Bokt.nl

**Geplaatst**: 01-04-22 21:51

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-04-22 21:51

Thank you!

**Geplaatst**: 01-04-22 22:17

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-04-22 22:17

Super! Leuk zo´n toegift

**Geplaatst**: 02-04-22 18:07

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 02-04-22 18:07

Wat een leuke verrassing!

Oef en toch weer een wending... Wat hebben ze toch te verduren met elkaar! Ik ben bang dat ik hem toch langzaam richting het einde voel gaan? -O-

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-04-22 15:29

Geplaatst door de TopicStarter : 08-04-22 15:29

Haar krullen gaan alle kanten in en zelfs zonder make up, net wakker en met de kreukels van het beddengoed nog in haar huid, blijft ze het mooiste aanzicht dat ik kan hebben. Ik probeer mijn half verlamde arm onder me te vouwen als Daniël uit bed stapt om naar de wc te gaan. Sinds een tijdje slaapt ze in enkel een slipje omdat in de eerste instantie alle stoffen irriteerde bij haar litteken en ze ’s ochtends naar haar idee met een schraal gevoel wakker werd. Iedere ochtend, als ik wakker ben en haar zo naar de badkamer zie lopen, is het zo ontzettend moeilijk om van haar af te blijven. Ik heb dat nooit zo gehad, ik ben nooit zo fysiek ingesteld geweest en heb al vaak het verwijt naar mijn hoofd geslingerd gekregen dat mijn libido niet bestaand zou zijn. Maar bij haar… Het lijkt of ik alle jaren van ontbrekende zin opgespaard heb en het nu als een bom in mij ontploft is. Zouden mannen zich zo continue voelen? Aangezien zij altijd het verwijt krijgen dat ze alleen maar aan seks denken. Nu wil ik zeker niet zeggen dat ik complete dagen alleen maar aan seks denk, maar ik merk wel dat het vaker door mijn hoofd speelt en ik vaker “de behoefte” heb om iets met die opwinding te doen.
Ze komt zonder gêne terug gelopen vanuit de badkamer en gaat weer terug onder de dekens liggen, waarmee ze mijn interne gesprekje met mezelf onderbreekt.

‘Waar lig je aan te denken?’
‘Aan jou.’
‘Nee, nee, jouw gezicht verraadt dat je aan iets fijns ligt te denken. Je hebt een bepaalde glimlach rond je mond.’
‘Aan jou denken is fijn.’
‘Hé slijmbal, zeg het nou eens.’
‘Ik lieg niet, ik laat alleen bepaalde dingen weg.’ – ik trek een zo onschuldig mogelijk gezicht.
‘Zeg het nou!’ – ze geeft me een speelse duw.

Spoiler:
Ik beweeg me haar richting in en laat mijn lippen net wel, net niet die van haar raken, terwijl mijn hand in een vloeiende beweging tussen haar benen verdwijnt en haar heel zachtjes, met enkel de toppen van mijn vingers, streelt. Als ze zich naar me toe buigt om me te kussen, haal ik mijn hand weer weg en draai me weer op mijn rug.

‘Heb ik zo genoeg gezegd?’ – ik zie dat ze met haar tong haar onderlip likt voordat ze er zachtjes op bijt en haar ene mondhoek zich in een scheve lach trekt.
‘En wat als ik nou “nee” zeg?’
‘Dan herhaal ik het gewoon nog een keer.’ – ik draai me weer op mijn zij naar haar toe.

Mijn hand verdwijnt onder de deken en vindt zijn weg als vanzelf. Maar aangezien ik niet duidelijk genoeg ben geweest, laat ik nu mijn hele hand haar daar strelen en met een van mijn vingers ga ik net iets meer op onderzoek uit voordat ik mijn hand weer weghaal.

‘Nu wel dan?’ – ik kan het niet helpen, ik krijg die stomme grijns niet van mijn gezicht af.
‘Ik denk dat ik nog even over het antwoord na moet denken.’ – terwijl ze dit zegt, zie ik haar eigen hand onder de deken verdwijnen en ze blijft me met een bepaalde blik aankijken.

