Bokt.nl

**Geplaatst**: 31-01-22 16:58

Geplaatst: 31-01-22 16:58

soeboenoe schreef:
‘Ik wil dat je mee naar huis gaat.’
‘Ik niet.’ – Ze kijkt me verbaast aan, ergens ben ikzelf ook verbaasd door mijn antwoord.
‘Niels weet ervan, hij snapt het.’
‘Dat kan, maar ik wil niet in zijn buurt zijn.’ – onbewust wrijf ik weer langs mijn hals.

Ik zie dat de verpleegster ons gesprek volgt en haar conclusie trekt wanneer ze mij langs mijn hals ziet wrijven. Daniël ziet dit ook en wacht bewust met het vervolgen van het gesprek totdat de verpleegster de kamer uit is.

Hier wordt wel een naam genoemd en dat de verpleegster haar conclusie trekt.

Maar het is een verhaal en dat hoeft natuurlijk niet altijd perfect met de werkelijkheid overeen te komen.

**Geplaatst**: 31-01-22 17:07

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 31-01-22 17:07

Klopt het is een verhaal, maar ergens wacht ik erop dat de politie actie onderneemt. Hier kan en mag hij niet mee wegkomen vroeg of laat....

**Geplaatst**: 31-01-22 17:58

Geplaatst: 31-01-22 17:58

Paardennamen schreef:
Hier wordt wel een naam genoemd en dat de verpleegster haar conclusie trekt.

En toch mag je die conclusie in je zak steken. Je kan het erover hebben maar zodra het slachtoffer in alle talen weigert mee te werken kunnen ze weinig doen.

Ze kunnen het slachtoffer wel echt een dringend advies geven om toch een melding te maken, dat is dan weer anders dan aangifte doen.

Die ervaring heb ik dan bij verschillende mensen, of het legaal is geen idee maar zodra het slachtoffer weigert blijft het hooguit bij een zorg melding.

(Maar dat is dus mijn ervaring bij verschillende mensen.)

**Geplaatst**: 31-01-22 19:18

Geplaatst: 31-01-22 19:18

In dit geval zou de verpleegster/het zorgpersoneel aan Daniël moeten laten weten dat zij een melding gaat doen bij Veilig Thuis. En dit moet zij vervolgens ook doen. Er zijn namelijk kinderen in het spel en bij risico volle signalen is een hulp/zorgverlener verplicht melding te doen.
Veilig Thuis start dan een onderzoek naar het gezin en zal zoveel mogelijk betrokkenen spreken.
VT beslist vervolgens wat er met de uitkomst van hun onderzoek wordt gedaan: doorverwijzen naar de RvdK is bijvoorbeeld een optie.
Ook Syl zou een melding kunnen (moeten!) doen bij VT. In het belang van de kinderen.

**Geplaatst**: 31-01-22 20:05

Geplaatst: 31-01-22 20:05

Het verschil is dat Syl het niet moet, maar dat zorgpersoneel dit wel moet melden bij een vermoedden. Er is een meldcode waardoor je verplicht bent te melden bij vermoedens.

Overigens moet je dit niet aan Daniel vertellen.( in deze casus blijvend)

Je maakt juist vaak een melding zonder mensen te informeren, om eerst te overleggen hoe/of iemand te informeren.

Ik bedoel, als je niet weet wat er is gebeurd kan je ook heel veel fout doen door op de verkeerde manier te informeren.

**Geplaatst**: 31-01-22 20:45

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 31-01-22 20:45

Ze moeten melden idd bij veilig thuis: https://www.knmg.nl/advies-richtlijnen/ ... weld-5.htm

Maar ts, laat je hierdoor niet ontmoedigen hè? Elk boek of film zit wel iets in wat misschien niet volledig klopt met de werkelijkheid. Misschien gebeurde dit allemaal wel voor die meldplicht er was

**Geplaatst door de TopicStarter** : 31-01-22 21:13

Geplaatst door de TopicStarter : 31-01-22 21:13

Noukie schreef:
Ze moeten melden idd bij veilig thuis: https://www.knmg.nl/advies-richtlijnen/ ... weld-5.htm

Maar ts, laat je hierdoor niet ontmoedigen hè? Elk boek of film zit wel iets in wat misschien niet volledig klopt met de werkelijkheid. Misschien gebeurde dit allemaal wel voor die meldplicht er was

Ik vind het alleen maar interessant om te weten! Dus geen zorgen, ik ben zeker niet ontmoedigd!

