets gevonden heb toen ik Blake zijn naam in getypt heb. Mijn gevoel blijkt te kloppen over Blake en mijn instinct zegt dat hij geen koelbloedige moordenaar is, maar wat heeft Bennie Voltare gedaan dat Blake hem besloot te vermoorden? En waarom heeft hij hem eerst bewerkt met een mes en daarna pas doodgeschoten? Ik noteer de naam van de inspecteur en bel naar het politiebureau. ‘Goedemiddag u spreekt met Sue Waltsbury. Ik studeer aan de Braxton Academie, daar doe ik de Rechtenstudie. Ik zoek inspecteur Ledonsy in verband met een rechtszaak die ik bestudeer.’ Hopelijk is de inspecteur vandaag aanwezig. ‘Goedemiddag Sue. Je spreekt met agent Werdun, ik ben een keer bij jullie thuis geweest voor een inbraak. Inspecteur Ledonsy is inmiddels met pensioen, maar ik heb zijn nummer nog ergens liggen, momentje.’ Ondertussen pak ik pen en papier erbij om het nummer te noteren. ‘Oké hier is het nummer’ en ik schrijf het op terwijl hij het voorleest. Ik bedank hem voor zijn hulp en hang daarna op. Gelijk bel ik inspecteur Ledonsy op. Hij gaat drie keer over voordat er een man opneemt. ‘Ledonsy’ mompelt de man aan de andere kant van de telefoon. ‘Goedemiddag inspecteur Ledonsy, u spreekt met Sue Waltsbury. Ik studeer rechten aan de Braxton Academie en ik onderzoek een rechtszaak waar u bij betrokken was drie jaar geleden. Heeft u misschien tijd om een keer af te spreken?’ even blijft het stil aan de andere kant, waarop Ledonsy met een zucht antwoord ‘Dat is een tijd geleden dat ik inspecteur werd genoemd. Laat me raden, de zaak Voltare? Dat was de meest opmerkelijke zaak in mijn carrière en heeft mij uiteindelijk de das omgedaan. Ik weet niet of ik je kan helpen, maar ik zal het proberen.’ We besluiten om bij Joe’s Corner net buiten de stad af te spreken voor dinsdag. Ik stelde eerst lunchroom Thora voor, maar dat vond inspecteur Ledonsy te druk om te praten. Mijn gevoel word er niet geruster op door zijn reactie en ik bekijk de rest van de links over Bennie Voltare ook. Ik schrik van het volgende bericht:
DRAMA GAAT DOOR
één jaar na de moord op Bennie Voltare is zijn Casino tot de grond afgebrand. Binnen in het Casino waren alle criminelen waar Bennie mee omging aanwezig. Vermoedelijk waren ze bijeen om een nieuwe lading drugs het land binnen te smokkelen. De politie vermoed dat de brand is aangesticht, maar heeft onvoldoende bewijzen om dat te bewijzen. Lokale bewoners vermoeden dat T. Michelli vanuit de gevangenis opdracht heeft gegeven, autoriteiten ontkennen dit echter en zeggen dat meneer Michelli hier niet toe in staat is geweest. Door deze uitspraak worden er vraagtekens gezet bij zowel de lichamelijke als geestelijke toestand van T. Michelli. De autoriteiten laten echter niets los.