Als ik de bewegingen onder de deken zie, merk ik dat ik sneller en oppervlakkiger ga ademen en dat er van alles gebeurt in mijn lijf. Ik zie haar mond iedere keer een klein beetje opengaan en er een bijna niet te horen zucht uit ontsnappen. Op het moment dat ik er in mee wil gaan en haar wil zoenen, haalt ze haar hand weer weg en houdt me tegen.

‘Zullen we gaan ontbijten?’ – de uitdrukking op haar gezicht laat geen twijfel bestaan over het plezier dat ze heeft in dit uitdaag-spelletje.

Ik laat me achterovervallen en kijk haar aan met een “dit méén je niet”-blik en ze schatert het uit. Ze trekt haar penoir aan en haalt haar hand door haar krullen. Ik ben meer van een joggingbroek en een t-shirt, dus met die outfit aan volg ik haar naar beneden. Ze heeft het koffiezetapparaat al aangezet, we weten ondertussen van elkaar dat de ochtend niet compleet is zonder een kop koffie. Al ben ik een grotere fan van koffie dan zij. Zij heeft meestal één kopje voordat ze aan de thee gaat. Voorheen dronk ik altijd koffie met een suikerklontje, maar zij heeft eigenlijk nooit suikerklontjes in huis gehad waardoor ik op den duur geen zin had om te gaan klooien met een pot suiker en theelepeltje en mijn koffie zwart ben gaan drinken.
Ik sta aan de andere kant van het kookeiland te kijken hoe ze zonder nadenken koffie zet, zelfs dit kan ze gracieus. Of misschien is het alleen in mijn hoofd gracieus, aangezien ze niets anders doet dan een paar kopjes onder het apparaat zetten en wat knopjes indrukt.
Ze reikt me een van de kopjes en ik neem plaats op een van de krukken voor het kookeiland. Zijzelf blijft aan de keukenkant en leunt met haar ellenbogen op het aanrechtblad.

‘Dus, een escaperoom vandaag?’
‘Jazeker! Ik ben benieuwd wat je ervan vindt.’
‘Zo lang het maar geen horror-ellende is hoor, daar kan ik echt niet tegen.’
‘Jawel joh, is toch grappig.’
‘Nee, dan kun je echt alleen naar binnen, ik houd dus echt niet van horror.’
‘En een beetje spannend dan?’
‘Een beetje spannend kan wel, maar niks met bovennatuurlijke ellende die ergens uit komt springen. Dan zijn we binnen no time weer buiten.’
‘Oké, ik beloof je dat er niks ergens uit komt springen.’
‘Fijn, ik ben benieuwd. Wil je een broodje?’
‘Ja lekker, ik ga wel even slecht doen…’
‘Moet dat echt?’ – schuldbewust kijk ik haar richting in.
‘Oké, oké, maar daarna wel je tanden poetsen alsjeblieft.’