Misschien dat ik het in het komende stuk nog wel aanpas, want er zit nog wel een passage in over dit onderwerp.

**Geplaatst**: 01-02-22 00:05

Geplaatst: 01-02-22 00:05

ruitje schreef:
Het verschil is dat Syl het niet moet, maar dat zorgpersoneel dit wel moet melden bij een vermoedden. Er is een meldcode waardoor je verplicht bent te melden bij vermoedens.

Overigens moet je dit niet aan Daniel vertellen.( in deze casus blijvend)

Je maakt juist vaak een melding zonder mensen te informeren, om eerst te overleggen hoe/of iemand te informeren.

Ik bedoel, als je niet weet wat er is gebeurd kan je ook heel veel fout doen door op de verkeerde manier te informeren.

Volgens mij schrijf ik dat verschil al

Ik ben juist voor transparantie. Ik meld niet achter iemand zijn rug om.

**Geplaatst**: 01-02-22 00:46

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 01-02-22 00:46

Ik vond dat je het niet duidelijk uitlegde, vandaar mijn aanvulling. Misschien overbodig inderdaad maar belangrijk dat TS weet wat wel en niet moet wettelijk, dan kan zij zelf kiezen of de verpleegster op jou lijkt of het anders doet, zolang ze zich maar houd aan de wettelijke kaders

**Geplaatst**: 02-02-22 00:12

Geplaatst: 02-02-22 00:12

ruitje schreef:
Het verschil is dat Syl het niet moet, maar dat zorgpersoneel dit wel moet melden bij een vermoedden. Er is een meldcode waardoor je verplicht bent te melden bij vermoedens.

Overigens moet je dit niet aan Daniel vertellen.( in deze casus blijvend)

Je maakt juist vaak een melding zonder mensen te informeren, om eerst te overleggen hoe/of iemand te informeren.

Ik bedoel, als je niet weet wat er is gebeurd kan je ook heel veel fout doen door op de verkeerde manier te informeren.

Je moet als zorgpersoneel eerst advies vragen. Dat kan veilig thuis zijn, maar mogen ook collega's zijn. Als zorgpersoneel móet je het zelfs melden bij de betrokkenen voordat je een officiële melding doen bij vt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-02-22 16:11

Geplaatst door de TopicStarter : 04-02-22 16:11

Uiteindelijk na nog de nodige instructies vanuit de arts en verpleegster mogen we naar huis, of eigenlijk zij mag naar huis en ik ga met haar mee. Ze wordt in een rolstoel gezet met haar tas met spullen op schoot en zo gaan we op weg naar de auto. Ze is stil en het lijkt er ook op of ze niet echt de behoefte heeft om te praten. Dit zorgt ervoor dat ik me eigenlijk niet zo goed een houding weet te geven. Als we buiten komen, is er nog net een klein zonnetje te zien. Ik adem diep in, de avondlucht vult mijn longen, ik hoor vogeltjes fluiten en een zacht briesje aait af en toe langs mijn gezicht, als we niet in zo’n rare situatie zouden zitten, zou dit een perfecte avond zijn om lekker in de tuin door te brengen met een glas wijn. Zou dat ooit de situatie zijn? Dat we samen in de tuin zitten, kletsend, geen zorgen, geen druk, geen stiekem gedoe?
Als we bij de auto aankomen, haal ik de sleutels uit mijn zak en schakel het alarm uit. Wanneer ik het portier aan de bijrijderskant open, waait er een envelop van de stoel af. Als ik goed kijk zie ik dat er nog één op de stoel is blijven liggen. Op de ene envelop is mijn naam geschreven, op de envelop die ik opgeraapt heb staat de naam van Daniël.
Ik kijk naar Daniël en geef haar de envelop met haar naam erop.

