Rocamor schreef:Kun je met dit verhaal niet iets "educatiefs" doen? Richting Blijf-van-mijn-lijf huizen ofzo? Of juist richting scheidingen. Er zitten zoveel aanknopingspunten in.
Er hoeft niet naar je geschreeuwd te worden. Dat is niet normaal. Ook al gebeurt het normaal wel in je gezin.
Een relatie moet als een kers op de slagroom van de taart zijn.
Je partner is jou niet waardig als hij / zij je onderuit haalt om zichzelf meer waard te voelen.
Haha bij jou moet ik gelijk aan washandjes-gate denken

Ja, dat is een van de redenen waarom ik het geschreven heb. Een ander inzicht geven. Maar ook dat je telkens je grens blijft verleggen, terwijl sommige dingen niet oke zijn. Maar de kunst is het herkennen ervan.
Maar juist dat komt ook terug in deel twee, in de meer verdieping erin. Eigenlijk is deel twee zoals ik hem nu voor ogen heb, veel schimmiger
