Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-11-20 17:21

Geplaatst door de TopicStarter : 17-11-20 17:21

Ja maar,
Misschien is Prem wel veranderd, toch?

Nina moet hem toch op het “goede pad” kunnen krijgen?

**Geplaatst**: 17-11-20 17:26

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 17-11-20 17:26

Er kan misschien best een punt komen waarop hij het licht ziet / een paar ballen en een ruggengraat kweekt.

Of niet

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-20 14:35

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-20 14:35

Hoi MarcoBorsato,
Dat kan ik nu nog niet zeggen he,

.

Nee, het gaat zeker over Prem en Nina (en in dit deel nog veel meer de figuranten in dit verhaal), maar ze zijn pas net een week uit elkaar, he. Misschien ben ik nu weer TE uitgebreid

. Maar ik denk maar zo, ik kan het altijd nog schrappen.

Het is wel de reden dat ik dit hoofdstuk gisteren niet geplaatst heb, ik wil niet dat het langggggggdradig wordt. Dus ik wilde eerste het volgende hoofdstuk af hebben en daar tevreden over zijn en die is nu af

en is al minder saai haha. Maar ik vind toch ook dat hierin belangrijke dingen staan, hoop in ieder geval dat het makkelijk te lezen is, scheelt alvast weer (onzeker

).

Wie weet plaats ik vanavond het nieuwe hoofdstuk al haha, ik wil DOOR!

15.
Zondag 20 oktober 2019

“Oehoehoehoeh!” roept Nienke’s 3-jarige zoontje, terwijl hij op zijn sokken, met een veel te grote Indianentooi op zijn hoofd door de kamer rent. Ik heb geen idee of dat tegenwoordig nog wel mag in het kader van cultural appropriation (het overnemen van bepaalde elementen uit een cultuur zonder er deel van uit te maken) maar Valentijn lijkt er in ieder geval geen boodschap aan te hebben.

“Valentijn! Doe eens rustig!” roept Nienke streng “ik kan Nina amper verstaan”. Ik moet lachen. Het is pas 10 uur ’s ochtends en dat is ‘vroeg’ voor de zondag, maar ik ben gelijk wakker.
Nienke vertelt dat het goed gegaan is met Bubbles: “er is wel beetje met je hondje getild, maar het ging steeds beter. Hij is aardig afgemat en heeft straks een rustige vakantie nodig” lacht ze, terwijl we beide gadeslaan hoe Bubbles onvermoeibaar achter Valentijn aanrent.
“Koffie?” vraagt Nienke, waarna ik gretig knik.

Nienke woont op een enorme woonark met twee verdiepingen; in haar tuin staat een gigantische, oude kas waar ze vroeger paardenboxen had en die nu dient als opslag voor auto’s en boten. Het voorste deel kan met de enorme tuintafel en klapstoelen in alle kleuren zo in de 'Libelle'. Het is er heerlijk warm en we zitten er regelmatig, maar nu zitten we in het wederom tot in de puntjes verzorgde huis, met de whitewashed houten vloer, de zwarte designkeuken en het dure, hoogpolige grijze kleed.

“Ik weet echt niet wat ik met de mannen aanmoet” verzucht Nienke, terwijl ze de melk in het apparaat schenkt. Het is, naast werk, een terugkerend thema in onze gesprekken. Ze date al een tijdje met Melvin, een knappe, donkere jongen met een baan in de IT, maar er lijkt niet echt schot in de zaak te zitten.
“Tja, het valt zo tegen voor wat betreft de leuke vrijgezelle mannen op de markt” antwoord ik bevestigend. Toen ik de afgelopen week op de datingApp Happn keek, zakte de moed me in de schoenen. Niemand past bij me of vind ik leuk genoeg.
“Ik blijf erin geloven! Misschien Melvin, misschien iemand anders, maar er gaat iemand mij op handen dragen en waarderen. Ik ben nu 10 jaar single, mede door mijn eigen schuld. Maar ik ben nu klaar voor een leuk persoon. Ik ben nu weer in balans. En dat was ik niet.” Dat zegt Nienke erg mooi.

“Ja, ik moet misschien eerst inderdaad zelf weer in balans komen. Dat was ik vorig jaar wel en daar baal ik van” verzucht ik. Voordat ik Prem ontmoette, was ik ‘on top of the world’. Wat is er toch gebeurd?
“Ach alles gaat in golven toch? Kennelijk heb je eerst nog wat te leren. Zo zie ik het maar steeds.”
Mijn golven breken allemaal vroegtijdig denk ik, maar ik zeg het maar niet.

“Melvin zegt dat hij niet van het appen is. Ik had natuurlijk aangegeven dat hij van het weekend welkom was. En gezegd dat als hij iets leuks wil doen voor zijn verjaardag dat hij het mag zeggen. Het antwoord is dan "Oké" of "zal ik onthouden" of "goed om te weten". Kortom, geen idee wanneer ik hem zie. Vaagheid is kennelijk synoniem aan mannen.”
“Mmm” antwoord ik, “Niet van het Appen vindt ik altijd een stom iets.” Nienke knikt bevestigend.
“Ja, want van het bellen is hij ook niet” lacht ze. Met Prem appte en belde ik zo’n 23 uur per dag.
“Met Prem had ik dat dus helemaal niet he, die vaagheid”.
“Prem is inderdaad niet vaag. Hij is duidelijk in het aangeven dat hij superieur is”. Nienke lacht; de laatste keer dat ze samen bij een wedstrijd van mij waren komen kijken, heb ik na afloop van beide partijen alleen maar gehoord wat hen zo stoorde aan de ander.

