Bokt.nl

**Geplaatst**: 11-12-10 17:33

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 11-12-10 17:33

Komt het nieuwe deel al bijna??

**Geplaatst**: 11-12-10 17:37

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 11-12-10 17:37

haha , je bent me voor Femke ! ( naamgenoot

)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-10 14:22

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-10 14:22

Ja vandaag, had geen tijd gehad om het te plaatsen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-10 14:37

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-10 14:37

Ik was blijkbaar in slaapgevallen, want Valko was naar me komen rijden en hield mijn arm vast zodat ik niet uit het zadel zou vallen. ‘Waarom hou je mijn arm vast?’ zeg ik geïrriteerd. ‘Je was in slaap gevallen.’ zegt hij stug. Ik kon niet begrijpen dat ik in slaap was gevallen tijdens deze omstandig heden. ‘Waarneer zijn we er?’ vraag ik. ‘We moeten nog een half uur.’ ‘Hoelang rijden we al?’ vraag ik geeuwend. ‘Een paar uur.’ Ik ga recht in het zadel zitten en voel met mijn handen of mijn haar nog goed zit. ‘Waarom nemen jullie mij mee?’ ‘Moest van de baas..’ zegt hij zuchtend. ‘Jij bent toch de baas?’ ‘Nee.’ ‘O.’ Ik gaap. Ik heb me nog nooit zo uitgeput gevoeld. ‘Je kan zo slapen.’ Hij kijkt bezorgt. ‘Ik weet niet of ik kan slapen,’ zucht ik. ‘Hoe wisten jullie dat ik in het bos was?’ ‘De baas legt het straks wel uit. Ik snap er niks van, hoe kan de baas nou weten dat ik in het bos was, ik had het tegen niemand gezegd. Het kan nooit zo zijn dat ze al dagen in het bos wachten tot ik het bos in kwam. Want ik kwam nooit alleen buiten. Niet buiten het landgoed dan. Alec kreunt en briest. Ik heb medelijden met hem, hij heeft uren in hoog tempo moeten lopen. Hij zal morgen wel spierpijn hebben. Ik geef hem een aai over zijn hals. ‘Mooi paard heb je.’ Ik kijk opzij en zie dat Valko naar Alec kijkt. ‘Dankje.’ Ik begin Valko op een of andere manier aardig te vinden. Hij is anders dan de anderen. ‘Hoe oud ben je?’ vraag ik. ‘Ik ben twintig.’ zegt hij. ‘Je bent veel aardiger dan ik verwacht had.’ Oeps, ik floepte het eruit voordat ik het doorhad. Hij kijkt me grijnzend aan. ‘Valko, we zijn er!’ buldert de dikste van de rovers. Hij rijdt naar voren. Ik gluur langs de rovers en zie een vage schim van een man in een gewaad.

