Bokt.nl

“Natuurlijk wil ik dat! Laten we nu meteen gaan!” Oscar tilde haar naar Jeep en nadat Oscar de andere paarden binnen had gezet, gingen samen ze op zoek. Ze zochten in het bos, ze zochten in de weilanden, overal, maar ze konden haar niet vinden.
Oscar wees naar de weg. “Wat is daar aan de hand?” Ze zagen zwaailichten van een politieauto.
Kimberley kreeg een brok in haar keel. “Nee... Het zal toch niet...” Ze reden er zo snel mogelijk naar toe. Kimberley tuurde in de verte. Ze zag een auto, een politieauto en een busje met ‘Dierenambulance’ erop. Ze werd bleek. “Nee! Dat kan niet!” Kimberley werd wild en deed de deur open, waardoor ze naar buiten viel. Gelukkig was de landing zacht, in het gras. De Jeep stopte meteen en Oscar sprong eruit. “Wat doe je nou?!” Hij tilde haar op en liep naar de weg toe. Ze zagen meer auto’s en er lag iets op de weg. Het zag er niet uit alsof het dood was, maar wel heel erg geschrokken. “Oscar, kom op! Ik wil naar haar toe!”
Ze zagen Jane liggen, met de mensen van de dierenambulance erbij. Het veulen had een grote wond bij haar schouder. Net toen ze Jane in de ambulance wilden doen, schreeuwde Kimberley: “Stop! Ik wil mee!”
Oscar zette haar achterin de ambulance en ging naast haar zitten.
Voor ons lag Jane, ze lag er erg rustig bij, maar dat kwam omdat ze haar een spuitje hadden gegeven.
Kimberley begon te snikken. “H-hoe kan dit n-nou gebeurd z-zijn...” stotterde ze.

Sorry voor het korte stukje, ik had geen inspiratie meer.

**Geplaatst**: 26-08-05 06:59

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 06:59

Vind het wel een mooi stukje !

**Geplaatst**: 26-08-05 08:46

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 08:46

Het is wel leuk hoor! meer!

**Geplaatst**: 26-08-05 09:31

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 09:31

meer!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-08-05 14:38

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 26-08-05 14:38

Oscar keek naar Jane. “Het is mijn schuld, ik had die hekken moeten vervangen. Het is zo door te knagen, het moet van ander materiaal gemaakt worden.” Het veulen had haar ogen dicht. Oscar aaide haar over haar neus, maar ze deed niets.
Ze kwamen aan bij de dierenkliniek, en Jane werd gelijk binnengebracht. Oscar en Kimberley moesten in de wachtkamer blijven wachten. Oscar had zijn arm om Kimberley heen geslagen, zij keek glazig voor zich uit.
“Het is mijn schuld,” dacht ze. Maar ze had een enkele reden om zichzelf er de schuld van te geven. Het was Janes eigen schuld. Of van de paarden.
Er kwam een man in een witte jas en een stethoscoop om zijn nek aan. “Zijn jullie de eigenaars van het veulen?” vroeg hij aan hen. Ze knikten.
“Jane is er niet goed aan toe. Haar schouder is gebroken en haar voet ook. Ze moet hier twee weken blijven, maar ze wordt heel goed verzorgd. Jullie kunnen elke dag naar haar toe, in het uur van zeven en acht uur.” De dierenarts keek serieus. “We gaan haar vanavond opereren, dan bellen we u daarna hoe het is gegaan.”
Oscar knikte en stond op. “Dan heeft het vast geen zin om hier te blijven wachten.” Hij nam Kimberley in zijn armen en liep naar de Jeep. Hij zette haar voorin en stapte daarna aan de andere kant de auto in.
Kimberley keek nog steeds glazig voor zich uit, alsof ze weg was van de wereld. En dat was ze ook. De hele tijd spookte er één gedachte in haar hoofd rond. Hoe zou het met Jane verdergaan.
Ze maakte zich echt zorgen, Jane was het dierbaarste in haar leven geworden, ook al kende ze haar nog maar een paar dagen. Ze had ook niet door dat Oscar de hele tijd tegen haar praatte. “Kimberley, ben je er nog?”
Ze zag een hand voor haar ogen zwaaien en schrok op uit haar gedachten. “Hé? Ja, ja, ik ben er nog,” zei ze zacht.
Ze kwamen weer aan bij het huis en ze zagen vijf hoofden uit de stallen steken. Het was koud geworden, ze gingen maar gelijk naar binnen. “Wil je iets drinken?” vroeg Oscar, terwijl ze voor de televisie zaten.
Kimberley schudde haar hoofd. “Nee dank je, ik heb geen dorst.”
“Iets te eten dan?”
Weer schudde Kimberley haar hoofd. “Nee dank je.” Aan de ene kant had ze wel trek in iets lekkers met wat drinken erbij, maar aan de andere kant ook weer niet.

**Geplaatst**: 26-08-05 16:37

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 16:37

Leuk, leuk, leuk!

