[VER] Ik heb je liever dan lief…
Moderators: NadjaNadja, Essie73, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
- soeboenoe
-
- Berichten: 1548
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 06-01-25 15:59
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘Jeetje, dat jij deze datum nog weet… Ik heb echt geen flauw idee gehad dat dat vandaag is.’
‘Ik weet het nog precies. Ik heb me zelden zo positief nerveus gevoeld als toen. Ik heb toentertijd jouw ring speciaal laten maken en toen ik die eenmaal in mijn handen had, voelde iedere dag dat ik moest wachten om ‘m aan je te geven als te lang.’ – Ik kijk even naar mijn ringvinger, waaraan 3 ringen die perfect aansluiten op elkaar, prijken. De ring die hij me tijdens het debacle op het strand heeft gegeven, heeft uiteindelijk ook een plekje aan deze vinger gekregen.
‘Wat lief dat je eraan gedacht hebt, maar ik heb niks voor jou…’
‘Dat hoeft ook niet. Ik vind het fijn om gewoon zo samen met jou even terug te denken aan dat moment.’
Ik glimlach naar hem, neem een hap van het taartje en ben hem stiekem heel dankbaar dat hij niet meteen vraagt naar de middag met Syl. Misschien dat we elkaar toch weer meer leren vertrouwen, aangezien ik weet dat hij het nog steeds vervelend vindt dat ik niet compleet gebroken heb met Syl.
We keuvelen nog wat verder en hij oppert om morgen met de kinderen ergens pannenkoeken te gaan eten als we ze opgehaald hebben bij opa en oma.
Hoewel ik weet dat de kinderen het prachtig zullen vinden om mee “uiteten” te mogen, weet ik ook wat een bende het geeft. Zeker bij Tycho die alle etenswaren eerst wil uitproberen als haargel… En dat ik waarschijnlijk de banketstaaf ben om ze dan ’s avonds weer schoon te krijgen.
Nu is op dat vlak Tycho weer niet het probleem, die vindt badderen heerlijk. Feline daarentegen is nog steeds niet helemaal van haar driftbuien af.
Ze is nu ook al een paar keer bij een kinderpsycholoog geweest en ze heeft toch wel een flinke klap gekregen van de tijd waarin alles is gebeurd. Zij en vooral wij hebben wel fijne handvaten gekregen voor de momenten dat ze een driftbui heeft, maar dat maakt het nog niet makkelijk…
- balance
- Moderator Over Paarden
-
- Berichten: 20060
- Geregistreerd: 24-08-02
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 06-01-25 16:03
. Heel fijn nieuw jaar gewenst en bedankt voor het stukje. - Chapeau2002
-
- Berichten: 927
- Geregistreerd: 18-03-15
- Woonplaats: Heemskerk
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 06-01-25 20:42
- ruitje
-
- Berichten: 13559
- Geregistreerd: 29-06-03
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 06-01-25 23:43
- kiki1976
-
- Berichten: 17957
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 07-01-25 08:35
- soeboenoe
-
- Berichten: 1548
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 10-01-25 14:29
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
‘Ik weet het niet Niels, ze zijn al zoveel van huis. Misschien is het juist wel fijn om lekker thuis te blijven met ze. Kunnen we misschien thuis pannenkoeken met ze bakken of koekjes bakken? Mijn moeder heeft dat nu een paar keer met Feline gedaan en ze vindt het schijnbaar fantastisch.’
‘Ze vinden het hartstikke leuk om samen met ons ergens te eten, zeker als het een plek is speciaal voor kinderen. Beetje eten, beetje spelen.’
‘Krijspaleis zul je bedoelen…’ – Ik rol onbewust met mijn ogen.