Ze praten kort. ‘Mannen,’ zegt hij, ‘Breng de paarden naar de stal, en jij Bruno,’ en hij wijst naar de dikke rover die net had gebulderd dat we er waren, ‘Breng de dame naar haar kamer.’ Ik zie hoe de man in de mantel en Valko het grote landhuis binnen lopen. Ik had het huis nog nooit gezien. Het was super groot, met een spookachtige poort ervoor. Het lijkt net een huis uit een horror verhaal. ‘Mevrouw,’ stamelt Alexander, de jongen die de paarden deed, ‘Wilt u afstappen? Ik moet u paard verzorgen.’ Ik stap af en kijk hoe de jongen met Alec de stallen in sjokt. ‘Loop met mij mee,’ zegt Bruno met een hele zware stem. Hij pakt me bij de boven arm en trekt me mee naar de achter ingang. We lopen door een kleine houten deur en dan staan we op de gang. Het is enorm. Grote, hoge muren, een beschildert plafon. Overal lopen spinnenwebben. ‘Kom,’ zegt hij nors. Ik voel poten over mijn hoofdhuid lopen. ‘Een spin, EEN SPIN!’ gil ik. ‘Een wat?’ zegt hij verbaast. ‘ER ZIT EEN SPIN IN MIJN HAAR, HAAL HEM ERUIT!’ Ik sta stil als een stambeeld, en voel dat er ook poten over mijn rug lopen. ‘AAAAAAARGH, HAAL HEM VAN ME AF, HAAL HEM VAN ME AF!’ ‘Het is maar een spin.’ hij kijkt me met grote ogen aan. ‘E-er-lo-opt een vogelspin op je rug!’ Hij blijft versteend staan. ‘HAAL HEM VAN ME AF KLOOTZAK! HAAL HEM VAN ME AAAAAAAAAF!’ ‘Ik-ik durf niet,’ stamelt hij, ‘Vogelspinnen zijn levensgevaarlijk!’ Ik begin te huilen. ‘Alsjeblieft, haal hem van me af!’ snif ik. Heel langzaam steekt hij zijn hand uit naar de spin. ‘Hebbes.’ Hij pakt de spin en beweegt hem voor mijn neus. ‘Gefopt.’ Hij buldert van het lachen en verplet de spin in zijn hand. Ik mep de andere spin uit mijn haar. Ik voel de woede in mij opborrelen. Voor ik het weet mep ik hem in zijn gezicht en ren zo hard ik kan door het kasteel. Ik kom in een andere gang terecht. Het is hier muisstil. Hij is me niet achteraan gekomen, gelukkig. Ik loop door de gang. Achter een deur hoor ik stemmen. Ik sluip dichter bij de deur en druk mijn oor er tegen aan. Ik hoor twee mannenstemmen, ik herken de stem van Arnoud. ‘Dus toen vonden we haar in het bos, ongeveer een paar kilometer van hun landgoed.’ hij schraapt zijn keel. ‘Eerst herkende ik haar niet, maar toen ze uit de schaduw stapte, wist ik dat ze het was.’ ‘Ze is de mooiste vrouw die ik ooit gezien heb, ze is precies zo als je beschreef.’ ‘Vergeet niet dat het mijn vrouw wordt Valko, je blijft met je tengels van haar af,’ zegt de andere stem. ‘U kan mij vertrouwen,’ meester. ‘Daarom heb ik je op deze missie gestuurd.’ Ik hoor voetstappen de gang inlopen. Ik loop weg bij de deur. ‘Ah, daar ben je,’ zegt Bruno met een grijns. Hij pakt me bij de arm en trekt me mee de gang door. ‘Je was al de goede richting ingelopen.’ We komen ben een prachtige trap die verlicht wordt door kaarslicht. We lopen de trap op en weer een andere gang door hij stopt hij een deur met een hartvormige klopper. Hij opent de deur. De kamer is prachtig, de muren zijn rood geverfd, een warm kleurig geel tapijt ligt op de grond. In het midden van de kamer staat een twee persoonsbed en aan de linkerkant van de kamer staat een spiegel met een kastje. Aan de muren hangen kaarsjes. Een warme, lavendel geurende lucht komt me tegemoet. ‘Er staat een warm bad voor u klaar, om de hoek aan de rechterkant is de badkamer. Hij draait zich om en loopt naar de deur. Hij kijkt nog een keer over zijn schouder. ‘En daarna, moet je je mooi maken voor zo, je bent uitgenodigd voor het dinner.’ Hij gooit de deur achter zich dicht. Ik loop vermoeid naar de badkamer. Ik kleed me uit en laat me in het warme schuimende bad zakken. Ik had nooit verwacht dat ze me naar zo’n landhuis zouden brengen. Ik had het tot nu toe getroffen. Ik laat me wat verder in het bad zakken. Mijn spieren doen pijn na het lange rijden.

Ik stap uit het bad en ik loop naar de kast. Ik open de kastdeuren en tientallen jurken kijken me aan. Ik had nooit verwacht dat dat allemaal in een kast zou passen. Ik pak een niet te opvallende rode suede jurk uit. Ik trek de jurk over mijn hoofd. De zachte stof glijd soepeltjes om mijn lichaam. Ik steek mijn natte haar op in een slordige knot. Nog wat poeder op mijn gezicht en ik ben klaar. Ik ga op het grote bed zitten en kijk om me heen. Degene die me ontvoerd heeft heeft teminste wel smaak. Er hangen drie prachtige schilderijen boven het bed. Een van een engel, die naar het kussen kijkt met zijn prachtige zachtblauwe ogen. De pijpenkrullen dansen om zijn hoofd. Het andere schilderij is van een paard. Het paard staat geposeerd voor een rozenstruik. De witte vacht glanst in het licht. Het derde schilderij is van een Cavalier. Het hondje heeft een kleine kop met lange oren, zijn ogen kijken je ondeugend aan. De schilderijen lijken net foto’s. Er klinkt geklop op de deur. ‘Bent u klaar voor het dinner miss?’ Het is de stem van Valko. ‘Ik kom eraan!’ Ik sta op en loop naar de deur. Ik open de deur. BAM! Valko ligt op de grond, onbewegelijk. Op zijn voorhoofd groeit een blauw paarse bult.

