Bokt.nl

**Geplaatst**: 25-06-20 11:58

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 25-06-20 11:58

Aaah ben heel benieuwd of prem die blog ook leest, dat gaat hij niet leuk vinden

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-06-20 12:36

Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-20 12:36

Haha, ik had zo gehoopt dat deze "move" wat meer sympathie voor Prem op zou leveren :Y)

haha. Supergrappig om dan te lezen hoe jullie ermee omgaan. Superthanks!

Ja, Seventje, vind het ook "jammer" dat ik in het begin veel Engels erin had en ben blij dat ik naar "jullie" geluisterd heb. Nu ga ik er hier toevallig verder ook op in, haha, ik wilde dat dus ook een soort van extra benadrukken.

Een belangrijke dokter
Woensdag 27 februari 2019 (middag)

“Nina in het bos” lacht de Uber-chauffeur als ik het portier open “ik dacht even: dat kan niet goed zijn”. Ik begin ook te lachen. We staan middenin het Amsterdamse bos. Ik parkeerde hier ook altijd mijn auto als ik naar de kunstenaar ging - het was zijn tip. De Uber naar het centrum kost vanaf hier EUR23 enkele reis. Maar het parkeren is gratis.

“Kamer 104” appt Prem even later “ik heb de dame van de receptie al verteld dat "mijn vrouw" zo komt :-)

”. Prem is al in het hotel. Ik voel dat ik begin te blozen. Deze erkenning doet me goed. Ik zoek ondertussen op wat het hotel kost en schrik als ik zie dat de prijs per nacht hoger ligt dan de maandhuur van mijn appartement. Ik bloos nog meer - hij doet echt zijn best.

Iets later dan afgesproken arriveer ik bij het hotel. Als ik naar binnen stap, heb ik geen idee waar ik naartoe moet. De bar weet ik met mijn ogen dicht te vinden, maar de kamers? Mijn zoekende blik blijft niet onopgemerkt. De dame van de receptie komt onmiddellijk op me af.
“Zoek je iets?” vraagt ze.
- “Uhm ja, ik heb afgesproken met meneer Prayut. Hij verwacht me, ik kon gelijk doorlopen. Alleen weet ik niet zo goed hoe ik bij de kamers kom”.
“Laat mij maar even kijken, ik kan niet zomaar iedereen door laten lopen, hoor”. Ik kan wel door de grond zakken. Misschien had ik toch wat anders aan moeten trekken.

“Oh je bedoelt DE DOKTER!" zegt ze met veel bombarie nadat ze wat dingen - waarschijnlijk zijn naam - ingevoerd heeft in haar computer. "Hij zit daar – ze wijst inmiddels naar de bar - , laat mij je maar voorgaan, dan zal ik je aankondigen”. Wat een vertoning, denk ik.

“Doctor, you didn’t told me you were expecting somebody?” zegt ze tegen Prem, die zich daarop omdraait in onze richting. Hij is aan de telefoon en hangt snel op. Ik snap niet waarom de dame opeens Engels praten. Van Prem weet ik inmiddels dat hij beter Nederlands spreekt dan Engels – ik snap nog steeds niet waarom hij in het begin Engels tegen mij praatte. De dame van de receptie sprak mij ook keurig aan in het Nederlands. Een zeldzaamheid in Amsterdam. Prem antwoordt in het Engels. Ze wisselen wat beleefdheden uit (maar Prem zegt niet dat hij mijn bezoek toch aangekondigd had) en de dame vertrekt weer richting de receptie. Ik zie dat Prem een hele werkplek opgebouwd heeft: zijn twee laptops passen maar net op het kleine tafeltje.

“Ik had echt gezegd dat je zou komen, hoor” zegt hij. Ik lach maar wat en ga zitten. "Je durft wel, hier binnen komen met een joggingsbroek, Nina". Deze broek doe ik nooit meer aan, denk ik.
“Zo, tijd om te genieten. Zullen we beginnen met een koffie?” stelt Prem voor en ik zak weg in het zachte pluche van de bank - we zitten op een plek waar ik nog nooit eerder gezeten heb.

De dag vliegt voorbij. Na de koffie hebben we mijn spullen naar de kamer gebracht en mijn fles Champagne open gemaakt. Prem was boos geworden omdat ik met mijn knieën op het bed had gezeten: blijkbaar had ik ze niet goed genoeg verbonden en was er wondvocht door mijn pleisterkunstwerk gekomen.
“Dit soort vlekken gaan er nooit meer uit” verzuchtte hij, en hij was direct gaan schrobben om een poging te wagen het eruit te krijgen. "Ik schaam me dood" deed hij er nog een schepje bovenop. Maar ik denk dat ik degene was die zich het meest schaamde.

