Bokt.nl

Citaat:

Geschrokken rent Sara naar buiten en crost op haar fiets naar de manege. Als ze daar aankomt, ziet ze Anita al bij de stal staan, Roos zit naast Morduq en Frans is met zijn mobiel aan het bellen. Sara rent de stal in en kijkt naar haar paard wat onder het zweet zit en op de grond ligt. Ze laat zich op haar hurken naast Morduq vallen en legt haar hand op zijn voorhoofd, het voelt heet aan. Morduq kijkt wazig uit zijn ogen en ademt zwaar. ‘O Morduq’ zucht Sara. Er loopt een traan over haar wang die op Morduq zijn hoofdje valt. Roos slaat een arm om haar heen en Frans komt binnen. ‘De veearts kan er elk moment aankomen’ verteld hij, Sara knikt en slaat haar armen weer om Morduq. Morduq mag haar niet verlaten zoals Morgan deed, Sara slikt dat zal toch ook niet gebeuren?

Even later komt de dierenarts het erf oprijden. Snel stapt hij uit en loopt naar de stal. ‘O jee’ is het enige wat hij zegt voor dat hij bij Morduq neerknielt. Hij pakt wat spullen uit zijn koffertje en onderzoekt Morduq bij zijn hechtingen. Na 10 minuten staat hij op. ‘En haalt hij het?’ is het eerste wat Sara vraagt als ze ziet dat de veearts opstaat. ‘Zijn toestand is kritiek, ik weet niet of hij het haalt.’ Sara voelt een brok in haat keel. ‘maar…’ Roos slaat haar arm weer om Sara heen. ‘Sara hij weet niet of hij het haalt, maar dat betekend ook dat hij een kleine kans heeft om het te halen’ zegt ze. Sara zucht, ‘Wat moet ik doen om die kans groter te maken?’ Vraagt Sara. ‘Ik geef hem nu wat antibiotica en pijnstillers. Je krijgt zo meteen van mij een medicijn wat je door muesli moet doen als ontbijt en diner, je moet hem 3 keer per dag bij zijn hechtingen afspuiten dat droog deppen en het zalfje wat je van mij krijgt op de hechtingen smeren.’ Sara knikt. Frans loopt met de veearts mee om de spullen op te halen. ‘Je wilt zeker bij hem blijven vannacht?’ vraagt Roos. Sara knikt. Samen met Anita loopt Roos weg. Morduq legt zijn hoofd op Sara haar schoot en kijkt haar vragend aan met zijn diepbruine ogen. Terwijl ze hem zachtjes over zijn hoofdje streelt zegt ze: ‘Je moet doorzetten jochie’

Die nacht slaapt Morduq onrustig. Zijn ademhaling blijft zwaar. Sara heeft besloten om niet te gaan slapen en zit met 3 paardendekens om haar heen tegen de muur aan en kijkt naar Morduq. Er gaat een rilling over zijn lijf. ‘Heb je het koud jochie?’ Fluistert Sara om de stilte die buiten heerst niet te verbreken. Ze laat een van haar dekens van haar schouders glijden en legt deze om Morduq. De hele nacht blijft Sara bij Morduq en af en toe aait ze hem over zijn pikzwarte hals.

Sara schiet wakker, naast haar hoort ze Morduq hoesten. ‘Stil maar jochie’ zegt ze en aait hem. Even later houdt het hoesten weer op. Dan ben ik dus toch in slaap gevallen bedenkt ze zich. Sara schudt haar mouw weg om op haar horloge te kijken, het is 3 uur s’ochtens, o dan heb ik 2 uurtjes geslapen. Sara wrijft het slaap uit haar ogen en kijkt weer naar Morduq. ‘O jochie, hoe kon ik je dit aan doen?’ Morduq heft zijn hoofd en kijkt haar eventjes aan. Sara glimlacht en kijkt terug. Net als Sara naar hem toe wil om hem te gaan aaien valt zijn hoofd neer in het stro. ‘Morduq?’ vraagt Sara, Morduq reageert niet en ademt zwaar. ‘MORDUQ?!’ Morduq blijft liggen. Snel gooit Sara haar dekens van zich af en gaat naast Morduq liggen, ze legt haar hand op zijn hoofd. Veel verstand van paarden heeft ze niet, maar hij heeft hoge koorts. Sara pakt haar mobiel uit haar jas en zoekt in haar telefoonboekje het nummer van Frans op. Het lijkt wel eeuwig te duren voordat Frans opneemt. ‘Waarom bel je Sara? Weet je hoe laat het is?’ vraagt hij slaperig. ‘FRANS! Je moet nu naar Morduq zijn stal komen.’ Sara hoort dat Frans de verbinding verbreekt. Achter haar hinnikt Morduq hard, ze hoort de pijn die hij heeft in zijn gehinnik. ‘Morduq?’ zegt Sara met een trillerige stem, ‘Hou vol!’ In de verte hoort ze Frans al aan komen. Sara kijkt ongerust naar Morduq die ligt te zweten in de stal, hij hapt naar zijn buik. O nee denkt Sara dat is al helemaal niet goed, hij zal toch geen koliek hebben? Frans stormt de stal in. Snel staat Sara op en verteld hem over het hoesten, zijn ademhaling, de koorts en dat hij naar zijn buik hapte. Frans zijn gezicht wordt wit. ‘Sara dit is niet goed’ ‘Dat weet ik’ huilt Sara. Frans belt de veearts weer.