**Geplaatst**: 12-12-10 17:44

Geplaatst: 12-12-10 17:44

leuk verhaal, je hebt een fijne schrijfstijl
ik ga het zeker volgen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-12-10 18:14

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst door de TopicStarter : 12-12-10 18:14

dankje

**Geplaatst**: 12-12-10 18:44

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 12-12-10 18:44

super verhaal weer... :))

fijne schrijfstijl

**Geplaatst**: 13-12-10 12:58

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 13-12-10 12:58

weer een super leuk stuk! ik vind het alleen jammer dat er niet nog een stuk staat want nu kan ik niet doorlezen nu het zo spannend is

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-12-10 18:07

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst door de TopicStarter : 13-12-10 18:07

Haha, ben ook benieuwt hoe het verder gaat! Heb nog geen idee

**Geplaatst**: 20-12-10 19:47

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 20-12-10 19:47

wanneer komt er een nieuw stukje?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-12-10 18:44

Geplaatst door de TopicStarter : 28-12-10 18:44

Zo. Vandaag had ik weer tijd voor een nieuw stuk

. Veel leesplezier!

Al vloekend speel ik het lichaam de kamer in en sluit snel de deur. Ik druk mijn oor tegen zijn borst aan. Gedoek, gedoenk, geboenk. Gelukkig… zijn hart klopt nog. Hoe kon ik nou zo onhandig zijn? Ik kan nog niet eens normaal een deur open doen! Ik ren naar de badkamer en maak een handdoek nat en fring hem uit. Ik loop terug en leg de vochtige handdoek op zijn hoofd. Nu hij er zo stil bij ligt kan ik hem wat beter bekijken. Zijn lippen zijn vol, en hij heeft prachtige jukbeenderen en een rechte neus. Op zijn rechterwang zit een kleine snee. Net als door zijn linker wenkbrauw. Hij heeft een witte huid, die geen een pukkeltje bevat. Zijn handen zijn groot met hier en daar een litteken. Zijn armen zijn gespierd. Zucht. Hij is echt knap. Ik voel vlinders in mijn buik als ik zijn gezicht bekijk. Waar zal hij vandaan komen? Hij is in ieder geval niet rijk, aan zijn kleren te zien. Hij draagt een oud overhemd en een oude ribfluwelen broek. Zijn schoenen zijn oud en afgetrapt. Er wordt op de deur geklopt. ‘Hallo, prinses, wilt u de deur open doen?’ Klikt een charmante mannen stem. ‘Ik had mijn dienaar al naar u toe gestuurd, maar blijkbaar is hij de weg kwijt geraakt,’ er klinkt een beschaaft lachje aan de andere kant van de deur, ‘Of zo iets.’ Ik schaap mijn keel, ‘Ikke, kom eraan!’ Ik haast me naar de deur, waarbij ik over Valko struikel en val met mijn hoofd tegen de deur. ‘Auw, verdomme!’ Vloek ik. De deur vliegt open en de man bukt naast me neer. ‘Gaat het een beetje miss?’ Ik probeer op te staan en voel meteen de kloppende pijn in mijn hoofd. ‘Niks aan de hand, mijn hoofd doet een beetje pijn.’ Voor mijn ogen dansen zwarte vlekken en dan is het helemaal zwart. Ik kan nog net horen: ‘Valko, wat doe jij daar op de grond?’
Ik moet op het bed gelegd zijn, want ik word wakker en voel onder mij het zachte dekbed en de donzen kussens. Ik open mijn ogen en zie dat ik in een andere kamer lig. De muren zijn hemels blauw geverft en de gordijnen zijn wit. Tegen de muur staan antieke kasten met prachtige houtdecoraties. Gelukkig klopt mijn hoofd niet meer zo als gister.. ‘He, schoonheid van me, ben je wakker?’ Ik schrik me rot en schiet overeind. Ik kijk naar de andere kant van het bed waar een oude man met wit grijs haar en een knap, maar toch eng gezicht me aan kijkt. Hij moet een jaar of dertig zijn. ‘Ik ga me even wassen.’ ‘Ik wacht niet op zijn goedkeuring en spring snel uit het enorme bed. ‘Badkamer is de linker deur naast die kast, zegt hij en hij gebaart met zijn hand naar een grote houten kast. Ik loop snel naar de badkamer en gooi de deur achter me dicht. Het slot draai ik dicht. Zo. Alleen. Eindelijk Alleen. Ik laat me op de rand van het bad zakken en probeer alles te verwerken. Tranen lopen over mijn wangen. Ik heb me nog nooit zo alleen gevoeld. Ik laat mijn gedachte vliegen naar een andere plek, weg van hier, naar een prachtig bos. Waar de vogels fluiten en alles er heel vredig bij ligt. Ik lig op een kleed en kijk naar de hemel. Ik hoor achter me het geluid van de kauwende kaken van Alec. Het is warm en er waait een fris briesje. Ik adem de heerlijke lucht in…’Miss Lawcy, mijn lieverd, mijn prinses, mijn droom, gaat het een beetje?’ Ik wordt uit mijn droom gerukt door de stem van de vreemde man die net nog naast me lag. ‘Je zit al een hele tijd in de badkamer, en het is tijd voor ontbijt!’ Ik zucht geïrriteerd, ‘Laat me met rust.’ ‘Wat jij wil mijn lief.’ Ik hoor voetstappen en de deur die zachtjes sluit. Ik probeer me weer naar de prachtige plek te fantaseren maar ik kan me niet ontspannen. Dan maar me opfrissen. Ik laat het bad vollopen en ik poets mijn tanden. De damp die van het water afkomt is heerlijk warm en streelt mijn huid. Ik kleed me uit, sluit de kraan en laat me uitgeput in het bad zakken. Ik laat me weer wegvaren naar de prachtige plek.