‘Niels’ handschrift.’

Ik pak de andere envelop van de stoel af en stop deze in de tas van Daniël. Ze volgt mijn voorbeeld en geeft de tas vervolgens aan mij om hem achter in de auto te kunnen zetten. Zoals me net uitgelegd is, help ik Daniël de auto in om daarna de rolstoel terug te brengen naar de daarvoor aangewezen plek. Als ik weer terugkom bij de auto, zie ik dat ze met haar telefoon in haar handen zit. Ergens in mij ontspringt meteen de vrees dat ze contact heeft met Niels. Ik weet dat ik mezelf heel onredelijk gedraag als ik haar er meteen naar zou vragen, maar ergens ben ik er niet gerust op dat dit de situatie gaat blijven. In mijn achterhoofd houd ik er rekening mee dat ik na zoveel tijd weer de deur gewezen wordt omdat ze toch weer ergens een connectie voelt met Niels.
Ik stap de auto in en verwacht dat ze haar telefoon meteen weg gaat stoppen, maar dat is niet het geval. Stoïcijns blijft ze naar haar scherm staren, alsof ze hoopt dat er een bericht gaat komen. Het autoportier laat ik zacht dichtvallen voordat ik alle spiegels in de auto weer bijstel. Ik leg even kort mijn hand op haar knie en geef een kort kneepje, waarop ze mijn richting in kijkt.

‘Ik moet je nog iets vertellen, Syl.’
‘En dat is?’
‘De verpleegster heeft daarstraks nog een gesprek met me gevoerd over de reden dat we daar zijn geweest.’
‘Oh?’
‘Ze was bezorgd over de situatie en wilde weten wat er precies gebeurd is.’
‘En?’
‘Ze heeft het gehad over een melding maken bij Veilig Thuis, gezien onze “verwondingen”. Ze dacht dat jij me aangevallen had en dat ik me tevergeefs verweerd had.’
‘Dat ík jou aangevallen had?’ – enigszins verontwaardigd ontglipt het mijn lippen.
‘Wij zijn de enige 2 met verwondingen… Ik heb haar in ieder geval duidelijk gemaakt dat dit niet de situatie is geweest.’
‘Maar wat heb je haar wel verteld?’
‘Dat we in een ongelukkige situatie terecht zijn gekomen… Omdat we… Nou ja… Twee vrouwen zijn en ik zwanger. En dat er gewoon een veilige thuissituatie is.’
‘Dus je hebt ervan gemaakt dat we aangevallen zijn omdat we lesbisch zijn?! En uiteraard geen woord over Niels…’ – ik zucht en rol met mijn ogen. Hoe kan ze hem zó beschermen?
‘Ik weet wat jij ervan denkt Syl, maar hij is normaal echt niet zo. Ik wil gewoon niet dat hij alles verliest omdat hij één keer een grote fout heeft gemaakt.’
‘Dat is wat jij het noemt? Een grote fout? Hij heeft verdomme jouw baby vermoord, Daniël! Dat is geen fout meer te noemen. Waarom blijf je hem zo beschermen?!’
‘Hij heeft ons kind niet vermoord! Hij hield er al zo ontzettend veel van, hij zou nooit bewust iets doen waardoor ze gevaar zou lopen!’
‘Besef je wel wat er de afgelopen 24 uur gebeurd is?! Ze zit niet meer in jouw buik, ze is met spoed gehaald omdat jíj anders dood zou bloeden, omdat híj zijn poten niet thuis kon houden en jou zo hard geslagen heeft dat dit de uitkomst is! Besef je je dat wel? Besef je wel dat je mishandeld bent door jouw man, in jullie huis en dat jouw kind er nu niet meer is?!’ – ik sla met beide handen tegen het stuur aan, ik kan er niet bij dat ze alles ontkent.