“Ik heb gelezen dat je je ideale man moet visualiseren” zeg ik. “Dat je hem dan vanzelf aantrekt. Niet zeggen wat je niet wilt, maar zeggen wat je wel wilt”. Ik las dat laatst in een boek – “maak een lijstje, visualiseer het en leg het lijstje weg” stond er.
Nienke begint direct met opsommen: “Mijn ideale man voegt iets toe aan mijn leven. Laat me lachen, heeft veel humor, is er voor steun, respecteert mij, neemt me zoals ik ben, houdt van me, is 100% eerlijk, heeft brede algemene kennis, verrast me en is voor mij lekker genoeg om er op te willen springen. Ik wil geen drama, geen talking without walking, geen dubbele agenda's, geen afkraaksessies etc.” Ik moet lachen en zeg dat ze dit dan wel ook op moet schrijven. Anders werkt het niet.

“Voor mij is Prem de ideale man” zucht ik. Niemand kan toch evenaren wat ik met hem heb.
“Ik geloof heus wel dat er een klik is tussen jou en Prem. Zeker wel. Anders ga je niet zo lang met elkaar na al die ellende. Ik vind alleen dat hij je verkeerd behandelt op basis van wat jij vertelt. Hij heeft te kort respect. Gillen, schelden, ruzie maken, iemand niet accepteren zoals ze is etc. dat vind ik echt totaal niet kunnen. Je moet jezelf kunnen zijn. En ik verwacht niet dat Prem daarin verandert". Nienke pauzeert even. "Maar als jij vindt dat hij jou gelukkig maakt, dan ben ik blij. Want het enige dat ik wil is dat mijn vrienden gelukkig zijn en zichzelf mogen zijn. Je hebt vast het een en ander goed naast elkaar gezet om je keuze te kunnen maken” sluit ze gedecideerd af.

“Ah ik geniet gewoon wat ik heb. We zijn niet getrouwd” antwoord ik luchtig. Op dit moment heb ik namelijk nog niets.
“Het is jouw leven, jij mag kiezen welk pad je neemt. Kies de route die je blij maakt. Creëer je mooiste leven” antwoordt Nienke, en ik weet dat ze in haar hoofd een heel andere route voor me heeft uitgestippeld.

Niet veel later nemen we afscheid; ik heb afgesproken om met Wouter naar DreamHack te gaan. Ik heb geen idee wat het is, maar ik heb toch geen plannen omdat ik eigenlijk nog in Frankfurt zou zitten dus ben allang blij dat ik kan aanhaken. Erna gaan we nog even langs mijn zus, die daar ook woont: haar vriend is jarig. Wouter had overdreven enthousiast gereageerd, maar ik vind het allang leuk dat hij mee wilt want ik heb er een hekel aan om alleen te zijn.

“Wow, wat zie je er prachtig uit” roept Wouter als ik bij hem in de auto stap – ondanks dat hij in Den Haag woont en ik dus compleet uit de route woon, komt hij me altijd netjes ophalen. Ik voel me helemaal niet zo prachtig, dus lach maar verlegen. Ik heb mijn FEBO-jukje aan welke ik getailleerd heb door er een dun, zilveren riempje om te doen met eroverheen een lange, vilten, legergroene jas die bijna tot de grond komt en draag mijn cut-out biker boots. Het is niet speciaal, maar Wouter vindt alles mooi wat ik draag. Of althans, zo doet hij het overkomen. Ik maak vlug een compliment terug, al ziet Wouter er altijd net uit alsof hij in het nieuw gestoken is.

DreamHack blijkt een beurs voor gamers. Verbaasd kijk ik om me heen: er is zelfs een tribune waar je kunt kijken hoe anderen een computerspel spelen (blijkbaar moeten vier mensen elkaar uitschakelen). Eigenlijk is er voor mensen die niets met gaming hebben (zoals ik) niet zoveel aan en ook Wouter loopt een beetje met zijn ziel onder zijn arm rond; het is vreselijk rustig en we hadden verwacht dat je zelf wel dingen kon doen - en, niet onbelangrijk voor shopaholics als ons - dat er winkeltjes waren.

Ik pak mijn telefoon uit mijn zak omdat ik hem voel trillen: het is een bericht van Prem.
“Babe, Ik mis onze spirituele connectie. En het diepe, fysieke. Ik mis jou meer dan seks met jou. En de seks was subliem. Moet je nagaan”. Ik voel mijn wangen gloeien en dat blijft niet onopgemerkt. Ik zie Wouter meekijken als ik een bericht terug stuur: “haha, we zijn on a break, toch?” stuur ik plagend, vervolgend: “ik heb je al zo lang niet gezien, ik weet niet meer hoe je eruit ziet. De connectie voel ik nog wel”.

“Ja schat. Het is ku*t. Please give me some time. Please. Ik heb ruzie met M (Prem spreekt nooit Manuela’s heel naam uit), met Baukje, met Manfred, soms met jou. De laatste twee dagen ben ik helemaal alleen geweest. Niks gedaan. Alleen nagedacht. Gaat goed met Wouter?”. Wat flauw om over Wouter te beginnen denk ik – hij weet dat ik vandaag met hem weg ben.
“Wanneer kom je terug dan?” vraag ik, doelend op zijn aanstaande Dubai-trip.
“Ik kom zondag terug. Nice to get away from Baukje en M’s shi*tty negativity”.Okay, lekker aardig, denk ik.
“Wij moeten snel elkaar zien en praten. Appen is poedersuiker” stuur ik, waarna ik mijn telefoon wegstop.

“Het was toch over met Prem?” bijt Wouter me venijnig toe als ik opkijk.
-“Tja” antwoord ik dromerig, “true love has the habit of coming back”, waarna Wouter zich op zijn hakken omdraait en vlug wegbeent, mij achter latend in een LAN-party die zojuist afgelopen lijkt te zijn; er gaat een soort gejuich door de grote zaal en hier en daar staan mensen op van hun enorme computerstoelen.