Ik laat de stof van de linnen jurk over mijn lijf vallen. Het is een jurk die een beetje te koud is voor de tijd van het jaar, maar het heeft te minste geen angst aan jagend diepe decolleté zo als de rest van de jurken. Ik steek mijn haar in een slordige knot en poeder mijn gezicht. Ik zie er prima uit zo. Mijn schouders zijn alleen een beetje bloot.. Ik pak een jurk uit de kast met dezelfde kleur rood als de jurk die ik aan heb een ik scheur de rok van de jurk af en bind het om mijn schouders. Zo. Voor de hoeveelste keer wordt er op de deur geklopt. ‘Ben je klaar mijn schoonheid?’ Gatver, ik moet bijna kotsen hoe honend hij het zegt, mijn moeder is er niks bij. Verman je Gwen, je moet de komende tijd nog even doorzetten tot je een goed ontsnappingsplan hebt, spreek ik mezelf toe. ‘Ja ik ben klaar,’ zeg ik geïrriteerd. Ik haal het slot van het slot af en stap een paar passen naar achter. Ik wil niet weer hebben dat ik iemand bewusteloos sla met de deur. Hij opent de deur en hij drukt me tegen zich aan. ‘Wat ben je toch een lekker ding,’ fluistert hij in mijn oor. ‘Jij niet,’ fluister ik terug. Hij slaakt een bekakt lachje en hij leid me naar het bed. ‘Ga zitten,’ beveelt hij me een lach. Hij laat zich naast me op het bed zakken en hij kijkt me verlangend aan. ‘Vandaag ontbijt op bed,’ zegt hij honend. ‘Lucia, haal het ontbijt!’ Schreeuwt hij door de gang. Een minuut later staat er een vrouw van in de dertig in de deuropening. Ze heeft haar haar wild opgestoken en haar lippen knalrood geverfd. Ze draagt een hoerig jurkje die veels te strak zit. Het leek net een… Straat prutsmuts. ‘Kijk is an leiverd, ik heb een lekker ei gebakken met speak voor gei.’ En ze zet het dienblad met eten op mijn schoot, snel haast ze zich de kamer uit en ze sluit de deur. ‘Moet jij niet eten?’ vraag ik aan de man naast mij. ‘Ik heb al gegeten, dus begin maar mijn lief.’ En hij streelt mij rug. Een trilling schiet door mijn rug die zich vult met kippenvel. Ik weet niet of ik nog aan eten kan denken met jou erbij kereltje, en ik vuur een gemene blik op hem af. Hij lijkt er niks van te merken en kijk me liefdevol aan. Ik snij het aai en steek een stukje in mijn mond. Mm best lekker. Hongerig val ik aan en vergeet bijna dat die man nog naast me zit. ‘Wie ben jij?’ vraag ik met een volle mond. Ik was niet van plan beleeft te doen. ‘Ik ben Jacob Vival, uw aanstaande echtgenoot.’ Ik eet onverstoorbaar verder. Alsof ik het niet gehoord had. Hij had die reactie blijkbaar niet verwacht want hij kijk me onderzoekend aan. Ik eet mijn bord zo sloom mogelijk leeg. Hij staart naar voren en na een half uur zit hij er nog. Jeetje wat had die man een geduld. Ik werkte mijn laatste hap naar binnen en zet het bord op een tafeltje naast het bed neer. ‘Hebt je zin in een ochtend zit mijn lief? De bossen zijn werkelijk prachtig in de herfst!’ Voor dat ik kan antwoorden trekt hij me overeind en neemt me mee naar de stallen. Hij had er blijkbaar al op gerekend dat we gingen rijden want er stonden twee paarden opgezadeld. Mijn ogen zoeken naar Alec. Ik raak in paniek. WAAR IS ALEC?! Gil ik. Ik ren in paniek naar buiten. Daar staat hij ook niet. ‘ALEC, ALEC!? WAAR BEN JE?’ Huilend stort ik op mijn knieen. Hij is er niet meer. Ze hebben heb vermoord… Mijn schouders schrokken en tranen stromen over mijn wangen. Mijn vriend…… ‘Gwen.. Miss.. Alec..’ ‘NEE!’ Gil ik en ik duw Jacob weg. ‘Jullie hebben hem vermoord!’ ‘Gwen luister nou..’ begint Jacob weer. ‘Ne-eh laa-t me-e met rhu-hu-st.’ De mannen lopen weg. Ik kan ontsnappen. Maar ik kan niet. Ik ben uitgeput. Mijn hard is zwaar als steen mijn lendenen als pap. Mijn gevoel ik een grote brok. Zonder Alec ben ik niet compleet, zonder Alec ben ik… Niks.