Ik weet dat ze er een hekel aan heeft, ik probeer ook echt om te minderen of helemaal te stoppen, helemaal in haar bijzijn, maar ik kan maar moeilijk afscheid nemen van mijn ochtendsigaret en mijn sigaret na het avondeten. Zij heeft nooit gerookt en naar haar zeggen ook nooit de behoefte gehad om het te proberen, zeker omdat ze het gruwelijk vindt stinken. Ergens heeft ze ook helemaal gelijk, het stinkt ook en is eigenlijk helemaal nergens goed voor, maar ik rook al zo ontzettend lang dat ik mezelf wel onder de verslaafden kan scharen. Ik moet wel zeggen dat sinds ik bij haar in huis ben komen wonen, ik veel minder ben gaan roken. Vooral omdat ze zo ontzettend afkeurend reageert als ik toch even snel een sigaretje wil doen. Als ik dan buiten sta en de eerste trekjes heb genomen, ben ik er eigenlijk al wel weer klaar mee. Ook nu weer, ik sta in de achtertuin met mijn rug naar de schuifpui toe en ben eigenlijk na 3 trekjes van mijn sigaret al klaar. Ik neem nog een flinke trek van mijn sigaret voor ik hem uitduw en weer naar binnen stap. Ik loop in een streep door naar de badkamer om zoals gevraagd mijn tanden te poetsen en meteen wat deodorant te spuiten tegen de geur.
Als ik weer beneden kom heeft Daniël de eettafel gedekt en liggen er vers afgebakken broodjes en allerhande soorten beleg. Voor mij heeft ze nog een kop koffie klaargezet en voor zichzelf een pot thee.
Ze heeft haar krullen opgestoken en zit op haar vaste plek met haar telefoon in haar handen. Ik plant een kusje in haar hals en bedank haar voor het klaarmaken van het ontbijt.
Tijdens het ontbijt praten we eigenlijk over van alles en nog wat, voornamelijk over haar plannen om weer aan het werk te gaan en of ik al zicht heb op iets van een studie of baan. Als een voorgaand vriendinnetje begon over dit soort zaken voelde ik me al snel aangevallen of gepusht, aangezien ik het nogal een persoonlijk iets vind hoe ik aan mijn geld kom en of ik nog wil studeren. Maar ze vraagt het op een manier waaruit ik niet kan halen dat ze vindt dat ik iets moet, maar meer alsof het haar echt interesseert wat ík wil gaan doen. Ik antwoord dat ik vooralsnog op zoek ga naar een baantje omdat de termijn om me in te schrijven voor een studie al lang voorbij is.
Ergens merk ik dat ze het wel prettig vindt dat ik aangeef op zoek te gaan naar een baan, wat ik me ook best voor kan stellen, gezien haar financiële situatie nu ook behoorlijk verandert als het inkomen van Niels wegvalt. Ze moet natuurlijk de hypotheek kunnen blijven betalen, de auto, uiteindelijk ook de spullen en zorg voor de kinderen, haar eigen verzorging en de boodschappen…

**Geplaatst**: 08-04-22 17:21

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 08-04-22 17:21

Hè, wat een kort spoiler stukje! Je plaagt ons ook. O:)

Maar fijn geschreven verder, lekker licht!

**Geplaatst**: 09-04-22 08:33

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 09-04-22 08:33

Heerlijk plagen!
Goed stukje weer

**Geplaatst**: 11-04-22 15:15

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 11-04-22 15:15

Wauw mooi stuk lekker geschreven hoor

**Geplaatst**: 21-04-22 00:15

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 21-04-22 00:15

ik wacht nog steeds in spanning af

**Geplaatst**: 21-04-22 11:25

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 21-04-22 11:25

Ik ook

**Geplaatst**: 21-04-22 23:53

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 21-04-22 23:53

Ik ook

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-04-22 00:40

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 22-04-22 00:40

Ik ben ermee bezig! Dit zijn echt de stukken waarin het allemaal samen komt en ik vind het lastig om ieder karakter helemaal tot zijn/haar recht te laten komen, zonder het verhaal helemaal stil te leggen

Het komt eraan, I Promise!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-04-22 16:19

