Bokt.nl

**Geplaatst**: 21-11-21 23:04

Geplaatst: 21-11-21 23:04

Het duurt echt zoooo lang

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-11-21 08:15

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst door de TopicStarter : 22-11-21 08:15

Met een beetje geluk komt er vandaag een nieuw stuk!

**Geplaatst**: 22-11-21 09:07

Geplaatst: 22-11-21 09:07

soeboenoe schreef:
Met een beetje geluk komt er vandaag een nieuw stuk!

$*\o/*$ $*\o/*$ $*\o/*$

**Geplaatst**: 22-11-21 18:22

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 22-11-21 18:22

Met heel veel geluk bedoel je!

voor ons dan

**Geplaatst**: 24-11-21 11:06

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 24-11-21 11:06

Ik mis de smeek smiley :')

**Geplaatst**: 24-11-21 16:15

Geplaatst: 24-11-21 16:15

ApplePapple schreef:
Ik mis de smeek smiley

Ik ook

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-11-21 16:34

Geplaatst door de TopicStarter : 24-11-21 16:34

Íéts later dan verwacht, maar hier dan toch het stuk!

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Het antwoord laat niet heel lang op zich wachten aangezien ik een heel enthousiaste vrouwenstem hoor roepen:
‘Ohh Niels! Wat leuk dat ik je weer eens zie!’

Ik voel de ergernis van Daniël bijna door heel het huis heen, vooral wanneer ze zegt;

‘Niels moet eigenlijk weer weg mam, hij heeft nog een afspraak staan.’
‘Maar het is zo lang geleden dat we even een kop koffie hebben kunnen drinken, ik zie een van jullie alleen maar als de kinderen opgehaald worden.’
‘Lijkt me heel gezellig Marian, maar Daantje heeft wel gelijk. Ik moet eigenlijk wel gaan.’ – Wat? Noemt hij haar Daantje?
‘Ah Niels, kom op. Doen we één kop koffie met z’n allen en dan kun je daarna gaan.’
‘Mam…’
‘Daniëlle, doe nou eens een keer niet zo moeilijk. Pak 3 kopjes, dan kan Niels nog even aanschuiven.’ – Zo hé… Ik denk niet dat haar moeder en ik het goed met elkaar zouden kunnen vinden. Wat een naar mens, vooral in haar denigrerende manier van doen in de richting van Daniël.

De rest van het gesprek is niet meer te volgen als ik de tussendeur dicht hoor gaan. Even speel ik met de gedachte om op de vloer te gaan liggen om wellicht nog iets te horen, maar dat gaat toch wel een stap te ver.
Ik nestel me in bed en pak mijn telefoon om me te kunnen vermaken zo lang er beneden nog van alles gaande is waar ik niet bij hoor. Ik scroll wat door social media als ik een advertentie tegenkom van een site waar tweedehandsauto’s worden aangeboden. Misschien wordt het toch eens tijd dat ik aan een eigen auto begin, al is het alleen maar omdat een taxi bellen niet altijd even handig is. Ik klik de advertentie aan en word meteen door een lijst aan vragen geloodst. Ik wil graag een kleine auto, niet te duur qua verzekering en wegenbelasting, niet allemaal onnodige luxe, maar wel een airco.
Een bescheiden lijst aan tweedehandsauto’s wordt me voorgeschoteld en een springt er meteen uit. Een mosgroene 206, wel een oud beestje, maar volgens de advertentie nog helemaal in orde. Foto’s laten een crèmekleurige, lederen bekleding zien die her en der wel wat slijtage vertoont, maar daar stoor ik me niet zo aan.
Lekker sportief bakkie, niet te groot, geen hele opvallende kleur, zou helemaal prima zijn. Ik besluit de brutale schoenen aan te trekken en een bericht te sturen om een afspraak te kunnen maken voor een bezichtiging.
Ik sluit de site af en scroll nog wat verder, zie allerhande berichten van voormalige klasgenoten voorbijkomen. De een gaat samenwonen, de ander verwacht het eerste kindje, foto’s van bruiloften, babyshowers en ineens voel ik me echt heel erg jong. Ik heb net besloten om mijn eerste auto te kopen, woon nog in een studio tegenover het station en heb nog niet een studie langer dan 1,5 jaar volgehouden. Laten we dan maar niet beginnen over een relatie langer dan een paar maanden volhouden…