**Geplaatst**: 28-12-10 21:08

Geplaatst: 28-12-10 21:08

mooi stuk weer
ik heb geen foutjes gezien, maar ik kan er best over heen gelezen hebben

**Geplaatst**: 28-12-10 21:20

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 28-12-10 21:20

leuk stukje weer!
je hebt een erg prettige schrijfstijl!
ik ben benieuwd naar het volgende stuk!

**Geplaatst**: 30-12-10 23:37

Geplaatst: 30-12-10 23:37

Leuk verhaal, ik ben benieuwd hoe het verder gaat. Wanneer komt er weer een nieuw stukje?
Ik heb er even een paar kleine dingetjes uitgehaald:

Citaat:
‘Ik ga me even wassen.’ ‘Ik wacht niet op zijn goedkeuring en spring snel uit het enorme bed.

Die aanhalingsteken voor de tweede 'ik' is ongepast. Het wordt verteld, maar niet gezegd.

Citaat:
‘Ga zitten,’ beveelt hij me een lach.

Ik neem aan dat het 'met een lach' moest zijn?

Citaat:
‘Badkamer is de linker deur naast die kast, zegt hij

Ik zie liever 'De badkamer' staan en je bent een aanhalingsteken vergeten achter 'kast'.

Citaat:
‘Hebt je zin in een ochtend zit mijn lief?

