Bokt.nl

FemkeRoosje schreef:

Verraad

Ik dacht dat ik je kon vertrouwen,
Dat ik ook alles voor jou was,
Wij konden op elkaar bouwen,
Maar nu komt de werkelijkheid pas.

Waarom heb ik dat nooit opgemerkt,
Dat niks waar was van jou verhaal,
Nu heb ik het wel gemerkt,
Het leek zo ideaal.

Nooit bedacht dat jij mij zou verraden,
Ik dacht dat jij lief en aardig was,
Niet zo'n persoon dat alleen een ander wil schaden,
Maar dat was alleen maar jou overjas.

VERAx schreef:

Drup

Mijn lach veranderde in een grimas
een steek, misschien van jaloezie
toen ik jullie daar samen zag
mijn gevoel ging mee
met mijn tranen
drup drup
alles is
weg.

Fenn schreef:

Ik ben altijd goed geweest
in liegen en verstoppen
en anderen helpen om
ook verstopt te zijn.
Aan ik als heel klein meisje
vertelde mijn moeder het verhaal
dat de dood uiteindelijk
iedereen zou vinden.
Ik besloot mij te verstoppen
nam de wereld met me mee
en alle mensen daar vandaan
niemand kon ze vinden.
Iemand moet hebben gepraat
tegen iemand en die heeft
mijn verstopplek doorverteld
aan de verkeerde.
Nu had mijn moeder toch gelijk,
maar ik geloof dat zonder
verraad de dood haar nooit
had kunnen vinden.

Inney schreef:

Hart
Krik krak
ik voel het
nog steeds hoe hij
brak in meer dan duizend
stukjes hoe jij mij
toen veraadde met
haar.

Mitchall schreef:

Feeling like die

When I look at the mirror, I know i'm alone,
I want say I miss you, but don't coming home.
Then I dry my tears, turn around and I leave,
I want you come back, but I have to believe,
you're not longer mine, so please go away,
it wasn't my choice, so I don't care what you say!

Because,
You leave me for a new girl, you never say goodbye.
You're never text me even, and answer when I cry.
You say its not your busniss, that I could even die,
You're always away, but you would never say why!
When I gave you a chanche, you aren't give it a try,
and when you say you love me, I know you're even lie.

Fenn schreef:

Jou zal ik onthouden
alles, je glimlach en genot.
nooit zou ik vergeten
je schaamte, dagen of verdriet
nooit zou ik niets meer willen weten
van jou.

en nu heb ik je verraden
weet ik niet meer wie je bent
ben ik toch vergeten
je geluk, liefde, de pijn
die ik nooit niet meer zou willen weten
van jou.

verraden zonder keuze
jou, die ik wilde onthouden
uit gedachte laten gaan
mijn gemis is nu
in het plaatsje gaan staan
van jou.

Eleionomae schreef:

wanneer het leven even niet
zo gaat zoals het gaan moet
wanneer het leven even niet
meer wil zoals jij wil
wanneer het leven even niet
in een wereld vol verraad
wanneer het leven even niet
je de rust gunt die je nodig hebt
wanneer het leven even niet...

Eleionomae schreef:

in een wereld vol vreemden
in een wereld vol verraad
staan zeven kleine meisjes
te huilen om hun kameraad
in een wereld vol oorlog
in een wereld vol verraad
staan die zeven kleine meisjes
in eenzame onzekerheid
In een wereld vol vreemden
in een wereld vol verraad
is het enige wat die meisjes hebben
een verloren handgranaat

FemkeRoosje schreef:

Verraad

Ik dacht dat ik je kon vertrouwen,
Dat ik ook alles voor jou was,
Wij konden op elkaar bouwen,
Maar nu komt de werkelijkheid pas.

Waarom heb ik dat nooit opgemerkt,
Dat niks waar was van jou verhaal,
Nu heb ik het wel gemerkt,
Het leek zo ideaal.

Nooit bedacht dat jij mij zou verraden,
Ik dacht dat jij lief en aardig was,
Niet zo'n persoon dat alleen een ander wil schaden,
Maar dat was alleen maar jou overjas.

VERAx schreef:

Drup

Mijn lach veranderde in een grimas
een steek, misschien van jaloezie
toen ik jullie daar samen zag
mijn gevoel ging mee
met mijn tranen
drup drup
alles is
weg.

Fenn schreef:

Ik ben altijd goed geweest
in liegen en verstoppen
en anderen helpen om
ook verstopt te zijn.
Aan ik als heel klein meisje
vertelde mijn moeder het verhaal
dat de dood uiteindelijk
iedereen zou vinden.
Ik besloot mij te verstoppen
nam de wereld met me mee
en alle mensen daar vandaan
niemand kon ze vinden.
Iemand moet hebben gepraat
tegen iemand en die heeft
mijn verstopplek doorverteld
aan de verkeerde.
Nu had mijn moeder toch gelijk,
maar ik geloof dat zonder
verraad de dood haar nooit
had kunnen vinden.

Inney schreef:

Hart
Krik krak
ik voel het
nog steeds hoe hij
brak in meer dan duizend
stukjes hoe jij mij
toen veraadde met
haar.

