Een reminder om nooit vreemd te gaan. Al die zenuwen.
Niet dat ik behoefte aan heb om vreemd te gaan
Of tijd voor heb
En ook geen kandidaat voor heb
[VER] Ik heb je liever dan lief…
Moderators: Polly, Muiz, NadjaNadja, Telpeva, Essie73, ynskek, Ladybird
- Anouk_H
-
- Berichten: 2321
- Geregistreerd: 20-05-13
- Woonplaats: Bij de paarden tussen het hooi
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 22-03-25 09:19
- MarrieLeen
-
- Berichten: 11553
- Geregistreerd: 17-05-04
- Woonplaats: Twente
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 22-03-25 12:29
Blijf het zo knap voelen hoe je de sfeer weet te beschrijven, je voelt het van het scherm afspatten.
- soeboenoe
-
- Berichten: 1491
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 24-03-25 16:50
Rocamor schreef:Whahaha je zou er toch doodzenuwachtig van worden...
Een reminder om nooit vreemd te gaan. Al die zenuwen.
Niet dat ik behoefte aan heb om vreemd te gaan
Of tijd voor heb
En ook geen kandidaat voor heb
Nou inderdaad... Ik denk dat ik dat ook niet zou kunnen hoor!
MarrieLeen schreef:Heel goed stuk weer!
Blijf het zo knap voelen hoe je de sfeer weet te beschrijven, je voelt het van het scherm afspatten.
Dankje! Wat een ontzettend lief compliment!
Klein stukje vandaag.
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘Dat is mijn talent, een van weinige talenten.’ - Ik sta op van de bank en raap behoedzaam de stukken glas van de vloer.
‘Oh, laat mij dat doen. Ik heb het tenslotte ook kapot gegooid.’
‘Je mag me best helpen, maar ik ga niet alleen maar zitten kijken hoe jij het opruimt.’ – Ik steek mijn tong even kort uit, ze schudt haar hoofd.
Ze hurkt naast me om ook wat grote scherven van de grond te rapen. Het voelt na het enorm serieuze gesprek van net ergens heel fijn om zo iets onnozels te doen. Het breekt de sfeer wat en maakt het wat makkelijker om adem te halen.
‘Ik ga wel even veger en blik pakken, als jij een schoon glas wil pakken en vast wat voor me in wil schenken?’ – Ik doe wat ze me zegt en nadat ze alles opgeveegd en drooggemaakt heeft komt ze weer naast me op de bank zitten. Ik reik haar, haar nieuw ingeschonken glas die ze gracieus van me aanneemt. We klinken de glazen tegen elkaar, nemen een slok en lijken beiden even te zoeken naar hoe we niet toch weer vervallen in ons serieuze gesprek.
Ik ben de eerste die een poging doet door haar wederom een kus te geven, stiekem om er zeker van te zijn dat het gesprek van net wel écht heeft plaatsgevonden en ik niet alles in mijn hoofd heb gecreëerd. Ik weet heel zeker dat dit niet het geval is als ze me terug kust en zelf het initiatief toont tot een brutale, korte zoen. Ik heb wel een vermoeden waar ze op uit is, aangezien het nu een soort “toegestaan” is. Ik meen echter wat ik zojuist gezegd heb, er is vanuit mij op dit moment geen intentie tot het hebben van seks. Eerst maar eens zien of ze daadwerkelijk oké is met de gemaakte afspraken van net.
‘Ik meende het van daarstraks hè.’
‘Wat meende je?’ – Ze veegt een paar losse haren achter mijn oor en laat haar middelvinger langs de rand van mijn oor gaan. Meteen voel ik een rilling door mijn lijf gaan.
‘Dat we geen seks gaan hebben vandaag.’
‘Hmm, dat weet ik. Maar ik ga je wel vragen om te blijven tot Niels thuiskomt.’
‘Waarom dat in vredesnaam?!’ – Ze zit me genoegzaam aan te kijken. Mijn toon is meer defensief.
‘Syl. Het is heel simpel, als jij iedere keer al weg bent voordat Niels thuiskomt óf als je als een wervelwind vertrekt als hij zich maar aankondigt, is dat behoorlijk verdacht. Vind je niet? Alsof we iets in ons schild voeren, waar hij niets van mag weten.’
‘Ik ga niet “gezellig” met hem wijn drinken, als dat is wat je nu van me vraagt. Wij zullen nooit goed met elkaar kunnen, Niels en ik.’ – Mijn gezicht verraad denk ik de afschuw die ik van hem heb, gezien haar gezicht uitschiet in een lach.