Erna gingen we struinen door Amsterdam, galerieën kijken op de Spiegelgracht en shoppen. We haalden we bij de Albert Heijn een lunchwrap die we buiten opaten. Althans, ik, want Prem nam zelf niets. Hij zegt altijd dat hij gezend is met een "tropenlichaam" en daarom zo dun is. Maar als je niets eet, word je ook niet dikker.

Het is februari, maar de zon maakt het nog best aangenaam. Terwijl ik met kleine hapjes zat te genieten van mijn wrap, ging Prem's telefoon over. De beller steekt direct een heel verhaal af, maar Prem onderbreekt hem bijna gelijk.
"Ik kan echt niet praten, nu" zegt hij. De beller doet nog een poging en praat weer verder waarna Prem hem weer onderbreekt. "IK KAN ECHT NIET PRATEN, NU". Het helpt. Even later hangen ze op. Het is vreemd, want normaal heeft Prem er geen moeite mee gesprekken te voeren aan de telefoon waar ik bij zit. Zeker niet als het werkgerelateerd is.

Na een bezoek aan de Beijenkorf – waar ik vooral heel veel paste maar niks kocht – stelde ik voor naar de bar van hotel TwentySeven te gaan er tegenover. Dit is het meest luxe hotel van Amsterdam en een redelijk onontdekte parel. Inmiddels is het rond 19h dus we doen ons tegoed aan de nootjes die we bij onze Espresso Martini’s krijgen. Prem geniet zichtbaar en dat doet me goed. “We moeten straks wel echt wat eten, hoor” zeg ik, want ik wil niet weer flauw worden of (om)vallen. Prem lacht.
“Kom, we gaan”. Ik betaal zelf en regel een Uber terug.

Ik had voor de zekerheid een mooi jurkje meegenomen voor als we in het hotelrestaurant zouden gaan eten, maar Prem ziet dat niet zitten.
“We eten wel wat in de bar” stelt hij voor en eigenlijk is dat ook prima. Ik besluit alsnog mijn mooie jurkje aan te doen. Je slaapt tenslotte niet elke dag in het Amstelhotel.

Prem is duidelijk comfortabel in de bar en blijft praten over het ziekenhuis en projecten waarbij hij betrokken is. We zitten verscholen in een nisje in de muur – mijn favoriete plek. Ik heb niks met ziekenhuizen, maar laat hem maar praten. Ik wil geen ruzie of scene als in Antwerpen dus ben op mijn hoede.

“Weten jullie al wat jullie willen bestellen” richt de ober zich tot mij in het Nederlands, nadat Prem hem eerder in het Engels aangesproken had. Ik bestel een selectie van kleine hapjes, inclusief mijn favoriet: patat met truffelmayonnaise. Het is de knipoog van het hotel naar de Amsterdamse cultuur.

“Goed, waar was ik gebleven” vervolgt Prem zijn verhaal als de ober zich nog niet eens omgedraaid heeft. Ik heb werkelijk geen flauw idee.
Als ik een bekende stem hoor van iemand die heel dichtbij is en steeds meer onze kant op komt, staat alles – inclusief mijn hart – even stil.

De stem richt zich op iemand die achter hem loopt. “Do you wanna sit over here?”

to be continued

**Geplaatst**: 25-06-20 14:45

Geplaatst: 25-06-20 14:45

Ojee, de kunstenaar??

Sprak die dame van de receptie echt zulk steenkolen-Engels...?

**Geplaatst**: 25-06-20 14:48

Geplaatst: 25-06-20 14:48

pmarena schreef:
Ojee, de kunstenaar??

Sprak die dame van de receptie echt zulk steenkolen-Engels...?

Cringy

**Geplaatst**: 25-06-20 15:36

Geplaatst: 25-06-20 15:36

Oh nee, dat is Bernhard! :oo

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-06-20 18:05

Geplaatst door de TopicStarter : 25-06-20 18:05

pmarena schreef:
Sprak die dame van de receptie echt zulk steenkolen-Engels...?

Whahahahahahahahaha wat erg! Nee, die dame niet. Maar de schrijfster van het verhaal blijkbaar wel :')

. Foutje!

**Geplaatst**: 25-06-20 18:37

Geplaatst: 25-06-20 18:37

Hihi

Ohnee, als het Bernhard is dan is dat helemaal een ramp!! :oo

Hè lekker spannend

**Geplaatst**: 25-06-20 20:19

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 25-06-20 20:19

Omg! Een cliff hanger xd

**Geplaatst**: 25-06-20 20:56

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 25-06-20 20:56

Ik gok dat het de kunstenaar is. Bernard had het niet zo ruim met het geld, dus die zal niet zo snel naar het Amstelhotel gaan

**Geplaatst**: 25-06-20 21:23

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 25-06-20 21:23

Geweldig ga zo door

**Geplaatst**: 25-06-20 21:39

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 25-06-20 21:39

Graag elke dag vervolg

**Geplaatst**: 26-06-20 16:35

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 26-06-20 16:35

Nooo cliffhanger!