“Je moet het zelf weten, hoor” zegt Wouter, als we even later voor de deur van mijn zus’ huis in Rotterdam staan – blijkbaar moest hij nodig naar het toilet ofzo en liet hij me daardoor staan – “maar ik ga je niet weer opvangen als het uit is”. Ik geef hem een por.
“Rustig aan, joh! Voorlopig sta ik hier met jou”.

Els vertelde me van de week dat Prem haar had verteld dat hij me zo miste. Ze begrijpt nog steeds niet dat hij me zo heeft laten vallen, zeker niet omdat ze de indruk had gekregen dat hij zo dol op me was. Ze waarschuwde me wel; “het is duidelijk dat hij totaal zijn leven niet op orde heeft. Ik denk dat je beter af bent zonder hem op dit moment”.

Het bezoek kijkt verbaasd op als Wouter en ik de woonkamer binnenkomen. Mijn familie kent Wouter al van de foto’s, maar dat ik hem nu meeneem maar de verjaardag van mijn zwager, schept misschien verkeerde verwachtingen.
“We zijn gewoon vrienden, hoor”, zeg ik dan ook maar gelijk, voordat er weer praatjes komen. Snel stel ik hem aan mijn familie voor. Ik zie aan Wouter dat hij schrikt als we bij mijn vader zijn. Hij probeert wat te zeggen, maar er komt niets uit. Ik geef hem een dikke kus; ondanks dat mijn vader hard achteruit takelt, is hij voor mij de allermooiste man. Mede door de liefdevolle zorg van mijn moeder, zit hij er nog altijd als een keurig baasje bij.

Wouter blijkt een waar kindermagneet: alle kinderen verzamelen zich om hem heen. Ik kijk rond: Alaïa is met haar 44 jaar nog altijd “forever young”. Het huis is ingericht met oude bouwmaterialen (de vloer is bijvoorbeeld gemaakt van restplanken) en is helemaal Hipster-proof: de lange wand in de woonkamer staat vanaf de grond tot het plafond vol met platen die in een garagestelling staan.
Als mijn telefoon gaat en ik zie dat het Prem is, besluit ik hem toch op te nemen en loop ik naar de gang.
“Ik moet morgen om 08h09 weg. Dat is poedersuiker. Ik wil je zien.”
“Jammer dat je de afgelopen dagen niet de moeite hebt gedaan om me op te zoeken. Maar blijkbaar ga je er niet 100% voor” zeg ik, uitdagend.
“Ik wil gewoon zien wat jij wil” hoor ik Prem antwoorden. “Jij bent ook met alles en nog wat bezig. Ik weet ook niet of jij er weer helemaal voor 100% voor gaat. En als wij elkaar zien, dan kunnen wij niet van elkaar niet afblijven”. Wat een rotsmoes.
“Je doet ingewikkeld. Je moet plezier maken. Niet overanalyseren” lach ik onzeker.
“Natuurlijk, lol hebben. Maar er is meer: kinderen bijvoorbeeld. Wij hadden ook waarschijnlijk een kind samen gehad. En balans vinden. Dus plezier, maar ook de rest.”
“Je zet me op een zijspoor. Dat snap ik niet.”
“Nien, Jij hebt mij laten vallen. Jij nam je telefoon niet op. Jij reageert niet. Tijdens hele oratie was ik jou aan het zoeken in het publiek. Ik dacht dat je bezig was met andere dingen. Nu weet ik dat dat niet zo is. Maar toen niet. Ik hou van je en dat is de enige wat ik weet”.

Als we op hebben gehangen, loop ik via de zwart met witte tegelvloer, die me aan een schaakbord doet deken, terug naar de woonkamer, en richt ik me tot Wouter: “zullen we zo gaan?”

to be continued

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 18-11-20 15:19, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-11-20 15:15

Geplaatst: 18-11-20 15:15

astridastrid schreef:
Prem spreekt nooit Manuela’s heel naam uit. [...]
“Ik kom zondag terug. Nice to get away from Baukje en Manuela’s oliebol negativity”.

Hahah, hier moest ik even om lachen. Je benoemt net dat Prem Manuela's naam nooit uitspreekt, maar doet dat drie tellen later wel.

Overigens vind ik het altijd fascinerend hoe weinig Nina en Prem tegen elkaar zeggen. Ze praten wel, maar inhoudelijk gaat het compleet nergens over. Heel irritant, want zo wordt het nooit wat. Ook opvallend dat Nina Prem nogsteeds omschrijft als haar ideale man, terwijl er zoveel dingen zijn aan Prem wat Nina altijd irriteert...

**Geplaatst**: 18-11-20 15:19

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 18-11-20 15:19

Kan niet met en niet zonder leven. Super gezonde relatie

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-20 15:21

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-20 15:21

Haha, slim chantalboes!
Heb dat even aangepast.

En verder... wacht maar!

Sintara, echt he!

**Geplaatst**: 18-11-20 15:33

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 18-11-20 15:33

aantrekken en afstoten.. lekker klassiek en uber vermakelijk

**Geplaatst**: 18-11-20 15:49

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 18-11-20 15:49

Ja hoor, daar wordt de schuld al bij Nina neergelegd. Let toch eens op en laat het niet allemaal gebeuren :Y)

Ik heb soms het idee dat Nina gewoon niet alleen kan/wil zijn. Ze is altijd (onder)weg met/naar iemand. Klopt dit of lijkt het maar zo door het schrijven?

