Bokt.nl

**Geplaatst**: 27-06-22 17:19

Geplaatst: 27-06-22 17:19

En dan de meningen van andere he, wat je dan altijd verwijtend krijgt. "Zelfmedelijden" noemen ze dat dan, echt verstandig als iemand in het ziekenhuis ligt.

Goed stuk weer

**Geplaatst**: 27-06-22 18:06

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 27-06-22 18:06

Haha ik ben echt zo gefrustreerd om deze fictieve mensen :')

**Geplaatst**: 27-06-22 18:32

Geplaatst: 27-06-22 18:32

Urbanus schreef:
Haha ik ben echt zo gefrustreerd om deze fictieve mensen

Dit dus.. jemig dit zag ik ook niet aankomen

**Geplaatst**: 27-06-22 20:24

Geplaatst: 27-06-22 20:24

Urbanus schreef:
Haha ik ben echt zo gefrustreerd om deze fictieve mensen

Argh ik ook

**Geplaatst**: 28-06-22 11:11

Geplaatst: 28-06-22 11:11

Urbanus schreef:
Haha ik ben echt zo gefrustreerd om deze fictieve mensen

Jaaa je wil ze toch allemaal door elkaar rammelen!!

**Geplaatst**: 28-06-22 15:38

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 28-06-22 15:38

Arghhhhh was ze eindelijk van haar af neemt ze toch weer contact op. sommige mensen zijn echt dol op zichzelf pijnigen

damn, goed stuk ook weer ik vreet mezelf op van ergernis.

**Geplaatst**: 30-06-22 12:34

Geplaatst: 30-06-22 12:34

BarbaravdW schreef:
Urbanus schreef:
Haha ik ben echt zo gefrustreerd om deze fictieve mensen

Jaaa je wil ze toch allemaal door elkaar rammelen!!

Liefst alle vier ja

**Geplaatst**: 30-06-22 16:21

Geplaatst: 30-06-22 16:21

Eerlijk is eerlijk, ik heb geen behoefte om deze fictieve karakters een pak rammel te geven nee.

Afbeelding

**Geplaatst**: 30-06-22 21:23

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 30-06-22 21:23

Ik ook niet Droomy, maar idd wel aan het volgende stuk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-07-22 16:04

Geplaatst door de TopicStarter : 01-07-22 16:04

Ik heb echt smakelijk gelachen om jullie commentaren!
Vind het heel leuk om te lezen hoe jullie erover denken. Voor vandaag een klein stukje, maar daarentegen hadden we maandag ook nog O:)

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

‘Ik weet niet of dit wel het moment is om het erover te hebben. Ik weet überhaupt niet of het verstandig is dat wij nog contact hebben.’
‘Ik weet ook niet wat verstandig is Daniël, maar het gaat me wel aan het hart dat het zo slecht gaat dat Bibi aan mijn ziekenhuisbed staat om te vertellen dat ze zich zorgen maken om je.’
‘Ik ben mensen gewoon beu Syl. Brengen alleen maar ellende.’
‘Weet je wat ellende brengt? Isolement en een uitweg zoeken in drank en drugs.’
‘Nou, daarom wil ik niet mijn ellende ook nog bij jou neerleggen. Je hebt zelf genoeg te verwerken.’
‘Daar kies ik altijd nog zelf voor. Ik bedoel maar te zeggen, je moet wel iemand hebben waarbij je jezelf kunt uiten en Niels heb je zo te horen buitengesloten…’
‘Ik wil Niels niet buitensluiten, maar alles aan hem herinnert me aan toen alles nog fijn en goed was en daar kan ik momenteel niet mee omgaan. En heel eerlijk, jij herinnert me ook aan te veel. Ik wil alles gewoon vergeten. Als ik een tijdmachine zou hebben, zou ik zonder na te denken terug willen en het helemaal anders doen.’
‘Maar we hebben geen tijdmachine en die gaat er voorlopig ook niet komen. Kijk, als je me echt niet wil zien of spreken, dan respecteer ik dat, maar ik heb heel erg het gevoel dat je iemand nodig hebt die gewoon naar je luistert en hoort wat je zegt.’