Ik word een beetje opgeschrikt door de tussendeur die opengaat en Niels die hartelijk lacht. Ik hoor in de verte de stem van de moeder van Daniël, daarachteraan hoor ik Daniël zeggen dat ze de kinderen zo op moet halen en dat Niels echt naar zijn afspraak moet. Ik weet niet of ik het helemaal goed verstaan heb, maar het lijkt erop dat haar moeder op snibbige toon “och kind, denk om je hart” in haar richting lanceert. Het komt op mij haast over alsof ze liever Niels als zoon zou hebben gehad, ik heb namelijk nog geen enkele banketstaaf opmerking naar hem gehoord. De voordeur wordt geopend en ik hoor Niels “tot straks, schat” zeggen, gevolgd door een kusgeluid. “Wat een lieverd is het toch, prijs je maar gelukkig met zo’n vent!’ schalt vervolgens door heel het huis.

Niet veel later wordt de voordeur weer gesloten en ik hoor een halve schreeuw van beneden komen. Haar voetstappen op de trap lijkt meer op stampen en ze gooit de deur van de slaapkamer bijna open. Verslagen laat ze zich op bed vallen en steekt meteen van wal; wat een klootzak Niels is, hoe verschrikkelijk ze het vindt dat haar moeder alleen maar steken onder de gordel uitdeelt, dat ze dit er vandaag écht niet bij kan hebben en hoeveel energie het zuigt om het toneelstukje vol te houden.

‘Waarom vertel je jouw moeder niet wat er aan de hand is dan?’ – Ze heeft haar hoofd inmiddels op mijn schoot gelegd en kijkt me na deze uitspraak met één opgetrokken wenkbrauw aan.
‘Dat heb ik je daarstraks al verteld.’
‘Nou, ze heeft toch al kritiek op je en niet in de minste mate, dus wat maakt het dan uit?’
‘Ik wil nog steeds niet dat mijn ouders teleurgesteld zijn. Zij geloven nog heilig in het huwelijk en uit elkaar gaan of scheiden is echt een no go. Als ik nu zou vertellen dat we apart wonen, denk ik dat ze amper nog met me praat.’
‘Maar lieve Daniël, je moet jezelf toch niet zo kwellen alleen maar om je moeder tevreden te houden?’
‘Je snapt het niet Syl, laat het alsjeblieft gaan. Het is toneelstuk is weer voorbij, ik kan weer even ademhalen nu.’
‘Ik wil alleen maar dat je je niet nog ellendiger voelt.’
‘Dan laat je het even voor wat het is, ik heb namelijk geen zin om hier nog verder op door te gaan.’
‘Oké, iets anders dan; heb jij al een planning voor het eten?’ – met een grimas op haar gezicht kijkt ze me aan.
‘Wát een overgang! Lekker subtiel ook.’ – ze gaat overeind zitten en lacht.
‘Ja, het is bijna etenstijd en ik dacht; als jij jouw kinderen gaat halen, kan ik vast gaan koken.’ – ik zie haar gezicht even verschieten, maar kan het niet helemaal plaatsen.
‘Je hoeft niet te koken Syl.’
‘Waarom niet? Dat is toch handiger?’ – ze schudt haar hoofd.
‘Ik weet gewoon nu al dat wanneer jij kookt, Feline en Tygo moeilijk gaan doen over het eten…’
‘Want?’
‘Het zijn kleine kinderen, die doen over het kleinste verschil in eten al moeilijk. Dus als jij het klaargemaakt hebt, “kennen” ze het ineens niet en is het meteen “bah”.’ – ik moet mezelf tegenhouden om niet met mijn ogen te rollen, maar ik weet mijn gezicht in de plooi te houden.
‘Oké, zal ik dan meegaan met ze ophalen?’
‘Dat kan, maar dan blijf je wel in de auto als ik naar binnen ben, oké?’ – ik knik.