Wat is er in de gevangenis gebeurd dat Blake daar niet toe in staat was? Ik zal en moet achter de waarheid komen, ongeacht wat het kost. Ik typ Blake zijn naam nog eens in, maar ik krijg helemaal geen resultaat. Natuurlijk niet, hij heeft niet voor niets getuigenbescherming gehad. Ik lees het allemaal nog eens door en vraag me af of Blake toen doorgedraaid was. Dat kan niet anders, ze zouden een gek niet vrijlaten uit de gevangenis. Of wel? Misschien is hij ontsnapt uit de gevangenis en word hij nu gezocht. Nee, dan zou hij niet op school zitten. ‘Kappen Sue’ zeg ik tegen mezelf ‘zometeen ga je nog letterlijk spoken zien.’ Ik zucht en zet mijn computer uit. Net op dat moment gaat de bel en Tippy komt naar binnen getrippeld. ‘Wie zou dat kunnen zijn?’ vraag ik tegen mezelf en Tippy kijkt me met een schuin hoofd aan. Tippy rent vervolgens naar de hal en staat voor de deur te wachten. Om te laten zien wat ze wil krabbelt ze met haar poot aan de deur. ‘Ik kom eraan, één momentje’ schreeuw ik terwijl ik mezelf snel even in de spiegel bekijk. Sue, je ziet er verschrikkelijk uit denk ik bij mezelf. Onder mijn ogen zitten nog dikke wallen en mijn ogenschaduw zit nu alleen nog maar aan de buitenkant van mijn ooglid. Mijn mascara is door het slapen uitgeveegd waardoor het net lijkt alsof ik gehuild heb. Ach wat kan het me ook schelen? Dan moet diegene maar niet op zondag langs komen. Er word nog een keer aangebeld en ik doe snel open. Verbaasd kijk ik hem aan. ‘Hoi Sue, verrassing!’

Citaat:

‘Zack? Wat doe jij nou hier?’
‘Ook leuk om jou te zien Sue. Ik kwam vragen of je zin had om iets leuks te doen vanmiddag,’ zegt Zack. ‘Misschien kunnen we ergens heen gaan ofzo.’ Ik ben nog steeds verbaasd dat Zack ineens voor mijn deur staat en ik vraag me af of Zack soms meer wil dan vriendschap. ‘Ik was eigenlijk van plan om thuis te blijven, gisteravond was nogal heftig.’
‘Ik weet het, en het spijt me dat ik me zo liet gaan,’ zegt Zack schuldig. Ik twijfel of ik hem moet vertellen wat er nog meer is voorgevallen, maar besluit het toch maar niet te doen. Hij zou zich toch alleen maar zorgen maken over me. Ineens besef ik me dat we nog steeds in de deuropening staan. ‘Sorry Zack kom binnen. Ik was eigenlijk van plan om een film te kijken, ik weet niet of je daar zin in hebt?’ dit is eigenlijk een leugen, maar het zal me goed doen om in het gezelschap van Zack te zijn. Hij is lekker ongedwongen en zeer makkelijk om tegen aan te praten, alhoewel ik hem weinig wil en kan zeggen. We lopen naar binnen en Zack fluit. ‘Nogal een huis heb je Sue, hier is Brooke’s huis niets bij. Je zou een feestje moeten geven, dat zou echt gaaf zijn!’
Ik zucht en loop naar de woonkamer. Zoals gewoonlijk is Zack enorm onder de indruk van dit huis, zoals iedereen die hier binnenkomt. Ik vraag me af hoe het zou zijn als we van levens konden ruilen, zouden ze dan nog steeds zo enthousiast zijn over dit huis? ‘Zoek jij een film uit, dan maak ik popcorn. De films liggen in die zwarte kast naast de tv.’ Ik hoor Zack nog een keer fluiten bij het zien van de tv. Ik negeer het geluid en pak een zak popcorn uit de kast en doe het in de magnetron. Ondertussen pak ik twee glazen en vraag Zack wat hij wil drinken. Samen met de popcorn en de glazen gevuld met frisdrank loop ik weer de woonkamer in. Ondertussen heeft Zack een film erin gedaan. ‘Welke film is het geworden? Toch geen zwijmelfilm hoop ik want dan is daar het gat van de deur,’ zeg ik snel erachteraan. Dat is wel het laatste waar ik zin in heb.
