Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 19-10-13 22:05

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 19-10-13 22:05

Heel erg bedankt allemaal!

Momenteel ben ik druk op zoek naar waar het bestand staat.... Opeens staat er als ik het open 'bestand is ongeldig' ....

Dus hoop dat ik niet opnieuw kan beginnen nu....

**Geplaatst**: 20-10-13 08:46

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 20-10-13 08:46

FIFA is leuk

**Geplaatst**: 20-10-13 10:04

Geplaatst: 20-10-13 10:04

amberboktt schreef:
FIFA is leuk

Eh, volgens mij heb jij in het verkeerde topic gereageerd :')

**Geplaatst door de TopicStarter** : 20-10-13 10:28

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 20-10-13 10:28

Lijkt mij ook ja :')

**Geplaatst**: 20-10-13 11:24

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 20-10-13 11:24

Oh god

Sorry.

Mobiel Bokken is niks voor mij, haha.

**Geplaatst**: 29-10-13 14:27

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 29-10-13 14:27

Heb je je bestand al weer gevonden??

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-10-13 15:18

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 29-10-13 15:18

Nee, nog niet helaas.. :s

**Geplaatst**: 29-10-13 15:27

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 29-10-13 15:27

Ik hoop dat je je bestand terug kan vinden!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-11-13 21:33

Geplaatst door de TopicStarter : 24-11-13 21:33

Yess! Ik heb het bestand terug gevonden.. Stond op een harde schijf die niet gekoppeld was aan de laptop, vandaar dat hij 'ongeldig' was, hij kon gewoon niet gevonden worden dus

Ik ga meteen verder typen! Pff was even bang dat ik 'm kwijt was!

**Geplaatst**: 24-11-13 21:39

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 24-11-13 21:39

Oh gelukkig zeg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-11-13 23:44

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 24-11-13 23:44

Hier een nieuw stuk!

Ik schrok mij rot toen er een grote herdershond de bosjes uit sprong naast mij stopte. De hond kantelde zijn kop en keek voor een moment naar mij. Daarna richtte hij zijn kop omhoog en begon hij geuren te zoeken. Mijn instinct zorgde ervoor dat ik plat op de grond bleef liggen, bewegingloos, alsof de hond mij dan niet op zou merken. Helaas leek het niet te werken, want de hond kwam dichterbij en begon aan mij te snuffelen. Daarna leek er iets te veranderen in de houding van de hond. Het dier ging zitten en begon luid te blaffen. Zijn staart zwiepte blij heen en weer, terwijl ik mij niet durfde te verroeren, bang dat de hond mij zou gaan bijten.
Uit de bosjes sprongen nu nog een aantal honden. Een van hen dook letterlijk op mij en zette zijn tanden in mijn jas. Ik was blij dat mijn jas ruim zat, anders hadden zijn tanden in mijn rug gestaan.
Angstig staarde ik voor mij uit. In een blinde paniek, niet meer wetend wat ik moest doen, of beter: Wat ik nog kon doen.
Stemmen. Krakende sneeuw. Voetstappen. Ik sloot mijn ogen, voelde hoe de hond zijn kop heen en weer schudde terwijl hij mijn jas kapot scheurde. Verschillende gedachten raasden door mijn hoofd. Wat er zou gebeuren als de soldaten mij zagen, hoe ver Jonah en Quinn zouden komen, of ze nog veilig zouden zijn, of dat zij ook onderschept waren. Ik hijgde van spanning, sloot mijn ogen weer even.
Het volgende moment klonk er een harde stem. Ik kon niet verstaan wat er gezegd werd omdat het Laikems was. Maar blijkbaar was het tegen de honden, want de hond die zijn tanden in mijn jas had gezet liet nu langzaam los en leek afstand van mij te nemen. Ik opende mijn ogen weer en keek angstig naar de voeten van de soldaat die voor mij stond. De man keek mij fel aan en draaide zich om toen er nog drie soldaten de bosjes uit stapten. Er werden woorden gewisseld tussen de soldaten en vervolgens keerde een van hen zich weer richting mij. Hij leek iets te vragen, maar ik verstond er niets van. Daarbij zorgde de blinde paniek ervoor dat ik niet eens in staat was antwoord te geven. Opnieuw zeiden de soldaten iets tegen elkaar. Twee van hen vertrokken weer. De andere twee kwamen naar mij toe. Mijn hart klopte in mijn keel, ik was hopeloos, verloren.