‘Als de kinderen het toch leuk vinden? Wat zijn dan die twee uurtjes in het “krijspaleis”?’ – Nu kijkt hij me met één opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Het voelt voor mij alsof je jouw zin wil doorduwen, Niels.’ – Weer zo’n psychologisch foefje… “Het voelt alsof”, al moet ik wel ontzettend veel moeite doen om niet te opperen dat hij aan het drammen is.
‘Zeg het maar gewoon…’
‘Wat precies?’
‘Ik zie aan heel jouw gezicht dat je vindt dat ik aan het doordrammen ben.’ – Gaan we weer…
‘Ik zeg dat het zo voor mij voelt. Ik leg daarmee de verantwoordelijkheid bij mezelf in plaats van te opperen dat het zo is.’ – Ik word gelukkig steeds beter met woorden, zodat hij me niet iedere keer ondersneeuwt met zijn talent om alles zo goed te verwoorden.
Hij zucht en haalt even zijn hand door zijn haar. Zijn taartje is op een hap of twee na, bijna op. Toch heeft hij zijn vorkje neergelegd en ziet het er niet naar uit dat hij het verder op gaat eten. Ik weet dat dit betekent dat we weer op hetzelfde punt zijn gekomen waar we de afgelopen weken, nee maanden, iedere keer op blijven hangen.
We hebben beide frustraties omtrent de ander, maar kiezen ervoor om deze binnen te houden en niet uit te spreken. Ergens schuilt er bij mij nog steeds de angst dat hij weer zo ontzettend buiten zinnen raakt dat hij dingen doet waar hij later geen besef meer van heeft. Al is dat misschien wel oneerlijk… Hij heeft me voor “die gebeurtenis” nooit agressief aangeraakt en nadien ook niet, maar toch blijft die angst, zij het ver weg, bij zulke spanningen opspelen.
Ik focus me op een velletje aan mijn nagelriem om hem even niet aan te hoeven kijken. Hij is ondertussen de restanten van de taartjes, de vorkjes en de servetten aan het opruimen. Het is stil. Ik hoor hem iets harder snuiven dan normaal en de vaatwasser wordt dichtgesmeten. Ik verschiet een beetje van de klap en het gerinkel van het servies in de vaatwasser.
‘Oké Daniël, we blijven morgen thuis.’ – Hij zegt het met een enorme zucht. Even weet ik niet wat te zeggen. Ik heb zogezegd “mijn zin” gekregen, maar op deze manier voelt het niet prettig.
Even kijkt hij naar me op om mijn reactie te peilen, maar veel meer dan ‘fijn’ krijg ik mijn mond niet uit. De spanning blijft in de lucht hangen, het tintelt bijna. Dit zijn dus de momenten dat ik het onbezorgde mis. De tijd dat we een meningsverschil konden hebben en na de discussie gewoon weer verder konden. Niet dit ongemakkelijke gedoe, waar we beiden op onze tong bijten, iets anders gaan doen en vervolgens wat later ongemakkelijk ergens anders over beginnen.
‘Wat denk je nu?’ – Dat kwam onverwacht mijn mond uit.
‘Niks.’ – Snibbig.
‘Jawel, ik weet zeker dat er dingen zijn die je denkt, maar niet zegt.’
‘Daniël, laat het gewoon.’
‘Nee. Ik laat het niet. Ik wil dit niet langer.’
‘Wat?’ – Minder snibbig, maar nog steeds geïrriteerd.
‘Dit!’ – Ik maak met mijn rechterhand een beweging van hem naar mij en van mij naar hem.
Ik zie dat hij even op zijn onderlip bijt en erlangs gaat met zijn tong. Hij kraakt zijn nek en legt vervolgens zijn hand in zijn nek en kijkt me een beetje leeg aan. Hij blijft me aankijken, nog steeds zonder iets te zeggen. Even twijfel ik of ik dan maar iets moet zeggen, maar de stilte wordt doorbroken.