‘Nee, die had je toch niet liggen. Niet dat ik daar naar zocht,’ voegt hij er snel aan toe. ‘Ik heb gekozen voor “Die hard”, één van de beste actiefilms ooit gemaakt.’ Ik steek mijn duim naar hem op en plof naast hem neer op de bank. Samen hangen we op de bank en ondertussen kijken we naar de film, als ik ineens een sleutel in het slot hoor. Tippy begint te blaffen, ik weet gelijk wie het is. Als Tippy zo blij is dat ze er van gaat blaffen dan kan het maar één iemand zijn. De deur gaat open en Tom Waltsbury komt binnen. ‘Hé Tippy, kleine schooier!,’ zegt hij tegen Tippy waarna ik voetstappen richting de woonkamer hoor. Ik kijk om en zie mijn vader in de deuropening staan. ‘Hoi Sue, ik ben thuis. En wie mag jij zijn jongeman?,’ zegt hij terwijl hij Zack met een nieuwsgierige blik aankijkt. ‘Heb je nou eindelijk iemand gevonden met wie je het uit kan houden Sue?’
‘Hoi pap, dit is Zack. Hij is EEN vriend van me, meer niet,’ antwoord ik kortaf terug en ik zet de film snel op pauze. Zack geeft me snel een knipoog zodat mijn vader het niet ziet en staat op. ‘Goedemiddag meneer Waltsbury, aangenaam kennis te maken. Sue en ik gaan naar dezelfde school, ik zit alleen twee jaar hoger als Sue.’ Mijn vader kijkt van Zack naar mij en zegt: ‘Ingelijks. Sue, ik dacht dat je pas volgende week naar school moest?’ Daar gaan we weer. Van binnen voel ik de woede oplaaien en ik geef hem een bot antwoord terug. ‘Als je wat meer betrokken zou zijn dan had je het wel geweten.’ Met een zucht sta ik op en zeg tegen Zack: ‘Kom op Zack, we gaan boven wel verder kijken.’ Zack wil protesteren maar na mijn blik bedenkt hij zich. ‘Fijn om u te ontmoeten meneer Waltsbury,’ zegt hij vol respect. Ik voel mijn maag opspelen door de gespeelde vriendelijkheid van mijn vader. Zolang er andere mensen langskomen doet hij ineens net alsof hij enorm geïnteresseerd is in mijn leven. We kijken de film boven verder af, maar ik ben helemaal in gedachten en krijg weinig mee van de film. Ik schrik op als Zack mijn arm een en weer schudt. ‘Sue, de film is al vijf minuten afgelopen. Wat is er aan de hand?’ Ik kijk naar Zack’s gezicht en besef dat hij er toch niets van zal begrijpen. ‘Oh niks, ik was gewoon even in gedachten. Sorry maar ik ben vandaag niet echt fijn gezelschap.’ Zack ontkent het zwakjes en stelt voor om naar huis te gaan zodat ik vroeg kan slapen. ‘Tenslotte moeten we morgen weer naar school,’ zegt Zack als argument.
Ik stem ermee in omdat ik op het moment toch niet mijn gedachten kan delen met iemand anders. Zack is een goede vriend, maar met deze gevallen kan ik niet bij hem terecht. Terwijl ik op mijn bed neerplof hoor ik Zack gedag zeggen tegen mijn vader en daarna het geluid van de deur die dichtslaat. Opgelucht haal ik adem, gevolgd door pure wanhoop omdat ik weer alleen ben met mijn gedachten. Dat voornemen is dus al niet gelukt en automatisch gaan mijn gedachten weer naar Blake en de dingen waar ik achter ben gekomen.
Met een zucht besluit ik maar naar beneden te gaan om Tippy uit te laten. Mijn vader zit in de woonkamer en kijkt op wanneer ik binnen kom. ‘Leuke gozer die Zack,’ zegt hij alsof er niets is voorgevallen tussen ons. Blijkbaar is hij in een goede bui, wat nog vervelender is dan zijn buien van pure desinteresse. ‘Alsof jou dat iets kan schelen,’ antwoord ik bits.
‘Sue..,’ hij zucht en houdt zijn handen in de lucht bij wijze van onmacht. ‘Niks Sue,’ breng ik er tegenin. ‘Je komt binnen na twee maanden weg te zijn geweest en nu ga je ineens interesse tonen? Daar is het nu te laat voor! Kom Tippy, we gaan naar buiten.’ Ik gun mijn vader geen blik meer waardig en loop de deur uit met Tips. Buiten is het erg koud voor de tijd van het jaar en ik adem diepe teugen koele lucht in. Heerlijk om op deze manier even af te koelen. Mijn vader haalt nog meer het bloed onder mijn nagels vandaan als Blake. Ik vind het fijn als mijn vader interesse toont, maar ik weet dat het maar voor korte duur is waardoor ik wel gemeen moet reageren. Waarom geeft hij me telkens weer valse hoop? Na veertien jaar ben ik er gewend aan geraakt, maar toch raakt het me steeds weer opnieuw. Ik heb liever dat hij voorgoed wegblijft zodat ik alleen het gemis hoef te voelen en niet meer die valse hoop.
