Geplaatst IMJ schreef:Gelukkig kon ik er weer 3 achter elkaar lezen!
Ja.. mensen kunnen veranderen! Heus!!
Ooit eens in een liedje van TLC 'a good man is so hard to find... a hard man is so good to find'
Ik snap jou! Ook al is het onbegrijpelijk
Vooruit, ik geef hem nog een kans. Omdat jij het zegt
! LOLOL.30.
12 mei 2021
Of: Hoe ik een wattenstaafje zo diep in mijn hersens duwde dat Tom per ongeluk als voorkeur werd geprogrammeerd
Ik weet niet wat het is, maar zodra we de hotelkamer binnenstappen en Tom me knuffelt, voelt het alsof alle internationale conflicten, economische crises en klimaatproblemen ineens opgelost zijn. Allemaal met één soepele beweging weggeveegd.
Alsof liefde een soort alchemie is die alles oplost.
Misschien is het waar.
Misschien is liefde gewoon neurochemie.
Misschien is dopamine, serotonine, oxytocine en nog een dosis dopamine wel het enige wat je nodig hebt om een relatie te laten slagen.
Wat in wezen betekent: goed eten, goed slapen, bewegen, knuffels en pure chocolade.
Eerlijk? Klinkt haalbaar.
Toch hangt er een kleine disclaimer boven dit romantische wondermiddel. Want Tom is niet alleen piloot, hij is ook een man met een risicoprofiel.
Toen hij me in de lobby kwam ophalen, had hij een mondkapje op en hield hij meer dan anderhalve meter afstand.
Alsof ik Ebola 2.0 kwam brengen.
In zijn kamer dirigeerde hij me naar de tafel.
‘Eerst een COVID-test,’ commandeerde hij. ‘I don’t know what the fµck you were doing when we were not together, and I don’t want you to make me sick.’
Uhm ja, maar geldt dat niet ook voor jou, Tom? Of ben jij immuun omdat je jezelf elke dag injecteert met vitamine D, proteïnepoeder en een Lion’s Mane-latte uit je Starbucks beker?
Hij kijkt me streng aan. ‘Als je zo begint, mag je gelijk vertrekken.’
Oké, chill.
Ik slik mijn grap over mijn ‘mini-vakantie in Wuhan’ maar even in.
Want ik miste hem echt, dus ik ga swabben.
Maar serieus… hij blijft me controleren en vraagt een paar keer of ik echt wel diep genoeg mijn neus in ben gegaan. (Ik wil een grapje maken over ‘diep gaan’ maar dat zou kinderachtig zijn.)
Pas als het negatief is, ontspant hij wat. Hugo de Jonge zou trots zijn.
Dan opent hij Het Gesprek.
‘We moeten er wel voor waken dat we niet direct weer verder gaan waar we gebleven waren, Nina. Het was niet voor niets uit.’
Klinkt verstandig. Komt mij trouwens wel goed uit, want ik weet nog steeds niet wat ik met het Daan-dossier aan moet.
Ik knik.
Hij glimlacht zelfgenoegzaam.
En dan… gooit hij me op bed. Voilà: precies waar we niet wilden zijn. Precies zoals vroeger.
WTF.
‘Ik heb trouwens een cadeau voor je meegenomen,’ grijnst hij terwijl hij in Adamskostuum het bed uitstapt.
Zijn achterwerk is vernietigend—mijn Caucasische platte billen, zoals hij ze altijd noemt, vallen daar letterlijk en figuurlijk bij in het niet. Daarin moet ik hem gelijk geven; alles is rond, behalve mijn kont.
‘Een wulps lichaam,’ noemde een ex vriendje het ooit. Klinkt als een compliment, maar na zes maanden geen snoep? Meer als een regelrechte belediging.
Ik stopte direct met dat dieet en at een zak Dropfruit Duo’s leeg.
