Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-05 12:25

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-05 12:25

Tien minuten later ging mijn moeder de ring in. Ik had geen zin om te kijken, wat best flauw was op zich, maar ik was zo blij dat ik met Fox naar de trailer ging en hem de hele tijd lekker ging vertroetelen. Hij had er tenslotte voor gezorgd dat wij de snelste van het land waren!
Hij kreeg een lekker appeltje en een worteltje van me, en daar was hij duidelijk blij mee! Gulzig at hij het op en dook met zijn neus in de zak die ik in mijn hand had, voor nog meer. “Sorry lieverd, ik heb niets meer!” lachte ik.
Ik nam Fox weer mee naar buiten, nadat hij helemaal drooggewreven was. We gingen naar de bak waar Jason bezig was zijn wedstrijd te rijden. Tot nu toe had hij niets eraf gegooid. De laatste hindernis, een oxer. Oeps, één balk eraf, jammer!
“Hey meisje,” zei iemand achter me. Ik draaide me om en zag mijn moeder staan, naast Sueño, zoals altijd. Ze zat onder de modder en had een stralend gezicht.
“Hoi mam! Hoe ging je wedstrijd?”
“Goed, maar toen ik net de bak uit wilde rijden gooide Sueño me in een modderplas!” Ze lachte en klopte Sueño op zijn hals. Het paard brieste en trok mijn moeder mee naar een graspol die bij de bakrand zat.
Ik lachte. Ze leek echt blij met Sueño, logisch, het was een supermooie Arabier die supergoed kon springen!
Achter ons hoorden we een schreeuw met daarna een soort van ‘plons’.
Verschrikt keken we om en we zagen Jason in een modderplas liggen. “Nou Jason, je bent niet de enige die vies is van de modder!” lachte mijn moeder. Jason lachte zuur terug en pakte Danger, die naar Sueño was gelopen.
Ik lachte ook, ik was de enige die niet van een paard af was gevallen in de wedstrijd.
Met zijn drieën liepen we terug naar de trailers om de paarden een beetje te verzorgen. Toen de laatste deelnemer had gereden werden de winnende mensen naar de middelste bak geroepen. Ik was natuurlijk eerste, Jason was vijfde en mijn moeder achtste. Allemaal goed gedaan, vind ik zelf.
We reden weer terug naar huis en Jason mocht bij ons in de auto. Dat was heel leuk, behalve voor mijn moeder dan, die vond het kleffe gedoe maar vies.
“En waarom vind je dat vies dan?” vroeg ik, “Je hebt het toch zelf ook allemaal met papa gedaan?”
Jason lachte en mijn moeder werd rood. Die wist even niets meer te zeggen. Trots keek ik naar de gouden medaille die om mijn nek hing en de beker die ik in mijn hand had.
Jason pakte hem af en zei plechtig: “En dan overhandig ik u deze beker omdat u de springwedstrijd van vandaag hebt gewonnen.” Hij duwde hem weer in mijn hand en gaf me een zoen.
Hij zat met zijn rug naar mijn moeder en ik kon zien dat ze gauw haar hoofd afwendde. Ze moest duidelijk nog wennen aan mijn relatie met Jason. Ik gaf haar een knipoog, toen ze keek of we al gestopt waren.
Nou, niet dus. Ik deed mijn ogen weer dicht en mijn moeder kuchte.
“Oké, nou is het genoeg.” Ik deed geïrriteerd mijn ogen open en keek mijn moeder boos aan. “Wij mogen toch wel gewoon zoenen?”
“Niet waar ik bij ben,” zei mijn moeder met een nors gezicht. “Dat doen jullie maar ergens anders. Punt uit.”
“Nou zeg! Papa en jij mogen toch ook zoenen waar ik bij ben! Stel je niet zo aan!” Ik sloeg mijn armen over elkaar en staarde boos voor me uit.
Plotseling zette mijn moeder de auto aan de kant van de snelweg. “Als je niet normaal kan doen, ga je maar lopen!” riep ze boos.
“Best! Alles beter dan bij jou in de auto te zitten! Maar ik neem wel Fox mee!” Ik wilde uitstappen, maar Jason hield mij tegen. “We zullen denk ik eerst even van de snelweg af moeten, anders is het gevaarlijk. Dan gaan we daarna naar huis rijden op Fox.”
Met een zucht deed ik de deur weer dicht en we reden verder naar een afslag. Daar laadden we Fox uit en sprongen we op het paard. Ik zat achterop en Jason voorop. En zo reden, niet wetend waar we heen moesten...