Met enorm verwijt in haar ogen staart ze me aan, maar deze keer krabbel ik niet terug, deze keer is mijn grens vér overschreden en ik heb het idee dat ze alles aan de kant schuift alsof er niks gebeurd is.

‘Gaan we nu alsjeblieft naar huis?’
‘Je gaat er verder ook niet meer op in? Dit is jouw enige antwoord?! Prima.’ – Ik start de auto en probeer om mijn frustratie niet af te reageren in het verkeer. Na een stille autorit waarbij de spanning te snijden is geweest in de auto, draaien we carport in.

‘Zitten de huissleutels hieraan?’ – ik krijg het niet voor elkaar de botte ondertoon uit mijn stem te filteren. Ze pakt het bosje sleutels en vindt haast zonder te kijken de huissleutel. Ik gooi mijn portier open nadat ik naar achter heb gereikt om haar tas te pakken en stap uit. De neiging om de voordeur open te gooien, haar tas de gang in te smijten en vervolgens te zeggen dat ze het maar even uit moet zoeken, onderdruk ik. Ik loop terug en zie haar voor zich uitstaren terwijl ze wacht tot ik haar kom helpen de auto uit te komen. Mijn frustratie maakt plaats voor medelijden, het is tenslotte ook niet haar schuld wat er allemaal gebeurd is. Waarom zou zij dan figuurlijk die schop na ook nog van mij moeten krijgen? Ze legt haar armen om mijn nek en samen schuifelen we naar binnen, naar de bank toe.

‘Sorry, ik had niet zo tegen je tekeer moeten gaan.’
‘Kan gebeuren.’ – geen emotie in haar stem.
‘Nee, dat moet niet kunnen gebeuren. We moeten gewoon kunnen praten, ik heb mijn frustratie op jou afgereageerd en dat moet ik niet doen. Het spijt me Daan.’
‘Noem me niet zo.’
‘Hoe?’
‘Daan.’
‘Vind je dat vervelend?’
‘Ik vind het vervelend dat mensen altijd maar proberen om door middel van dat koosnaampje de situatie te temperen. “Het spijt me” maakt niet alles ineens goed en “Daan” erachteraan plakken, lijmt ook niet waar je net lomp overheen gewalst bent.’
‘Maakt niet dat het me minder spijt. Ik wil er voor je zijn en niet de les lezen, ik wil naar je luisteren en over dingen kunnen praten. Dus nogmaals; het spijt me echt.’
‘Je bent net Niels, die kan het ook altijd zo mooi inpakken.’ – ik moet me inhouden om er nu niet te fel op in te gaan.
‘Ik wil niet op Niels lijken, op geen enkele manier.’
‘Je lijkt meer op hem dan je denkt.’ – Is ze me nu bewust aan het uitdagen?
‘Daniël, ik weet het even niet. Ben je me nu aan het wegduwen?’
‘Ik wil gewoon even niet over de hele situatie nadenken, ik wil er nu niks mee, ik wil verder. Als jij dat niet kunt, dan vraag ik iemand anders die me wil helpen.’
‘Oké.’
‘Oké voor welke optie?’
‘Ik hou erover op, ik snap je. Wil je iets drinken?’ – Het zit me nog steeds niet lekker, maar voor nu houd ik erover op, ik wil haar niet nog verder op stang jagen.
‘Doe maar thee.’

Die avond kook ik voor het eerst voor haar, terwijl ze op de bank ligt en tv kijkt. Als je alles er rond omheen wegdenkt, is het een huisje, boompje, beestje plaatje. Als ik haar bord richting de bank breng, krijg ik enig gesputter. Ze wil zoals normaal aan de eettafel eten, geen gedoe met bord op schoot en knoeien op de bank. In de eerste instantie wil ik ertegenin gaan, maar bedenk me dan dat ze zelf prima aanvoelt wat wel en niet zou kunnen. Als ze haar benen op de grond zet, ik weer voor haar sta met haar armen om mijn hals en de mijne onder haar oksels, kermt ze luid van de pijn, waardoor ze zich toch maar overgeeft aan eten op de bank.

