Bokt.nl

Citaat:

Deze mag eigenlijk niet meedoen ivm publicatie, maar ik wou 'm in mijn eigen thema toch graag delen . Laat 'm maar buiten de stemmen dan

Citaat:

verwonderd
kijk ik naar de zonnestralen
in de verte
Die zachtjes
mijn gezich oplichten.
En verwonderd
glimlach ik.

Citaat:

2.
Inney schreef:
Als je klein bent
is alles nog nieuw
en allemaal verassend.

Ieder klein ding
hoe ogenschijnlijk gewoon
is voor jou zo bijzonder.

Met je kleine handjes
onderzoek je alles
verwonderd je erover.

Maar als je groter word
lijkt alles minder mooi
en zo gewoon.

Je vergeet gewoon
je te verwonderen
over alle kleine dingen.

Maar als je haren vergrijzen
je alles al gezien hebt
heb je weer de kans

opnieuw een mogelijkheid
om door de ogen
van een kind te kijken.

En je te verwonderen
om alles wat altijd
zo normaal voor je leek.

Citaat:

3.
VERAx schreef:

dag-
dromen

als je jong bent
is het leven net een
dagdroom
je verwondert je over
alle kleine dingen
begroet je de wereld

als je ouder bent
zink je soms weg in
dagdromen
verwonderen doe je niet meer
te druk met teveel zaken
ontvlucht je de wereld

en op een dag besef je
die kinderlijke gedachten
waren de juiste
je had je langer
moeten verwonderen
dag,
dromen.

Citaat:

4.
Fenn schreef:

Gaan.

Want ik ging maar door
tot de kleuren kleuren waren
en dan anders, geel
en groen en blauw en diep
verankert in mijn huid
en los in de lucht ook.

Tot ik niet meer zag
en niet meer wist
waarom morgen en gisteren
en waarom nu
de kleuren blijven en gaan
en vertrekken als leegte
of wit er is in mij
en in het.

Citaat:

5.
Veertje96 schreef:
Verwondering he?

Een klein groen blaadje zwevend door de wind.
Enkele krakende geluiden van de boom boven ons.

Een kleine aanraking tussen ons twee.
Jouw hand op mijn schouder gelegt.

Ik kijk op naar jouw mooie ijs blauwe ogen.
Ik zie je zwoele warme blik naar mij kijken.

Een korte glimlach van iemand die ooit mijn vriend was.
Maar nu, na tijden was het zoveel meer.

Maar toch die angst, die je tegen houde.
Die weigert jouw zachte lippen te raken.

Woede? Verdriet of angst?
Waar zou het eindigen.

Maar die gerust stelling die jij uitstraalde.
Die mooie ogen die dichterbij komen.

Zo zacht, zo lief, zo teder.
Jij, bent mijn wonder.

En de eindeloze strijd in gevoellens.
Is nu slechts een kleine gedachte.

Jij bent mijn verrassing.
Mijn kado, mijn geliefde.