Bokt.nl

**Geplaatst**: 24-07-13 12:59

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 24-07-13 12:59

Je hebt echt een heel fijne schrijfstijl! Ik snap het als je stopt met de updates, want anders wordt je toekomstige boek natuurlijk niet verkocht. (ik hoop dat ik nu niet allemaal boze bokkers over me heen krijg

)
Maar klopt het dat je steeds 1 hoofdstuk overslaat oid? Het is nl: hoofdstuk 8, 10, 11, 13. Dan missen 9 en 12 dus. Kan iemand t me ff uitleggen?

Veel plezier op vakantie nog!

**Geplaatst**: 01-08-13 22:39

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 01-08-13 22:39

Het blijft een super verhaal!

**Geplaatst**: 14-08-13 23:18

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 14-08-13 23:18

Vakantie al over

? Ben erg benieuwd hoe het verder gaat! Anders nog een fijne vakantie

Je schrijft echt goed! Top

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-08-13 09:35

Re: [VER] Onrust

Geplaatst door de TopicStarter : 15-08-13 09:35

Dankjewel!!

Ik ga zo snel mogelijk weer verder, ik denk vandaag of morgen

**Geplaatst**: 16-08-13 14:39

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 16-08-13 14:39

ik ben al weer super benieuwd naar je nieuwe stuk!!

**Geplaatst**: 16-08-13 15:46

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 16-08-13 15:46

Wat een leuk verhaal

Ga zo verder $_/-\o_$

**Geplaatst**: 16-08-13 16:03

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 16-08-13 16:03

Wat super geschreven. Ik ben heel benieuwd naar een niet hoofdstuk

**Geplaatst**: 25-08-13 21:31

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 25-08-13 21:31

Leuk joh ik lees mee

**Geplaatst**: 01-09-13 18:31

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 01-09-13 18:31

en komt er nog een update

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-09-13 20:46

Re: [VER] Onrust

Geplaatst door de TopicStarter : 01-09-13 20:46

Sorry, laatste periode echt geen tijd (en niet zo veel zin) gehad...

**Geplaatst**: 03-09-13 19:52

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 03-09-13 19:52

Hé! even weer een schopje omhoog! Hoe gaat het daar? Nog zin? Ik wacht vool smart :3

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-13 10:51

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-13 10:51

Sorry dat ik zo lang niet geschreven heb... Motiveer me even :))

Ik heb het heel druk gehad, ben in Berlijn geweest op werkweek enzo en heb het gewoon druk met school en tennis. Maaar ik ga weer proberen even een aantal hoofdstukken te schrijven!

**Geplaatst**: 13-10-13 12:14

Re: [VER] Onrust

Geplaatst: 13-10-13 12:14

PLEASE PLEASE PLEASE PLEASE
Ik moet frans leren maar daar heb ik absoluut geen zin in

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-10-13 15:09

Geplaatst door de TopicStarter : 13-10-13 15:09

EINDELIJK EEN UPDATE $*\%/*$

Hoofdstuk 16

‘HANNAAAA!’
Ik schrik op. Lizes schelle stem klinkt vanuit de woonkamer. Ik was zo geconcentreerd met mijn huiswerk bezig dat ik haar nauwelijks hoorde.
‘Hanna! Er is post voor je!’
Ik ben te lui en te moe om de trap af te lopen. ‘Kom maar brengen!’ roep ik naar beneden. Na wat gestommel en gemopper hoor ik Lize de trap op stampen. De deur van mijn slaapkamer zwaait open en er wordt een envelop naar binnen gegooid. In een fractie van een seconde hoor ik Lize weer de trap af rennen. Wat is ze toch weer sociaal. ‘Dankjewel Lies,’ mompel ik in mezelf. ‘Eens kijken wie er zo wanhopig is dat diegene me een brief stuurt.’ Tegenwoordig gaat alles via internet. Ik stuurde een jaar geleden nog veel brieven, maar niemand beantwoordde ze. Zelfs Noor en Feline niet. Ik ben er toen maar mee gestopt, want ik begon me bijna een stalker te voelen. De enige brieven die ik nu nog schrijf zijn geadresseerd aan mijn moeder. Ik verzend ze nooit. Waar zou ik ze heen moeten sturen? Naar de hemel? Maar wie zegt dat dat bestaat? Ik verbrand ze altijd maar, want ik wil niet dat iemand ze ooit leest. Dat is de enige manier waarop ik zeker weet dat mijn geheimen veilig bewaard blijven.
Gretig scheur ik de envelop open. Op die envelop staat niks, nada, noppes. Geen logo, geen postzegel, geen afzender. Helemaal niets. Met licht trillende handen schuif ik de brief eruit.
Mijn adem stokt.