En natuurlijk weer meer!

**Geplaatst**: 26-08-05 20:48

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 20:48

go elovesp word een beetje spannend leuk he blijf zo doorgaan:P

**Geplaatst**: 26-08-05 21:01

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 21:01

heeey!!

ik ben ook fan!! welk nummer komt er nu??
ach ja ik ben fan

**Geplaatst**: 26-08-05 21:13

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 21:13

echt super dat je tog door bent gegaan

het blijft gewoon een leuk verhaal

**Geplaatst**: 26-08-05 22:36

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 22:36

Jaaa..!

weer leuk stukje..!

:j
Mééér..

**Geplaatst**: 26-08-05 22:56

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 26-08-05 22:56

Niet stoppen hoor.
Het blijft een leuk verhaal om te lezen.
Niet te ingewikkeld of diepgaand ofzo.

**Geplaatst**: 29-08-05 08:03

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 29-08-05 08:03

Leuk verhaal, maar je schrijft in de 3e persoon, en heel af en toe in de 1e persoon!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 12:00

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 12:00

Ooh oeps.

Ja, ik ben ook hier met een verhaal bezig waarbij ik in de eerste persoon schrijf, dus ik verwar het nog wel eens met elkaar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-08-05 18:46

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 29-08-05 18:46

Ze bleven de hele avond voor de televisie zitten, soms hadden ze hun aandacht er niet eens op gericht, maar waren ze in gedachten verzonken. Oscar stond af en toe wel even op om iets te pakken, of om even bij de paarden te kijken.
Pas om een uur of half twaalf werd er door de dierenarts gebeld. Oscar zette hem op de handsfree, zodat ze allebei konden praten en meeluisteren. "Jane gaat het helemaal redden hoor, het duurt nog wel een maandje of twee, maar het gaat goed komen. Ze had geluk dat het niet een heel harde aanrijding was, want anders had het nog wel eens anders kunnen lopen..."
Kimberley balde haar vuisten van blijdschap. "Yes! Bedankt, dokter! Hoelang moet ze nog in de kliniek blijven?"
"Nog ongeveer een weekje, daarna mag ze weer naar huis, maar ze mag dan eerst drie weken niet haar stal uit, daarna kunnen jullie haar langzaam weer beweging geven."
"Oké, bedankt dokter, tot ziens!" Oscar hing op en omhelsde Kimberley. "Wat een geluk dat het goed komt! Veulens zijn erg kwetsbaar, dus volgens mij heeft ze echt geluk gehad!"
"Zullen we nog even naar de paarden gaan? Ik heb even frisse lucht nodig," lachte Kimberley en reed voor Oscar naar buiten.
"Hee mooie jongen," zei ze tegen Carlos en aaide hem over zijn neus. Carlos legde zijn neus op de rand van de deur en genoot van de aandacht. Ineens tilde Carlos zijn hoofd op met zijn oren naar voren. Er klonk gehinnik en hoevengetrappel. Carlos reageerde op de hinnik en trapte tegen de staldeur.
Kimbeley keek om en zag een paard lopen, met een jongen ernaast. Het paard leek een beetje wild en de jongen kon hem moeilijk in bedwang houden, want het paard was veel groter dan hij.
Oscar had het ook gezien en rende er naartoe. "Heb je hulp nodig?" vroeg hij.
De jongen knikte, nog steeds met zijn boze ogen op die van het paard gericht. Oscar pakte hem bij zijn halster, met zijn ogen op de grond gericht. De jongen liet het paard los en keek met ingehouden adem toe.
Zachtjes fluisterde Oscar het paard woorden in zijn oren, nog steeds met zijn ogen op de grond. Het paard bleef rillend stil staan. Oscar bleef maar door praten en begon het paard te aaien. Het paard stopte met rillen en deed zijn hoofd naar beneden.
"Kom maar, hoor," zei hij rustig tegen de jongen, die aarzelend dichterbij kwam.
"Weet je zeker dat er niets gebeurt?" vroeg de jongen met een rood hoofd. Met een trillende hand raakte hij de schouder van het paard aan, die brieste.
"Zolang je je ogen niet op die van hem gericht houdt en zachtjes praat, niet schreeuwen dus, zal hij niet onrustig worden. Als je je ogen op die van het paard gericht houdt, voelen ze zich bedreigd en worden ze bang."
De jongen deed wat Oscar zei en zwaaiend liep hij verder. Oscar zwaaide terug en liep naar Kimberley, die met open mond had zitten toekijken.

**Geplaatst**: 29-08-05 18:50

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 29-08-05 18:50

Jaa..!

Leuk..! Oscar word paardenfluisteraar..

Méér..!

:j

**Geplaatst**: 04-09-05 17:49

Re: [verhaal] Vakantieverhaal

Geplaatst: 04-09-05 17:49

daat laatste stukkie lijkt een beetje op je andere verhaal:P