In ongeveer dezelfde beweging stappen we uit bed en ik trek wat andere kleren aan dan de joggingbroek die ze me gegeven heeft. Daniël is ondertussen al naar beneden en ik hoor haar opruimen, ik loop in een vloeiende beweging door naar de woonkamer om te vragen waar mijn schoenen zijn gebleven, aangezien ik deze niet ben tegengekomen in de hal. Ze loopt voor me uit en tovert ze uit een kast naast de garderobe.

Wanneer we onderweg zijn naar het kinderdagverblijf is ze behoorlijk stil. Ik moet ook wel eerlijk bekennen dat ik aardig nerveus ben. Niet alleen om haar kinderen te zien, want ik heb ze al eens eerder ontmoet, maar vooral of het belangrijk genoeg is voor ze om het te onthouden en tegen anderen te vertellen. Ik zou momenteel echt niet weten hoe ik namelijk zou moeten reageren wanneer Niels op hoge poten verhaal komt halen waarom ik in hemelsnaam bij hen thuis was na hun ruzie van vandaag en dan ook nog eens meegegeten heb.
We stoppen op een overvol parkeerterrein, Daniël stapt uit en loopt in een rechte lijn het gebouw binnen. Ik ben alleen maar aan het scannen of ik geen bekende gezichten zie en ik word met de minuut nerveuzer.
Na wat een eeuwigheid lijkt, komt ze met Tygo op haar arm en Feline aan haar vrije hand aanlopen, ik krijg ineens een hele nieuwe vorm van bewondering voor haar. Ineens komt het besef dat ze ook moeder is als een moker binnen. Natuurlijk is dat besef er altijd al weg geweest, maar ik heb er nooit zo enorm bij stil gestaan. Nu ik haar zo met haar kinderen aan zie komen, is het ineens een stuk “echter”. Ik kan er zelf niet helemaal de vinger op leggen wat dat “echter” dan precies inhoudt, maar het zorgt er wel voor dat ik me ineens ontzettend warm voel vanbinnen.
Het rechterachterportier wordt opengedaan en ik hoor het hoge stemmetje van Feline.

‘Mama, wie is dat?’
‘Dat is een vriendin van mama.’
‘Waarom is ze in de auto?’
‘Omdat ze bij ons op bezoek is.’ – tegelijkertijd wordt Tygo vastgemaakt in de autostoel, die het duidelijk heel irritant vindt dat zijn moeder zijn zicht blokkeert. Hij probeert aan alle kanten langs Daniël heen te kijken om te kunnen zien wie er nu in de auto zit.
‘Waarom komt papa ons niet mee halen?’
‘Omdat papa even niet thuis is schat.’
‘Waarom?’
‘Papa moest even weg.’ – Daniël kijkt even kort mijn kant op, haar blik spreekt boekdelen: “Jij weet hier niks van!”
‘Waar moest papa heen dan?’
‘Lieverd, soms kunnen mama’s en papa’s niet alles uitleggen.’
‘Wel.’
‘Kom schat, ga even in je stoel zitten, dan gaan we thuis eten.’ – met veel gewurm en gestoei met armen zit Feline uiteindelijk ook vast en die houdt me met arendsogen in de gaten.

**Geplaatst**: 24-11-21 22:51

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 24-11-21 22:51

Dankjewel! Spannend, ik dacht nog even dat syl betrapt zou worden. Nog steeds leuk om te lezen!

**Geplaatst**: 25-11-21 08:28

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 25-11-21 08:28

Goed stuk weer.
En pff kleine kinderen en hun vragen, wat kunnen ze je het dan lastig maken haha

**Geplaatst**: 25-11-21 09:37

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 25-11-21 09:37

goed stuk ik wil meer!!