‘Ik vraag je geen van die dingen te doen. Ik vraag je alleen te blijven tot hij goed en wel binnen is en dan op een rustige manier te gaan. Of heb je nu al genoeg van mijn gezelschap?’ – Ze trekt haar neus plagerig even op.
‘Moet dit echt zo doordacht? Ik bedoel, hij zal zich toch ook vast voor kunnen stellen dat ik geen fan ben van hem?’
‘Ja Syl, dit moet zo doordacht. Ik wil gewoon niet dat er ook maar iets van “dit” afstraalt dat maar in de buurt komt van stiekem doen. Hij weet dat jij hem niet mag, dat dat ook niet gaat komen en dat is voor hem, gezien de reden, compleet te snappen. Maar ik wil geen argwaan wekken. Als jij hier nog bent als hij thuiskomt, geeft dat aan dat we het gezellig hebben gehad, de tijd vergeten zijn en niks te verbergen hebben als hij onaangekondigd binnenkomt. Ook hoeft dat absoluut niet iedere keer, dat zou ook vreemd zijn.’
- Mer1980
-
- Berichten: 20244
- Geregistreerd: 08-02-01
- Woonplaats: Lelystad
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 24-03-25 17:46
meerrrrrr - kiki1976
-
- Berichten: 17641
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 24-03-25 19:52
Maar goed stukje weer
- soeboenoe
-
- Berichten: 1491
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 28-03-25 16:42
paardnmeisje schreef:Nog altijd trouwe meelezer hier, jouw verhaal is eigenlijk het enige wat ik lees op bokt. Wil je na dit verhaal alsjeblieft wel weer iets nieuws gaan schrijven? Anders vallen wij meelezers in een gat denk ik
Wat ontzettend leuk dat je nog steeds meeleest!
Haha, eerst dit verhaal maar eens helemaal af zien te schrijven!
Al vind ik het schrijven ontzettend leuk en zijn er gedurende de tijd wel nieuwe ideeën op komen zetten, dus wie weet!
In ieder geval weer een nieuw stuk voor vandaag:
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Hoofdstuk 20; Daan, Daniël, Daniëlle.
Ik merk dat mijn antwoord haar niet zo bevalt, ze zit nu met gekruiste armen naast me en ziet er een beetje uit als een mokkende puber. Alleen het pruillipje en diepe frons missen nog aan het geheel. Ik zie Syl even kort op haar telefoon kijken, ik vermoed dat ze wil weten hoe laat het is om in te kunnen schatten wanneer Niels thuiskomt.
‘Over ongeveer een uurtje.’ – Ze kijkt me even verbaasd aan, ik knipoog naar haar.
‘Dat vroeg je je toch af? Hoe laat zou Niels thuiskomen? Over ongeveer een uurtje.’ – Ze kijkt betrapt naar de grond.
‘Maar we hoeven niet stilzwijgend te blijven zitten wachten tot hij thuiskomt hè Syl.’ – Ik leg mijn hand even op haar knie.
‘Ik ben gewoon een beetje gespannen om hier te zijn als hij straks thuiskomt. Hij zal het vast niet fijn vinden om mij hier aan te treffen na een dag werken.’
‘Hij weet dat je hier bent, dus hij zal beslist ergens rekening houden met dat jij hier nog bent als hij straks thuiskomt. Bovendien, als jij zo gespannen als een veertje hier op de bank zit, kan hij gewoon haast ruiken dat er iets niet klopt. Relax. Het komt echt goed straks. Hier, ik schenk je nog een half glas in. Deze wijn is te lekker om er straks provisorisch een kruk in te wringen en tot azijn te laten vergaan.’ – Ik probeer het onderwerp van het gesprek te verschuiven naar iets anders dan het onderwerp waardoor haar schouders zo ongeveer onder haar oren eindigen en ze lijkt de hint te snappen.
‘Hoe weet jij eigenlijk zoveel over wijn?’ – Gelukkig gaat ze mee in het door mij gekozen onderwerp.
‘Mijn vader is al zo lang ik me kan herinneren een ontzettende wijnliefhebber. Wij hadden vroeger thuis ook een “wijnkelder” die echt verboden toegang was voor alles en iedereen onder de twintig. Daar lagen ook flessen die ouder waren dan ik.’ – Ik zie een voorzichtige glimlach op haar gezicht.