**Geplaatst**: 18-11-20 15:53

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 18-11-20 15:53

dat gevoel heb ik ook benthh

ze zoekt het perfecte leven, maar die bestaat niet.
ze is onzeker en accepteert het daarom maar van Prem.
en indd.. daar werd het balletje al terug gegooid..

ben benieuwd naar het vervolg.
je schrijft goed TS

**Geplaatst**: 18-11-20 16:52

Geplaatst: 18-11-20 16:52

chantalboes schreef:
Overigens vind ik het altijd fascinerend hoe weinig Nina en Prem tegen elkaar zeggen. Ze praten wel, maar inhoudelijk gaat het compleet nergens over. Heel irritant, want zo wordt het nooit wat. Ook opvallend dat Nina Prem nogsteeds omschrijft als haar ideale man, terwijl er zoveel dingen zijn aan Prem wat Nina altijd irriteert...

Ik ook, ik blijf lezen omdat ik het vermakelijk vind en het erg goed geschreven is qua details, met een lifestyle die een enorme ver van mijn bedshow is en daardoor ook echt fascinerend is, een wereld waar iedereen in perfect gestylde huizen woont en een hoofdpersoon die dat allemaal ook enorm belangrijk lijkt te vinden als je afgaat op hoeveel gedachtes ze aan die interieurs en uiterlijkheden besteedt, maar de gesprekken tussen de personages vind ik ook bijzonder in hoe oppervlakkig ze zijn.

Het is alsof iedereen, maar vooral Nina zelf, constant in spirituele tegeltjeswijsheden tegen elkaar praat. Leef je mooiste leven, leven is moet leuk zijn, het is het donkerst voor de zon opkomt, instagramspreuken over liefde, relaties, tennis is een balspel enz.
Een van de meest fascinerende en irriterende dingen vind ik eigenlijk Nina zelf, en vooral hoe ze de meest 'spiritueel verlichte' tegeltjeswijsheden kan uitkramen tegen Prem, anderen en zichzelf, maar ze nooit door lijkt te hebben dat ze zelf het foutst bezig is van allemaal. Een terugkerend patroon bijvoorbeeld (in de verliefdheidsfase, de abortus, toen de relatie klapte) is dat Nina alle contact verbreekt en vervolgens boos wordt als de ander na een week lang contact zoeken zegt dat ze blijkbaar ruimte nodig heeft en die haar dan maar gunt - boos te worden omdat hij haar in de steek laat.
Toevallig heb ik ook zo iemand in mijn omgeving rondlopen die dat vanuit borderline-problematiek doet, wat super moeilijk en vervelend is voor de omgeving, maar die persoon heeft tenminste nog wel iets van zelfinzicht (en emoties als schuldgevoel en spijt en schaamte) als die weer in die valkuil is getrapt. Nina is volkomen blind. Zij is de enige normale, de rest van de wereld is negatief, teveel met merken bezig, te patserig, niet verlicht genoeg enz.
Hetzelfde geldt voor gesprekken met Prems kinderen. Dat zijn monsters (!), maar Nina heeft blijkbaar geen idee dat ze met haar emotieloze, berekenende gedrag (iets als 'ik kijk haar open en eerlijk in haar ogen, laat mijn stem zakken om niet intimiderend over te komen en geef mijn stem bewust een warme en vriendelijke klank zodat ik haar niets geef om aanstoot aan te nemen als ik zeg...') zelf dat echte, oprechte contact al bij voorbaat compleet compleet onmogelijk maakt omdat ze zelf ook niet open en eerlijk is over haar eigen gevoel op dat moment. Over het algemeen is jezelf groter, sterker en rustiger voordoen dan je bent niet de beste manier om een open en eerlijke band met iemand aan te gaan. Dat kan super boeiend zijn in een hoofdpersoon als die daarmee worstelt ('ik hoor mezelf dit zo conflictloos mogelijk uitkramen en word boos op mezelf omdat ik te laf ben om te laten zien hoe ik me werkelijk voel, wat voor een voorbeeld ben ik dan'), maar Nina denkt filosofie A, doet in praktijk het compleet tegenovergestelde en is volkomen blind voor het verschil.

Wat super boeiend kan zijn in een personage, maar dan helpt het wel als ze er zelf wel mee worstelen - he, hoe kan het dat ik dit nu alweer zeg terwijl ik me er zelf niet aan houdt? Hoe kan het dat ik alles verstandelijk zo goed weet, maar het dan toch steeds weer fout doe en anderen daarmee belast? - of in elk geval een groei doormaken qua zelfinzicht, want dat is er nu niet. Zodra een man zegt dat ze een lekker ding is erbij in de auto springen, maar er totaal niet over nadenken waarom ze dat doet, en dan wel Prem afvallen als die door dat gedrag niet weet of ze wel echt een relatie met hem wil.

Een echte, real life Nina die zelf al wat psychische problemen heeft overwonnen met begeleiding van een professional (eetstoornis?) zal zelf ook vraagtegens zetten bij haar gedrag en daar emotioneel mee worstelen, stomweg omdat ze dat tijdens therapie geleerd zal hebben. En dan niet haar eetgedrag, maar waarom ze zelf zo inconsequent en onlogisch is, en waarom ze haar emoties vervangen heeft door tegeltjeswijsheden als ze zelf degene is die zich daar het minst aan kan houden?
Ik denk dat ik dus vooral mee blijf lezen omdat het goed geschreven is qua schrijfstijl en ik blijf wachten op het punt dat Nina eens tot zelfreflectie komt en eindelijk eens gaat nadenken (en vooral voelen!) over wat ze anderen aandoet met haar fake spiritueel gegroeide gedrag, en ben ook vooral benieuwd wat voor een enorme klap daarvoor nodig is als zelfs een abortus (van een zwangerschap waar ze Prem niets heeft laten weten maar de abortus is dan volgens haar wel zijn schuld?) of een relatiebreuk dat niet teweeg kunnen brengen. Misschien het overlijden van haar vader?