‘Wat ik denk, Daniël. Is eigenlijk niet in woorden te vatten. Ik ben geïrriteerd, maar ook dat omvat het niet helemaal. Vooral geërgerd misschien… Maar ik wil niet geërgerd zijn. Ik heb me eigenlijk vanaf vanochtend al verheugd op een leuke avond samen; hapje, een goede wijn soldaat maken en gewoon weer een avond écht met ons tweeën doorbrengen. En dan loopt een onschuldig voorstel weer uit in een discussie, waar ik eigenlijk totaal geen zin in heb. Dan word ik weer boos op mezelf én op jou, omdat het lijkt alsof we iedere gelijkende situatie zo afhandelen. Gestrekt been erin en dan gefrustreerd eindigen.’
Ik wil eigenlijk meteen reageren, maar tegelijkertijd weet ik wéér niet hoe. Ik vind het aandoenlijk dat hij zich zo verheugd heeft op een avond samen, waar ik stiekem ook wel naar verlang. Eigenlijk wil ik tegelijkertijd nog bozer worden omdat hij zulke dingen dus alleen uitspreekt als ik erop aan blijf dringen. Maar ik wil er niet weer een enorm gesprek van maken, dus ik laat al snel mijn boosheid varen.
‘Zullen we er geen hele psychologische sessie van maken? Ik heb eigenlijk ook totaal geen zin in een eindeloze discussie en een leuke avond samen, klinkt echt ontzettend fijn.’
Hij kijkt wat verbaasd mijn richting in, ik denk dat hij zich al aan het opmaken was voor weer een enorm gesprek om uiteindelijk beide teleurgesteld te eindigen.
Hij pakt mijn hand, geeft er een kus op en trekt me vervolgens tegen hem aan. Hij slaat zijn armen om me heen en begraaft zijn neus bovenop mijn hoofd in mijn haar. Als ik mijn armen om zijn middel heen sla, voel ik zijn grip om me heen nog net iets steviger worden. Hoe immens veilig ik me óók kan voelen in zijn armen is niet te bevatten. Zoals we hier staan, ik verzwolgen in zijn omarming, voelt het of niets me kan raken.
- Chapeau2002
-
- Berichten: 927
- Geregistreerd: 18-03-15
- Woonplaats: Heemskerk
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 10-01-25 21:52
- kiki1976
-
- Berichten: 17957
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 10-01-25 22:03
- Mer1980
-
- Berichten: 20900
- Geregistreerd: 08-02-01
- Woonplaats: Lelystad
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 11-01-25 19:45
- soeboenoe
-
- Berichten: 1548
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 13-01-25 14:57
Ik denk dat ik ergens ook weer mijn plezier in het schrijven terug heb gevonden, want ben er weer regelmatig mee bezig!
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Na een tijdje voel ik zijn grip verslappen en voel ik een vinger onder mijn kin. Hij plant een kus op mijn lippen en ik hoor hem zachtjes een soort van grommen. Heel kort, maar ik hoorde het wel. Ik moet er om lachen en hij kijkt me wat verbaasd aan.
Ik geef hem nog een kus en loop lachend langs hem heen naar de wijnkast.
‘Wit of rood?’
‘Rood.’ – Daar hoefde hij niet eens over na te denken.
Ik pak een volle Syrah wijn, twee glazen en loop weer langs hem heen naar de bank. Ik zet de glazen op de salontafel en reik hem de fles als hij met de opener aan komt lopen. Met een zachte plop trekt hij de kurk uit de fles en ruikt er kort aan. Hij schenkt een klein beetje wijn in een van de glazen en proeft deze voordat hij beide glazen inschenkt.
Ik kan er niets aan doen, maar de laatste keer dat ik op deze manier wijn heb gedronken, was de avond met Syl en deze avond glipt stiekem mijn hoofd in. Ik schud lichtelijk mijn hoofd, ik wil deze herinnering eigenlijk letterlijk mijn hoofd uitschudden.
‘Smaakt de wijn niet?’ – Niels kijkt me aan, hij zag het schudden natuurlijk ook.