‘Ik snap niet dat mensen altijd zo moeilijk doen over wijn. Alsof ze echt tinten van koffie, karamel of voor mijn part een oude handtas proeven of ruiken in een glaasje geperste druiven.’ – Nu maakt ze mij aan het lachen.
‘Toch is het echt zo. Als je echt goed wijn leert proeven, kun je echt verschillende tonen in de wijn proeven. Rode wijnen zijn vaak voller, krachtig met warme tonen van inderdaad koffie of bepaalde houtsoorten. Witte wijnen zijn vaak frisser, fruitiger, drinken ook wat soepeler. Wals je wijn maar eens in jouw glas en ruik er daarna eens aan.’
‘Wals mijn wijn?! Wat?’ – Haar gezicht staat vol met vraagtekens en ik moet er nog harder door lachen.
‘Laat je wijn ronddraaien in het glas. Zo.’ – Ik laat haar zien hoe je de wijn in het glas walst en er vervolgens aan ruikt. Ze doet me na, maar ik zie haar vrijwel meteen haar schouders kort ophalen.
‘Ik ruik wijn.’
‘Cultuurbarbaar! Als je écht goed zou ruiken, zou je echt hints van abrikoos, perzik en iets subtieler wat vanille en karamel ruiken. Even over je tong laten gaan, dan proef je een hele fijne balans tussen zoetigheid en frisse zuren.’ – Ze zit me wederom met opgetrokken wenkbrauwen aan te kijken.
‘Als jij het zegt… Ik vind deze wijn zeker lekker, maar wat jij allemaal benoemd… Nee, dat haal ik er niet uit.’
‘Dan haal ik voor de volgende keer wel een fles goedkope bocht voor je, dan merk je gauw genoeg het verschil.’ – Ik geef haar een speelse duw.
‘Want dit is een fles van honderd euro? Als je nu ja gaat zeggen, verklaar ik je voor gek hoor!’
‘Nee, deze fles was geen honderd euro, maar toch al gauw een euro of zestig.’ – Haar gezicht betrekt.
‘Waarom betaal je dat in godsvredesnaam voor een fles wijn?!’
‘Omdat we dat lekker vinden. Omdat het beter smaakt dan de supermarktwijn.’
‘Nou dan haal alsjeblieft volgende keer voor mij maar goedkope bocht, ik durf er nu amper meer van te drinken.’
We zitten nog even te geinen over de wijn, als ik de voordeur in het slot hoor vallen. Ik zie haar, bijna instinctief, snel naar de voordeur kijken. Ik glimlach even kort naar Syl, al merk ik wel dat er meteen weer een bepaalde spanning hangt.
‘Dat zal Niels zijn.’ – Ik probeer het zo normaal mogelijk te laten klinken, alsof ik simpelweg alleen erken dat hij thuiskomt. Ik zie haar even knikken en enigszins nerveus nog een slok van haar wijn nemen.
Niels komt al gauw de woonkamer binnen, waarbij zijn blik eerst naar mij gaat om daarna even snel naar Syl te schieten. Ik zie aan hem dat er een bepaalde aarzeling in zijn gezicht te zien is.
‘Hey schat.’ – Ik probeer om het zo natuurlijk mogelijk te laten klinken, zoals ik hem iedere dag begroet.
‘Hoi.’ – Syl houdt het kort en neemt vervolgens “nonchalant” nog een slok van haar wijn.
‘Goedenavond dames.’ – Zegt hij en zijn stem klinkt beleefd, echter is de verandering van sfeer in de kamer goed te voelen. Niels doet zijn jas uit en hangt deze over de stoel bij de eettafel.
‘Ik denk dat we de tijd een beetje uit het oog zijn verloren.’ – Niels draait zich om en loopt naar de rand van de bank, waar hij naast me gaat staan en me een kus geeft zoals altijd.
‘Ik zal zo weer eens naar huis gaan, ik wil jullie niet tot last zijn.’ – Een beleefde glimlach rond haar mond, zoals meestal als Niels in de buurt was.
‘Geen probleem.’ – Niels zegt het net een fractie te laat om het nonchalant en natuurlijk te laten klinken. Dit is zijn manier om toch subtiel te laten merken dat haar aanwezigheid niet geheel gewaardeerd wordt, ik ken hem inmiddels lang genoeg om die kleine nuances in zijn gedrag te herkennen.
‘Je ziet er moe uit schat, lange dag gehad?’ – Hij is inmiddels naast me komen zitten en terwijl ik dit vraag, laat ik mijn hand op zijn onderarm rusten. Hij haalt kort zijn schouders op.