**Geplaatst**: 26-06-20 16:47

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 26-06-20 16:47

Het moet evt een boek worden vind ik

ik vind prem nog steeds een zak wel haha.

**Geplaatst**: 26-06-20 17:25

Geplaatst: 26-06-20 17:25

Can.

Not.

Handle.

...

Must.

Read.

More!

**Geplaatst**: 26-06-20 17:30

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 26-06-20 17:30

Ik lees ook mee! Ik vind prem ook niet zo'n fijne man maar ik snap denk ik wel wat de hoofdpersoon erin zoekt

Het is leuk geschreven!

**Geplaatst**: 26-06-20 20:18

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 26-06-20 20:18

Ben ik dan echt de enige die Prem tot nu toe wel kan hachelen (als je de negatieve lading van de hoofdpersoon bij zijn opmerkingen even wegdenkt)

En die de hoofdpersoon zelf niet echt netjes vindt?

**Geplaatst**: 26-06-20 20:49

Geplaatst: 26-06-20 20:49

Femke_Tweety schreef:
Ben ik dan echt de enige die Prem tot nu toe wel kan hachelen (als je de negatieve lading van de hoofdpersoon bij zijn opmerkingen even wegdenkt)

En die de hoofdpersoon zelf niet echt netjes vindt?

Sorry ik zie alleen een hork met een heleboel foute fysieke opmerkingen voor mij

maar dat het hoofdpersonnage nu ook niet mijn beste vriendin zou zijn, ben ik wel met je eens.

**Geplaatst**: 26-06-20 21:01

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 26-06-20 21:01

Ik zie 2 mensen die allebei hun fouten hebben, maar vind dat juist het sterke aan dit verhaal.

In het dagelijks leven is niemand enkel goed, of enkel slecht en ik vind dat TS heel goed een beeld geeft van hoe dat in de werkelijkheid ook gaat.
Iemand kan heel goed eikelige punten hebben en heel leuke punten en dat maakt een relatie nu juist interessant en ingewikkeld.

Daarbuiten om, Prem had van mij allang op mogen rotten

Maar leuk om te lezen is het zeker!

**Geplaatst**: 26-06-20 21:12

Geplaatst: 26-06-20 21:12

Ik vind de hoofdpersoon wel goed te begrijpen. Gewoon goed onzeker en daar klappen dan afentoe hoge emoties uit.. Ik weet niet of ik haar beste vriendin zou kunnen zijn, maar ze lijkt me echt geen vervelend persoon hoor

. Ik vind het zo sneu om haar haat/liefde verhouding met eten te lezen. Sowieso, hoe belangrijk eten voor haar is. Een beetje een eye opener voor mij.

**Geplaatst**: 27-06-20 06:07

Geplaatst: 27-06-20 06:07

Sintara schreef:
Ik vind de hoofdpersoon wel goed te begrijpen. Gewoon goed onzeker en daar klappen dan afentoe hoge emoties uit.. Ik weet niet of ik haar beste vriendin zou kunnen zijn, maar ze lijkt me echt geen vervelend persoon hoor . Ik vind het zo sneu om haar haat/liefde verhouding met eten te lezen. Sowieso, hoe belangrijk eten voor haar is. Een beetje een eye opener voor mij.

Hier ben ik het mee eens! Eten is voor mij ook heel belangrijk en het lijkt me echt niets als ik een partner zou hebben die nooit wil eten. Voel je je toch steeds bezwaard als je dan trek hebt en iets wilt eten.

**Geplaatst**: 27-06-20 15:58

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 27-06-20 15:58

Zo topic vandaag gevonden en in één ruk uitgelezen! Ik volg...

**Geplaatst**: 29-06-20 18:06

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 29-06-20 18:06

Wanneer ga je verder?

**Geplaatst**: 30-06-20 10:04

Geplaatst: 30-06-20 10:04

Ja hallo, ik had na een paar dagen niet gekeken te hebben gedacht wel een vervolg te kunnen lezen, maar je houdt ons in spanning!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-20 12:40

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-20 12:40

Wat superleuk jullie reacties!

Ik vind het echt moeilijk en soms ben ik te perfectionistisch en denk ik: "niemand vindt het leuk"... Lastig haha!

Ik struggle nu met twee dingen en dat is dat het misschien wat lang duurt voor we bij de kern (onderwerp+eerste hoofdstuk) zijn. Maar aan de andere kant hoort dit er ook wel bij. Ik kan het altijd nog weglaten, denk ik dan.