Hebt je ken ik niet, Heb je wel.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-12-10 17:37

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst door de TopicStarter : 31-12-10 17:37

Bedankt voor het aangeven van de fouten Shona

Ik tiep meestal alles wat in me opkomt en dat gaat zo snel dat ik soms wat dingen niet goed schrijf

.

Ik tiep het nieuwe deel als ik tijd heb

**Geplaatst**: 03-01-11 19:24

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 03-01-11 19:24

hier een stipje voor ik het vergeet XD, het is echt een leuk verhaal. Wist niet dat ze in die tijd ook al lekker ding zeiden

**Geplaatst**: 04-01-11 14:11

Geplaatst: 04-01-11 14:11

Leuk verhaal!
Ik vind je schrijfstijl leuk, ben benieuwd naar een volgende stuk!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-01-11 16:39

Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-11 16:39

Romana01 schreef:
hier een stipje voor ik het vergeet XD, het is echt een leuk verhaal. Wist niet dat ze in die tijd ook al lekker ding zeiden

Oeps, dat had ik even niet door

. Nieuwe stuk komt waarschijnlijk morgen!

**Geplaatst**: 10-01-11 17:32

Geplaatst: 10-01-11 17:32

dit verhaal is echt super, ik wacht op een nieuw stukje

**Geplaatst door de TopicStarter** : 10-01-11 18:14

Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-11 18:14

Dankje!

Het kan nog even duren voordat er een nieuw stukje komt, ben nogal druk met school

**Geplaatst**: 10-01-11 20:31

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 10-01-11 20:31

alsjeblieeeeft? ik kan echt niet zo lang wachten hoor

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-11 14:49

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-11 14:49

Ik wou het gisteravond al plaatsen, maar internet deed het toen niet

Dus bij deze weer een nieuw stuk! I hope you like it!

‘Gwen?’ Ik hoor de stem van Valko in mijn oor en zijn warme hand op mijn schouder. ‘Zal ik je even naar je slaapkamer brengen?’ Ik knik vermoeid en sjok achter hem aan. Eenmaal op mijn slaapkamer laat ik me op het bed vallen. ‘Hij is niet dood.’ Zeg ik. ‘Zeg dat hij niet dood is, dat dit allemaal een grote nachtmerrie is.’ Hij zucht. ‘Gwen.. Ik vind het zo erg dat ik dit moet vertellen..’ ‘Ik weet het al, Alec is dood, laat me met rust.’ ‘Alec is niet dood Gwen.’ ‘Wat is ie dan? Een zombie geworden.? Zeg ik sarcastisch. ‘Nee Gwen, hij is uit zijn stal ontsnapt in de nacht, toen we vanmorgen de paarden eten gingen geven stond de staldeur van Alec wagen wijd open. Een paar staljongens zijn al het bos in geweest om te zoeken maar er was geen spoor van Alec te verkennen.’ Ik vlieg hem om de hals. Ik heb me nog nooit zo opgelucht gevoeld, Alec leeft nog! ‘Hij schuifelt iets naar achter. ‘Ehh Gwen..’ “O sorry!’ Hij kijkt beschamend naar beneden. ‘Ik mag je met geen vinger aanraken, je bent van Jacob. ‘Ik ben van niemand.’ Snauw ik. Hij kijkt naar zijn voeten. ‘Ik ga maar weer.’ ‘Nee, ik grijp hem bij zijn mauw. ‘Laat me niet alleen.’ En dan barst ik weer in huilen uit. ‘Ik voel me zo alleen.’ Hij legt zijn hand op mijn rug. ‘Het is gevaarlijk voor ons allebei als met mekaar omgaan.’ Hij schud mijn hand losjes van zicht af en haast zich de kamer uit. Ik begin weer te huilen. Gevoel van machteloosheid, eenzaamheid, liefdeloosheid stromen over mijn wangen. Dan val ik in slaap.