Het donkergroene busje waar ik in gegooid was reed met een aardig tempo over de hobbelende zandweggetjes in het bos. Ik lag hier nu al een hele tijd, hoe lang precies wist ik niet, maar het zou wel ongeveer een uur zijn ondertussen. Het enige wat wel voordelig was, was dat door de kachel in het busje mijn voeten weer gevoel hadden gekregen en alleen nog maar een beetje tintelden.
Ik trok mij een stukje overeind en ging rechtop zitten, met mijn rug tegen de wand van het busje. Over mijn linkerschouder zag ik soort tralies, die het onmogelijk maakte voor mij om bij de bestuurders van het busje te komen. Ik zuchtte zachtjes en sloeg mijn armen om mijn lichaam. Met mijn jas aan was het toch best warm aan het worden in het busje, maar ik wilde het niet uittrekken. Als die soldaten mij weer ergens zouden dumpen in de sneeuw dan zou ik in ieder geval niet te snel onderkoeld raken en misschien nog een kans hebben om weg te vluchten en in veiligheid te komen.
Plotseling remde het busje af. Ik vloog haast tegen de tralies aan maar wist mij nog net recht te houden. Stapvoets leek het busje door te rijden. Alsof ze ergens langs of doorheen moesten rijden. Doordat het busje geen ramen had aan de achterkant kon ik niet zien wat we passeerde. Het enige wat ik wist, was dat het niet goed voelde. Ik beefde lichtjes van angst en hoorde mijn hart kloppen in mijn hoofd. Ik zweette van angst. De zweet rook anders dan normaal, waarschijnlijk was dat de geur van adrenaline.
Opnieuw remde het busje. Ik werd half geplet tegen de tralies aan. Nu stonden we stil, ik voelde dat het busje niet meer bewoog, niet meer vooruit kwam. Mijn hart begon weer sneller te kloppen, een misselijk gevoel kwam opzetten. Een vermoeid, stekend gevoel kwam op in mijn linkerarm en het spreidde uit tot in mijn schouder. Ik sloot mijn ogen langzaam en probeerde rustig te blijven ademen, maar dat leek haast onmogelijk. Ik wist dat dit de symptomen waren van een hartaanval, maar wist ook dat ik die niet zou krijgen. Kreeg ik maar een hartaanval.. Dan hoefde ik alle gebeurtenissen die nog zouden volgen niet mee te maken. Echter wist ik dat deze symptomen alleen maar gekomen waren door mijn angst. Door mijn doodsangst.
Mijn oren begonnen te suizen. Alles was mij een beetje te veel geworden. De angst, de paniek, de onmacht.. De pijn. Alles bij elkaar. Vlekjes ontstonden voor mijn ogen. Ik knipperde, maar het werd alleen maar erger. In één klap werd alles zwart.

Ik rende. Steeds sneller. Hijgend. Struikelend. Geblaf klonk om mij heen, geschreeuw, gehuil. In de verte zag ik Quinn. Ze zat op haar knieën op de grond. Achter haar stond een Laikemse soldaat. Hij richtte een wapen op Quinn. Ik schreeuwde. Rende nog sneller. Ik keek Quinn. Zag de wanhopige blik in haar ogen, de doodangst.
Ik struikelde. Rolde over de grond. Buiten adem. In blinde paniek. Dat zelfde moment klonk er een oorverdovende knal. Ik keek op. Gilde, schreeuwde, huilde.