‘Valt mee, gewoon maandag.’ – Ondanks zijn korte antwoord aan mij, glijdt zijn blik af en toe naar Syl en blijft de spanning lichtelijk in de kamer hangen.
‘Nou, ik zal eens gaan. Bedankt voor de gezelligheid Daniël. Én de overheerlijke wijn natuurlijk.’
‘Was zeker gezellig! Ik zal nog even meelopen naar de deur.’
‘Nee joh, blijf lekker zitten, ik weet de weg. Fijne avond!’ – Nog voor ik iets in kan brengen, is ze de gang al in verdwenen en horen we kort daarna de voordeur in het slot vallen. Niels laat zich achterover zakken, maar blijft me aankijken. In zijn blik is een bepaalde spanning af te lezen.
‘Je vindt het niet fijn dat ze hier was.’ – Hij ademt diep in voor hij antwoord.
‘Het voelt gewoon vreemd om haar weer in ons huis te zien, Daniël.’ – Ik verplaats mijn hand naar zijn bovenbeen en laat mijn hand zacht over zijn bovenbeen gaan.
‘Dat snap ik. Ik had je misschien even moeten laten weten dat ze hier nog was.’ – Ik merk wel dat het mijn hand op zijn bovenbeen de spanning iets bij hem wegneemt.
‘Het is niet alleen dat ze hier was Daan… Het brengt gewoon hele nare herinneringen naar boven.’ – Ik knik, ik snap helaas precies wat hij bedoelt. Ik kruip iets dichter tegen hem aan en laat mijn hoofd op zijn schouder rusten.
‘Zullen we zo samen de kinderen gaan halen? Of zal ik vast gaan koken?’ – Hij geeft me een kus op mijn hoofd voordat hij antwoordt.
‘Ik ga zo wel even…’ – Hij pauzeert even kort.
‘Ik kan natuurlijk ook vragen of ze kunnen blijven slapen?’ – Zijn blik hoopvol op mij gericht.
‘Schatje… Ze zijn al zoveel weg…’
‘Ik wil gewoon weer eens een avond met ons tweetjes. Al hangen we de hele avond alleen maar op de bank, bestellen we eten en kijken we een domme serie.’ – Hoewel hij nu zelf als een zeurend kind klinkt, maakt de aanblik dat er een lach op mijn gezicht verschijnt.
‘Dus je bent toch moe?’ – Met een opgetrokken wenkbrauw en een glimlach kijk ik hem aan.
‘Ik wil je gewoon helemaal voor mezelf.’ – Hij trekt me in een beweging op zijn schoot en geeft me een lange kus. Ik laat me tegen zijn borstkas aan zakken en hij slaat beide armen om me heen. Zijn blik zacht, zijn streling langs mijn gezicht nog zachter. Ik voel een immense steek aan schuldgevoel door mijn lichaam heen gaan, hij heeft geen flauw idee dat die woorden meer waarde hebben dan hij er nu aan geeft.
- Mer1980
-
- Berichten: 20244
- Geregistreerd: 08-02-01
- Woonplaats: Lelystad
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 28-03-25 17:14
- Rocamor
-
- Berichten: 12121
- Geregistreerd: 21-11-02
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 28-03-25 17:44
- PotjeMayo
-
- Berichten: 817
- Geregistreerd: 13-05-17
- Woonplaats: bij m'n kat
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 28-03-25 23:27
Merk nu wel echt goed dat we richting het einde gaan, naar het stukje uit de beginpost
- kiki1976
-
- Berichten: 17641
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
- plutolover
-
- Berichten: 11815
- Geregistreerd: 30-07-04
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 29-03-25 08:51
- Rocamor
-
- Berichten: 12121
- Geregistreerd: 21-11-02
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 29-03-25 10:25
De auteur van dit verhaal.
- soeboenoe
-
- Berichten: 1491
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-25 15:39
Dankjullie voor de lieve complimentjes, die motiveren écht om door te schrijven!
Voor vandaag weer een stukje:
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘We gaan zo gewoon de kinderen halen, eten iets en leggen ze dan op bed. Dan hebben we de avond nog voor onszelf, kunnen we alsnog die serie kijken of gewoon samen op de bank hangen.’ – Mijn hand laat ik even door zijn haar gaan. Ik zie dat dit antwoord niet helemaal is waar hij op hoopte, maar ik wil de kinderen niet voor de zoveelste keer bij opa en oma laten logeren.