‘Goedemorgen!’ Valko staat naast mijn bed met een groot dienblad met ontbijt. ‘Jacob is getroffen door een of andere zware griep, dus ik ben aangewezen om je te verzorgen. ‘Niet dat ik dat een straf vind hoor,’ grijnst hij. ‘Ik wist niet wat je lekker vond, dus ik hem maar wat eieren en vlees gebakken. Ik kijk naar het bord en mijn buik maakt een rommelend geluid. ‘Ik denk dat dat er wel in gaat.’ ‘Ik denk het ook.’ Van de onzekere Valko van gister is niks meer te zien. Op en top blij kijkt hij, als een jongen die voor zijn moeder voor Moederdag een ontbijt heeft gemaakt. Ik begin te eten en binnen een paar minuten is het bord leeg. Ik lik mijn vingers af en dan heb ik door dat al die tijd Valko naar me zat te staren. ‘Het was ehh, lekker.. Dankje.’ Ik kijk beschamend naar mijn bord. Op een of andere manier word mijn hoofd zo rood als een tomaat. In mijn buik fladderen vlinders. Hij lijkt het te merken want hij zegt ‘Je roept maar wanneer je me nodig hebt.’ Hij loopt zo snel hij kan naar de deur. ‘Je vergeet je dienblad,’ roep ik. Maar hij hoort me al niet meer. ‘Wat wil je doen vandaag?’ zeg ik tegen mezelf. Ik besluit dat ik wel wat lol kan gebruiken. Ik doe wat schone kleren aan en fris me op. Ik loop de kamer uit en dan sta ik op de gang van de enorme villa, of te wel, kasteel. Of eerder: gevangenis. Ik loop wat door de gangen te dwalen en na een tijdje kom ik bij een enorme deur. Heel zachtjes duw ik tegen de deur. De deur gaat open met veel gekraak. Ik gluur door de gleuf en duizenden boeken kijken me aan. Ik glip door de deur en dan sta ik in de boekenhemel. Ik loop langs de rijen boeken en laat mijn hand over hun ruggen gaan. Allerlei soorten romans in verschillende talen, groten, kleuren en diktes. Ik heb nog nooit zo veel boeken gezien. Zelfs de bibliotheek van mijn villa was niet zo groot. ‘Kan ik wat voor u doen?’ Een man met een klein brilletje op staat achter me. ‘Ik wist niet dat de vrouw van Jacob boeken las, laat staan dat ik wist dat hij een vrouw had.’ Hij kijkt me onderzoekend aan. ‘Hoe weet u dat ik de vrouw (dat woord spreek ik met walg uit) ben van Jacob?’ ‘Omdat de mannen van Jacob geen vrouw mogen, die moet naar het prutsmutsen huis!’ Lacht hij. ‘Wist je dat Jacob ziek was? Hij heeft een ernstige vorm van griep.’ Ik knik van ja. ‘En zijn mannen zijn erop uit om een dokter te halen, wat nog wel even zal duren omdat deze villa nogal afgelegen ligt. Dus jij en ik… Zijn even alleen.’ Hij grijnst. Al mijn zintuigen wijzen erop dat ik weg moet. Ik kijk snel om me heen, er is geen andere deur meer dan de grote deur. Hij grijpt mijn arm. Ik begin te gillen. ‘Gillen heeft geen zin, niemand hoort je!’ lacht hij. Hij grijpt mijn andere arm beet en hij trekt de mauw van mijn jurk naar beneden. ‘Laat me de rits even doen.’ Ik ruk me los en ren zo snel ik kan naar de deur. Ik duw tegen de deur die geen centimeter mee geeft. Ik begin tegen de deur te bonken. ‘De deur wil alleen van buiten af open, van binnen af moet het met de sleutel. ‘Waar was ik gebleven… Oja de rits. Ik duw hem van me af. Hij haalt een mes te voor schijn. ‘Je luistert, of ik bewerk je met dit mes, stom wijf.’ Hij duwt de mes tegen mijn keel. Ik zit opgesloten tussen het mes en de deur. ‘Begrepen?’ Dan vliegt de deur open van val ik achterover met mijn hoofd tegen de stenen. Vlekken dansen voor mijn ogen. ‘appelflap, wat is hier aan de hand?’ buldert Valko. En dan is alles zwart.