‘Je bent ook zo eigenwijs als wat hè.’
‘Ik moet even wennen aan dat ik ineens een bejaarde ben geworden.’ – knipoog.
‘Een tijdelijke bejaarde.’
‘Ik mag het hopen ja.’

Na het eten ruim ik af en de vaatwasser in, wanneer ik vraag of ze nog iets wil drinken, krijg ik geen antwoord. Ze ligt languit op de bank en is vertrokken, ze snurkt zelfs heel zachtjes. Ik zoek heel de woonkamer af naar een dekentje dat ik over haar heen kan leggen, maar vind niks. Ik loop naar boven toe om de sprei van het bed te halen en wanneer ik boven kom, is heel de slaapkamer één grote bende. Overal kleren, zowel van Niels als Daniël, het hele bed overhoop en hoofdkussens waar ze niet thuishoren.
Niels heeft zich duidelijk nog even laten gaan voordat hij vertrokken is. Ik raap de sprei van de grond, loop naar beneden om Daniël toe te dekken en begin vervolgens aan het opruimen van de slaapkamer. Hun kleren vouw ik op of hang ze in de inloopkast, waar ik me helemaal niet op mijn gemak voel. Er hangen nog steeds kleren van Niels, zelfs zijn luchtje hangt nog overal. Ik haal de lakens van het bed om er schone op te leggen die ik onder in een la gevonden heb. Ik heb geen flauw benul waar de wasmachine te vinden is, dus de vuile lakens leg ik op de overloop. Als alles een klein beetje aan kant is, ga ik zo zacht mogelijk weer naar beneden.
Ik nestel me in de hoek van de bank met een kussen tegen mijn buik gedrukt. Ik dacht eigenlijk dat ik tegen deze tijd ook als een blok om zou vallen, maar mijn hoofd maakt nog overuren. Terwijl ik kijk hoe ze ligt te slapen, vallen me kleine dingen op die me nog niet eerder zijn opgevallen. Ze heeft twee kleine fronsrimpels tussen haar wenkbrauwen en kleine lachrimpeltjes die bijna niet te zien zijn. Ze smakt een beetje in haar slaap en heeft af en toe kleine stuiptrekkingen in haar armen, minimaal, maar als je er op let zijn ze er wel.
Ik laat mijn blik nog eens door hun huis gaan; ergens klopt hun inrichting helemaal niet met hun voorkomen. Als je ze voor het eerst zou zien, zou je ze misschien wegzetten als kakkers. Ik herinner me nog uit de tijd dat ik zelf op school zat, dat ik altijd heb gedacht dat ze ontzettend degelijk waren. Braaf met z’n tweetjes op de bank tv kijken of werken en een klein kusje op de mond voor het slapengaan. Ik was een beetje een rare puber, ik vond het namelijk zeer vermakelijk om me voor te stellen hoe het leven van mijn docenten er privé uit zou zien. Wie had ooit gedacht dat ik me er nu middenin zou bevinden, in deze situatie.
Ineens schiet het door mijn hoofd dat de brieven nog in de tas van Daniël zitten, ergens ben ik wel benieuwd wat hij mij nog te zeggen zou hebben…

**Geplaatst**: 04-02-22 16:23

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-02-22 16:23

Jeetje wat dubbel idd. Ik snap Daan (vanuit bescherming naar haar kinderen) maar ook zeer zeker Syl.
Pfffff

**Geplaatst**: 04-02-22 17:40

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-02-22 17:40

jeetje wat gemeen om te stoppen voordat we weten wat er in de brieven staat >;)

**Geplaatst**: 04-02-22 18:29

Geplaatst: 04-02-22 18:29

Oef! Interessante cliffhanger

**Geplaatst**: 04-02-22 20:56

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 04-02-22 20:56

@Ierusju, waar staat dat, dat je het moet melden voor je VT inschakelde?

