Bokt.nl

Fenn schreef:

2 stemmen
herfst

Rood en geel gekleurd
waaien ze weg
en op elk blad ben ik
en vlieg ik mee

Op elk blad een idee
laat het waaien
laat het stormen
zo kom ik overal

als ik van een blad val
is het plan gevlogen
in de stormen geland
wie weet wat er gebeurd?

FemkeRoosje schreef:

Ik doe ook n keertje mee!

HERFST

Al die blaadjes op de grond.
Dwarrelen alsmaar langzaam rond.

De bomen verliezen hun bladeren.
Ik voel de winter al naderen.

Geen groene bomen met een frisse kleur.
Maar alleen maar die aparte herfst geur.

8nnemiek schreef:

Iets totaal anders dan wat jullie van me gewend zijn, maar ik had gewoon zin om eens wat nieuws te proberen, en ik ben er wel blij mee


Herfst 2 stemmen

Langvergeten kleuren
beschilderen het straatbeeld

Een vallend blad
wordt door de wind
de weg gewezen
naar beneden

Bedekt het spoor
van laatst spelende kinderen
Met de kleur van vuur
maar koud als de nacht

Klaar voor de winter
om het over te nemen
en de langvergeten kleuren
te laten verbleken
met een deken
van sneeuw

Mitchall schreef:

Wachtend in de koude stilte.. 1 stem

Gevulde kleuren, zo'n mooi plaatje,
verlicht door gouden zonnestralen.
Onoplettend naar de éne blaadje,
turend hoe zij naar beneden dwalen.

Gesloten ogen, geritsel om mij heen,
kleine stapjes, luister met al plezier.
Stiekem wetend, je bent nooit alleen,
in elk struikje, verschuilt zich een dier.

geluiden, gravend naar hun holletje,
verroer mij niet, geef geen schreeuw.
Luisterend, een egel als een bolletje,
stilte, zachtjes wachtend op de sneeuw.

FemkeRoosje schreef:

Mijn 2de gedicht!

De bosgrond is niet meer te zien,
Een al bedekt met kleuren,
Daar is alles mee voorzien,
Die de hele herfst opfleuren.

Wanneer de zon zich verlicht in het mooie zonlicht,
Zie je een regenboog van kleuren,
Dan zie je wat de zon heeft aangericht,
Een en al geuren.

VERAx schreef:

Herfst 4 stemmen

Een wereld opent zich voor mij,
een schouwspel van duizend kleuren.
Ik spreid mijn armen wijd
en geniet van alle geuren.

De wind blaast door mijn hoofd,
neemt mijn gedachten mee.
Met alle duizend blaadjes.
Drijven weg als golven in de zee.

De herfst geeft mij een nieuwe start
een winter zonder zorgen.
Niet denkend aan het verleden,
maar aan vandaag en morgen!

Citaat:

Omgekeerd / Fenn
Fotoalbum / SETEFURII_
Terugkomst / Mizora
Klein / Jester_Lex
Afrika / Giolli levend / Giolli
Vasthouden / Hitime
Groot(s) / fennm - Geven / fenn
Lichaam / Giolli
Afstand / Hitime
Dapper / Narr
Lente / BizzieBijtje
Surrealistisch / MysticTinker
Gedachten / EngeltjeS
Spijt / fenna1995
Kinderen / MysticTinker
Eenzaamheid / fenna1995
Keuzes / seabiscuitje
Sarcasme / MysticTinker
Droomprins / seabiscuitje
Zintuigen / MysticTinker
Warmte / Fenn (Seabiscuitje gewonnen)
Angst / Anneloes (MysticTinker gewonnen)
Seks / Seabiscuitje
Vrijheid / fenna1995
Kleur / Mystictinker (fenna1995 gewonnen)
Nacht / Hitime
Muziek / MysticTinker
Tulpen / seabiscuitje
Water / Inney
Beweging / 8nnemiek
Genot / seabiscuitje
Bloemen / fenna1995
Oud(erdom) / VERAx
Liefde / seabiscuitje
Waarheid / 91laura
(On)geluk / VERAx (seabiscuitje gewonnen)
Vrede / seabiscuitje
Toekomst/ IrisP92
Herfst / seabiscuitje


Het nieuwe thema is..
Verhaal

Fenn schreef:

omdat ik evenveel stemmen had als SB, me nu verveel en het tijd vind worden voor een nieuw woord ga ik wel een uitslag schrijven. Graag heb ik nog commentaar op mijn eigen gedicht, dus als iemand dat kan geven

1.