**Geplaatst**: 25-11-21 16:34

Geplaatst: 25-11-21 16:34

Ik had bijna gehoopt dat ze zich onder bed moest verstoppen ofzo :’) Wel echt goed stuk

**Geplaatst**: 25-11-21 16:46

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 25-11-21 16:46

Fijn stuk weer!!

Ik was idd al lezende erg benieuwd welke kant het op zou gaan. En nu nog steeds.

**Geplaatst**: 25-11-21 16:47

Geplaatst: 25-11-21 16:47

Oakland1990 schreef:
Ik had bijna gehoopt dat ze zich onder bed moest verstoppen ofzo :’) Wel echt goed stuk

jaaa ik ook!!

Al weet TS me altijd weer te verrassen om het verhaal zo te laten verlopen dat het niet is wat je verwacht

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-21 14:28

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-21 14:28

Hoofdstuk 13; Jij

Ik ben een tijdje gebleven, ik heb een tijdje mogen proeven van hoe het leven samen met jou zou zijn. Ik heb jouw kinderen leren kennen, ik heb je mogen zien op jouw slechtste momenten, ik heb je gezien toen je op je meest kwetsbare moment was. Ik heb je mogen beminnen, ik heb je vast mogen houden op de momenten dat je het even niet meer wist, ik heb mogen voelen hoe je zorgt, hoe je liefhebt, hoe jij, jij bent. Ik ben ultiem gelukkig geweest, zelfs op de momenten dat je tegen me schreeuwde of nog net het servies niet tegen de muur op omhoog gooide uit wanhoop en onmacht. Ik heb je geholpen als je ziek was, als je het zwanger zijn verfoeide en niet meer kon dan opgerold op de bank liggen.

En toen was het klaar.

Alsof de tijd ervoor nooit heeft bestaan, alsof ik ineens een ander was. Mijn koffer stond gepakt, mijn spullen in een bundeltje bij elkaar. Je durfde me niet eens aan te kijken!
Ik kreeg geen brief, ik kreeg geen uiteenzetting, ik kreeg een paar simpele woorden:

‘Ik kies voor Niels.’

Tijdens alle gesprekken die je met hem hebt gevoerd in de tijd dat ik bij je ben geweest, ben ik altijd gegaan. Heb ik je alle ruimte gegeven en heb je daarna met al je zorgen en emoties aangehoord. Je hebt me verteld wat een klootzak het is, je hebt me verteld dat je niet eens weet of je nog van hem houdt, je hebt me zelfs verteld dat je nog nooit zoveel rust en harmonie in jouw huis hebt gehad. En dan kies je alsnog voor hem… Hoe kun je kiezen voor iemand waarvan je niet eens weet of je van hem houdt? Is het dan echt alleen de baby in jouw buik? Is het echt de band die je met hem denkt te voelen vanwege de kinderen… Of heb je me al die tijd voorgelogen om me maar bij je te houden totdat je weer geheeld zou zijn? Dat je jouw verdriet en gekrenkte gevoelens een plek hebt kunnen geven en dat jouw hart weer open kon staan voor diegene die juist al die gevoelens teweeg heeft gebracht?

Het enige dat je me nog hebt gezegd is dat Niels voorlopig niet thuis komt wonen omdat het allemaal nog heel precair is, maar dat impliceerde naar mijn gevoel meer dat je mij vooral heel snel uit jouw huis wilde hebben. Is het voor jou dan echt zo makkelijk om die drie maanden samen met mij in jouw huis zo de deur uit te zetten?
Ben ik dan echt zo’n idioot geweest en heb ik niet doorgehad dat het altijd al die kant in zou gaan?
Je hebt gezegd dat je echt nog met me wil praten, dat je snapt dat ik gekwetst ben, maar dat ik echt de hoop moet laten varen dat wij samen ooit iets worden.
Dat je mij niet ziet als degene die haar kinderen samen met haar opvoedt, terwijl je me in die tijd jouw kinderen wel hebt toevertrouwd. Dat je me de echo hebt laten zien van het kleintje in jouw buik, dat je me hebt laten voelen hoe jouw lichaam aan het veranderen is door dat kleine mensje dat daar nu groeit… Je vertelde me dat je steeds meer het idee hebt gekregen dat je ook voor mij aan het zorgen bent geweest en dat dat niet is wat je van een relatie verwacht. Hoe kun je? Hoe kun je zeggen dat jij alleen voor mij hebt gezorgd?
Ik heb alles voor je aan de kant geschoven, ik heb mijn stage niet verlengt omdat we dat steeds moeilijker konden scheiden, ik heb je avonden getroost als jouw omgeving je voor gek verklaarde dat je twijfelde over zo’n leuke man die aan jouw voeten ligt.
Waar ben ik in heel dit verhaal?
Daan… Waar zijn wij in heel dit verhaal?