Geplaatst door de TopicStarter : 22-04-22 16:19

‘Zal ik mee gaan betalen?’
‘Wat bedoel je?’
‘Nou, ik leef hier ook. Ik betaal dan wel geregeld de boodschappen, maar jij zit met de rest van de kosten.’
‘Nee Syl, dat wil ik niet.’
‘Waarom niet?’
‘Omdat jij ook jouw studio nog moet betalen, je momenteel zonder baan zit en ik aan het uitzoeken ben wat ik financieel allemaal kan. Het is nog niet eens helemaal zeker dat ik in dit huis kan blijven, aangezien ik Niels uit moet kopen en er daarna ook nog een hypotheek te betalen is in mijn eentje.’
‘Dan zeg ik mijn studio toch op?’ – Ze kijkt me verbijsterd aan, alsof ik iets heel lelijks heb gezegd.
‘Jij loopt ook altijd zo hard van stapel! Besef je nu eens dat het voor mij allemaal niet zo makkelijk is om zo snel te gaan! Als jij je studio opzegt, woon je officieel bij mij, wat in jouw ogen waarschijnlijk betekent dat we volgende week gaan trouwen en de rest van ons leven een “happily ever after” tegemoet gaan. Het leven is geen sprookje!’
‘Jezus, wat een reactie Daniël. Kan het even wat minder?! Je kunt ook gewoon zeggen dat het je geen goed idee lijkt.’
‘Dat lijkt bij jou maar niet binnen te komen. Iedere keer geef ik je aan dat ik het moeilijk vind, dat ik niet zo snel kan gaan als jij, dat het voor mij nog allemaal niet in kannen en kruiken is… En iedere keer, letterlijk iedere keer, wanneer ik mijn muurtje een beetje laat zakken en een volgende stap wil proberen met je, wals je er meteen overheen met de volgende 3 stappen. Ik geef je een vinger en je wil ervandoor met heel mijn arm!’
‘Ik doe even of ik dit niet gehoord heb, aangezien ik de afgelopen weken niets anders gedaan heb dan voor je te zorgen, het huis netjes te houden en op mijn tenen rondom je heen dansen omdat je nog van alles moest regelen en verwerken! Ik ben de afgelopen weken dit huis amper uit geweest, heb Niels getolereerd terwijl die jou en mij zo ongeveer heeft willen vermoorden en de ene avond dat ik heb besloten om even bij je weg te lopen, ben je me aan mijn kraag terug komen halen! Wat nou vinger geven en weglopen met jouw arm!’
‘Ja hoor, daar is Niels weer. Uiteraard kan die niet ontbreken in jouw argumenten…’
‘Je bent echt zó onredelijk nu. Ik weet niet wat er sinds gisterenavond ineens anders is, maar Jezus!’
‘Ik zal je haarfijn uitleggen wat er anders is; jouw obsessie met mij compleet claimen. Zeg het maar als ik een fout maak, maar in jouw hoofd wonen we al samen, zíjn we al helemaal samen en schreeuw je dat het liefst van de daken en tegen iedereen die het horen wil. Gisteren had ik het idee dat je openstond voor mijn twijfels en onzekerheid en dat je inderdaad wilde proberen om daar wat rustiger mee om te gaan, maar vandaag wals je gewoon weer door; meebetalen, studio opzeggen…’ – de felheid in haar ogen laat zien dat ze het meent, dat ze echt overtuigd is van haar woorden en dat ze niet inziet dat dit mij ontzettend kwetst.
‘Moet ik me dan altijd maar conformeren naar jou? Wanneer ga jij dat dan doen richting mij? Wanneer ga jij rekening houden met mijn gevoelens?’
‘Ik ga verdomme scheiden van Niels vanwege jou!’
‘Nee, je gaat scheiden van Niels omdat hij jouw baby heeft vermoord Daniël! Ja, vermoord! En jij blijft hem de hand boven het hoofd houden, kust hem notabene nog. Je zou moeten walgen van zo iemand! Hij zou vast moeten zitten, iedereen zou moeten weten wat een gruwelijke klootzak het is en wat hij gedaan heeft!’
‘Nu ga je écht te ver Syl! JIJ liet me niet met rust zoals ik je gevraagd heb toentertijd! Dankzij jouw kus, jouw gevoelens, is alles wat ik heb gehad naar de klote!’ – alsof er een zeepbel knapt. Je kunt het niet horen, maar zoals je eerst kon kijken naar alle mooie kleuren en het lichte zweven, is het ineens weg. Zonder aankondiging, zonder aanwijsbare reden, plop. En met het knappen van de zeepbel is ook ineens mijn woede weg, lijkt het of mijn hart nog maar op halve kracht klopt en mijn lichaamstemperatuur 2 graden gezakt is. Ik heb het steenkoud en zit vol totale leegte naar Daniël te kijken.
‘Bedankt voor je eerlijkheid. Dan zal ik je nu met rust laten zoals je me toentertijd gevraagd hebt en ervoor zorgen dat ik jouw leven niet nog verder naar de klote help.’