‘Oh zeker wel hoor. Ik had een haar in mijn mond.’ – De meest slechte smoes ooit.
‘Waar zullen we op proosten?’
‘Wat dacht je van op ons?’ – Een glimlach trekt om zijn mond wanneer ik dit zeg.
‘Op ons!’ – We klinken de glazen tegen elkaar.
Niels begint al snel het gesprek, over eigenlijk van alles en nog wat en ik klets graag met hem mee. Na anderhalve fles wijn en wat hapjes laat ik me achterover zakken op de bank, gooi ik mijn benen bij hem op schoot en begint hij mijn voeten te masseren. Het is zo lang geleden dat iemand mijn voeten heeft gemasseerd, wanneer zijn vingers mijn voeten kneden voel ik de rest van mijn lijf ook ontspannen. Een ongegeneerde zucht ontsnapt me en door de spleetjes van mijn ogen zie ik Niels lachen. Hij laat zijn handen afglijden naar mijn kuiten en begint deze ook te kneden, meteen ben ik iets meer op mijn hoede. Hij schijnt het te merken en gaat terug naar mijn voeten.
‘Te vroeg?’ – Ik lijk iets van teleurstelling in zijn stem te horen. Ik kijk verontschuldigend naar hem.
‘Voel je niet bezwaard lieverd, ik snap het. Jouw tempo.’
Hij wil mijn voeten verder masseren, maar ik trek ze van zijn schoot en vouw mijn benen onder me. Ik leg mijn hand op de bank vlak naast me en geef er een zacht klopje op, hij schuift naar die plek toe en ik laat me tegen hem aan zakken. Hij kust me zachtjes op mijn haar en legt een arm om me heen.
‘Ik was vanmiddag met Syl op het terras.’
‘Dat dacht ik al. Je berichtje was zo cryptisch.’
‘Je bent niet boos?’
‘Nee, ik vertrouw je. Dat heb ik je beloofd. Maar geen cryptische berichtjes meer, oké? Je kunt het gewoon tegen me zeggen als je met Syl afspreekt.’
‘Oké, geen cryptische berichtjes meer. Ik vind het fijn dat je me vertrouwd, ik probeer alles ook steeds meer een plek te geven en los te laten.’ – Even is het stil, hij streelt mijn schouder.
‘Ik hou van jou, Daniëlle. Meer dan je je voor kunt stellen en ik vind het ook ontzettend fijn dat we weer een avond zoals deze samen hebben gedeeld.’ – Ik draai mijn hoofd naar hem toe en onze neuzen raken elkaar net niet, al voelt het of de donshaartjes die erop groeien elkaar zachtjes raken. Ik kijk hem in zijn donkerbruine ogen, zijn sprekende ogen en ik zie dat ze zacht staan. Dat ze iedere millimeter van mijn gezicht bekijken voordat ze mijn ogen weer ontmoeten. Ik zie kleine rimpeltjes rond zijn ogen, een iets diepere rimpel tussen zijn wenkbrauwen. Zijn neus die, wanneer je er echt goed naar kijkt, een beetje scheef staat. Zijn zwarte haren, die nu eigenlijk net iets te lang zijn, maar hij komt ermee weg. Hij is een knappe man, geen “blote mannen op een kalender” knap, maar hij heeft een uitstraling die je moeilijk kunt weerstaan, een bepaald charisma. En hij houdt van mij...
Hij beweegt zijn gezicht naar het mijne, blijft met zijn mond een millimeter voor die van mij en ik voel zijn adem langs m’n gezicht strelen. Ik krijg kippenvel over mijn hele lijf en ik ben degene die de laatste millimeter overbrugt en hem vol kus. Lang, zacht, teder… Geen wild gedoe, geen grove bewegingen, maar een hand die zacht langs mijn kaak en hals streelt. Mijn schouder raakt en achter mijn hoofd eindigt.