Ik leg mijn pen neer en lees nog eens over de tekst die ik net geschreven heb. Het is dezelfde tekst als die ik al 100 keer geschreven heb, misschien zijn de woorden anders, de emotie verandert niet.
Het grote verschil is dat deze tekst niet vervaagt door de tranen die de voorgaande pagina’s doorweekt hebben. Ik schrijf het als een soort zombie, het is bijna een mantra geworden. We zitten nu aan het einde van de lente en het zou dé periode van broeierige liefde moeten zijn. Voor mijn gevoel is de winter nu pas ingezet, want er is niets dat me op dit moment nog het gevoel van warmte geeft. Je negeert mijn berichten, drukt mijn oproepen weg en toen ik je tegenkwam op school om mijn eindgesprek te voeren, liep je snel een andere richting in.
Mijn stagegesprek kan ik me niet eens meer herinneren. Ik geloof dat Eric het meest aan het woord is geweest, want uit mij is er maar bar weinig gekomen. Mijn begeleider vanuit de opleiding werd er ongemakkelijk van, het was dan ook een kort gesprek.
Normaal had ik je dit verteld, zou ik het hebben gehad over hoe zijn voorkomen was en misschien nog een opmerking gemaakt hebben over pennenlikkers.
Maar na het gesprek heeft Eric me nog meegenomen naar de docentenkamer, dat zou mijn afscheid op school zijn. Zelfs die heb je weten te verpesten…
Nog voordat Eric een woord heeft kunnen zeggen, stonden jullie al aan de kop van de tafel. Hij had jouw ene hand vast, jouw andere hand hield je op jouw buik. Waar mijn hand zo vaak te vinden was… Heel de tafel keek jullie richting in en Niels kondigde luid en duidelijk aan dat jullie iets te vertellen hadden.
Met blosjes op je wangen vertelde je dat jullie een derde kindje verwachtten, iedereen was door het dolle heen en overlaadde jullie met felicitaties en gelukwensen. Daar ging mijn afscheid. Want welke trut zou zo’n blij moment nou verpesten met de mededeling dat dit haar laatste keer op school zou zijn?
Cas en Mick hebben me nog een hand gegeven, Bibi spreek ik eigenlijk niet meer en blijkbaar pauzeert ze niet meer met jullie, dus die heeft de moeite ook niet genomen om nog iets te komen zeggen en uiteraard heb ik niet de verwachting gehad dat Niels nog iets tegen me zou zeggen.

Met stille trom ben ik nu zo’n 3 weken geleden vertrokken, wat maakt dat ik je nu bijna een maand niet gezien heb. Of gehoord heb.
Dat gesprek dat je me beloofd hebt? Ik zou niet weten of dat nog komt. Ik weet dat ik je uit mijn hoofd moet zetten, ik weet dat ik moet proberen om je te vergeten, dat ik mezelf niet wanhopig vast moet houden aan dat sprankje hoop dat er nog in mij leeft, maar ik kan het simpelweg niet. Ik kan het niet afsluiten, ik kan het geen plek geven, ik kan je niet uit mijn leven zetten zoals jij dat met mij gedaan hebt.
Ik heb antwoorden nodig op de overgrote leegte die je achtergelaten hebt. Ik wil je recht aankijken en dan ook in jouw ogen kunnen zien dat je meent wat je me hebt gezegd.