Ik hoop eigenlijk heel erg dat Nina ooit, ergens nog de overstap maakt (even een fictief voorbeeld genomen) van een type 1 (wat ze nu is, een emotioneel redelijk flat character) naar een type 2 (een round character):

1. Hoofdpersoon heeft een zieke kat, maar heeft een weekendje weg gepland met betekenisloze scharrel dus kat naar een vriendin, wordt daar nog zieker en gaat dan dood.
Hoofdpersoon tegen de dode kat: jij was mijn allerbeste vriendin, ik heb altijd alles voor jou over gehad, ik ga je enorm missen, maar je hebt de beste zorg gehad, ga maar over de regenboogbrug, liefde is loslaten, pootafdrukjes in mijn hart, de hemel heeft er weer een sterretje bij.

2. Hoofdpersoon heeft een zieke kat, maar heeft een weekendje weg gepland met betekenisloze scharrel dus kat naar een vriendin, wordt daar nog zieker en gaat dan dood.
Hoofdpersoon: Why???? Ze kan zich wel voor het hoofd slaan, hoezo heeft ze een uiteindelijk niets betekenende scharrel voor haar zieke kat laten gaan? Als een ander zoiets doet, dan zou ze daar toch ook vraagtekens bij plaatsen? Waarom laat ze dan altijd meteen alles uit haar handen vallen als een wildvreemde man even iets leuks appt, maar neemt ze de echte liefde in haar leven voor lief? Waarom kan ze niet alleen zijn? Hoezo waardevol is het levensmotto 'Je leeft maar 1 keer, leven moet leuk zijn!' als dat betekent dat ze daarmee haar naasten in de steek laat als die het níet leuk hebben? Kloppen die 'wijsheden' eigenlijk wel, zijn ze wel echt wijs, of zijn ze vooral een manier om alles wat krom is in haar leven recht te praten? Om maar niet naar haar eigen zwakke punten te hoeven kijken? Ze heeft verdriet om de dood van het huisdier, maar ook enorm schuldgevoel over dat die kat die toch al zo zwak was de laatste uren in een vreemd huis heeft moeten doorbrengen, zonder de liefde of het vertrouwen van haar eigen mens. Want dat is wat de hoofdpersoon ineens beseft: dat heeft zij met haar flaky gedrag haar kat afgenomen.

Met dan de volgende plotvraag: was deze schok plus zelfinzicht genoeg om haar op het rechte pad te krijgen, of is daar meer voor nodig?

Het gaat er dus niet om dat een hoofdpersoon dan ineens volledig perfect/normaal denkend/eerlijk zal zijn (bijvoorbeeld in de communicatie met een Prem of het omgaan met een huisdier), maar dat er wel bij haar een rood lampje gaat branden als ze weer eens op iemand anders projecteert, de waarheid verdraait, oneerlijk is, haar emoties verbergt, veroordeelt, zich afreageert enz - en zich dan bijvoorbeeld steeds afvraagt: maar waarom blijf ik dit toch zo doen???
Om dan uiteindelijk terug te graven naar waar haar afwijkende gedachtes en gedrag vandaan komen, de oorsprong van die 'stoornis' op te zoeken en hem dan los te kunnen laten. Of dat nou met of zonder Prem of scharrels is.
Nina zou als hoofdpersoon het belangrijkste personage in het verhaal moeten zijn, dus een round character, en dus iemand die een emotionele ontwikkeling doormaakt. Je zet haar heel goed neer als iemand met een vrij gestoord denk- en gedragspatroon, maar ze staat qua emotionele ontwikkeling stil (en op een grote achterstand). Ze zéi bijvoorbeeld in een vorig hoofdstuk ineens wel dat ze een stuk stabieler, vriendelijker, eerlijker en makkelijker is en niet meer zo needy is sinds ze Prem heeft ontmoet, maar als je dat niet had gezegd, dan was dat in haar doen, laten en denken niet te zien (behalve dat ze minder vaak naar chique restaurants wil en vervolgens niets eet en dan geirriteerd is als de ander dat jammer vindt

).

Het kan best zijn dat dit expres is gedaan en dat er zometeen iets Gigantisch gebeurt waardoor ze ineens wakker wordt, in dat geval: goed gedaan! Er mag nu echt al wel wat meer intern conflict in haarzelf komen zodat je als lezer alvast weet dat ze zelf ook weet dat er iets aan haar niet klopt en dat ze niet eeuwig zo blind rond blijft lopen, maar ik blijf meelezen tot ze dat punt ooit bereikt!

**Geplaatst**: 18-11-20 16:59

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 18-11-20 16:59

$_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$

Dit is precies wat ik het vorige topic al de hele tijd duidelijk wilde maken, maar ik ben niet zo goed met woorden als jij. Je slaat precíes de spijker op zijn kop waarom iedereen zich zo ergert aan Nina's gedrag!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik al die wijsheidjes en gedichtjes niet eens lees, want Nina doet toch precies het tegenovergestelde

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-20 17:07

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-20 17:07

xyzutu2,
Goed dat je zo meedenkt! Echt bizar om te lezen hoe je in het verhaal zit, leuk!

Gewoon lezen en op je af laten komen, goed voor mij om te zien hoe dingen uitwerken (ben er ook een beetje op los aan het experimenteren/ verzinnen geweest). Al weet ik dat iedereen het anders beleeft, en juist dat zegt heel erg veel over de persoon zelf. Super interessant wat iedereen eruit pikt!

Eigenlijk is dit nog een soort "introductie". Ik vind het in het vorige deel heel tof om met empathie (of antipathie) te spelen dus dat trek ik nu nog verder door. Ik probeer graag dingen uit

lekker onconventioneel en weer eens wat anders dan Maeve Binchy (ook erg fijn overigens!).