Fenn schreef:

2 stemmen
herfst

Rood en geel gekleurd
waaien ze weg
en op elk blad ben ik
en vlieg ik mee

Op elk blad een idee
laat het waaien
laat het stormen
zo kom ik overal

als ik van een blad val
is het plan gevlogen
in de stormen geland
wie weet wat er gebeurd?

Mooi hoe je het thema herfst gebruikt om het over iets heel anders te hebben. Wat je eigenlijk doet is jouw gemoedstoestand beschrijven, mooi gedaan en origineel. Let nog even op je (niet) hoofdletter gebruik, je begint de eerste en tweede strofe met een hoofdletter, de derde strofe niet.

2.

FemkeRoosje schreef:

Ik doe ook n keertje mee!

HERFST

Al die blaadjes op de grond.
Dwarrelen alsmaar langzaam rond.

De bomen verliezen hun bladeren.
Ik voel de winter al naderen.

Geen groene bomen met een frisse kleur.
Maar alleen maar die aparte herfst geur.

Het is een leuke opsomming van herfstdingen, maar in mijn ogen mist het nog iets. Een leuke aankleding (op een poster in een klaslokaal zou dit het goed doen), een paar extra regels of een diepere laag. In de laatste zin is het zonde dat je twee keer 'maar' hebt staan. Verder leuk gedichtje.

Dat van die twee keer maar viel mij ook op. De laatste zin van een gedicht vind ik altijd best belangrijk, de twee keer maar doet afbreuk. De tweede maar kan best weg gelaten, en misschien kunnen zelfs alle twee wel weg, daar wordt het wat krachtiger van. De rijm bladeren/naderen heeft iets cliché-achtigs.

3.

8nnemiek schreef:

Iets totaal anders dan wat jullie van me gewend zijn, maar ik had gewoon zin om eens wat nieuws te proberen, en ik ben er wel blij mee


Herfst 2 stemmen

Langvergeten kleuren
beschilderen het straatbeeld

Een vallend blad
wordt door de wind
de weg gewezen
naar beneden

Bedekt het spoor
van laatst spelende kinderen
Met de kleur van vuur
maar koud als de nacht

Klaar voor de winter
om het over te nemen
en de langvergeten kleuren
te laten verbleken
met een deken
van sneeuw

Soms vind ik het te ver gezocht, als je dit leest is het, voor mij iig, heel moeilijk om de woorden tot me door te laten dringen. Ook heb je, weer in mijn ogen, soms te poëtisch taalgebruik willen gebruiken. De langvergeten kleuren, terwijl ze nog niet liggen? Hoe vaker ik het lees, hoe beter het wordt overigens. Toch had ik het net anders geschreven, Bedekt het spoor, van de laatst spelende kinderen, kleuren als vuur, maar koud als de nacht. Loopt in mijn hoofd bijvoorbeeld net lekkerder. Ik vind het wel erg tof dat je wat anders doet dan anders!

Ik vind dat poëtische juist prachtig. Ik ben een erge fan van mystiek in gedichten, diepgang. Dat heb je heel goed gedaan in dit gedicht.

4.

Mitchall schreef:

Wachtend in de koude stilte.. 1 stem

Gevulde kleuren, zo'n mooi plaatje,
verlicht door gouden zonnestralen.
Onoplettend naar de éne blaadje,
turend hoe zij naar beneden dwalen.

Gesloten ogen, geritsel om mij heen,
kleine stapjes, luister met al plezier.
Stiekem wetend, je bent nooit alleen,
in elk struikje, verschuilt zich een dier.

geluiden, gravend naar hun holletje,
verroer mij niet, geef geen schreeuw.
Luisterend, een egel als een bolletje,
stilte, zachtjes wachtend op de sneeuw.

In het eerste gedeelt rijmen de woorden niet, dat stoort me op een of andere manier. Het beschrijft de herfst wel mooi, ik krijg het zo'n ouderwets plaatje in mijn hoofd. Van waterschapsheuvel bijvoorbeeld

Wat je hier neerzet vind ik heel mooi, super geschreven. In de eerste strofe derde zin schrijf je '.....de ene blaadje', het had het of dat moeten zijn. Ik weet niet wat fenn bedoelt met: 'de woorden rijmen niet in het eerste gedeelte'. Volgens mij zit overal rijm in? ABAB, ABAB, ABAB?
5.

FemkeRoosje schreef:

Mijn 2de gedicht!

De bosgrond is niet meer te zien,
Een al bedekt met kleuren,
Daar is alles mee voorzien,
Die de hele herfst opfleuren.

