Bokt.nl

Citaat:

Voorzichtig laat ik me uit de hangmat zakken en loop naar de keuken. Het is raar dat het hier nu weer zo leeg is. Eerst was er één man in mijn leven, toen kwam er plotseling nog een bij en toen gingen ze allebei weg… Ik ben niet meer gewend aan leegte…
Aan de keukentafel zit Eliza te lezen. ‘Weet jij waar mijn slippers zijn?’ Vraag ik haar. ‘Ze staan bij het zwembad.’ ‘Oké. Ik ga even naar het watertje, tot straks!’ Bij het zwembad stap ik in mijn slippers en loop langs de rand naar buiten richting de boomgaard.
De steentjes van het pad knisperen onder mijn voeten, maar zodra ik de bocht om ga hoor ik het niet meer door het gebulder van de waterval. Het heldere water stort zich nog altijd even hard naar beneden. Het water heeft een bepaalde aantrekkingskracht op mij. Mijn slippers schieten uit, mijn voeten vliegen naar het water en met een enorme duik kom ik in het koele water.
Om me heen voel ik luchtbellen en boven me zie ik licht. Mijn hoofd schiet door het wateroppervlak en ik neem een enorme ademteug. Gestroomlijnd zwem ik naar de waterval en trek me daar voorzichtig op. De vorige keer zat Carlos hier achter de waterval…

Achter de waterval laat ik mij zakken en zie daar wat liggen… Op de steen waar Carlos ongeveer een week geleden zat, ligt een doosje. Ik ga op de steen ernaast zitten en kijk zenuwachtig naar het doosje.

Het is een mooi houten doosje in de vorm van een bloem. Het is helemaal glad en bovenop zijn twee C’s ingegraveerd. Langzaam slik ik, is het voor mij bedoeld of is Carlos het gewoon verloren? Mijn nieuwsgierigheid wint het van mijn beleefdheid en voorzichtig pak ik het doosje en maak het open.

Citaat:

Daarin zitten twee ringen, hele mooie ringen… Langzaam draai ik een van de ringen zo dat ik kan zien wat erin gegraveerd is… ‘Camilla’… En de andere, kleinere, ring… ‘Carlos’. Ik bijt op mijn nagels, over mijn rug lopen rillingen. Die heeft hij ook snel laten maken… Dan begin ik te snikken, de tranen kan ik niet meer binnen houden.

Een maand later.

Mijn boek is twee weken geleden in de boekhandels gekomen en is al een behoorlijk succes. Op de site van de uitgeverij staan er in het gastenboek een hoop berichten van lezers. Ze vinden het boek geweldig.

De hoofdpersoon in het boek heeft het eerst moeilijk, maar krijgt uiteindelijk een stormvloed van geluk. Mijn leven gaat helaas wat anders, die stormvloed van geluk is nog niet gekomen. Maar ik ben er zeker van dat die ook op een dag zal komen.

Op een avond na het avondeten zit ik weer met Eliza op de veranda. ‘Ik mis Carlos.’ Zeg ik opeens. Eliza houdt op met lezen en kijkt over haar tijdschrift mij aan. ‘Dat dacht ik al. Je grootste wens wordt werkelijkheid, maar toch ben je wat leeg. Je sprankeligheid is met Carlos mee de deur uit gegaan heb ik het idee.’ Een waterige glimlach verschijnt op mijn gezicht. ‘Ik moet steeds meer aan hem denken en vraag me steeds vaker af of ik hem ooit nog terug zal zien.’ ‘Vast wel. Je hoort bij Carlos en Carlos hoort bij jou!’ Ik glimlach, Eliza weet me altijd weer hoop te geven.

De volgende dagen fleur ik weer wat op, maar toch blijf ik aan Carlos denken. Op een dag ga ik naar Ribadesella om weer eens als vanouds kleren te gaan kopen. Net als ik in een pashokje een prachtig, duur jurkje sta te passen gaat mijn telefoon over…

Citaat:

‘Met Camilla, met wie spreek ik?’ ‘Hoi, met Eduard. Ik vroeg me af of je vanmiddag misschien naar het kantoor zou kunnen komen. Het is maar voor een ongeveer uurtje.’ ‘Ik kan er over een uurtje wel zijn? Ik ben nu in Ribadesella.’ ‘O, dat is prima. Dan zie ik je over een uurtje! Tot straks!’

Wat zou Eduard van me willen? Ik denk dat hij het over het boek wil hebben, of dat hij graag wil dat ik snel nog een bestseller uit mijn vingers tover. Ik hoop maar dat hij nu een niet al te erge geldwolf is geworden, want een goed verhaal moet naar je toekomen, die kun je niet uit je vingers trekken.

Een uur later verschijn ik op kantoor met tassen goedgevuld met nieuwe kleren. ‘Hi Elena! Alles goed?’ ‘Ha Camilla! Ja, met mij is alles prima hoor. Met jou ook? Je hebt in ieder geval flinke aankopen gedaan!’ ‘Ja, ik vond dat dat ook wel weer een keertje mocht. Met mij is ook alles goed hoor. Is Eduard in zijn kantoor?’ ‘Ja, hij verwacht je al!’