@TS, super spannende post weer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-02-22 08:05

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 05-02-22 08:05

Dankjulliewel!

@Rocamor, haha de brieven zitten nog in de ruwe fase, die moeten nog bijgeschaafd worden voordat ze geplaatst worden.

**Geplaatst**: 06-02-22 12:18

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 06-02-22 12:18

wauw dat is een wending, ze laat Niels er gewoon mee wegkomen, wauw doorgaan TS, ik wil weten hoe verder!

**Geplaatst**: 06-02-22 21:00

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 06-02-22 21:00

Goed stuk weer! Ik lees trouw mee!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-02-22 14:24

Geplaatst door de TopicStarter : 07-02-22 14:24

Ergens zit er toch wel een kleine twijfel of nu wel het moment is om de brief die hij geschreven heeft te lezen, juist omdat ik niet weet wat erin staat en hoe dat de huidige situatie kan beïnvloeden. Bovendien heeft hij ook een brief geschreven aan Daniël en ik weet bijna zeker dat die op dit moment zeker niet wil beginnen aan die brief. Zou ze het vervelend vinden als ik mijn brief wel gewoon lees? Ergens voelt dat ook wel tegenstrijdig, aangezien het een brief aan mij is en niet per definitie een brief aan ons.

Na nog wat dubben besluit ik om toch mijn brief uit de tas te gaan halen. Terwijl ik mijn brief uit haar tas vis, is er een klein gedeelte van mij dat toch ook ontzettend graag wil weten wat er in haar brief staat. Zou hij haar smeken om niet door te gaan met de scheiding? Zou hij zijn spijt nogmaals betuigen? Zou hij mij proberen zwart af te schilderen? Zou hij herinneringen ophalen aan hun tijd samen?
Ik sta even met beide brieven in mijn handen, maar stop die van haar weer netjes terug. Ondanks dat ik brand van nieuwsgierigheid, kan ik het niet over mijn hart verkrijgen om zoiets persoonlijks toe te eigenen. Ik loop terug naar de bank en kijk even of Daniël nog slaapt, dit is namelijk wel iets dat ik graag even alleen wil doen, zonder dat haar ogen mij kunnen lezen. Wanneer ik zit, scheur ik de envelop open en haal er de brief van Niels uit, ik zie dat het handgeschreven is. Met bibberende handen begin ik te lezen;

Syl,
Ik dacht dat ik jou niet veel te zeggen zou hebben, dat ik alleen maar veroordelingen jou kant in zou kunnen slingeren, tot gisterenavond.
De meest zwarte dag uit mijn leven, ik ben zo ontzettend veel persoonlijke grenzen overgegaan, dat ik mezelf haast niet meer in de spiegel aan kan kijken.
Toen ik je met mijn Daantje zag, werd mijn wereld zwart. Het voelde of ik niet meer mezelf was, alle woede, wanhoop en verdriet dat ik gedurende de tijd dat jij in ons leven kwam, heb gevoeld, kwam er toen uit. Ik had mezelf moeten beheersen, ik had nooit mogen doen wat ik gedaan heb. Daarvoor wil ik ook aan jou mijn spijt betuigen, ik had dit nooit, onder geen enkele omstandigheid mogen doen.