‘We kunnen ook even wachten met de kinderen halen toch? We zitten net lekker samen.’ – Zijn hand streelt mijn rug, maar met dat hij dit zegt, verdwijnt zijn hand onder mijn shirt en streelt hij mijn huid precies onder de rand van mijn BH. Ergens voel ik weer weerstand opkomen tegen zijn avances, maar meer omdat hij zijn zin door wil drijven. “Even snel” voordat we de kinderen gaan halen, dat is eigenlijk wel het laatste waar ik nu zin in heb. Hij merkt al snel genoeg op dat ik niet écht reageer op zijn strelingen, waarop zijn hand al snel weer onder mijn shirt uit verdwijnt.
‘Ik ben weer aan het pushen hè? Sorry…’ – Al komt deze “sorry” er meer verwijtend uit dan verontschuldigend.
‘Niels… Het ligt niet aan jou.’
‘Nee, laat maar. Ik ben gewoon gefrustreerd, dat wil ik ook niet op jou afreageren.’ – Hij duwt me zo ongeveer van zijn schoot en staat op van de bank.
‘Als jij vast gaat koken, dan ga ik de kinderen wel even halen, goed?’ – Hij kijkt voor de vorm nog even om als hij zijn jas van de stoel pakt, maar ik zie dat hij niet wacht op mijn antwoord en naar de voordeur loopt.
Ik zucht diep en weet dat ik hem op twee manieren teleurgesteld heb vandaag. Hij doet echt zijn best, dat merk ik echt wel, maar het zijn gewoon net niet de goede momenten waarop hij het initiatief neemt.
Ik hoor zijn auto wegrijden als ik naar de keuken loop. Ik kijk in de koelkast om te zien wat we nog hebben staan om toch een lekkere maaltijd op tafel te kunnen zetten. Ik weet dat we nog wat kip in de vriezer hebben liggen en in de groenten la ligt nog broccoli, als ik daar wat rijst bij doe en een roomsausje zijn zowel de kinderen als Niels wel tevreden denk ik zo.
Als laatste stap van het koken sta ik nog in de steelpan met roomsaus te roeren als ik de voordeur hoor, gevolgd door een kletsende Feline en Tygo die aan het papegaaien is.
‘Mamaaaa!’ – Feline rent naar me toe en doet alsof ze me een week niet gezien heeft. Ik ga op mijn hurken zitten om haar te knuffelen en op te tillen zodat zij “mee kan koken”. Volgens de psycholoog zijn dat soort activiteiten voor haar belangrijk zodat ze voelt dat ze erbij hoort. Niels pakt ondertussen de placemats, borden en bestek om de tafel te dekken. Tygo wordt nog in zijn schort gehesen voordat we allemaal aan tafel gaan zitten om te eten.
Feline ziet de broccoli en trekt meteen een vies gezicht. Ze moet twee stukjes broccoli eten, wat ze, na kort protest, netjes doet. Tygo vind het vooral leuk om de broccoli op zijn vork te balanceren terwijl hij er wild mee in het rond zwaait en “mama, kijk!” roept.
Niels legt voor de zoveelste keer het stukje broccoli op het bord van Tygo en zegt dat broccoli niet hoeft te vliegen.
‘Nee Tygo, boccoli is een boom, die kunnen niet vliegen.’ – Feline heeft zichzelf de taak toegeëigend om Tygo op zijn fouten te wijzen.
‘Brrroccoli, Rrrrr. Broccoli.’ – Niels probeert, tevergeefs, om Feline de “r” uit te laten spreken. Wanneer we klaar zijn met eten, Tygo gepoetst is en ze beiden hun pyjama aanhebben, begint Feline te vragen:
‘Gaat Papa ons naar bed brengen of jij, Mama?’ – Haar blik heen en weer gaand tussen Niels en mij.
‘Dat kunnen Papa en ik samen doen. Wil je dat Papa jou naar bed brengt?’ – Ze knikt heftig. Sinds we weer bij elkaar zijn gaan wonen, hangt Feline enorm aan Niels. Waarschijnlijk is ze toch bang dat hij op een dag weer weg zal zijn, dus probeert ze zoveel mogelijk samen met hem te doen.
‘Ga je dan wel na één verhaaltje slapen lieverd? Papa is namelijk zelf ook een beetje moe.’ – Even kijkt ze bedachtzaam naar Niels of hij haar niet fopt, maar als Niels erg overdreven gaapt, knikt ze.