In de envelop zit een klein briefje. Er staat op geschreven:

Je bent lelijk

Verder niets.
Wat heeft dit in godsnaam te betekenen? Van wie komt dit? Ik ren snel naar mijn raam om te kijken of er nog iemand bij de voordeur staat, maar dat is natuurlijk niet zo. Diegene zou wel gek zijn. Waarom deze boodschap? Alsof ik zelf nog niet weet dat ik lelijk ben. Alsof het nog niet ontelbare keren tegen me is gezegd. Ik besluit er geen aandacht aan te besteden. Degene die dit geschreven heeft kan de pot op.
Het briefje beland versnipperd in de prullenbak en ik draai me weer om naar mijn huiswerk.

Mijn ogen schieten open. Een beetje wazig begint de omgeving vorm aan te nemen. Met mijn hoofd lig ik tussen het douchehok en het toilet in. O nee. Weer flauwgevallen. De laatste tijd is dat al zo vaak gebeurd, en zonder reden. Ik word er wel een beetje bang van.
Ik voel aan mijn hoofd. Op mijn achterhoofd zit een bult, en hij is best groot. Op dezelfde plek voel ik wat warms. Ik raak het even aan met het puntje van mijn vingers en bekijk het. Bloed. Als ik wat beter aan het licht gewend ben zie ik nog meer bloedvlekken op de vloer. Boven mijn lip voel ik wat trekken. Ik kruip naar de spiegel toe. Geweldig, ik heb ook nog een bloedneus gehad. Dat is al de vijfde in een hele korte tijd. Ik pak een zakdoekje en veeg het bloed bij mijn neus weg. Zo te zien zit het er al best lang, want het is redelijk opgedroogd. Hoe lang heb ik daar op de grond gelegen? Vijf minuten? Een uur? Ik zou het werkelijk niet weten.
Net als ik op het toilet wil gaan zitten gaat de deurbel. Lize zal wel opendoen. Op dit moment ben ik niet echt in de staat om iemand te woord te staan.
Ik wacht op de voetstappen op de gang, maar die blijven uit. Ik wacht twintig seconden, veertig seconden, een minuut.

Twee minuten. Nog steeds niets.
Ik zucht diep. Dan moet ik zelf maar gaan kijken. Met een zakdoekje voor mijn neus loop ik snel de trap af. Misschien iets te snel, want de duizeligheid komt alweer opspelen. Door het kleine raampje in de deur kijk ik wie er staat. Niemand. Hij of zij is gewoon weggegaan. Nou ja, dan niet. Als diegene echt iets van me zou willen, zou ‘ie wel blijven staan.
Waarom deed Lize eigenlijk niet open? Ik heb haar niet het huis uit horen gaan. Snel ren ik naar boven. Ze zit niet op haar kamer en ook niet op de badkamer, want daar was ik net zelf. Ik doorzoek de garage, de zolder en de kelder. Ze is nergens. Hoe kan ze dit nou doen?! Ze weet dat ze het altijd moet zeggen als ze ergens heen gaat. Ze is pas tien jaar. Er kan van alles met haar gebeuren. Telkens als mijn vader op zakenreis is, heb ik de verantwoordelijkheid over Lize. Dat is al moeilijk genoeg als ze zich gewoon aan de regels houdt.
Ten einde raad loop ik naar buiten. Misschien heeft degene die de brief heeft gepost wel een spoor achtergelaten. Een haar, een voetafdruk, bloed. Weet ik veel. Als het maar iets is.
Dat gebeurt vast niet. Zoiets gebeurt alleen in Amerikaanse misdaadfilms en -series.
‘Hanna! Kijk mij!’
Ik draai me om en zie Lize met een grijns op haar gezicht voorbij racen. Ze zit op Polly, zonder zadel en zonder hoofdstel. Gewoon zo in het weiland. Die heeft lef. Lize heeft geluk dat Polly zo’n dikke buik heeft en dus een breed vlak om op te zitten, anders was ze al lang eraf gevallen.
Ik zie er de lol niet zo van in. Ze heeft me de stuipen op het lijf gejaagd. De volgende keer moet ze echt een briefje neerleggen! Toch blijf ik even staan kijken. Polly vindt het geweldig, Lize vindt het geweldig. Ze zijn blij en energierijk. Ik vraag me ondertussen af of Lize weet hoe ik me altijd voel. Of ze weet wat voor donkere gedachten in mijn hoofd zweven. Zou ze dat aanvoelen? Of heeft papa zoiets aan haar verteld? Waarschijnlijk niet, anders zou ze nu niet zo zorgeloos rondgalopperen op Polly. Ik blijf nog vijf minuutjes staan en loop dan weer naar binnen met een lach op mijn gezicht. Ze is nog zo jong. Ik ga er alles aan doen om te zorgen dat zij fijn opgroeit. Ik ga haar niet laten opgroeien zoals ik aan het doen ben. Dat gun ik niemand.