Ik wil je vragen of je goed voor haar wil zorgen, beter dan ik gedaan heb. Ik heb haar niet kunnen beschermen tegen pijn en verdriet, ik ben de veroorzaker geweest. Wat ik dacht te missen in ons huwelijk heb ik gezocht in iemand anders en heb haar op een zijspoor gezet.
Achteraf gezien is het niet vreemd dat ze bij jou vond, wat ze bij mij, zelfs na meermaals smeken, niet meer kreeg.
Jij hebt haar haar eigenwaarde weer teruggegeven, je hebt haar doen beseffen wat een fantastische vrouw ze is. Zoals je eerder tegen mij gezegd hebt; ik ben blind geweest voor de fantastische vrouw die ik aan mijn zijde mocht hebben, die van mij wilde houden.
Ik heb me blindgestaard op wat er ontbrak, in plaats van te focussen op wat ik allemaal had. En daar was jij, jij vulde het gat dat ik had geslagen in onze relatie. Ondanks dat ik jouw bloed wel kon drinken, heb jij altijd gelijk gehad, misschien is dat ook wel de reden geweest dat je me zo kwaad maakte. Jij was alle dingen die ik op dat moment niet was.

Het heeft me ontzettend kwaad gemaakt dat jij zo hard wilde strijden voor iets dat in mijn ogen niet van jou was. Ze was mijn vrouw, mijn grote liefde, de moeder van mijn kinderen… Hoe kon iemand het gore lef hebben om daarin te gaan stoken?
Ik heb alle redenen aan mezelf voorgedragen; dat je enkel op zoek was naar een spannend avontuurtje, dat je het enkel deed om te kunnen stoken, dat je het deed omdat ik je dwarszat… Maar nooit heb ik de optie overwogen dat er ook iemand anders van haar kon houden op de manier waarop ik van haar heb gehouden.

En dat is iets waarvan ik denk dat jij je nooit beseft hebt… Ik heb zo zielsveel van haar gehouden. Ze was mijn wereld, er was niets belangrijker dan zij. Ze was de mooiste, slimste, grappigste en liefste vrouw die er bestond en ze wilde bij mij zijn… Ze wilde zelfs mijn naam dragen, onze kinderen op deze wereld zetten en haar hele leven met mij delen…

Ik kan je blijven proberen te overtuigen van mijn voortdurende onvoorwaardelijke liefde voor haar, maar de eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik het zelf ook niet zou geloven. Als je zo ontzettend veel van iemand houdt, doe je diegene geen pijn. Al helemaal niet op de manier zoals ik dat gedaan heb. Ik heb gezien hoe jij voor haar wil vechten, hoever je wil gaan om haar te beschermen en hoewel het me moeite kost om deze woorden de wereld in te helpen, doe ik het toch…

Als ik haar dan aan iemand toe moet vertrouwen, iemand die haar weer laat voelen dat ze de meest mooie, lieve, grappige en fantastische vrouw in de hele wereld is, moet ik erop vertrouwen dat jij dat dan blijkbaar voor haar bent.

Ik heb mijn kans gehad en ik heb hem verspeeld. Ik wens jullie heel veel liefde toe en ik hoop dat jij nooit dezelfde fout maakt als ik, ze is namelijk het meest geweldige dat je ooit kan overkomen.

Niels.

Ik voel het enorme verdriet dat door de woorden heen sijpelt, ik voel de wanhoop die hij gevoeld moet hebben op het moment dat hij dit heeft geschreven en ik heb op een vreemde manier bewondering voor wat hij op papier heeft gezet. Het enorme ego dat ik altijd gezien heb, is compleet leeggelopen. Hij heeft gelijk, ik heb nooit het idee of besef gehad dat hij zoveel van haar gehouden heeft. In mijn ogen leek het hem vooral makkelijk dat hij een vrouw had om op terug te vallen omdat hij wist dat zij toch wel van hem hield. Ik ben ervan overtuigd dat ze dat ook nog steeds doet. Ergens denk ik dat hij altijd haar grote liefde is geweest, anders zou ze niet onder deze voorwaarden bij hem zijn gebleven.

‘Wat doe je?’ – ze is wakker.
‘Hey, je bent wakker.’
‘Ja, ik ben echt gesloopt… Wat lees je?’ – ze probeert een beetje overeind te komen, maar dit lukt niet heel goed.
‘Niels zijn brief aan mij…’ – ik houd de beschreven kant van het papier in haar richting.