**Geplaatst**: 06-09-05 15:25

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 06-09-05 15:25

Hahah leuk stukje

Meer!!

**Geplaatst**: 06-09-05 16:42

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 06-09-05 16:42

Oeh, sexy stukje
En leuk natuurlijk!

**Geplaatst**: 06-09-05 17:10

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 06-09-05 17:10

wauw ik heb net in 1x gelezen en ik vind het leuk ik wil ook meer

!

**Geplaatst**: 06-09-05 17:56

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 06-09-05 17:56

Ik wilde uitstappen, maar Jason hield mij tegen. “We zullen denk ik eerst even van de snelweg af moeten, anders is het gevaarlijk. Dan gaan we daarna naar huis rijden op Fox.”
Met een zucht deed ik de deur weer dicht en we reden verder naar een afslag. Daar laadden we Fox uit en sprongen we op het paard. Ik zat achterop en Jason voorop. En zo reden, niet wetend waar we heen moesten...

Begrijp ik het nu goed en doet ze midden op de snelweg de deur van de auto open?

hahaha even veranderen als het zo is..
Echt een super verhaal verder! Ik hoopte dat bij pagina 9 het einde zou zijn zodat ik heel het verhaal kon lezen maar jammer genoeg moet ik nog langer wachten

Meeeerrrr please

**Geplaatst**: 06-09-05 18:13

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 06-09-05 18:13

Nee, ze stopte aan de rand..

**Geplaatst**: 06-09-05 19:53

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 06-09-05 19:53

whaha leuk verhaal

**Geplaatst door de TopicStarter** : 06-09-05 20:01

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 06-09-05 20:01

Ik ga door zolang als ik kan!

Maar ik heb ook nog twee andere verhalen, met het 'vakantieverhaal' kom ik eigenlijk niet meer verder, maar dat probeer ik nog.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-05 16:18