Mitchall schreef:

Feeling like die

When I look at the mirror, I know i'm alone,
I want say I miss you, but don't coming home.
Then I dry my tears, turn around and I leave,
I want you come back, but I have to believe,
you're not longer mine, so please go away,
it wasn't my choice, so I don't care what you say!

Because,
You leave me for a new girl, you never say goodbye.
You're never text me even, and answer when I cry.
You say its not your busniss, that I could even die,
You're always away, but you would never say why!
When I gave you a chanche, you aren't give it a try,
and when you say you love me, I know you're even lie.

Fenn schreef:

Jou zal ik onthouden
alles, je glimlach en genot.
nooit zou ik vergeten
je schaamte, dagen of verdriet
nooit zou ik niets meer willen weten
van jou.

en nu heb ik je verraden
weet ik niet meer wie je bent
ben ik toch vergeten
je geluk, liefde, de pijn
die ik nooit niet meer zou willen weten
van jou.

verraden zonder keuze
jou, die ik wilde onthouden
uit gedachte laten gaan
mijn gemis is nu
in het plaatsje gaan staan
van jou.

Eleionomae schreef:

wanneer het leven even niet
zo gaat zoals het gaan moet
wanneer het leven even niet
meer wil zoals jij wil
wanneer het leven even niet
in een wereld vol verraad
wanneer het leven even niet
je de rust gunt die je nodig hebt
wanneer het leven even niet...

Eleionomae schreef:

in een wereld vol vreemden
in een wereld vol verraad
staan zeven kleine meisjes
te huilen om hun kameraad
in een wereld vol oorlog
in een wereld vol verraad
staan die zeven kleine meisjes
in eenzame onzekerheid
In een wereld vol vreemden
in een wereld vol verraad
is het enige wat die meisjes hebben
een verloren handgranaat

EvelijnS schreef:

Tijd om het topic eens nieuw leven in te blazen.

Het licht

Het licht droeg mij
door een ruimte van duisternis
Een duisternis die ervoor zorgde
dat ik niets meer zag

Het licht wees mij de weg
Opende mijn ogen
Liet mij zien wie ik was
niet wie ik wilde zijn

Dat licht hielp mij
te bewijzen wie ik ben
Dat ik moet stoppen met proberen
om iemand anders te zijn

jasz schreef:

ik las de gedichten en wilde wel graag mee doen!
ik schrijf niet vaak gedichten maar hier is er dan toch een:


Ik stapte vanuit het donker,
In het licht.
Beschermend mijn hand,
Voor mijn ogen
Achter me het donker,
Voor me is het licht.

Twijfelend blijf ik staan,
Is dit wel wat ik wil?

Het is makkelijker,
Verder te gaan hoe het was,
Niet te denken aan de gevolgen.
Het is zo veel moeilijker,
Een nieuwe weg in te slaan.
Te vechten voor een beter leven.

Twijfelend blijf ik staan,
Is dit wel wat ik wil?

Dan doe ik aarzelend,
Een stap naar voren,
Naar het licht.

Magrathea schreef:

Dus als ik het goed begrijp maakt iedereen een gedicht bij het woord. Okee =) Here we go!


Lang verveeld door stappen
die ik toen maar niet meer
volgde – immers scheelde het
jou toch niets, of ik naast je liep
of niet.

Maar wat doe ik hier dan nog?

Jij zet je er wel over, dat ik
liefdeloos vertelde over
mooi zijn, lief zijn,
geluk

En jij maar doen alsof je het niet snapt.

Blijf jij maar lekker lopen.
Zet fijn je zwaarmoedige stappen
ook al ben je nog zo
licht.

EvelijnS schreef:

Tijd om het topic eens nieuw leven in te blazen.

Het licht

Het licht droeg mij
door een ruimte van duisternis
Een duisternis die ervoor zorgde
dat ik niets meer zag

Het licht wees mij de weg
Opende mijn ogen
Liet mij zien wie ik was
niet wie ik wilde zijn

Dat licht hielp mij
te bewijzen wie ik ben
Dat ik moet stoppen met proberen
om iemand anders te zijn

jasz schreef:

ik las de gedichten en wilde wel graag mee doen!
ik schrijf niet vaak gedichten maar hier is er dan toch een:


Ik stapte vanuit het donker,
In het licht.
Beschermend mijn hand,
Voor mijn ogen
Achter me het donker,
Voor me is het licht.

Twijfelend blijf ik staan,
Is dit wel wat ik wil?

Het is makkelijker,
Verder te gaan hoe het was,
Niet te denken aan de gevolgen.
Het is zo veel moeilijker,
Een nieuwe weg in te slaan.
Te vechten voor een beter leven.

Twijfelend blijf ik staan,
Is dit wel wat ik wil?

Dan doe ik aarzelend,
Een stap naar voren,
Naar het licht.

Magrathea schreef:

Dus als ik het goed begrijp maakt iedereen een gedicht bij het woord. Okee =) Here we go!


Lang verveeld door stappen
die ik toen maar niet meer
volgde – immers scheelde het
jou toch niets, of ik naast je liep
of niet.

Maar wat doe ik hier dan nog?

Jij zet je er wel over, dat ik
liefdeloos vertelde over
mooi zijn, lief zijn,
geluk

En jij maar doen alsof je het niet snapt.

Blijf jij maar lekker lopen.
Zet fijn je zwaarmoedige stappen
ook al ben je nog zo
licht.