Terwijl ze moeten wachten op de veearts moet Sara rondjes met Morduq gaan lopen van Frans. Zachtjes doet Sara het halster bij Morduq om zijn hoofd. ‘Kom’ zegt ze maar Morduq blijft roerloos liggen. ‘Kom op’ Zegt Sara weer en trekt een beetje aan het halstertouw. Weer hapt Morduq naar zijn buik en probeert te rollen. ‘Morduq alsjeblieft je moet staan’ zegt Sara hulpeloos. Sara trekt aan het halstertouw maar Morduq wil niet staan. ‘Sara hij moet staan en lopen wat je er ook voor moet doen’ zegt Frans. Sara begint te schreeuwen te trekken ze moet hem zelfs slaan voor dat hij eindelijk gaat staan. Rillerig staat Morduq op zijn benen. ‘Goedzo’ zegt Sara en loopt naar buiten, Morduq probeert een stapje naar voren te zetten maar laat zich weer door zijn benen zakken. Gelukkig rijdt de veearts net het erf op.

Nadat de veearts hem heeft onderzocht loopt hij weer terug naar zijn auto en komt terug met een spuit. Hij knielt neer bij Morduq en spuit de vloeistof in zijn hals. ‘Dat is toch niet…?’ Frans schudt zijn hoofd,’pijnstillers.’ De veearts staat weer op. ‘Hij heeft inderdaad koliek, zijn darmen zijn zitten in de ‘’knoop’’ je moet nu heel veel met hem lopen. ‘maar…’ stottert Sara. ‘Hij heeft net veel pijnstillers binnen gekregen en als het goed is beginnen die nu al te werken.’ Zegt de veearts. Sara knikt en pakt Morduq weer bij zijn halster. ‘Kom maar jochie’ Kreunend staat Morduq op en zet voorzichtig een stapje. Het liefst zou Sara nu gaan juichen, Morduq loopt weer nu komt het vast goed. Met een glimlach op haar gezicht en Morduq aanmoedigend en belonend loopt Sara heen en weer over het erf. Ze is bij de opening van de manege als Morduq weer door zijn benen zakt. ‘Morduq?’ Morduq blijft liggen en hapt weer naar zijn buik. ‘Morduq?’ vraagt Sara weer. Morduq probeert te rollen over de betonnen stenen van het manege-pad. ‘Kom op Morduq je moet weer staan’ zegt Sara terwijl ze aan het halster touw trekt. Morduq kreunt zachtjes en staat weer op. Rillend op zijn lange benen loopt hij weer achter Sara aan.

Elke tien minuten kijkt de veearts of zijn darmen weer werken zoals ze moeten werken. Pas na tweeëneenhalf uur kan de veearts het goede nieuws geven. ‘Ik kan zijn darmen weer horen werken, dat betekent dat ze weer in orde zijn.’ Sara en Frans bedanken de veearts. ‘Goedzo jochie’ zegt Sara en slaat haar armen om Morduq heen. Het is al 7 uur in de ochtend. ‘Ga jij maar naar huis Sara, ik blijf wel bij Morduq.’ Sara kijkt Frans dankbaar aan. Ze vindt het moeilijk om Morduq juist nu achter te laten, maar bij Frans is hij in goede handen.

Thuis aangekomen kruipt Sara gelijk in bed. Ze zucht diep, gelukkig gaat het nu goed met Morduq en is het niet zo afgelopen als met Morgan. Ze slikt, Morgan… er rolt een traan over haar wang en ze valt in slaap.

Om 4 uur wordt Sara weer wakker. Ze loopt naar beneden waar Roos iets aan het maken is wat heerlijk ruikt. Als Sara de trap af komt lopen kijkt Roos haar aan. ‘O Sara ik hoorde van Frans wat er gebeurt was.’ Zegt ze terwijl ze haar armen om Sara heen slaat. ‘Wil je een croissantje?’ Sara knikt en gaat aan de tafel zitten. Eventjes later komt Roos met een croissantje, soep en een eitje aan lopen,’Je zult vast honger hebben’ zegt Roos terwijl ze al het eten voor Sara uitstalt. Sara knikt gretig en begint te eten. ‘Roos is het goed als ik zo weer naar Morduq ga?’ vraagt Sara tussen haar croissantje en eitje door. ‘Tuurlijk Sara’ zegt Roos met een glimlach. Als Sara het eten op heeft brengt ze het naar de keuken en doet haar paardrijkleding weer aan klaar om naar de manege te gaan.

Het zonnetje schijnt terwijl Sara naar de manege fietst. Het is nu zo heerlijk warm dat Sara zich bijna niet meer kan voorstellen hoe koud ze het vannacht heeft gehad. Als Sara bij de manege aan komt kijkt Morduq over de weilanden. De zon schijnt op zijn hoofd, wat staat hij er zo weer vredig bij bedenkt Sara terwijl dat vannacht toch echt heel anders was. Sara loopt naar Morduq toe,’Morduq’ roept ze. Morduq heft zijn hoofd en hinnikt uitbundig naar haar.