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-05 16:18

Onderweg was het heel stil. Er werd alleen gepraat als we de weg moesten vragen, maar voor de rest eigenlijk niet. Ik wist niet waarom we niets zeiden. Ik had ruzie met mijn moeder, niet met hem.
Ik besloot het maar te vragen: “Jason, waarom praten we eigenlijk niet?”
Jason draaide zijn hoofd en draaide zijn schouders om. “Ik heb geen onderwerp om over te praten.”
“Nee...” Ik gaf het op, hoe konden we ooit praten als hij zo kortaf deed. Gelukkig kon ik van het mooie uitzicht genieten. “Hé, mooi paardje,” zei ik tegen een paard die met ons meeliep toen we langs een weiland reden.
Fox leek het leuk te vinden en hinnikte vrolijk. Ik lachte. Fox moest altijd gelijk alle aandacht weer opeisen.
We bleven even stilstaan, zodat de paarden aan elkaar konden snuffelen, maar dat was niet echt slim.
Toen het paard Fox aanraakte, gooide die zijn hoofd omhoog. Hard hinnikend zette Fox het op een lopen en Jason kon met moeite Fox in bedwang houden.
“Fox, stop!” riep ik, bang om van het paard af te vallen. Jason schreeuwde ook en trok heel hard aan de teugels. Dat zorgde ervoor dat Fox begon te steigeren en ik eraf viel. Heel hard viel ik op mijn kont en geschrokken keek ik Fox en Jason na, die heel hard wegstoven. Ik stond op en wreef over mijn kont. Dat zou wel een blauwe plek worden. Ik begon te lopen, in de hoop dat Jason terug zou komen, maar tevergeefs, hoe lang ik ook doorliep en hoe goed ik ook overal keek, Jason was nergens te bekennen. Hoe kan dat nou? Hij weet toch waar hij heen moet? Ik schudde verslagen mijn hoofd. Dat duurt vast nog wel even voor ik thuis ben. In de verte zag ik huizen liggen, maar het leek wel of ik nooit dichterbij kwam. Zelfs toen ik tot ’s avonds laat door de weilanden had gedwaald, was ik niet bij de huizen gekomen. Ook Jason was niet meer komen opdagen.
“Fijn, ik ben dus verdwaald,” zei ik en ging tegen een hek zitten. Het was al elf uur, zag ik op mijn horloge.
Opeens zag ik in de verte iets staan. Het leek wel een paard met iemand erop. Nee, dat zou toch niet...
Wel dus. Daar kwam Jason op Fox. Ik rende naar hem toe, maar toen hij zag dat ik eraan kwam, draaide hij zich om.
“Jason wacht!” riep ik. Hij bleef staan. Ik rende naar hem toe en ik zag dat hij boos keek.
“Wat is er met je?” vroeg ik. Waarom zou hij boos zijn? Ik had toch helemaal niets gedaan?
“Het is jouw schuld dat we nu verdwaald zijn,” bromde hij boos. Hij wilde net met Fox wegrijden, maar ik werd boos.
“Mijn schuld? Hoezo dat nou weer? Jij wilde toch mee? Het is niemand zijn schuld.”
“Kan me niet schelen, ik ga naar huis.” Hij reed weg zonder om te kijken. Ik rende achter hem aan, maar hij begon te draven. Tot Fox ineens stil bleef staan met zijn oren naar achteren.
Ik kon bij ze komen en toen ik Fox over zijn hals aaide, deed hij zijn oortjes weer naar voren. “Je hebt het mis, ík ga naar huis. Jij zoekt het maar zelf uit als je zo gaat zitten doen.” Ik wilde Jason van Fox afduwen, maar hij pakte mijn arm vast. “Ik neem het paard, jij gaat maar lopen,” zei hij, alsof het zijn eigen paard was.
“Ho eens even! Dit is wel míjn paard! Jij hebt geen recht om op hem te rijden!” Ik trok mijn arm los en trok zijn voet uit de beugel, waardoor ik hem gemakkelijk van Fox af kon duwen.
Ik sprong er snel op en reed weg. Ik keek nog één keer om, maar dat had ik niet moeten doen. Jason keek me met een gezicht aan, waardoor ik hem daar niet kon laten zitten. Zuchtend reed ik weer terug.
Jason sprong snel voorop Fox en nam de teugels over. Ik liet het maar toe. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk naar huis. Eenmaal weer op een pad, begon Jason me de huid vol te schelden. Waarom deed hij toch zo? Ik had toch helemaal niets gedaan? Ik pikte het niet en trok zachtjes aan de teugel, waardoor Fox stopte.
Ik sprong van Fox af en keek Jason met felle ogen aan. “Goed, ik ga lopen, maar zorg dat je Fox veilig terug brengt! Anders...” Ik maakte mijn zin niet af.
Jason knikte. “Bedankt.”
“O ja, Jason?” zei ik nog, voor hij wegreed.
“Ja?”
“Het is over tussen ons.”

**Geplaatst**: 07-09-05 16:26

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 07-09-05 16:26

Nou lekkere vent heb je dan...Ik had hem gelijk van mijn paard afgesleurt, hij kon dan mooi gaan lopen. Lompe koe. Maar leuk stukjhe

**Geplaatst**: 07-09-05 17:38

Re: [verhaal] Springkampioenen

Geplaatst: 07-09-05 17:38

leuk is die kerel

haha
maar leuk stuk hoor