Ik pak nog een keer mijn telefoon en aangezien je bovenaan de recente oproepen staat, hoor ik binnen no time de kiestoon.
Nog een keer.
En nog een keer.
Én nog maar een keer.

‘Hou op alsjeblieft.’ – ik schrik me helemaal lam als ik ineens je stem hoor.
‘Daan?’
‘Noem me niet zo, Syl.’ – mijn hele lijf is aan het trillen en ik ben acuut misselijk.
‘Ik wil met je praten.’
‘Laat het nou gewoon gaan alsjeblieft.’
‘Dat kan ik niet. Ik wil met je praten.’
‘Zodat je me de huid vol kunt schelden en kunt vertellen hoeveel verdriet ik je heb gedaan? Nee.’
‘Ik wil gewoon met je praten, wil je me dat alsjeblieft gunnen?’ – ik hoor een heleboel gerommel en raar geluid aan de andere kant voordat er ineens weer iets gezegd wordt.
‘Laat haar met rust. Het is duidelijk toch?!’ – De ijskoude stem van Niels schalt mijn oor in.
‘Niels, mag ik Daniël?’
‘Ze heeft al gezegd dat ze niet met je wil praten, accepteer dat en laat ons met rust.’
‘Mag ik Daniël alsjeblieft weer aan de telefoon?’ – ver op de achtergrond hoor ik Daniël nog zeggen dat ze haar telefoon terug wil.
‘Nee, laat haar met rust.’ – vervolgens wordt het stil en wordt het gesprek beëindigd.

Nee. Nee, dit gaat zo niet zijn. Ik bel nogmaals, maar ik krijg niet eens een kiestoon te horen. Hij heeft haar telefoon uitgezet. Wel appelflap.
Zouden ze thuis zijn? Zal ik er gewoon heen gaan? Ze kan me toch niet zo laten hangen?
Ik bind mijn haar in een staart en trek mijn jas aan, zo snel als ik kan loop ik naar mijn auto. Nog geen minuut spijt gehad van die aankoop.
Een kwartier nadat hij de telefoon opgehangen heeft, sta ik aan hun deur. Ik hoor het deuntje door het huis gaan en niet veel later gerommel aan het slot.
De deur gaat open en zoals verwacht staat daar Niels.

‘Wát begrijp je niet aan “laat ons met rust”? Ga weg!’
‘Ik ga pas weg als ik met Daniël heb gepraat.’
‘Moet ik echt de politie gaan bellen, Syl? Dit is gewoonweg stalken.’
‘Laat me met haar praten… Daarna verdwijn ik voorgoed uit jullie leven als ze dat wil.’

Hij sluit de deur zonder iets te zeggen, maar ik ga niet voordat ik het haar heb horen zeggen. Voor mijn gevoel sta ik daar echt minutenlang naar de voordeur te staren en heel even twijfel ik of er nog iemand open gaat doen.
Totdat de deur langzaam opengaat en ik haar eindelijk weer zie. Wat maakt dat veel los…
Ze blijft behoedzaam in de gang staan, kijkt me iedere keer maar kort aan om daarna langs me heen te kijken. Ik zie de bolling van haar buik door haar shirt heen; wauw, wat groeit die kleine snel.