Eenmaal terug op mijn kamer begin ik met het inpakken van mijn schooltas voor morgen. Morgen is het vrijdag. Ik word altijd zo blij van vrijdag. Dan heb ik kunst. En kunst is het enige leuke vak. Eigenlijk kan ik beter zeggen: Rebecca is de enige leuke docent. De enige menselijke docent hier op school. De rest lijkt wel robots, zo geprogrammeerd om kinderen lesstof uit te leggen en daar een toets over te geven, en dat een heel jaar lang achter elkaar door. En dan heb ik nog de Haan, die engerd. In zijn lessen ga ik voortaan helemaal achteraan zitten. Na wat er tijdens die ene les is gebeurd durf ik hem niet meer aan te kijken.
Terwijl ik mijn geschiedenisboeken pak valt er een brief tussen vandaan. Die had ik nog niet eerder opgemerkt… Het logo van de school staat erop. De envelop is nog dicht. Ik was vast te lui om de brief te lezen toen ik hem kreeg. Het is misschien wel handig om hem eens open te maken. Nadat ik de envelop heb opengescheurd vouw ik de brief open. Mijn ogen dwalen over de tekst.

Beste ouders/verzorgers en leerlingen uit 3-vwo,

Met dit bericht willen we u informeren over onze culturele mentoraatreis naar Rome.

In de week van 16 juni gaan de leerlingen uit 3-vwo op reis naar Rome. De voorbereiding op deze culturele werkweek in Rome zal plaatsvinden tijdens de mentorlessen van de komende weken. Vanzelfsprekend hebben de leerlingen bij het samenstellen en voorbereiden van het programma in Rome een actieve rol. Er zal nog een boekje uitgereikt worden met het programma, de paklijst en de precieze vertrek- en aankomsttijden. Op 10 juni zal er een ouderavond plaatsvinden over deze culturele werkweek.
Wij verwachten u met bovenstaande voorlopig voldoende te hebben geïnformeerd.
Mochten er nog onduidelijkheden zijn, horen wij dit graag via het telefoonnummer op de schoolsite of via de e-mail.

Met vriendelijke groet, mede namens de mentoren van het vwo-team,

Meike Schoonakker
Afdelingsleider vwo

oliebol. Ik was helemaal vergeten dat we naar Rome zouden gaan. Ik werp een blik op mijn agenda. Vandaag is het 13 juni. Hoe kan ik dit nou vergeten? Oké, ik ben er nooit met mentorles. Maar niemand heeft er ook wat over gezegd tegen me. Of ik heb het gewoon niet opgemerkt. Het ging waarschijnlijk allemaal langs me heen.
Dan besef ik pas dat ik helemaal niet mee wíl. Amélie zal er dan niet bij zijn, want die zit een jaar lager. Noor en Feline praten sinds ik met haar bevriend ben niet meer met me. Ze doen nog wel normaal tegen me, maar behandelen me niet als een vriendin. Ik heb niemand meer in de klas. Niemand die om me geeft. En dat besef ik nu pas. Ik wist het natuurlijk al wel, maar ik had altijd Amélie nog. En zonder haar ben ik… niks. Een hoopje ellende. Gewoon helemaal niks. Ik voel alweer een huilbui opkomen. Nee. Ik moet me sterk houden. Als me zoiets in Rome overkomt dan ben ik nog meer de klos. Ik moet sterk blijven, doen alsof het me allemaal niets kan schelen. Ik slik mijn tranen weer in.

Pas dan zie ik dat er nog iets op het papier staat. Er is nog een PS.

Naast de mentoren van 3-vwo (dhr. van Driebergen en mevr. Jacobs) gaan er nog twee extra docenten mee. Deze zullen ons helpen de reis goed te laten verlopen. Dit zullen mevr. Beecke en dhr. De Haan zijn.

Ik lees het nog een keer over. Dit kan niet waar zijn. De Haan gaat mee…
Nu kan ik het niet meer stoppen. Ik druk mijn gezicht in mijn kussen en huil tot alles eruit is. Dat wordt de ergste week van mijn leven. Er is één lichtpuntje, en dat is dat Rebecca meegaat. Ze heeft geen flauw benul van wat er aan de hand is tussen de Haan en mij, en dat hoeft ze ook eigenlijk niet te weten. Niemand zal dat ooit weten. Mijn schaamte daarvoor is te groot. Maar Rebecca ziet tenminste aan me hoe ik me voel. Hopelijk zal het getreiter wat minder worden als zij meegaat. Ik hoop het echt uit de grond van mijn hart.