Geplaatst: 17-11-16 23:41 Citaat:Dag 3
1406 woorden, ik was op dreef
Toen wij aankwamen bij de auto's kon er maar een deel van de groep bij in de laadbak, de rest van de groep moest in de volgende laadbak. Ik gaf Brooke een knuffel, wenste haar succes en werd daarna met de stroom meegeduwd naar een andere laadbak, waar ik instapte en in een hoekje ging zitten. De kinderen die met mij meegelopen waren werden ook naar binnen geholpen. De klep van de laadbak werd achter het jongetje dat als laatst binnenkwam dichtgeslagen, hij keek verschrikt achterom en ging snel zitten. Sommige kinderen zaten zenuwachtig op en neer te wippen, een aantal anderen waren druk met elkaar in gesprek. Ik keek de kleine ruimte rond en zag een straaltje licht naar binnen vallen. Het doek aan mijn kant van de laadbak zat niet helemaal vast. Ik glimlachte even en liet mijn blik over de banken waar de kinderen op zaten glijden. Ik ging rustig achterover zitten toen de auto in beweging kwam en keek langs het doek heen, genietend keek ik naar buiten, dit had ik gemist, het was al een tijd geleden dat ik buiten was geweest. De laatste keer was in de zomer, nu verkleurden de bladeren al, een teken dat het herfst werd.
Zo zag ik het landschap voorbijgaan, het ging over van bos naar een vlak landschap met veel gras en zo af en toe een dikke boom. Er waren mensen aan het werk op het land, onder bewaking van mensen in gepantserde zwarte pakken. Zij liepen rond met zware wapens en hielden de rand van het bos goed in de gaten. Toen de auto afremde keek ik naar de kinderen, die een beetje onrustig werden en de ingang van de laadbak goed in de gaten hielden. Ik keek gespannen met ze mee en even later verscheen er een gestalte in de opening. Toen ik beter keek zag ik dat het een van de bewakers was die ook bij de bosrand stonden. Hij keek mij even onderzoekend aan en liep toen weer verder. Ik haalde opgelucht adem toen de auto weer in beweging kwam.
Nadat we een weer tijdje hadden gereden hoorde ik grind onder de banden van de auto knarsen. Ik wierp een blik langs het zeil en zag een groot grasveld, waar meerdere banen met grind doorheen waren getrokken. Mijn kont was inmiddels zeer gaan doen van het lange zitten op de houten bankjes, aan de kinderen te zien was ik ook niet de enige die hier last van had. De kinderen die langzamerhand in slaap waren gevallen maakte ik weer wakker door zachtjes op hun schouders te tikken, de anderen, die wel wakker waren waren al bij de klep gaan staan en wachtten totdat die open ging. Al snel ging de klep van de laadbak open en werden de eerste kinderen eruit geholpen door een aantal begeleiders. Ik was de laatste die vanuit de laadbak op het grind sprong en zich bij de groep voegde die stond te wachten tot een van onze begeleiders ging praten. Ik zocht Brooke tussen de mensen terwijl ik me er tussendoor wurmde maar zag haar niet. Ik schrok uit mijn gedachten op toen de begeleider in de megafoon begon te praten, het was een van de vrouwelijke leiders, ze had zwart haar en grote groene ogen, die op dit moment alles behalve een vrolijke uitdrukking hadden. "Jongens en meisjes, wij gaan vannacht in dit gebouw overnachten. Er liggen slaapzakken klaar voor jullie, vergeet jullie tas en andere spullen niet mee te nemen." Er volgde even een stilte, echter bewoog er niemand. "Morgen zullen we weer verder gaan, in dezelfde groepen. Dat was het." Degene met de megafoon draaide zich om en liep terug naar een van de wagens. Daarna zette de stoet zich in beweging, we liepen met zijn allen richting de deuren. Het waren grote versierde klapdeuren, van hout, welke aan de binnenkant vergrendeld moesten worden met een houten balk. Daarachter lag een grote open ruimte die vol stond met oude meubels, de slaapzakken lagen tussen de meubels en tegen de muren verspreid. Het had iets weg van een grote kerk.
Toen ik naar binnen stapte staarde ik met open mond naar het plafond. De prachtigste tekeningen waren erop geschilderd. Het eerste dat me opviel was een grasveld met een grote boom in het midden. De boom leek wel te bewegen. Toen ik mijn blik verder over het plafond liet dwalen werd ik aangestoten door iemand achter me. Ik keek geïrriteerd achterom maar zag niemand. Mijn blik schoot nog even terug naar het plafond maar snel daarna bedacht ik me dat ik nu toch echt op zoek moest gaan naar Brooke en met dat in gedachten begon ik te lopen.