Ik zet rustig mijn halflege kop koffie op het aanrecht, loop naar boven en begin met het bij elkaar rapen van mijn spullen. Ieder dingetje dat ik hier een plek heb gegeven in haar huis, wordt weer netjes terug gestopt in mijn koffer en het voelt alsof ik met ieder ding dat ik terug stop, ook mezelf uit haar leven terugtrek. Er heerst geen boosheid, geen verdriet in mij, het is bijna of alles versteend is; koud, hard, kil.
De kleren van gisteravond trek ik weer aan om mijn ochtendoutfit netjes opgevouwen in mijn koffer te leggen voordat ik hem dichtrits. Ergens hoop ik dat ze nog naar boven komt, dat ze dit gezegd heeft in een opwelling omdat ze zich in het nauw gedreven voelt. Ik heb me nooit voor kunnen stellen dat ze zo heeft gedacht over mij en ons, zeker niet na het gesprek dat we gisteren hebben gehad. Hoewel ik het misschien wel aan had moeten zien komen toen ze me gezegd heeft dat ze niet van me houdt. Ze heeft namelijk zo ontzettend vaak gezegd dat ze nog van Niels houdt, maar niet één keer dat ze van mij houdt. Ze heeft het gisteren zelfs ontkent, dat ze alleen gevoelens voor me heeft gekregen. Iedereen heeft gevoelens voor anderen; vriendschap, empathie, haat, ongenoegen… Hoe heb ik mezelf zo voor de gek kunnen houden met de illusie dat ze daadwerkelijk van me zou gaan houden? Hoe heb ik zo blind kunnen zijn voor alle signalen dat het voor haar niets serieus is. Ze wil me voor heel de wereld verborgen houden, ze durft zich tegenover niemand uit te spreken over haar “gevoelens” voor een vrouw, probeert me aan alle kanten niet te dicht in de buurt te laten komen. Hóe heb ik ooit kunnen denken dat wij een relatie aan zouden kunnen gaan?
Mijn verwachting is ook dat wanneer ik weg ben uit dit huis, Niels meteen weer op de stoep staat om haar zogenaamd op te vangen. Dat hij weer haar schouder kan zijn, dat ze alles bij hem neer kan leggen en hij weer terug is op de plek waar hij al die tijd heeft willen blijven.
Normaal gesproken zou dit me jaloers en kwaad maken, maar misschien verdienen die twee elkaar meer dan ik me ooit heb kunnen bedenken. Blijkbaar heeft ze met hem geen moeite om “snel” te gaan, ze heeft hem notabene nog gekust na alles wat zich afgespeeld heeft. Alsof ze niet ziet of misschien niet wil zien wat er gebeurd is. Blijkbaar ben ik de schuldige van alles. Ben ik degene waardoor de hele situatie geëscaleerd is, heb ik ervoor gezorgd dat we in het ziekenhuis terecht zijn gekomen. Ik kan er niet bij hoe de complete verantwoordelijkheid bij mij gelegd wordt.

Met mijn koffer in mijn hand, loop ik de trap weer af naar beneden, tegelijk bedenkend of ik op de benedenverdieping nog spullen moet pakken. Ik heb namelijk niet de intentie om nog een keer terug te komen om heel ongemakkelijk mijn laatste spullen op te komen halen. Mijn koffer laat ik in de hal staan en met een steen in mijn maag loop ik de woonkamer terug in. Daniël staat in de keuken met haar rug naar de kamer de kopjes om te spoelen en kijkt niet om wanneer ik de kamer binnenstap.