Tom geeft me een True Religion tasje, het Amerikaanse merk waar hij gek op is. Het is stoer, edgy. Een wereld verwijderd van mijn Barbie-aesthetic van een halfjaar geleden.
Maar nu?
Het past.
‘Ik heb dat t-shirt voor je gekocht wat je wilde. Je zou de helft betalen, toch? Dat wordt dan 25 euro’
Een cadeau met Kleine Lettertjes. (Misschien had hij het wel al gekocht VOOR onze ruzie. En is hij blij dat hij toch de helft van zijn investering terug heeft.)
Omdat ik ons standaard protocol wilde overstijgen, had ik zélf eens een fles wijn meegenomen. Prinsdom van Oranje.
Er stond een kroon op, dus hoe slecht kan het zijn?
Al leek €2,99 wel verdacht goedkoop.
Tom giert het uit.
‘Een score van 2,4 op Vivino. Als ik morgen hoofdpijn heb, denk ik aan jou.’
‘Nou,’ lach ik, ‘dan ben je toch weer terug. Dus dan heb ik er in ieder geval geen last van.’
We besluiten bij de Butcher te gaan eten. Voor een vegetariër klinkt dat absurd, maar hun groentenburgers zijn fantastisch.
Ik heb zo’n kraakbroek aan. Piep, piep, kraak, kraak. Ik loop serieus alsof ik uit een western kom. Tom keek al een paar keer afkeurend, maar hey, het is uit. Ik mag mijn eigen desastreuze kledingkeuzes weer maken.
Tom wil ook nog loten kopen. Het lijkt een obsessie van hem. Hij koopt ze als hij gelukkig is, als hij ongelukkig is, en als hij gewoon ‘is’.
Soms belt hij me midden in de nacht op en moet ik random 10 nummers noemen voor de Powerball. Een grote prijs heeft hij niet gewonnen, maar dat zit er absoluut aan te komen. Al is het niet de Powerball, dan wel de miljoenenloterij van Nederland.
Twee miljoen is blijkbaar niet genoeg. Tenminste, dat stond op de screenshot van de portefeuille die hij me van de week doorstuurde.
Serieus, wie doet zoiets? Mijn calvinistische moeder vond het belachelijk. Els dacht dat het was gefotoshopt, of nep.
‘Kijk Nina,’ zei hij plechtig. ‘Ik heb mijn zaakjes voor elkaar. Dus laten we onze oliebol regelen en dan kunnen we een geweldig leven delen samen. Als je dat wilt, tenminste.’
Tot nu toe wordt er vooral gedeeld… Zijn drama.
Tom bestelt een hamburger zonder broodjes en zonder saus. Minimalisme, maar dan gastronomisch. Ik zie hem kijken, wachtend op mijn reactie. Ik denk alleen maar: ik wou dat ik zo kon leven. Dan had ik beslist inmiddels het figuur van Gigi Hadid. Of in ieder geval minders flubbers aan mijn armen.
Over sporten gesproken: een pluspunt van The Butcher in Amsterdam-Noord is dat je er kunt tafeltennissen.
En ik ga hem niet met de overwinning laten wegkomen.
En als dan Boston wordt gedraaid—More than a feeling—zingen we allebei overtuigend mee.
De barman kijkt.
Hij lacht.
Sommige dingen moeten gewoon hetzelfde blijven. Soms is het een pain in the ass, maar dan zie ik hem weer en is alles oké.
Als ik later op de avond wil vertrekken, kijkt hij lief.
‘Ik heb nóg iets voor je meegenomen. Zie je hoe vaak ik aan je denk?’
Verbaasd kijk ik naar de tandenborstel en tongschraper. Roze. Maar: WTF.
‘Dan heb je tenminste geen dragon breath ’s ochtends.’
Ik lach.
Want ik ben verliefd.
Maar ergens, heel zachtjes, denk ik: Wat zou Daan hiervan vinden?
To be continued...
CHAOTIC 