“Quinn!”
Ik schoot overeind. Hijgend. Zwetend. In blinde paniek. Ik keek om mij heen. Mijn ademhaling werd langzamerhand weer wat rustiger. Het begon tot mij door te dringen dat het maar een droom was geweest. Een vreselijke nachtmerrie…
Mijn keel was kurkdroog. Ik slikte moeizaam en haalde mijn trillende hand over mijn natte voorhoofd. Waar was ik? Waar hadden ze mij heen gebracht? Ik likte met mijn tong langs mijn droge lippen. Daarna duwde ik mezelf met mijn handen omhoog en stond ik op.
Mijn spieren waren stijf en deden pijn. Mijn voeten leken weer beter aan te voelen gelukkig. Ik keek nog eens om mij heen. Ik bevond mij in een soort cel. De muren om mij heen waren gemaakt van beton. Het leek wel een soort vervallen gevangenis die het Laikemse leger gebruikte om jongeren van Teniaza op te sluiten.
Een koude rilling trok over mijn rug. Ik voelde mij hier totaal niet veilig. Wat waren ze toch van plan? Ik voelde mij onwijs machteloos, eenzaam en verdrietig. Ik vroeg mij af waar Quinn en Jonah waren. Waren zij veilig? Waren zij ontkomen aan de soldaten? Of waren zij ook gepakt en waren zij ook hier ergens, of in een ander gebouw? Ik wist het niet, hoe graag ik het ook wilde weten. Het enige dat ik wist was dat ik met mijn hele hart en ziel van Quinn hield en als haar iets zou overkomen, ik het mijzelf nooit meer zou vergeven. Ik had beter op haar moeten passen.. Ik had haar alleen gelaten.. Aan haar lot over gelaten.. Wat was ik voor een waardeloze vriend?
Een traan rolde over mijn wang. Ik had mij nog nooit zo enorm rot gevoeld.

**Geplaatst**: 25-11-13 07:17

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 25-11-13 07:17

oeh, spannend!

**Geplaatst**: 25-11-13 09:52

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 25-11-13 09:52

Jippie je hebt het weer gevonden en weer verder geschreven $*\o/*$

Maar wat heb je het weer spannend geschreven! Ben reuze benieuwd naar het vervolg.

**Geplaatst**: 25-11-13 11:28

Geplaatst: 25-11-13 11:28

Jeetje net pas op dit topic gestuit, maar ik wil nu alweer een update!! ;-)

**Geplaatst**: 25-11-13 16:13

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 25-11-13 16:13

Super upje weer shady! Ga zo door!

**Geplaatst**: 25-11-13 18:36

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 25-11-13 18:36

Ah super!
Kwam bijna te laat in de les omdat ik dit stuk moest lezen!

**Geplaatst**: 25-11-13 19:29

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 25-11-13 19:29

Wauw dat was het wachten wel waard!

**Geplaatst**: 25-11-13 19:41

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 25-11-13 19:41

Ik kwam dit topic tegen op de homepagina, zag dat het al best oud was, dus ik dacht; mooi, kan ik het in een keer uitlezen... Maar helaas, ik zal je verhaal moeten volgen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-13 20:42

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-13 20:42

Bedankt voor jullie reacties!

Dat motiveert mij echt heel erg om door te schrijven!

xFioon: Sorry dat het nog niet af is, hahaha!

**Geplaatst**: 25-11-13 20:43

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 25-11-13 20:43

Super gaaf stukje!!
Kan niet wachten tot weer een upje!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-11-13 20:48

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst door de TopicStarter : 25-11-13 20:48

Bedankt! En ik ben druk bezig met typen! Maar het zal wel weer even duren, moeten aardig wat woorden zijn voor ik het weer mag plaatsen

**Geplaatst**: 23-12-13 23:07

Geplaatst: 23-12-13 23:07

Ben je al bijna zo ver TS?
Ik wacht vol spanning ;-)

**Geplaatst**: 15-01-14 17:08

Geplaatst: 15-01-14 17:08

Oeeeh, ga je nog verder of niet?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-05-14 18:46

Geplaatst door de TopicStarter : 28-05-14 18:46

Heeeel erg sorry dat ik zo lang niks heb laten horen!! Oh god, wat erg.

Ik had/heb zeer weinig tijd.. Dus ben ook niet heel veel verder gegaan met dit verhaal. Ik ga er zekerweten niet mee stoppen! Heb nog zoveel ideeën voor dit verhaal.
Heb momenteel ivm stage echt heel weinig tijd, maar straks moet dat weer meer worden en dan ga ik zeker verder!

**Geplaatst**: 28-05-14 20:30

Re: [VER] Scars by a war

Geplaatst: 28-05-14 20:30

Jammer dat je er geen tijd voor had, want het was heerlijk om te lezen iedere keer.