Tippy rent vooruit richting het park die achter de overstaande huizen van ons huis ligt. Overdag is het park druk bezocht door zowel hondenbezitters als ouders met kinderen, maar ’s avonds komt er bijna niemand. Het park is niet verlicht dus het is altijd stikdonker ’s avonds afgezien van soms een beetje maanlicht. ‘Tippy,’ roep ik maar Tippy komt niet. Vreemd, normaal luistert ze wel als ik haar roep. Misschien heeft ze een konijn geroken en is erachter aan geracet. Na nog een paar minuten gewacht te hebben loop ik richting het park. Het is een bewolkte nacht en de maan geeft dit keer weinig licht af. Gelukkig heb ik mijn mobiel bij me waar een automatisch lampje ingebouwd zit. Ik schakel het lampje aan en ik doorzoek het begin van het park. De gloed van het lampje is niet veel waardoor ik alleen de eerste paar meter zie. Ik huiver van de wind die vanaf de weilanden komt en vervloek Tippy zachtjes. Ineens hoor ik Tippy keihard piepen en zie een witte schim bewegen bij de bosjes. ‘Tippy kom maar,’ roep ik zachtjes en ze komt op me af gehinkt. ‘Hé meisje, wat is er met je aan de hand?’ Voorzichtig onderzoek ik haar poot, maar ik kan niets vinden. Zodra ik haar onderpoot voel begint ze zachtjes te piepen. ‘Kom maar, we gaan naar huis,’ zeg ik en ze hinkt voorzichtig achter me aan. Gelukkig zijn we niet ver van huis en hoeft Tippy niet lang te lopen.
Binnen roep ik mijn vader en hij komt ongerust naar me toe lopen. ‘Wat is er aan de hand?,’ vraagt hij ongerust. ‘Het is Tippy, ze ging het park in en nu is ze gewond. Er is iets met haar poot maar ik kon net niets vinden.’ Hopelijk is het niet al te erg denk ik ongerust.
‘Het is al elf uur, ik denk niet dat we op dit tijdstip nog een dierenarts te pakken krijgen. Het lijkt me handig als ze even niet meegaat naar boven voordat ze haar gewonde poot te veel belast.,’ zegt Tom en hij pakt een paar dekens uit de kast in de badkamer beneden en spreid die uit in de woonkamer voor Tippy. Dankbaar hinkt ze naar de plek en ploft zielig neer. Ze kijkt ons met grote ogen aan en ik zie dat ze pijn heeft aan haar poot. ‘Morgenochtend bel ik de dierenarts voor Tippy en dan bel ik je wel zodra ik iets weet. Ga nu maar slapen want je moet morgen ook weer naar school toe.’ Hij kijkt me streng aan en ik weet dat hij niet op weerwoord zit te wachten. ‘Weet je zeker dat Tippy het zo redt, helemaal alleen beneden?’ Ik kijk haar ongerust aan. ‘Ik blijf beneden bij Tippy liggen voor het geval ze meer pijn krijgt. Ik maak je wakker als er iets gebeurt. Ga jij nu maar boven slapen,’ zegt mijn vader zorgelijk. Dankbaar kijk ik hem aan en ik geef hem een nachtkus op zijn wang. Verbijsterd om mijn spontane reactie wenst hij me welterusten. Ik geef Tippy nog een knuffel en een kus op haar hoofd en ik ga naar boven om te slapen. Ik kleed me om en stap mijn bed in, maar ik ben te ongerust om te slapen. Ik lig nog zeker een half uur te woelen voordat ik in slaap val.