Het leuke is dat de "figuranten" Nina heel anders zien, wat het extra interessant maakt, maar dat komt dus nog. Oordelen, veroordelen: we doen tegenwoordig niet anders. Juist dat is een thema wat ik ook in het vorige stuk uit wilde lichten. Iedereen is opeens expert en oordeelt zonder ook maar iets van de ander te weten.

Overigens is mijn (persoonlijke) lievelingsspreuk: "wat je zegt, ben je zelf" (it is in your mind) dus kijk uit wat je zegt hahaha (grapje, maar moest er bij jouw stukje wel aan denken

. Mag wel, toch? ).

**Geplaatst**: 18-11-20 19:02

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 18-11-20 19:02

Wauw Nina krijgt de schuld dat hem heeft laten vallen. Nou is toch echt andersom :')

Nina moet nog steeds kei hard wegrennen voor hem.

**Geplaatst**: 18-11-20 19:12

Geplaatst: 18-11-20 19:12

topsylover schreef:
$_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$ $_/-\o_$

Dit is precies wat ik het vorige topic al de hele tijd duidelijk wilde maken, maar ik ben niet zo goed met woorden als jij. Je slaat precíes de spijker op zijn kop waarom iedereen zich zo ergert aan Nina's gedrag!
Ik moet eerlijk bekennen dat ik al die wijsheidjes en gedichtjes niet eens lees, want Nina doet toch precies het tegenovergestelde

Helemaal mee eens! En dus ook met xyzutu2.

**Geplaatst**: 18-11-20 21:10

Geplaatst: 18-11-20 21:10

@xyzutu het in therapie zijn geweest (als ze dat al is) leidt niet bij iedereen tot zelfreflectie

wat jij omschrijft als "round character" is een bepaald type mens, meestal internaliserend (overanalyserend, dingen op zichzelf betrekken, voorzichtig, grote rem op gedrag daardoor). Nina komt me meer externaliserend over (want: impulsief, uitdagend, emoties niet zo onder controle, blijven veranderen van richting, zwart-witdenken). Dus ik zou dat soort innerlijk conflict juist niet zo goed bij het personage vinden passen. Ook al zou ik haar wel meer zelfreflectief vermogen gunnen

**Geplaatst**: 18-11-20 21:38

Geplaatst: 18-11-20 21:38

@VogeltjeM

Een round character is geen psychologische, maar een literaire term: een hoofdpersoon kan alleen een hoofdpersoon zijn als hij/zij een round character is en een character arc doormaakt, anders is hij een flat character (bijfiguur zonder character arc), en dat zijn per definitie geen hoofdpersonen omdat ze niet boeien (tenzij het een superheldenverhaal is).
Een impulsieve, uitdagende, ongecontroleerde zwart-wit denker kan ook een round character zijn (en dus hoofdpersoon), want iedereen heeft wel een interne worsteling. Een character arc is een worsteling die door iets (gebeurtenis) getriggerd wordt, waarna de hoofdpersoon of de controle grijpt en volhardt in het oude, foute patroon tot de bom barst, of juist alle controle laat varen en het andere uiterste opgaat, tot de bom barst. Na die ontploffing ('mijn oude patronen werken écht niet meer, ik moet iets nieuws doen want ik kan niet meer terug') trekt de hoofdpersoon een nieuwe lijn met een nieuwe levensvisie; hij heeft iets over zichzelf en zijn leven geleerd.
Wat het trouwens niet tot bouquetromannetje maakt: de hoofdpersoon kan ook een sluipschutter in het leger zijn die worstelt met zijn geweten, steeds verder ontspoort omdat hij zijn geweten niet met zijn werk kan verenigen, tot de bom barst, hij voor een onmogelijke zaak staat en beseft: ik kan mijn werk niet met mijn geweten verenigen, dus ik laat dat los en word nu een gewetenloze seriemoordenaar. Je kunt die roman zelfs laten eindigen met dat hij een bomgordel aantrekt en de Dam oploopt: omdat je de emotionele character arc hebt gevolgd, 'snap' je waarom dit voor hem de enige keuze is.
Die sluipschutter kun je zelfs tot dat moment laten zuipen, n**ken en steeds onvoorspelbaarder, impulsiever agressiever laten worden zonder enige 'hardop gedachte' zelfreflectie, doordat je hem dan omringt met sidekicks die hem (helaas zonder resultaat) een spiegel voor proberen te houden.
Een hoofdpersoon heeft altijd een character arc nodig (tenzij je een superhelden/James Bond verhaal schrijft waar de held altijd dezelfde blijft en het elke keer de wereld is die gered moet worden), als je een internaliserende hoofdpersoon hebt dan kun je hem/haar die verdieping zelf laten denken/voelen, als je een externaliserende hoofdpersoon hebt dan zul je hem moeten omringen met bijfiguren die het gedrag (en daarmee de mening van de schrijver en dus de lezer) terugkoppelen.
Doe je geen van beiden, dan heb je alleen flat characters en word je verhaal ook eendimensionaal.

astridastrid schreef:
Het leuke is dat de "figuranten" Nina heel anders zien, wat het extra interessant maakt, maar dat komt dus nog. Oordelen, veroordelen: we doen tegenwoordig niet anders. Juist dat is een thema wat ik ook in het vorige stuk uit wilde lichten. Iedereen is opeens expert en oordeelt zonder ook maar iets van de ander te weten.