Tygo is eigenlijk nooit moeilijk geweest met naar bed gaan, die leg je in bed, geeft hem een kus plus zijn knuffel en die draait zichzelf meteen al om. Als ik de trap afloop, hoor ik toch wat gesputter uit de kamer van Feline komen als Niels na één verhaaltje zegt dat ze moet gaan slapen. Gelukkig is het alweer stil als ik beneden aan de trap ben en Niels “welterusten” tegen Feline hoor zeggen en haar deur dichtdoet.
Ik plof op de bank, niet veel later zie ik Niels ook in de richting van de bank komen. Ik klop uitnodigend naast me op de zitting van de bank, maar hij gaat een eindje bij me vandaan zitten. Ik kijk verbaasd zijn richting in, waarop hij antwoord dat hij niet in de verleiding wil komen gezien ik dat niet wil.
‘Joh Niels, doe niet zo flauw.’
‘Ik doe niet flauw. Ik probeer jouw grenzen te respecteren, zonder mezelf helemaal gek te maken.’
‘Gaat het nu weer om seks?’
‘Hoezo wéér?! Je hebt me weken geleden meerdere keren afgewezen, dat heb ik geaccepteerd, juist omdat ik niet aan wilde dringen. Ik heb alleen de hoop gehad dat wanneer ik je de ruimte zou geven, er vanzelf weer intimiteit tussen ons zou ontstaan. Dat je in zou zien dat mijn prioriteit ligt bij het opbouwen van onze relatie en niet bij het fysieke aspect ervan. Maar eerlijk is braaf, ik heb er wel behoefte aan. En als ik dan écht heel eerlijk tegen je ben, het moet voor mij ook niet altijd een “grote show” zijn. Daarstraks voordat ik de kinderen zou gaan halen, al zou je alleen maar meegegaan zijn in wat ondeugend en onschuldig gevoos, om het daarna tot een halt te roepen… Dat is voor mij al totaal iets anders dan de afwijzing al krijgen als ik je alleen maar op een bepaalde manier aanraak.’ – Voor even besef ik dat hij eigenlijk gelijk heeft. Hij hoeft me inderdaad maar op een bepaalde manier aan te raken en ik blokkeer volledig omdat ik er dan alweer vanuit ga dat het hele “riedeltje afgedraaid moet worden”.
‘Maar als ik daarstraks meegegaan was in jouw gevoos en het daarna gestopt had, was je net zo teleurgesteld geweest.’
‘Nee, dan had ik misschien even moeten “landen”, als je begrijpt wat ik bedoel, maar wél een heel fijn moment met je gedeeld. In ieder geval íets van intimiteit met jou gehad. Nu voel ik me meer een goede vriend dan jouw man.’
- Sintara
-
- Berichten: 8449
- Geregistreerd: 07-03-18
- Woonplaats: Denemarken
Geplaatst: 31-03-25 15:53
Dat vind ik echt kort door de bocht hoor!
(Oh een kleine foutje, denk ik
voor je eigen bestand: Citaat:Wanneer we klaar zijn met eten, Tygo gepoetst is en ze beiden hun pyjama aanhebben,
Ik denk dat het hier tanden zijn die gepoetst waren
) - MarrieLeen
-
- Berichten: 11553
- Geregistreerd: 17-05-04
- Woonplaats: Twente
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 31-03-25 17:23
Goed stuk weer TS! Lastig dat ze in deze knoop zitten, ben erg benieuwd hoe verder!
- soeboenoe
-
- Berichten: 1491
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 31-03-25 17:47
Sintara schreef:Het is me al eerder opgevallen, maar zowel Niels als Daniëlle lijken seks als het énige verschil tussen een vriendschapsrelatie en een romantische relatie te zien.
Dat vind ik echt kort door de bocht hoor!
Het is niet zozeer enkel en alleen de seks zelf, maar het hele intieme gebeuren dat daarbij hoort wat het verschil maakt tussen vriendschap en liefdesrelatie.
Het wezenlijke stukje aantrekkingskracht wat maakt dat je meer in iemand ziet dan enkel een vriend.
- soeboenoe
-
- Berichten: 1491
- Geregistreerd: 16-04-08
- kiki1976
-
- Berichten: 17641
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 31-03-25 21:57
Maar wanneer leren mannen het nu eens. Gelijk direct to the point grabbelen werkt averechts in zo'n situatie.
Tactiek mannen, pak het tactische aan.