Ik liep verder het gebouw in. Zigzaggend ging ik tussen de slaapzakken en opgestapelde meubelstukken door, een aantal waren al bezet door kinderen die luid giechelend bij elkaar lagen. Ik stapte over een aantal mensen heen toen ik eindelijk de stem van Brooke hoorde. Ik keek om me heen en vond haar al snel met mijn ogen. Ze was druk in gesprek met een jongen en maakte er wilde handgebaren bij. De jongen stond er een beetje hulpeloos bij en kreeg de kans niet om iets te zeggen. Ik sloeg mijn hand voor mijn mond om niet in lachen uit te barsten en begon naar haar toe te lopen. Brooke kennende had hij haar aangestoten en was zij degene die er een probleem van maakte. Ze haalde een hand door haar blonde haren en zuchtte toen ik op gehoorafstand was. Ze hield de jongen vast met haar blik en bleef daar staan wachten, waarschijnlijk voor een verontschuldiging. Voordat die kon komen pakte ik haar bij haar arm en trok haar mee, tegelijkertijd keek in de jongen aan en verontschuldigde me snel. Hij gaf me een opgeluchte glimlach en draaide zich ook om. Niet veel later barstte ik in lachen uit, waarop Brooke me een beschuldigende blik gaf en me een zachte pets op mijn arm gaf. "Niet eerlijk" mompelde ze toen ik verder liep en haar meetrok.
We zochten twee slaapzakken naast elkaar, die we in een hoek langs de achterste muur vonden, waarna ik de tassen ging halen die we hadden achtergelaten voor het gebouw, net als vele anderen aan de grote stapel te zien. Toen ik naar buiten liep kwam de koele lucht me tegemoet. Nu pas merkte ik hoe warm het was in het gebouw. Een rilling liep over mijn rug toen ik Brooke's tas onder de stapel vandaan trok. Ik zwaaide hem op mijn rug en ging op zoek naar mijn eigen toen ik een doffe klap achter me hoorde. Ik draaide me voorzichtig om en keek de duisternis in. Toen mijn ogen eraan gewend waren zette ik voorzichtig een paar stappen vooruit. Het licht van het gebouw achter me latend. Veel zag ik niet, de bosrand was nog net zichtbaar, alles wat daar achter lag was een donkere vlek. Ik wierp een blik achterom maar stapte door. Toen ik aan de rand van het bos stond hoorde ik allerlei stemmen. Ze fluisterden vanalles door elkaar heen, het werd steeds harder en sneller. Ik zette mijn handen op mijn oren om het buiten te sluiten maar dit hielp niets. De stemmen vulden mijn hoofd en ik gaf me over. Langzaam zakte ik op mijn knieën en maakte me zo klein mogelijk. Het gras was nat maar dat kon me op dat moment niet schelen. Net zo snel als de stemmen gekomen waren waren ze ook weer weg, een grote leegte achterlatend. Die leegte werd echter al snel weer opgevuld door mijn gedachten. Ik kwam langzaam overeind en zocht steun aan een van de bomen aan de bosrand. Ik veegde mijn handen af aan mijn broek, die vochtig en plakkerig was. Voorzichtig keek ik rond en zag dingen bewegen aan de bosrand. Ik draaide me bliksemsnel om en begon te rennen richting het gebouw. Luid hijgend zakte ik tegen de muur aan toen ik het eindelijk bereikte. Mijn ogen schoten terug naar de bosrand, daar was niets meer te zien. Ik bekeek vlug mijn broek en deze was roodbruin uitgeslagen. Ook keek ik naar mijn handen, die waren rood en besmeerd met een plakkerig goedje. Ik keek vol ongeloof van mijn broek naar mijn handen en probeerde ze schoon te vegen aan het gras, dat langzaam roodbruin werd door mijn handelingen. Tranen stonden in mijn ogen en mijn ademhaling versnelde.
Ik heb nu echt weer zin om te schrijven, en daar ben ik heel erg blij mee
Natuurlijk moet ik nog wel weer wat editten nadat ik het geschreven heb, maar er komt iig iets op papier.
Eclair: Ik snap inderdaad wat je bedoeld met de ik, heb het bij mezelf als een soort automatisme ingebouwd, misschien dat je de volgende keer de ene persoon in een hij perspectief kan schrijven en de ander gewoon in een ik vorm? Puur om duidelijk te maken dat het een andere persoon is?
Jeika: Leuk stukje! Wel zou ik inderdaad even letten op je hoofdletter gebruik zoals al eerder genoemd in het topic, verder niets op aan te merken
maylotje: Leuk stukje, vergeet alleen je leestekens niet, bijvoorbeeld het vraagteken bij een vraag.
Ook heb ik geprobeerd in de tegenwoordige tijd te schrijven in plaats van de verleden tijd, waar ik normaal veel in schrijf. 
) weer op bokt en wil graag slapen. Dus vandaag sla ik jammer genoeg over.