Ah, leuk! Ik was even 'bang'

dat het zo door zou gaan en dat de figuranten zich alleen bezig zouden houden met dat Nina niet terug naar Prem moet gaan. Het zou heel tof zijn als ze Nina zelf ook eens onder handen zouden nemen, en dan niet in de zin van je moet niet teruggaan naar Prem, maar hoor je jezelf wel eens als je praat? Dat geldt zeker ook voor de manier waarop Nina mensen veroordeelt, dus top dat je dat thema in gaat, ik vroeg me al af of ik alles wat ze daar zelf over dacht/zei serieus moest nemen..
Ik vond de stukjes (maar dat was denk ik het vorige verhaal?) vrij stuitend waarin Nina anderen die zich zo mooi/aantrekkelijk mogelijk maken afzeikt over hoe oppervlakkig dat is, in tegenstelling tot Nina zelf want die beoordeelt mensen alleen op de binnenkant want zij heeft zelf bijvoorbeeld iemand met een misvormd gezicht als goede vriend...
Hoor ze zelf niet hoe naar/misselijk dat is? Dat zij dus zo'n aantrekkelijk meisje net zo goed glashard veroordeelt op haar uiterlijk, los van het feit dat nina zichzelf regelmatig een sexy jurkjes/catsuits wurmt als ze aantrekkelijk gevonden wil worden?
En áls zo'n 'misvormd' iemand een goede vriend is, waar is die dan? Ze is nu een beetje zoals mensen die zichzelf erop voorstaan dat ze ook echt arme, onaantrekkelijke, gekleurde, LGBTQI+ en gehandicapte mensen onder hun béste vrienden hebben - maar je zult hen zelf altijd alleen op een skaileren loungebank bij hun aantrekkelijke witte, heteroseksuele hipstervrienden aantreffen... Die 'afwijkende' vrienden zijn er dus vooral als zo iemand moet benadrukken hoe ruimdenkend en inclusief die wel niet is... Wat natuurlijk het toppunt van bekrompenheid/uitsluiting is.

Het lijkt mij top als mensen in haar omgeving haar eens met dat soortfouten gaan confronteren! Niet alleen voor haar, maar zeker ook voor jou als schrijver, want als je alles wat 'Nina denkt' zo zonder weerwoord van haar omgeving of interne zelfreflectie opschrijft, dan ga je als lezer op een gegeven moment denken dat je dat als schrijver ook allemaal echt zo denkt. Je schrijft zoals je denkt, is ook zo'n spreekwoord...

Ik neem nu steeds aan van niet, dat jij niet ook zo denkt, maar dat leidt dan tot het probleem dat ik al lezer soms ook niet meer weet of de rare dingen die Nina denkt/zegt/doet dan humoristisch bedoeld zijn? Bijvoorbeeld omdat je het juist als schrijver lekker over de top bedoelt en haar zelf ook belachelijk maakt/de draak met haar steekt als je haar eerst iemand laat ghosten en vervolgens boos laat worden als die persoon zegt dat hij haar met rust zal laten. Moet je dat nou als cynisch/om te lachen opvatten, of zien hoofdpersoon en schrijver haar echt als slachtoffer? Zolang Nina geen zelfreflectie heeft en er ook niet op haar wordt gereflecteerd vanuit haar omgeving, blijf je als lezer een beetje bungelen: is dit nou serieus of niet?

Ik schrijf dit trouwens ook alleen maar omdat ik het geweldig knap vind dat je zo gedreven door blijft schrijven en trouw blijft aan je verhaal, dat alleen is al echt een prestatie. En je schrijft ook zo lekker en vlot dat het dan bijna zonde is als je er niet mee de diepte in gaat maar inhoudelijk wat aan de oppervlakte blijft hangen. Een beetje alsof je Rembrand alleen nog maar bakstenen laat naschilderen. Dat kan ook superartistiek zijn, maar het is een beetje zonde van zijn talent, en in dit geval van je schrijfstijl en je emotionele complexiteit van je verhaal, want in beide dingen zit nog zoveel meer!

astridastrid schreef:
Overigens is mijn (persoonlijke) lievelingsspreuk: "wat je zegt, ben je zelf" (it is in your mind) dus kijk uit wat je zegt hahaha (grapje, maar moest er bij jouw stukje wel aan denken . Mag wel, toch? ).

Is dat dan een round character of flat character?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-20 23:14

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-20 23:14

Mijn God hee :')

Als je zoveel tekst nodig hebt om een punt duidelijk te maken, haak ik gelijk af. Sorry.

Ah voor het verhaal betreft,
Sommigen zullen het goed/ leuk vinden, anderen helemaal k*ut,
Maar ze kunnen beter over je fiets lu*llen, dan over je l*ul fietsen dus wat dat betreft...

.

En nogmaals, als je echt geïnteresseerd bent in psychologie, lees dan HEEL goed je eigen stukje. Meer zeg ik niet.

Iedereen zijn inner-psycholoog laten gelden? Dan kunnen we weer uit de negatieve spiraal en weer door. Ben blij dat in altijd het goede in mensen zie hee, phoe, wat een zware kost

. Best eng, ook.

Bedankt voor alle leuke privé berichtjes trouwens haha

.

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 18-11-20 23:23, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-11-20 23:23

Re: [VER]Gebroken

Geplaatst: 18-11-20 23:23

Ja, door!

**Geplaatst**: 18-11-20 23:31

Geplaatst: 18-11-20 23:31

astridastrid schreef:
[ [url=m/2nbcAV.jpg]Afbeelding[/url] ]
Mijn God hee
Als je zoveel tekst nodig hebt om een punt duidelijk te maken, haak ik gelijk af. Sorry.

Ah voor het verhaal betreft,
Sommigen zullen het goed/ leuk vinden, anderen helemaal k*ut,
Maar ze kunnen beter over je fiets lu*llen, dan over je l*ul fietsen dus wat dat betreft... .

En nogmaals, als je echt geïnteresseerd bent in psychologie, lees dan HEEL goed je eigen stukje. Meer zeg ik niet.

