Suuuuper bedankt voor alle leuke reacties!
Een aantal mensen slaan den nagel op den hoofd;
Ten eerste vind ik de titel niet (meer) gepast. Het verhaal heeft zich een andere richting in ontwikkeld dan ik in eerste instantie voor ogen had.
Ten tweede betekent het vooral "einde relatie", of beter: einde tijdperk. Geen eten-ruzie-schreeuwen-goedmaken meer! Nina is een leerling van het leven

.
Volgens mij valt het nog wel mee met hoe ik me "aangesproken" voelde, hoop althans dat het niet zo overkwam! Alleen de opmerking van "gelukkig heb ik niet zo'n heks als stiefmoeder" viel niet helemaal lekker nadat Nina abortus had gepleegd alleen maar om een goede daad de doen voor de familie. Maar ook daar geldt weer; zoveel inzichten, zoveel meningen.
Halverwege, toen ik een beetje vastliep en ik veel kritiek kreeg over mijn schrijfstijl, heb ik de belangrijkste les geleerd en dat is dat dat alleen maar duidt op betrokkenheid. Of zoals Nina tegen Prem zou zeggen "ruzie duidt op verbondenheid". En ben daardoor juist al jullie tips ENORM gaan waarderen.
Ik zal niet ontkennen dat ik bang ben voor negativiteit, maar dat komt omdat ik de kracht ken van negativiteit. Of, zoals ik al citeerde:
“
Laten we als voorbeeld een gewoon getrouwd stel nemen. Om een of andere reden is de vrouw boos. Ze heeft veel emotioneel gif opgehoopt ten gevolge van een onrechtvaardige handeling of opmerking van haar man. Haar man is niet thuis, maar ze moet steeds weer aan dat onrecht denken en het vergif neemt toe. Als haar man thuiskomt, probeert ze direct zijn aandacht te vangen, want als dat eenmaal is gelukt, kan ze al het emotionele gif richting haar man spuien. Zodra ze hem vertelt hoe slecht, hoe stom of hoe oneerlijk hij is, wordt het gif overgedragen aan haar man en voelt ze zich opgelucht.
Ze blijft net zolang praten tot ze zijn aandacht heeft. De man reageert en wordt woedend en zij voelt zich beter. Maar nu stroomt het vergif door hem en wil hij haar dat betaald zetten. Nu moet hij haar aandacht zien te vangen en het gif spuien, maar nu is het niet langer haar gif alleen, maar haar gif vermengd met het zijne. Als je een dergelijke wisselwerking beschouwt, zul je zien dat ze beiden elkaars wonden openrijten en pingpong spelen met emotioneel vergif. Het vergif blijft zich maar ophopen, totdat op een dag een van beiden explodeert. Zo gaan mensen vaak met elkaar om.”
Dus dan denk ik vaak: moet dat nu? Want ik krijg er een negatief gevoel van en zal dat op de een of andere manier ook weer kwijt willen raken. Maar dat is meer een persoonlijk dingetje. Ik zeg zelf lang niet alles wat ik denk.
Ik ben omringd voor eigenwijze mensen (gelijken trekken gelijken aan; ik zal zeker niet ontkennen dat ik zelf ook eigenwijs ben) en heb geleerd dat het soms beter is een tip voor de goede vrede vriendelijk te accepteren en dan te denken "daar ga ik mooi niets mee doen" hahaha dan een discussie aangaan. Een wijze les van mijn moeder. En in de praktijk: van mijn eigenwijze trainster

.
Nina en Prem gaan nu even in de ijskast (beide een andere ijskast, dat wel) terwijl ik ondertussen een nieuw pad aanleg voor Nina. En dan zullen we zien of Prem nog aan de kant staat. Maar we gaan vooral zien hoe Nina zich gaat ontwikkelen (of niet). Ik hoop weer op meelezers, het geeft me motivatie om extra mijn best te doen en dat is echt de beste motivatie!
Ondertussen wil ik eerst nog even werken aan iets anders en oefenen met het neerzetten van scenes, dus ga tussendoor ook nog iets anders doen.
Heb ook erg veel lol gehad met een aantal mensen op de PB en met de namenbingo's elke keer (ik werd wel steeds sneller hahhhaahah)! Echt onwijs leuk!