- Sintara
-
- Berichten: 8449
- Geregistreerd: 07-03-18
- Woonplaats: Denemarken
Geplaatst: 03-04-25 14:24
soeboenoe schreef:MarrieLeen schreef:Een kind zelf kun je ook moeten poetsen na het avondeten.
Goed stuk weer TS! Lastig dat ze in deze knoop zitten, ben erg benieuwd hoe verder!
Een kind niet poetsen na het avondeten betekent ravage
Dankjewel!
Hahaha, okee daarin kan ik je wel volgen
- soeboenoe
-
- Berichten: 1491
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 04-04-25 15:30
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘Nee, dan had ik misschien even moeten “landen”, als je begrijpt wat ik bedoel, maar wél een heel fijn moment met je gedeeld. In ieder geval íets van intimiteit met jou gehad. Nu voel ik me meer een goede vriend dan jouw man.’ – Even moeten zijn woorden bij mij landen. Ik begrijp ze wel, maar ik kan hem niet uitleggen wat er in mij gebeurt en waarom als hij me op een bepaalde manier aanraakt.
‘Ik wil die intimiteit tussen ons ook, maar ik merk dat ik al snel “op slot” sla.’
‘Waarom dan? Ik hoop dat ik je heb kunnen laten zien dat op welk moment ook, je altijd aan kunt geven te willen stoppen.’
‘Ik weet het niet Niels… Ik weet het oprecht niet.’ – Even schiet Syl door mijn hoofd, waarbij ik weet dat ik die weerstand amper heb. Niels zucht diep en ik merk dat zijn frustratie steeds meer op komt zetten.
‘Daniël, ik probeer er écht begrip voor op te brengen, ik doe er mijn uiterste best voor, maar het lijkt wel of ik steeds minder bij je binnenkom. Ik heb echt geen idee meer hoe ik jou kan bereiken.’ – Zijn stem trilt. Ik vermoed van ingehouden frustratie en onmacht.
‘Het is niet dat ik niet wíl, Niels…’ – Nog voor ik mijn zin af kan maken, schudt hij verwoed zijn hoofd.
‘Dan zeg me alsjeblieft wat het wel is, want ik kan niet blijven raden. Als de rollen omgekeerd zouden zijn, zou je er ook ontzettend onzeker van worden, niet?’ – Ik slik. Ik probeer mijn tranen weg te slikken, maar ik voel me nu zo ontzettend klein. Ik trek wat aan de zoom van mijn mouw om even wat afleiding te vinden van zijn intens prangende ogen.
‘Ik weet niet wat het wel is…’ – Niels zijn kaak is gespannen en hij pakt even de stof van zijn broek vast met zijn vuisten.
‘Dan moeten we iets veranderen, want ik weet niet hoe lang ik dit nog zo kan. Die onzekerheid maakt me echt helemaal gek.’ – Zijn woorden voelen alsof er een mes tussen mijn ribben geduwd wordt en ik kan niet langer mijn tranen wegslikken.
Ik laat me tegen hem aanvallen en probeer hem een kus te geven. Ik wil echt proberen om de vrouw te zijn waar hij ooit mee getrouwd is, waar hij nu al zo lang naar verlangt, maar in plaats van me terug te kussen, draait hij zijn hoofd weg.
‘Nee Daan. Ik wil niet dat je dit nu doet.’ – Het voelt of hij me een klap in mijn gezicht geeft met deze reactie. Ik ga terug zitten op “mijn plek” op de bank en trek een van de kussens tegen mijn buik aan.
‘Niet zo. Ik wil niet dat je nu iets gaat doen enkel en alleen om het “goed te maken”, omdat jij denkt dat dit enkel is wat ik wil. Ik wil jou, maar ik wil dat jij het ook wil. Niet alleen maar een gebaar omdat je je nu schuldig voelt.’ – Eerlijk is eerlijk, ik voel me betrapt door hem. Het klopt dat ik me onmetelijk schuldig voel, het lijkt of hij dwars door me heen kijkt en beseft dat ik dit doe als een wanhoopspoging om dit alles recht te zetten.
‘Maar wat dan Niels? Wat moet ik doen?’ – Ik trek het kussen nog dichter tegen me aan en zie hem troebel door de tranen die blijven opwellen.
‘Ik weet het ook niet precies Daniël, maar ik weet wel dat ik niet wil dat je doet alsof alles in een keer klopt tussen ons twee. Ik wil dat we gaan begrijpen wat er tussen ons in blijft staan, waarom het voelt alsof je me iedere keer op armlengte afstand houdt als ik toenadering zoek.’ – Niels kijkt me aan en ik zie een bepaalde vermoeidheid in zijn blik.