Iedereen zijn inner-psycholoog laten gelden? Dan kunnen we weer uit de negatieve spiraal en weer door. Ben blij dat in altijd het goede in mensen zie hee, phoe, wat een zware kost . Best eng, ook.

Bedankt voor alle leuke privé berichtjes trouwens haha .

Ik lees je verhaal al een tijdje in stilte mee maar eerlijk, nu ga ik afhaken. Iemand probeert je te helpen met in mijn ogen goede tips (leraar Nederlands in opleiding dus ik weet ook het een en ander over flat en round characters en ben het volledig met xyzutu eens. Ik denk dat je het misschien niet als “zware kost” zou moeten zien maar als oprechte tips om je verder te helpen om je verhaal beter te maken. Als je dan alleen terug kan kaatsen dat ze haar eigen stuk moet lezen, “wat je zegt ben je zelf” en “negatieve spiraal/inner-psycholoog” dan zegt dat voor mij dat je je aangevallen voelt, terwijl er alleen feedback (in mijn optiek opbouwend!) gegeven wordt. Veel succes met je verhaal en succes met uitgeven als je niet open staat voor goed onderbouwde kritiek.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-20 23:35

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-20 23:35

Het is een BOEK mensen,
Ik schrijf dit voor mijn plezier.

Dit is het begin, haha, hier gaat het helemaal niet over. En ja, ik focus me dan liever op het leuke wat nog komen gaat. Dan mogen mensen achteraf zeggen of het goed was, of waar het beter kan.

Ik lees dat alles zich afspeelt in goed gestileerde huizen, nu had ik Alaïa in een kraakpand laten wonen met een houten bouw vloer en garagestellingen etc., tja dan weet ik het ook niet. Als ik gezegd had dat ze in een vies huis woonde, was Nina ongetwijfeld hautain geweest. “Hoe je het doet, je doet het nooit goed” (oh wacht, tegeltjeswijsheden waren zo not done).

Jammer dat je afhaakt, wat mij betreft overbodig om te melden

.

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 18-11-20 23:38, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-11-20 23:38

Geplaatst: 18-11-20 23:38

astridastrid schreef:
Het is een BOEK mensen,
Ik schrijf dit voor mijn plezier.

Jammer dat je afhaakt, wat mij betreft overbodig om te melden .

Of het voor je plezier is of niet, iemand heeft tijd erin gestoken om te proberen je verder te helpen en het nog beter te maken. Ze zegt letterlijk dat je talent hebt en er nog veel meer uit zou kunnen halen. Je kan ook rustig zeggen “bedankt voor al je tips, ik weet niet of ik er iets mee ga doen maar bedankt voor je tijdsinvestering, ik zie het als een compliment” in plaats van je meteen op de kast gejaagd te voelen.

Succes met je verhaal in elk geval.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-11-20 23:42

Geplaatst door de TopicStarter : 18-11-20 23:42

Iedereen leeft zijn leven op zijn eigen manier, toch? Ik wil me niet teveel laten (af)Leiden in mijn creatieve proces.

Ik denk dat wat ik haar schrijf ook heel interessant is. Dus waarom zou ik dat niet mogen schrijven en een ander wel? Gewetensvraag hè?

Sommige mensen zijn zo slecht nog niet, hoor. En ik vind dat ik dat ook mag melden :-)

. Iedereen gaat tegenwoordig maar van het negatieve uit.
Maar nu ben ik gelijk de boeman

.

En hier laat ik het bij want het gaat nergens over. Dit past mij niet, dus ik leg het naast me neer.

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 18-11-20 23:46, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 18-11-20 23:46

Geplaatst: 18-11-20 23:46

En ik heb de hele lappen tekst van xyzutu2 overgeslagen. Ik zit hier om ts haar verhaal te lezen, niet om les in schrijven te krijgen hoor. Vind dit eigenlijk een beetje topic vervuiling wat jij nu ook doet theodora99. Ik zou er ook niet gecharmeerd van zijn.

**Geplaatst**: 18-11-20 23:58

Geplaatst: 18-11-20 23:58

neetoch schreef:
En ik heb de hele lappen tekst van xyzutu2 overgeslagen. Ik zit hier om ts haar verhaal te lezen, niet om les in schrijven te krijgen hoor. Vind dit eigenlijk een beetje topic vervuiling wat jij nu ook doet theodora99. Ik zou er ook niet gecharmeerd van zijn.

Ik durf het bijna niet zeggen, maar ben hier wel mee eens

Is het mijn stijl verhaal... nee niet echt. Maar zolang TS er plezier in heeft om te schijven is dat prima toch? Als alles zo geanaliseerd moet worden is de artistieke vrijheid naar de grootjes. En tot nu toe lees in (en ik denk nog velen met mij) nog fijn alle updates mee

Schrijf het verhaal hoe je het in gedachten hebt TS, en als je later wil uitgeven kan je nog altijd terugkijken en herschrijven.

**Geplaatst**: 18-11-20 23:59

Geplaatst: 18-11-20 23:59

neetoch schreef:
En ik heb de hele lappen tekst van xyzutu2 overgeslagen. Ik zit hier om ts haar verhaal te lezen, niet om les in schrijven te krijgen hoor. Vind dit eigenlijk een beetje topic vervuiling wat jij nu ook doet theodora99. Ik zou er ook niet gecharmeerd van zijn.

Dit. Ik ben wel aan de lappen tekst begonnen maar ook snel weer afgehaakt.

Ik wil dit verhaal lezen, geen hele psychologische blabla met complete analyse over een fictief karakter, met instructies over hoe het ook geschreven zou kunnen worden. Nee.

Gewoon het verhaal zoals ts het ons voorschotelt.