Het blijft stil aan de andere kant van de lijn, ik hoor af en toe haar adem en ik denk dat ze niet goed durft toe te geven dat ze daar behoefte aan heeft. Ergens twijfel ik ook wel of ik wel alleen kan luisteren. Aangezien ik nog steeds met gevoelens voor haar zit die maar niet weg willen gaan. Aan de andere kant is het misschien maar goed als ik op deze manier zaken af kan sluiten, want blijkbaar werkt het ook niet om haar volledig uit mijn leven te bannen.

‘Daniël?’
‘Ja, ik ben er nog… Maar ik weet niet zo goed of ik wel op jouw aanbod in moet gaan.’
‘Ik beloof je dat ik niks probeer, dat ik je niet een bepaalde richting in probeer te praten of in mijn voordeel zal handelen. Ik wil gewoon dat het goed met je gaat, dat we elkaar op een normale manier kunnen blijven zien en dat alles op den duur weer zo normaal mogelijk wordt.’
‘Maar jij gaat eerst herstellen. Ik wil niet dat je jezelf voorbijloopt vanwege mij.’
‘Ik moet nog een dag blijven en heb daarna nog een gesprek om te voorkomen dat het weer gebeurt en daarna ben ik er wel weer klaar mee hoor, ik lig hier namelijk al wel een dag of 3, het ergste heb ik gehad.’
‘Nog steeds zo eigenwijs als je groot bent. Vreemde vraag vanuit mij misschien, maar heb je nog behoefte aan bezoek? Ik zou namelijk niet weten waar ik heen moet buiten mijn huis om…’
‘Nou… Mijn moeder is iedere dag hier, dus als je dat geen probleem vindt?’
‘Liever niet dan… Ik zou mezelf geen houding weten te geven tegenover jouw moeder. Ik neem nog wel contact op met je als je uit het ziekenhuis bent.’
‘Oké, wat voor jou werkt. Hou je taai hè.’
‘Dankjewel Syl, je bent echt veel te lief… Sterkte nog daar.’

Ik krijg de kans niet meer om iets terug te zeggen, want de verbinding is al verbroken. Als ik mijn blik door de kamer laat gaan zie ik een enorme glimlach rond de mond van mijn overbuurvrouw. Of ze heeft stiekem mijn gesprek afgeluisterd en geniet nu van het feit dat ik iets met haar “advies” heb gedaan, of ze luistert naar ontzettend goede muziek.

‘Wie is Daniël?’ – Daar is mijn moeder weer, zo te horen heeft zij het gesprek wel afgeluisterd.
‘Een oud-collega van me.’ – Ik weet dat ze hier geen genoegen mee gaat nemen.
‘Waarmee je weer “normaal” om wil gaan?’ – Ze trekt haar wenkbrauwen op.
‘Ja, er zijn wat strubbelingen geweest.’
‘Het klonk alsof ze wel iets meer was dan een oud-collega.’ – Ze staat zich duidelijk te verkneukelen.
‘Mam! Ik wil het er niet over hebben. Ze is een oud-collega van me en we hebben even geen contact gehad en Bibi is komen vertellen dat het niet zo goed met haar gaat, dus heb ik gevraagd hoe het met haar gaat en of ik iets kan doen.’
‘Ik ben Bibi inderdaad nog tegengekomen net. Ze vertelde dat het tussen jullie ook niet goed gaat en dat dat te maken heeft met waarom ze hier net was. Dus Syl, vertel me nu eens wat er allemaal aan de hand is, want zoals je net zo wijs tegen die Daniël zei, ook jij hebt iemand nodig die naar je wil luisteren en waar je jouw hart uit kunt storten.’

**Geplaatst**: 01-07-22 16:41

Geplaatst: 01-07-22 16:41

Ze praten me teveel. Wat moet ze in godsnaam nog met dat mens >;)

**Geplaatst**: 01-07-22 16:43

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-07-22 16:43

arghhhhhhhh

**Geplaatst**: 01-07-22 16:47

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-07-22 16:47

Fijn stuk weer!