Wanneer de zon zich verlicht in het mooie zonlicht,
Zie je een regenboog van kleuren,
Dan zie je wat de zon heeft aangericht,
Een en al geuren.

Leuk en gezellig gedichtje. Je hebt waarschijnlijk geen stemmen hiervoor gekregen, omdat het ook niet meer is dan dat. Je beschrijft het, hoe het eruit ziet en dat doe je in prima woorden.

Ik heb hier nog het volgende aan toe te voegen: In de eerste strofe, tweede zin schrijf je 'Een al bedekt met kleuren', ik snap niet goed wat je wilt zeggen met 'een al'. Bedoel je 'Eén en al bedekt met kleuren'? Of 'En al bedekt met kleuren'? Ook de eerste regel van de tweede strofe klopt voor mijn gevoel niet helemaal. Wanneer de zon zich verlicht in het zonlicht..huh? De zon is toch het licht zelf? Logischer zou voor mij idee zijn dat de regen wordt verlicht, en dat daardoor een regenboog ontstaat. De basis voor dit gedichte staat, alleen is het belangrijk om het dan ook nog even bij te schaven.

6.

VERAx schreef:

Herfst 4 stemmen

Een wereld opent zich voor mij,
een schouwspel van duizend kleuren.
Ik spreid mijn armen wijd
en geniet van alle geuren.

De wind blaast door mijn hoofd,
neemt mijn gedachten mee.
Met alle duizend blaadjes.
Drijven weg als golven in de zee.

De herfst geeft mij een nieuwe start
een winter zonder zorgen.
Niet denkend aan het verleden,
maar aan vandaag en morgen!

Mooie boodschap, ik stoor me enorm (waarschijnlijk ook omdat ik nu elk gedicht weer en achter elkaar lees) aan het gebruik van de rijmwoorden: kleur/geur, geldt voor iedereen overigens (ik zelf heb gekleurd/gebeurd, minstens net zo slecht als je al die gedichten blijft lezen ). Er zitten meer clichés in, maar goed, die zijn niet te vermijden en het is verder een prima gedicht. Leest fijn, 'drijven weg als golven in de zee' stoort wel als zin. Drijven weg had beter een werkwoord met twee lettergrepen kunnen zijn. Loopt mooier. (Rollend als golven in de zee oid)

Bij de laatste opmerking van fenn sluit ik mij volledig aan. Die zin sprong er ook echt voor mij uit..in de zin dat het niet helemaal paste.

Winnaar is VERAx

Gefeliciteerd

hopelijk vinden jullie het niet storend dat ik dit even doe, doe met het commentaar wat je wilt. Ik hoop vooral dat je er wat mee kunt, en als iemand behoefte heeft (iedereen is ook goed ) kritiek en commentaar op mijn gedicht is welkom!

seabiscuitje schreef:

Mijn verhaal

letters vormen woorden
met onzichtbare inkt, geschreven
over leven, over liefde, over
niets dan mijn verhaal

dat ik ben, mag heten
wat ik was, vergeten
niemand meer dan ik
zal weten

in de zakken van mijn zijn
zitten talloos kleine briefjes
over leven, over liefde, over
niets dan mijn verhaal

_Arwen_ schreef:

Soms als de nacht de stad bedekt
en lucht door sterren wordt gevuld
en als de straten donker zijn
en duisternis het licht omhult

zie ik je lopen, in de verte
in het licht van volle maan
jij wendt dan je blik naar mij toe
en ik kijk je zwijgend aan

Welk verhaal rust in die ogen
Welk woord in dat ene licht
Maar voor ik dat verhaal kan lezen
zijn je ogen alweer dicht.

FemkeRoosje schreef:

Verhaal

Soms wil ik me kunnen verdiepen,
In het leven van een ander,
Waar nooit dingen uiteenliepen,
Niet dat rare leven van elkander.

Mijn leven is niet als dat verhaal,
In een verhaal komt alles goed,
Alles is altijd normaal,
Niet zoals mijn leven wat je altijd met tegenzin begroet.

Fenn schreef:

hij zei dat alles anders was
in de wereld van de woorden
dat je daar opnieuw kon starten
steeds hetzelfde weer zou doen
alles een betekenis kan hebben
en alles een verzonnen einde
zoals in ieder geval een iemand
zou willen hebben,
maar in dit verhaal
is het einde onbepaald
geen lezer die tevrede is
alleen hetzelfde zijn de keuzes
die de hoofdpersonen maken
alles gebeurd
om hen heen.