‘Heb je niets meer te zeggen? Anders ga ik zo.’ – op kalme toon doe ik nog één laatste poging. Ze draait zich om, maar ik kan deze expressie op haar gezicht niet plaatsen.
‘Hier komt het bij ons iedere keer op neer. Ik voel me in een hoek gedreven, haal uit en jij vlucht van me weg. Dus ik weet even niet wat ik moet zeggen.’
‘Dus je laat me in principe gewoon gaan?’
‘Ik laat je jouw eigen keuze maken. Als je wil gaan, dan houd ik je niet tegen.’
‘Je hebt me echt gekwetst Daniël… Het kan niet zo zijn dat je de complete verantwoordelijkheid van wat er gebeurd is alleen bij mij neerlegt. Buiten dat, ik zou het ook erg fijn vinden om te zien dat je voor ons wil knokken en me niet zomaar weg laat lopen.’
‘We hebben allemaal ons eigen stukje verantwoordelijkheid in deze situatie, ik heb zeker wel momenten gehad dat ik je verantwoordelijk heb gehouden omdat je op dat bewuste moment bij me was en Niels daardoor doorgedraaid is. Aan de andere kant weet ik ook dat dit niet eerlijk is, ik heb je laten komen en jij hebt er ook niet om gevraagd dat Niels alle controle heeft verloren. Wat betreft het knokken… Ik ben een beetje klaar met knokken… Ik heb er gewoonweg de kracht niet meer voor. Ik wil helemaal niet dat je jouw spullen pakt en gaat, maar ik ga je ook niet overtuigen om hier te blijven als je dat niet wil.’
‘Weet je, ik heb heel erg de neiging om te zeggen dat er niets liever is dat ik wil dan bij je zijn, maar ik wil niet iedere keer vol tegen de muur oplopen. Het doet echt zeer en het lijkt iedere keer steeds meer zeer te doen. Dus ik wil van jou horen dat jij wil dat ik blijf en dat we het serieus gaan proberen, anders pak ik wel mijn spullen en ga.’
‘Ik wil niet dat je gaat.’
‘En wat nog meer?’
‘Ik wil echt niet dat je gaat.’
‘Dat is niet genoeg Daan… Ik heb echt iets meer nodig dan dat.’
‘Dat kan ik je nu niet geven.’ – een half verontschuldigende lach omtrekt voor heel even haar mond.
‘Dan ga ik…’

**Geplaatst**: 22-04-22 16:59

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 22-04-22 16:59

Au….

**Geplaatst**: 22-04-22 17:08

Geplaatst: 22-04-22 17:08

Ze had al lang bij haar weg moeten gaan.. >;)

**Geplaatst**: 22-04-22 17:44

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 22-04-22 17:44

Weg gaan Niels aangeven bij de politie en je leven weer oppakken... jemig ga en ren, trek je rokken op en ren!

Goed stuk weer... Ik leef helemaal mee weer.

**Geplaatst**: 22-04-22 18:15

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 22-04-22 18:15

Leuk weer hoor!

**Geplaatst**: 22-04-22 20:02

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 22-04-22 20:02

Super goed stuk weer, maar auw

**Geplaatst**: 22-04-22 20:08

Geplaatst: 22-04-22 20:08

Goed geschreven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-04-22 00:55

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 23-04-22 00:55

Dankjulliewel!

Krijg weer compleet nieuwe motivatie van jullie reacties $*\o/*$

**Geplaatst**: 23-04-22 08:31

Geplaatst: 23-04-22 08:31

Mer1980 schreef:
Weg gaan Niels aangeven bij de politie en je leven weer oppakken... jemig ga en ren, trek je rokken op en ren!

Goed stuk weer... Ik leef helemaal mee weer.

Heb hier niks meer aan toe te voegen

**Geplaatst**: 23-04-22 10:06

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 23-04-22 10:06

Ik lees trouw mee, maar ik vind Syl echt steeds vervelender worden

**Geplaatst**: 23-04-22 10:11

Geplaatst: 23-04-22 10:11

Ik ook. Ze geeft me echt van de "pick-me-girl" vibes

. Kan Daan goed begrijpen wat dat aangaat.

**Geplaatst**: 23-04-22 10:15

Geplaatst: 23-04-22 10:15

Urbanus schreef:
Ik lees trouw mee, maar ik vind Syl echt steeds vervelender worden

Ik ook.. Zelfs als daan wel van haar houdt, dan nog betekent dat niet dat je meteen bij iemand in kunt trekken en dan verwachten dat de ander er helemaal happy om is. Met name als diegene elke keer aangeeft tijd en ruimte nodig heeft

**Geplaatst**: 23-04-22 11:06

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 23-04-22 11:06

Goed geschreven ts.

En ik erger me niet aan syl. Juist aan Daan. Je moet er toch voor knokken. Gelijk samenwonen gaat te snel misschien, maar duidelijk zijn in de gewenste uitkomst is wel fijn.

**Geplaatst**: 23-04-22 11:09

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 23-04-22 11:09

Ik ben wel erg benieuwd naar een stuk geschreven vanuit Daniël, hoe zij zich echt voelt van binnen.