‘Je ziet er goed uit.’
‘Waar wil je over praten?’
‘Ik wil antwoorden… Want ik snap het nog steeds niet.’
‘Het is simpel, ik wil met Niels verder.’ – wéér kijkt ze me niet aan als ze dit zegt.
‘Heb dan ook het lef om me aan te kijken als je dit zegt!’ – verschrikt kijkt ze me aan, bij mij zijn de tranen weer in mijn ogen geschoten.
‘Ik…’ – ze haalt diep adem.
‘Ik ga met Niels verder.’ – haar ademhaling diep en snel en een lege blik, maar ze kijkt me nu wel aan.
‘Oké, wil je dat ik wegblijf?’ – het is bijna niet te zien, maar héél licht schudt ze “nee” met haar hoofd.
‘Ik wil dat je snapt dat “wij” er niet inzit en je dus ook niets probeert.’ – ik verbaas me over het volume waarop ze spreekt, gegarandeerd dat Niels aan de tussendeur staat te luisteren.
‘Daniël, wat ben je in godsnaam aan het doen? Je staat bijna te schreeuwen.’ – ze maakt haar ogen groot, waar ze dus heel duidelijk mee maakt dat ik dit soort vragen níét moet stellen. Zou ze het aan hem verteld hebben? Zou ze nu moeten bewijzen dat wat hij voor haar heeft gedaan, zij nu ook voor hem doet?
‘Het moet gewoon duidelijk zijn, Syl. Dan kunnen we altijd nog kijken of er misschien ooit een kop thee aan zit.’
‘Mag ik je alsjeblieft nog een keer privé spreken? Dat we echt kunnen praten in plaats van dit toneelstuk.’ – ik fluister, ik wil niet dat Niels dit hoort, want dan zit het er helemaal niet meer in. Ik zie haar “ja” knikken voordat ze antwoord.
‘Wil je nu gaan alsjeblieft? Je hebt me gesproken, zoals je wilde.’
‘Goed. Ik ga. Bedankt, denk ik.’

De deur wordt voor mijn neus gesloten en ik ben nog verwarder dan voordat ik hier kwam. De gedachte dat Niels haar hiertoe heeft gedwongen, komt zelfs opzetten. Zou Bibi alsnog een doodsteek aan me hebben uitgedeeld door aan Niels te vertellen wat er tussen Daniël en mij is gebeurd na het gala? Of zou Niels iets door hebben gehad tijdens mijn verblijf bij Daniël? Zou ik mezelf hebben weggegeven door te stoppen met stage? Of heeft Daniël bekend wat er allemaal gebeurd is en heeft hij haar vergeven in de hoop dat zij hem zou vergeven en ze nog lang en gelukkig zouden leven?

Zoals alle keren daarvoor heb ik bewust mijn auto niet voor hun deur geparkeerd, maar een aantal straten verderop. Wanneer ik weer bij mijn auto aankom, stap ik in en zet het contact aan, maar start nog niet. Ik luister even naar de muziek die door de speakers komt en gun mezelf even een moment om te beseffen dat ik haar weer even heb mogen zien. Dat er waarschijnlijk veel meer aan de hand is dan ik van tevoren heb gedacht. Dat ze me sowieso nog een keer wil spreken…

**Geplaatst**: 29-11-21 14:39

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-11-21 14:39

wow wat een wending ineens!! maar ik wil nog steeds meer!!

**Geplaatst**: 29-11-21 14:51

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-11-21 14:51

Jeetjemineetje, wat een stuk! De emoties spatten van het scherm, heel goed geschreven weer.

En ik blijf inderdaad benieuwd naar meer! Of Niels haar idd in de tang heeft of niet. Zo klinkt het haast wel.

**Geplaatst**: 29-11-21 15:46

Geplaatst: 29-11-21 15:46

Holy oliebol. Wat intens.

**Geplaatst**: 29-11-21 15:59

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-11-21 15:59

Krachtig stuk!

**Geplaatst**: 29-11-21 20:31

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-11-21 20:31

Super stuk!

**Geplaatst**: 29-11-21 21:29

Re: [VER] Ik heb je liever dan lief…

Geplaatst: 29-11-21 21:29

Au dit doet echt zeer!

**Geplaatst**: 29-11-21 21:51

Geplaatst: 29-11-21 21:51

Over het algemeen verlaten vreemdgangers hun partner niet voor hun minnares.. het verbaasd mij helemaal niets. En het feit dat Syl zich afvraagt of het "alleen maar vanwege de baby" is, zegt mij genoeg over hoe zij alleen maar aan zichzelf denkt..