Ik ben toch wel weer een ontzettende empaat hoor, want ondanks dat je ze idd wel door elkaar kunt schudden, ben ik ook wel blij dat ze een poging doen om met elkaar te praten. :')

**Geplaatst**: 01-07-22 23:25

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-07-22 23:25

Goed stuk weer.
Maar echt Syl, ook jij moet nodig met iemand praten, pfff en je niet weer opofferen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-22 14:48

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-22 14:48

Na heel wat tegensputteren heb ik mijn moeder verteld wat er zich de afgelopen maanden heeft afgespeeld tussen Daniëlle, Niels, Bibi en mij. Naarmate het verhaal is gevorderd, zijn ook de ogen van mijn moeder steeds groter geworden. Nu ken ik mijn moeder als iemand die niet snel oordeelt, maar als ik af en toe haar mond zie vertrekken, weet ik dat ze het er moeilijk mee heeft. Vooral het gedeelte van de agressieve Niels en het verliezen van de baby zorgt ervoor dat ze haar blik even afwendt van mij. Ik vertel alles met zoveel mogelijk detail en context en merk eigenlijk nu pas hoeveel het bij me losmaakt om dit allemaal te vertellen. Ik huil, lach, word weer boos, schaam me en voel me tegelijkertijd met iedere gebeurtenis die eruit komt steeds lichter worden. Alsof er een rotsblok van mijn borstkas getild wordt. Als ik aankom bij het gedeelte waarbij ik mijn moeder vertel waarom ik weg ben gegaan, barst ik volledig in snikken uit. Het lijkt uit mijn tenen te komen en ik kan ook niet veel doen om het te stoppen. Mijn moeder legt mijn hoofd tegen haar schouder aan en omhelst me stevig, ze heeft nog steeds geen woord gezegd en alleen maar geluisterd. Wanneer ik weer enigszins gekalmeerd ben en zonder schokken kan ademen zie ik mijn moeder met een warme blik naar me kijken.

‘Wat een verhaal, Syl… Waar heb je jezelf toch in verwikkeld…’
‘Ik weet het, mam. Ik heb ook nooit gedacht dat het zo ver zou gaan allemaal.’
‘En hoe oud zijn die Daniëlle en Niels?’
‘Daniëlle is 34. Van Niels zou ik het niet weten, maar ik denk ook rond die koers.’
‘Meisje toch… Hoe kom je er toch bij? En ze hebben ook nog twee kleine kinderen zei je?’
‘Ja, een jongen en een meisje.’
‘Er zijn zo ontzettend veel leuke meiden op de wereld… Wat moet je toch met een getrouwde vrouw, met kinderen, die negen jaar ouder is dan jij en niet eens zeker weet of ze wel iets voor je voelt?’
‘Als ik het wist, kon ik er iets aan doen. Maar ik weet het niet, ik weet alleen dat heel mijn lijf op tilt gaat als ik bij haar ben. Alsof ik continue aan de XTC heb gezeten als ik bij haar in de buurt ben.’ – Ze kijkt me even veroordelend aan wanneer ik de XTC noem en dat kan ik haar niet kwalijk nemen.
‘Kijk lieverd, ik heb altijd gezegd dat je jouw eigen keuzes moet maken en dat ik die niet zal veroordelen als je er gelukkig van wordt, maar ik ga je wel eerlijk zeggen dat ik hier wel wat moeite mee heb. Niet eens zozeer dat ze wat ouder is, maar wel dat ze getrouwd is, al kinderen heeft en blijkbaar die man van haar nog geen vaarwel wil zeggen. Ik vind het van hen niet netjes hoe ze ermee omgaan en van jou al helemaal niet dat je bent gaan “stoken” in hun huwelijk toen dat niet goed ging, maar daar heb je nu vrij weinig aan. Je geeft aan dat je helemaal weg bent van haar, maar in hoeverre ben je echt weg van háár? Is zij het echt zelf of ben je weg van het idee dat je hebt van haar? Want wat ik zo van je gehoord heb, geeft ze je niet heel veel terug…’ – Ik kan niet goed plaatsen waarom ik geïrriteerd raak van haar uitspraken, want heel veel gekke dingen zegt ze niet. Ik merk alleen wel dat ik het meteen weer voor Daniël op wil nemen.
‘Mam… Ik weet dat je het goed bedoelt en dat je het beste met mij voor hebt, maar ik denk wel dat ik dit zelf uit moet zoeken. De reden dat ik hier nu lig is dat ik haar compleet uit mijn leven heb proberen te bannen, maar dat naar mijn idee alleen maar lukte door mezelf compleet te verdoven… Ik moet voor mezelf zaken met haar af kunnen sluiten, anders word ik compleet gestoord denk ik.’