Even later lig ik weer op bed. Rillingen lopen over mijn rug. Alles ging zo snel. Dit is echt een spookkasteel, dat is nu zeker. Ik slaak een diepe zucht. Ik staar naar het plafon, waar een prachtige muurschildering op is gemaakt van een pegasus. Het paard met vleugels staart me met ogen vol medelijden aan. ‘Was jij ook eenzaam?’ vraag ik aan het paard? De deur gaat open en Valko staat in de opening. ‘Gaat het een beetje?’ vraagt hij? Ik knik. ‘Mag ik binnenkomen?’ ‘Ja.’ Hij sluit de deur achter zich en hij loopt naar het bed. Hij laat zich naast mij neerzakken. ‘Sorry van net, ik had je nooit alleen moeten laten.’ Ik knik verdoofd. ‘Hij zit nu opgesloten in de kerkers, dus nu zal er niemand meer zijn wie je lastig valt.’ Ik knik weer, omdat ik geen idee heb wat ik moet antwoorden. Ik heb een boek voor je meegebracht. Hij legt een dikke roman op het nachtkastje neer. ‘Voor het geval dat je je verveeld.’ ‘Dankje,’ fluister ik. Lange stilte. ‘Ga maar weer slapen, het is al laat.’ ‘Ik wil niet slapen Valko, fluister ik.’ ‘Ik wil weg.’ ‘Ik ben bang dat dat niet kan.’ ‘Dat betekend nog niet dat ik niet weg wil,’ zeg ik. ‘Ik kan niets voor je doen. Dit is wat de baas wil, dit is wat Jacob wil. Slaap lekker.’ Hij staat op en loopt de kamer uit. Dat ben ik weer alleen verdomd alleen in de duisternis. Ik steek een kaars aan en pak het boek. Het is een oud boek, met als titel: ‘Ik ben van niemand’. ‘Ik ben van niemand,’ fluister ik tegen de duisternis.

De volgende dagen bracht Valko ontbijt op bed, en bracht hij steeds het bericht dat het steeds slechter ging met Jacob. Dat gaf me hoop, hoop dat hij zou sterven en ik weer onafhankelijk zou zijn. Ik bracht de dagen door met boeken lezen die hij meebracht, en staren naar het plafon en denken aan het verleden. De toekomst leek een groot gat.

Ik kijk naar buiten en zie hoe de zon langzaam boven het sneeuwlandschap uitkomt. Ik loop naar het raam en zet het op een kiertje. Een koude bries waait in mijn gezicht. Er klinkt geklop op de deur. Ik inhaleer de lucht en sluit het raam. ‘Binnen.’ Valko komt binnen met een dienblad vol ontbijt. ‘Zo veel kan ik niet op,’ zeg ik met aanblik op twee borden vol ei en brood en vlees. ‘Ik heb ook nog niet ontbeten dus als je het niet erg vind ontbijt ik met je mee,’ zegt hij met een knipoog. Hij gaat op het bed zitten en ik ga naast hem zitten. Ik pak mijn bord van het dienblad en even raken onze vingers elkaar. Vlinders fladderen weer door mijn buik. ‘Sorry,’ mompelen we tegelijkertijd. Hij kijkt wat onzeker naar mij en dan kijkt hij weer snel naar zijn bord. Zwijgend eten we ons bord leeg. ‘Jacob is nog steeds ziek,’ zegt hij na een tijdje. ‘Wat kan mij het schelen dat hij ziek is, hoe eerder hij dood is hoe beter,’ zeg ik. Hij kijkt me lachend aan, ‘ja dat is zo.’ Ik ben verbaast om zijn reactie, kan het hem niks schelen dat zijn baas doodgaat? ‘Kan het je niks schelen dat hij dood gaat?’ fluister ik. ‘Nee,’ antwoord hij bot. ‘Waarom niet?’ vraag ik. ‘Lang verhaal.’ ‘Ik heb genoeg tijd voor lange verhalen,’ zeg ik lachend. ‘Dat is waar.’ En hij begint te vertellen.

**Geplaatst**: 12-01-11 15:02

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 12-01-11 15:02

Leuk, leuk, leuk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-01-11 15:04

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst door de TopicStarter : 12-01-11 15:04

zo jij bent snel! :oo

Dankje!

**Geplaatst**: 12-01-11 15:10

Re: [VER] Prinses Lawcy en Alec.

Geplaatst: 12-01-11 15:10

Ik ben altijd snel als het om een goed verhaal gaat