‘Ik wil je niet kwijt…’
‘Ik hoop dat je dat echt meent Daniël… Want ik weet niet of ik voor altijd op je kan blijven wachten. Niet zonder daarbij jouw gevoelens opnieuw enorm te kwetsen…’ - Hij staat op van de bank, loopt naar de gang en komt terug met zijn jas in zijn hand.
‘Ik ga even een rondje lopen, even mijn hoofd leegmaken.’ – Het lijkt of hij de angst die meteen in mij op komt zetten, precies van mijn gezicht af kan lezen.
‘Daan, ik ga écht alleen een rondje lopen. Haal je alsjeblieft geen gekke dingen in jouw hoofd nu.’
‘Oké.’ – Maar meer dan gemompel komt er niet uit mijn mond.
Wanneer hij de deur uit is, barst ik in de eerste instantie in snikken uit, ik wil eigenlijk schreeuwen en ontzettend hard huilen, maar weet ook dat de kinderen dan wakker worden. Ik voel me klein, afgewezen en vooral machteloos. Wat een aantal maanden geleden zo voorspoedig leek te gaan, loopt toch weer vast op oud zeer. Alleen wéét ik dat ik er nu actief schuld aan heb. Al snel raap ik mezelf bij elkaar, ik wil namelijk niet dat hij zo weer thuiskomt en een hoopje ellende aantreft.
Eigenlijk zonder erbij na te denken, sluip ik naar boven en trek een set mooie lingerie aan. Het voelt voor mij of ik me aan het klaarmaken ben voor een strijd. Mijn eigen innerlijke strijd welteverstaan.
Ik laat mijn vingers over de stof van de lingerie glijden die ik zojuist heb aangetrokken, of mijn eigen vingers een generale repetitie houden voor het scenario dat ik zo meteen verwacht.
De spiegel in de slaapkamer laat een versie van mezelf zien, die ik al heel lang niet meer herken. Ik kijk niet graag meer naar mijn lijf sinds de ene bewuste avond. Niet dat ik ernstig overgewicht heb of dat ik een hekel heb aan mijn borsten of dijen, maar het voelt of mijn lijf me sindsdien in de steek heeft gelaten. Of ik niet meer blind kan vertrouwen op datzelfde lijf, alsof het me tegenwerkt.
Het geluid van de voordeur snijdt door de stilte en trekt me uit mijn gedachtestroom. Met trillende handen van de spanning loop ik de trap af terwijl ik hem zijn jas hoor ophangen. Hij hoort mijn voetstappen op de trap, draait zich naar me om, maar had dit duidelijk niet verwacht. Zijn blik is niet de reactie waarop ik gehoopt had. Hij laat zijn ogen wel uitvoerig over mijn niets verhullende outfit gaan, zijn blik een vreemde mix van zijn verlangen, frustratie en helaas ook een grote dosis teleurstelling.
‘Daniëlle…’ – Hij haalt een hand door zijn haar en zucht diep.
‘Dit… Dit gaat niets oplossen…’ – Hij wendt zijn blik af.
‘Ik wil dat je me op zijn minst aanraakt.’
‘Ik wil je niet tegen wil en dank aanraken, ik wil niet dat je dit enkel doet om ons te lijmen.’
‘Ik doe dit niet alleen omdat jij ernaar verlangt Niels. Ik ga niet jouw prutsmuts spelen, als je dat soms denkt. Ik wil weer voelen dat er iemand van dit lijf houdt, want ik doe dat al een hele tijd niet meer.’
‘Je weet dat ik je prachtig vind, ik heb je altijd prachtig gevonden. Ik zou niets liever willen dan je bewonderen, maar ik wil niet alleen maar mijn eigen verlangen bevredigen.’ – Ik pak zijn hand en neem hem mee naar de woonkamer, idealiter zouden we naar boven gaan, maar ik wil de kinderen niet wekken. Ik blijf voor hem staan, hoewel ik me ontzettend onzeker voel, blijf ik hem wel aankijken. Ik pak wederom zijn hand en leg deze veilig op mijn heup. Even voel ik hem twijfelen, maar hij trekt zijn hand niet terug.
Ik laat mijn hand onder zijn shirt op zijn borstkas rusten, ik voel zijn hart snel kloppen. Hij volgt mijn voorbeeld en legt zijn hand op de plek waar mijn hart misschien nog wel sneller klopt.