We praten nog wat over Daniëlle, over mezelf en hoe ik het voor me zie dat ik zaken nog af moet sluiten voordat de verpleegster komt vertellen dat het voor mijn moeder nu echt tijd is om te gaan. Er wordt nog even kort gesproken over mijn vertrek morgen en dat het advies vanuit het ziekenhuis is om even niet alleen thuis te zijn de komende tijd.

Wanneer het na een onrustige nacht vol levendige dromen eindelijk zo ver is dat ik mag vertrekken, word ik toch wat nerveus. Het echte leven gaat nu weer van start en ik zal het toch zelf moeten gaan doen. Mijn eerste ingeving is om meteen naar Daniël te rennen om niet onder ogen te hoeven komen dat mijn opname is gekomen door mijn zelf gecreëerde eenzaamheid. Dat gevoel wordt nog eens extra versterkt wanneer ik mijn studio weer binnenstap en de ravage aantref die ik achtergelaten heb. Weken aan was, afval en niet schoonmaken begroeten me en geven aan wat voor een chaos er in mijn hoofd heeft gezeten. Zonder te gaan zitten begin ik met opruimen, wassen en het sjouwen van volle vuilniszakken naar de container beneden. Het valt me wel op dat ik nog niemand van mijn huisgenoten tegen ben gekomen. Meestal zijn ze wel zo nieuwsgierig dat ze “toevallig” ook op de gang zijn en dan terloops vragen hoe het nu gaat, maar nu is het uitgestorven.

Na een hele dag schoonmaken en opruimen, plof ik na wat eten dan toch op de bank. Normaal kon ik altijd wel genieten van hangen op de bank, maar nu lijkt het startschot te zijn gegeven om mijn hoofd weer overuren te laten draaien. Ik heb ook meteen weer de neiging om mijn hoofd uit te zetten door iets “verdovends” te pakken, maar wil niet weer zo ver gaan dat ik een enkeltje ziekenhuis krijg. Ik probeer door mijn ogen dicht te doen om wat weg te sukkelen, maar dat heeft minder effect dan gewenst. Ik weet dat ik nog één pil heb verstopt onder een van mijn boeken in de kast en de verleiding om die in te nemen, wordt met de seconde dat mijn hoofd aan het racen is, groter. Dan komen de gedachten bovendrijven dat één pil er niet meteen voor zorgt dat je in het ziekenhuis belandt, dat de alcohol die er heeft gestaan toch allemaal weggegooid is en dat het meer dan zonde is om die ene pil daar te laten liggen.
Met de pil in mijn hand, zit ik weer op de bank te twijfelen… Ik draai het spookje tussen mijn vingers, met een vloeiende beweging stop ik hem in mijn mond, slik en heb eigenlijk meteen al spijt. Ik ben nog geen volledige dag thuis en heb er nu alweer drugs inzitten. Ondanks mijn spijt, doe ik geen moeite om het weer uit mijn lijf te krijgen en na niet al te veel tijd voel ik dat het zijn werk doet. Er verschijnt een glimlach op mijn gezicht als mijn hoofd eindelijk rustig wordt. Een licht gevoel van euforie verspreid zich door mijn lijf en wanneer ik eigenlijk muziek op wil zetten, gaat mijn telefoon.