En het tweede is dat ik het "lastig" vind met dat eten/ eetprobleem. Hoop niet dat mensen zich daaraan storen.

Slim gedacht trouwens, over Bernhard en zijn liquide middelen (dat het hem niet kon zijn)!

Deja-vu
Woensdag 28 februari 2019 (avond)

Het typisch Amsterdamse accent herken ik uit duizenden. De kunstenaar! Mijn hersens maken overuren. Ik ben me ervan bewust dat hij mij niet kan zien omdat we verscholen zitten in het nisje. De plek waar ik altijd met hem zat. De plek die hij bij mij geïntroduceerd heeft. Prem praat ondertussen onverstoord verder. Ik hoor geen woord van wat hij zegt.

Een paar seconde later kijk ik in de mooiste ogen die ik ooit gezien heb. Ik zie de verbazing op zijn gezicht als hij mij ziet en ik kan wel door de grond zakken.
“Hoi” zeg ik snel. Hij kijkt me aan, maar zegt niks terug. Ik hoor hem nadenken. Mijn hart klopt in mijn keel en mijn hoofd barst bijna uit elkaar.
"Loop nu door, loop nu door" denk ik. Maar hij kijkt me nog altijd aan.
- “Hoi” zegt hij uiteindelijk koeltjes en hij loopt door.

“Ga maar hier zitten” wijst hij tegen zijn (vermoedelijke) date, waarna hij zelf pal voor mijn neus, op nog geen anderhalve meter afstand, plaatsneemt. Hij draait zich een kwart om en kijkt me weer recht aan.

“Zullen we naar de sauna gaan, anders?”. Ik richt me tot Prem. Prem lijkt niets door te hebben.
- “Maar we hebben net eten besteld. Wel een leuk idee. We zijn hier nu toch”.
Juist op dat moment komt de ober onze kant op.
“Een Espresso Martini?”. Hij houdt het glas met veel vertoon in de lucht alsof het een diamant is. Ik knik. Raymond hoort dit, en draait zich een kwartslag om en kijkt me weer recht aan. Op zijn gezicht staat een ingenomen glimlach. Alsof hij wil zeggen “ik heb je betrapt”. Want het was met hem dat ik mijn eerste Espresso Martini dronk. Hij introduceerde me aan deze plek. Hij weet als geen ander dat hij gewonnen heeft. Dat ik hem nog lang niet vergeten ben. Hij staat kilometers boven mij.

Als de ober ook Prem’s drankje neergezet heeft, vraag ik de ober tot hoe laat de sauna open is. Ik smeek dat de kunstenaar het hoort. Hij zit inmiddels met zijn (vermoedelijke) date te praten en toont haar dingen op zijn telefoon – als wij samen waren, lieten we altijd onze telefoons weg.
- “De sauna is nog maar 35 minuten geopend” antwoordt de ober.
“Ah, kun je dan kijken waar ons eten blijft? We willen wel echt graag naar de sauna”. Ik heb nog nooit zoveel initiatief getoond. Maar ik wil zo snel mogelijk weg hier. Ik ben als de dood dat de kunstenaar iets onaardigs gaat zeggen.

“Dit is toch wel leuk, zo samen” zegt Prem als de ober wegloopt. "Nu dit zo goed gaat, wil ik je echt meenemen naar Londen – naar Imperial college school. Ik denk toch wel dat we dat samen kunnen overleven van vrijdag tot en met zondag”. Het kan me allemaal geen bal meer schelen. Ik maak me op dit moment meer zorgen dat mijn hart het niet begeeft.

Ik kijk naar de (vermoedelijke) date van de kunstenaar. Ik had altijd verwacht dat hij met een model terug zou komen.
“Vrouwen van boven de 60 kilo vind ik te zwaar” zei hij tegen mij toen ik vertelde dat ik 62 kilo woog. “Maar jij weegt denk ik wel minder want je lijkt minder dik dan de meiden waar ik mee sport”.

Ze ziet er echter aardig uit – heel degelijk. Zeker niet het type wat met hem midden in de nacht op de gangen van een hotel zou gaan skateboarden - iets wat wij wel deden.
“Ah gelukkig, het eten” verzucht ik tegen Prem. Prem heeft een burger besteld en op dit moment ben ik hem eeuwig dankbaar dat hij altijd zo weinig eet – iets waar ik me normaal aan stoor.

“Kom, we gaan snel” opper ik na een paar frites genomen te hebben. Ik heb me nog nooit zo ongemakkelijk gevoeld.

to be continued

**Geplaatst**: 30-06-20 14:27

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 30-06-20 14:27

oehhhhhhh spannend ....