Ik voel me emotioneel worden en flitsen van het afgelopen jaar komen in mijn gedachten voorbij... De ruzies, het wantrouwen, het verdriet, het overspel... Zijn donkere blik, zijn buiten zinnen zijn, het smeken, de wanhoop... Mijn ogen kunnen de opwellende tranen niet bedwingen en ze rollen een voor een over mijn wangen. Niels neemt me in zijn armen en ik schok onophoudelijk door het stille snikken. Ook hem hoor ik verschillende keren zijn neus ophalen en ik besef dat de zwaarte die ik voel, voor hem minstens zo hard binnenkomt. Alsof we beiden begrijpen dat dit even moet, dat dit de dingen zijn die ons steeds op armlengte afstand van elkaar heeft gehouden.
Laatst bijgewerkt door soeboenoe op 13-01-25 15:35, in het totaal 1 keer bewerkt
- BarbaravdW
-
- Berichten: 1462
- Geregistreerd: 31-07-11
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 13-01-25 15:12
- Rocamor
-
- Berichten: 12415
- Geregistreerd: 21-11-02
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 13-01-25 15:27
en weer uitkijk naar het volgende stukje
- Witje2
- Berichten: 169
- Geregistreerd: 02-01-13
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 13-01-25 17:24
Ik heb trouwens nog nooit zolang over gedaan om een boek/verhaal te lezen. Meestal lees ik in 1 ruk door. Maar dit heeft ook wel iets. En je zit inderdaad zo weer in het verhaal.
Ben benieuwd hoe het uiteindelijk afloopt!
Veel plezier met schrijven verder
- PotjeMayo
-
- Berichten: 947
- Geregistreerd: 13-05-17
- Woonplaats: bij m'n kat
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 13-01-25 20:36
Dat is alweer even terug - kiki1976
-
- Berichten: 17957
- Geregistreerd: 17-04-10
- Woonplaats: Kop van Noord Holland
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 13-01-25 21:59
Maar fijn dat je het plezier in het schrijven weer hebt terug gevonden. Wat je schrijft leest zo lekker weg
- Mer1980
-
- Berichten: 20900
- Geregistreerd: 08-02-01
- Woonplaats: Lelystad
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 14-01-25 15:48
- ChristaMoor
-
- Berichten: 2762
- Geregistreerd: 18-09-05
- Woonplaats: Houten
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 14-01-25 17:52
- marije1109
-
- Berichten: 1200
- Geregistreerd: 07-02-13
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 14-01-25 22:00
- MarrieLeen
-
- Berichten: 11594
- Geregistreerd: 17-05-04
- Woonplaats: Twente
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 14-01-25 22:38
- soeboenoe
-
- Berichten: 1548
- Geregistreerd: 16-04-08
Geplaatst door de TopicStarter : 17-01-25 15:34
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
Ik voel dat hij zacht over mijn haar aait terwijl hij me nog steeds stevig vasthoudt. Zijn sterke armen om me heen zonder een verstikkend gevoel te geven. Ik hoor zijn hartslag door zijn borstkas en ik kalmeer wat, maar ik voel me nog steeds zwaar.
‘Zullen we naar bed gaan?’ – Zijn stem dieper en zachter dan normaal.
Ik knik instemmend en na nog een kus op mijn voorhoofd, neemt hij de glazen en de fles mee naar de keuken. Ondertussen doe ik de vitrage verder dicht en alvast wat lampen uit. Ik gluur even naar Niels die de glazen omspoelt in de wasbak voordat ik de radio uitdoe van waaruit piano muziek gebaseerd op bekende nummers, nog speelt.
We lopen beide de trap op, ik voorop, zoals altijd. In de slaapkamer kleed ik me om naar mijn zijden negligé en voordat ik verdwijn onder de dekens ligt Niels met zijn hoofd rustend op een arm naar me te kijken.