‘Met Syl.’
‘Hey, ben je inmiddels alweer thuis?’ – fiets. Daniël. Alles wat ik met haar associeer ervaar ik nu nog honderd keer heftiger.
‘Ja, ik ben vanmiddag vroeg al thuisgekomen.’ – Hoe stom ook, ik krijg nu mijn gedachten niet helemaal bij elkaar om meer te doen dan antwoord te geven op haar vraag.
‘Gelukkig, gaat het een beetje daar?’ – Oh, dus ze bekommert zich wel om mij.
‘Ja hoor, ik zit net. En bij jou?’
‘Stil, maar dat is niets nieuws.’ – Hint ze nou ergens op? Of is dat mijn bedwelmde brein?
‘Nou hier is het ook stil hoor.’
‘Is het stom als ik vraag of ik langs mag komen?’ – En daar is de piek, mijn hele lijf tintelt, ik lijk niet stil te kunnen zitten en ik krijg die stomme lach niet van mijn gezicht.
‘Is het stom als ik zeg dat ik dat heel leuk zou vinden?’
‘Oké.’ – Ze lacht wat nerveus als ze dit zegt.
‘Zal ik dan zo jouw kant op komen?’
‘Helemaal prima!’ – Hmm… Misschien was dat iets té enthousiast.
‘Dan zie ik je zo, moet ik nog iets meenemen?’
‘Ik kan heel flauw antwoorden met “jezelf”, maar dat zal ik achterwegen laten. Nou ja, ik heb hier zo goed als niets meer in de koelkast. Dus als je iets anders wil dan frisdrank of water, moet je dat wel even zelf meebrengen.’
‘Doe ik dat, tot zo.’
‘Tot zo!’

Ik ren zo ongeveer naar het balkonnetje bij de keuken om mijn zenuwen weg te roken, al smaakt de derde sigaret die ik opsteek eigenlijk al niet meer. Maar boven gaan zitten wachten tot ze er is, lukt me ook niet. Als ik de derde sigaret meer op heb laten waaien dan dat ik er daadwerkelijk iets van gerookt heb, schiet ik de badkamer in om mijn tanden te poetsen en parfum op te doen. Halverwege dit proces gaat mijn telefoon dat ze voor de deur staat en iedere vezel van mijn lijf lijkt op scherp te staan. Ik krijg ineens allemaal tics omdat ik niet weet wat ik met al die energie en spanning moet doen. Mijn hartslag voel ik in mijn oren als ik mijn hand op de klink van de buitendeur leg en deze naar beneden beweeg. Ik open de deur en als ik haar daadwerkelijk voor de deur zie staan, voelt het bijna of ik tien pillen tegelijk op heb. Overweldigend dekt niet eens de complete lading van wat er door me heen gaat. Ze stapt naar binnen, ik sluit de deur achter haar en wanneer haar parfum mijn neus binnendringt kan ik mezelf niet bedwingen. Ik stort me volledig in de kus die ik op haar lippen druk. Dat ik op dat moment niet flauwgevallen ben, is een wonder, want hemeltjelief…

‘Hello to you too.’ – Wat verschoten staat ze me aan te kijken. Ik realiseer me meteen wat ik aan de telefoon allemaal beloofd heb en dat nu dus al meteen overboord heb gegooid. oliebol.
‘Sorry. Nee, eigenlijk geen sorry. Ik ben gewoon zo blij dat ik je weer zie.’
‘Dat merkte ik ja. Buiten dat vind ik het ook leuk om jou weer te zien. Zullen we?’ – Ze gebaart naar boven.