‘Wat ben je toch ongelooflijk mooi…’ – Ik begin er wat van te blozen.
‘Je mag er zelf ook wezen hoor.’ – Ik geef hem een kus.
Hij bijt even op zijn lip en ik merk aan alles dat hij zijn best doet om genoegen te nemen met de zoen van beneden en de kus van net. Ik trek de dekens over me heen om comfortabel in bed te gaan liggen. We blijven elkaar aankijken, hij aait wat over mijn arm en geeft me meerdere keren een zacht kusje. Ik schuif wat meer naar hem toe, zodat we weer met onze neuzen elkaar raken. Zijn hand gaat over mijn rug, net bij mijn heupen laat hij deze rusten om me wat meer tegen hem aan te trekken. Nu bestaat er geen enkele twijfel meer dat hij toch iets probeert te initiëren als hij mijn heupen tegen die van hem aantrekt, gezien ik daar toch echt iets op voel komen.
‘Lieverd…’ – Het schuldgevoel klinkt door in mijn stem.
‘Vind je het niet fijn?’ – Hij legt tegelijkertijd zijn hand op mijn bil.
‘Dit wel, maar…’ - Nog voor ik mijn zin af heb kunnen maken heeft, breekt hij al in.
‘Niet teveel nadenken, we kunnen op ieder moment stoppen als je wil.’ – Hij wrijft ritmisch over mijn bil. Hij wil me wederom kussen, maar wanneer hij mijn gezicht ziet, zet hij niet door en haalt ook meteen zijn hand weg.
‘Sorry, het spijt me… Ik heb je beloofd op jouw tempo, daar hou ik me aan. We gaan gewoon fijn samen slapen.’ – Hij steekt een arm uitnodigend naar me uit. Zijn uitdrukking verraad dat hij het er verder liever niet over heeft.
Ik geef hem nog een kus, draai me om en hij komt heel voorzichtig met zijn bovenlichaam tegen me aanliggen met de uitnodigende arm om me heen. De slaap komt ondanks de wijn maar moeilijk, al laat ik het wel lijken of ik slaap. Ik wil namelijk niet dat hij denkt dat ik door zijn avances niet kan slapen. Na een tijdje voel ik het matras even bewegen, het lijkt of hij checkt of ik echt slaap. Ik denk dat hij ervan uitgaat dat ik echt slaap, want ik voel hem voorzichtig en zo zacht mogelijk uit bed gaan om hem vervolgens naar de badkamer te horen lopen. Niet veel later hoor ik de douche aangaan. Voor een moment lig ik te twijfelen of ik achter hem aan zal gaan, maar ik denk dat ik wel weet waarom hij midden in de nacht nog gaat douchen…
Laat ik hem dan echt te lang wachten? Ben ik dan echt te flauw hierin? Ben ik misschien bang dat wanneer ik me weer helemaal geef, we weer in hetzelfde cirkeltje terecht komen?
Ik vind het een naar idee dat hij door mijn afwijzingen midden in de nacht gaat “douchen”. Ik verwacht ook niet dat hij het pal voor mijn neus doet, al helemaal niet als ik zogenaamd lig te slapen, maar dat hij nu naar de badkamer sluipt om zichzelf daar te helpen…
Ik stap ons bed uit, loop op kousenvoeten naar de deur van de badkamer, maar twijfel om binnen te lopen als ik gedempt, gesmoord gekreun vanachter die deur hoor. Even sta ik met bonkend hart te twijfelen, maar duw dan toch de deur open.
Niels draait zich meteen vanuit de douche om;
‘DANIËL! fiets!’
- plutolover
-
- Berichten: 11837
- Geregistreerd: 30-07-04
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 17-01-25 15:58
- BritHittepit
- BatmanBrit
-
- Berichten: 3409
- Geregistreerd: 05-09-09
- Woonplaats: Mol
Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…
Geplaatst: 17-01-25 17:12