Ik loop voor haar uit naar boven toe en ik kan mijn lijf gewoon niet stilhouden. Ik hoop maar dat het spul snel uitgewerkt raakt, want ik weet niet hoe sterk mijn doorzettingsvermogen om niets te proberen is als ik me zo blijf voelen. Met een wat beverig handje open ik de deur naar mijn studio en laat haar voorgaan. Het valt me op dat ze een vrij grote tas bij zich heeft en in de eerste instantie heb ik het idee dat ze haar halve voorraadkast meegesleept heeft.
Eenmaal boven en gesetteld op de bank, op voor mij een enigszins veilige afstand, tovert ze twee flessen wijn uit haar tas.
‘Een met minder alcohol, ik weet niet zo goed of het wel gepast is…’
‘Ik ben geen alcoholist, ik heb gewoon dom gedaan en ben daardoor in het ziekenhuis beland. Dus voel je vooral niet opgelaten, maar ik begin even met wat water als je het niet erg vindt?’
‘Heb je voor mij een glas? Ik ben namelijk behoorlijk nerveus en gespannen…’
‘Waarom ben je nerveus?’
‘Omdat ik niet zeker weet of ik hier wel goed aan doe. Ik heb je ontzettend gemist, veel verdriet gehad vanwege jouw vertrek en dat je me compleet hebt buitengesloten daarna en dan zit ik hier nu ineens bij jou thuis.

**Geplaatst**: 04-07-22 15:01

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-07-22 15:01

Alcohol, pillen, Daan van de ene verslaving naar de andere

**Geplaatst**: 04-07-22 15:02

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-07-22 15:02

Arme Daan moet zichzelf even een héle dikke schop onder de kont geven.

**Geplaatst**: 04-07-22 15:07

Geplaatst: 04-07-22 15:07

ai wat een gevaarlijke cocktail zit ze weer in

**Geplaatst**: 04-07-22 18:11

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-07-22 18:11

Hmm, vind dat de moeder wel heel coulant reageert op de hele situatie. Ik had een hele preek verwacht:'D

Ik kijk uit naar het vervolg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-07-22 21:04

Geplaatst door de TopicStarter : 04-07-22 21:04

Pharootz schreef:
Hmm, vind dat de moeder wel heel coulant reageert op de hele situatie. Ik had een hele preek verwacht:'D

Ik kijk uit naar het vervolg!

Haha, ik denk dat wanneer je dochter na een bijna dood ervaring door drank en drugs misschien niet meteen opknapt door een hele preek

Dat was tenminste wel mijn insteek achter de coulance van moeders

**Geplaatst**: 04-07-22 21:17

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-07-22 21:17

Gelijk heb je. Je schrikt je rot als moeder van zo’n meid.

**Geplaatst**: 05-07-22 10:26

Geplaatst: 05-07-22 10:26

Wat is syl toch silly… I love it

**Geplaatst**: 05-07-22 15:36

Geplaatst: 05-07-22 15:36

soeboenoe schreef:
Pharootz schreef:
Hmm, vind dat de moeder wel heel coulant reageert op de hele situatie. Ik had een hele preek verwacht:'D

Ik kijk uit naar het vervolg!

Haha, ik denk dat wanneer je dochter na een bijna dood ervaring door drank en drugs misschien niet meteen opknapt door een hele preek
Dat was tenminste wel mijn insteek achter de coulance van moeders

Ik snap waar je vandaan komt. Misschien is preek niet het goede woord, maar wel wat kritischer naar Daniël of Niels. Misschien meer in de trant van "je bent meer waard dan iemand die niet zo voor jou gaat" oid ipv onbegrip "waarom deze vrouw?".

Maar dat is vanuit mijn beleving, niet ten nadele van het schrijven

**Geplaatst**: 05-07-22 15:50

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 05-07-22 15:50

Ja ik ben toch ook juist gewend dat bezorgd zijn etc er vaak in eerste instantie uitkomt als boosheid

niet dat dat gezond is, maar komt wel veel voor

**Geplaatst**: 05-07-22 23:40

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 05-07-22 23:40

Als er nu straks weer een PB volgt ga ik echt stuk! Vraag me wel af hoe dit zich verhoudt tot de beginpost, als de beginpost het einde is gaan ze uiteindelijk weer uit elkaar en begint het hele circus opnieuw