Geplaatst mellamoshan schreef:Ik ga je site eens erbij zoeken want wat kan jij leuk schrijven!
Volger erbij
Ik heb net weer een nieuwe Blog ook op mijn site geplaatst (Marrakesh). Nogmaals, geen reclame, maar hey, jullie zijn mijn Morele Sponsors in dit project.
prompter schreef:Gelukkig is de Harbour Club sinds een week gesloten, dus hoeft Nina nooit meer naar het Spoei
Fijn vervolg weer met deze gecompliceerde figuur
Hahahahah hij had het op een gegeven moment over Joest. Ik had echt geen idee wie dat was of wat het betekende. Bleek het over de vriend van een vriendin van mij te gaan (Joost)
. En natuurlijk vol blijven houden dat ík het verkeerd uitsprak. Ben benieuwd wat hij nu veiliggesteld heeft als acceptabel restaurant, overigens!
20.
12 maart 2021 (vervolg)
Of: hoe Tom bijna Nienke's verjaardagstaart in haar gezicht drukte.
’s Middags lunchen we bij mijn beste vriendin Nienke – ze had toevallig vrij. En nog toevalliger: ze is morgen óók jarig.
‘Beide Vissen,’ zei Tom op serieuze toon. Ik moest grinniken. Dat zo’n man, die normaal gesproken geen beslissing neemt zonder eerst drie scenario’s door te rekenen en een mentale checklist af te vinken, zich laat leiden door sterrenbeelden.
Vissen zijn intens, heeft hij me uitgelegd. Als verklaring. Als verontschuldiging.
Als rookgordijn.
Ze gaan ergens vol voor, maar hebben ‘ruimte’ nodig. Tijd. Vertraging. Vertaling: jij zit nog in je proeftijd, en ik houd alle opties open. Hij wil zeker weten dat het ‘goed zit’. Dat ík goed zit, om precies te zijn.
En ergens snap ik dat. Als je een goddelijk lijf, een huis met marmeren vloeren en een ego met een kruissnelheid van Mach 0.85 hebt, dan mag je blijkbaar eisen stellen. En die eisen herhaal je dan het liefst elke dag, voor de duidelijkheid.
Zoals ik nu trouwens ook doe. (Ik weet het.)
Bij binnenkomst geef ik Nienke een knuffel. Tom blijft in de deuropening staan, in een soort stand-by-houding. Hij twijfelt tussen een hand en een charmante knik, en besluit tot een soort halve salut.
Ik stel ze aan elkaar voor.
‘Ik heb veel over je gehoord,’ zegt Nienke met dat vriendelijke soort sarcasme dat alleen vrouwen beheersen. Dat is feitelijk trouwens waar. Alleen laat ze wijselijk achterwege wat ze precies gehoord heeft. Ze is namelijk geen fan, maar ze verpakt het leuk. Dat was ook de reden dat ze deze lunch ‘spontaan’ organiseerde: ‘Dan kan ik tenminste eens zien of hij écht zo gestoord is,’ waren haar precieze woorden.
‘Ik heb ook veel over jou gehoord,’ lacht Tom.
Gisteren hadden we het nog over Nienke. Of ze aan het daten was. Of ze ‘misschien iets zou kunnen zijn’ voor een van zijn beste vrienden uit de Cayman Eilanden. Die was ook wel geïnteresseerd in een ‘nuchtere Hollandse,’ (lees: iemand die de rekening wil splitten). Tom verpakte het op zo’n manier dat het leuk zou zijn als we zouden kunnen dubbel-daten.
Ik vertelde dat ze single was – al 10 jaar inmiddels, zoals ze vaak vertelt – maar er wel voor open staat. We geloven beide in de liefde. Of, we halen beide onze dopaminerush uit Swipen, dat kan ook.
Toen vroeg Tom hoe oud ze was.
Tweeënveertig, antwoorde ik.
Hij trok zijn wenkbrauwen op en lachte: ‘Dat is zelfs te oud voor míj!’
Wat me weer doet twijfelen over zijn leeftijd.
Ik hou van Nienke’s woonboot. Door de vele ramen is het enorm licht. De witte meubelen en white wash vloer maken het af. Valentijn, haar zoontje, rijdt in opperste concentratie zijn speelgoedauto’s over een stratenkleed. Zeven jaar oud en al meer controle over zijn richting dan ik de afgelopen weken.
Nienke wist altijd al dat ze moeder wilde worden. Alleen, daar is doorgaans een man voor nodig. Maar een slimme vrouw anticipeert. Dus toen een vaderfiguur uitbleef en ze op vakantie een charmante man ontmoette, deed ze hem een voorstel. Hij hapte direct toe, en zo ontstond Valentijn—een zakelijke transactie van financiën en genetica, verrassend goed gelukt.
Ik heb honger. En net als ik begin te dromen over boterhammen met kaas (extra dik gesneden, niet die flutdunne dingen die mijn moeder altijd schaafde), trekt Nienke een ovenplaat vol croissants uit de oven.
‘Wat goed om je zoveel te zien eten,’ zegt ze later, met een blik die balanceerde tussen bewondering en bezorgdheid. Ze bedoelt het vast lief. Toch begint mijn brein direct in Helvetica Bold, Caps lock: BEN IK AANGEKOMEN?
Ik besluit pertinent het hierbij te laten, vooral ook omdat Tom niets eet. Hij drinkt alleen Mimosa’s en zegt dat zijn spijsvertering ‘volgens z’n circadiaans ritme nog in Boston zit’.
Champagne telt ook als groente, blijkbaar.
Het is zowaar (wéér) gezellig. Na de lunch bekommert Nienke zich om haar verjaardagstaart. Tom kijkt nieuwsgierig mee. Hij is een health freak, en vindt bakken sexy, zegt hij tegen haar.
Ik kook nooit. Ik warm. Meer contrast dan dit krijg je niet.
‘Jullie passen eigenlijk ook wel leuk bij elkaar,’ flap ik eruit. Waarom, geen idéé. Een stomme opmerking.
Nienke’s hoofd draait zich in één ruk om. ‘Alsjeblieft niet,’ reageert ze direct, bijna geschrokken. ‘Ik moet er niet aan denken. Sorry.’
Ze draait zich alweer om richting de taart, maar ik zie het gebeuren: Tom verstijft. Heel even maar. Dan glimlacht hij.
‘Dat zeg je alleen maar omdat je het tegenovergestelde bedoelt,’ zegt hij beheerst. ‘Natuurlijk vind je me leuk.’
Nienke lacht, kort en hard.
‘Sorry, maar je bent echt totáál mijn type niet. Niets tegen jou, overigens, Tom. Maar nee, dank je.’
Normaal valt Nienke wél op type-Tom. Maar Nienke beperkt zich niet alleen tot het uiterlijk.
Ik probeer te redden wat er te redden valt. ‘Gelukkig wel mijn type,’ glimlach ik idioot.
‘Nou, je mag hem hebben,’ kaatst ze terug. Nienke laat duidelijk niet over zich heenlopen. En ik merk het direct: Tom schakelt, wordt vriendelijker, buigt net iets soepeler mee. Een subtiele aanpassing in zijn strategie.
Later, als hij even naar het toilet is (vermoedelijk om zijn eigen spiegelbeeld te herkalibreren), zegt Nienke zachtjes: ‘Gewoon in zijn hok schoppen.’ Ze nipt van haar koffie.
‘Werkt altijd.’
To be continued...
Hele bijzondere kaas die hij speciaal voor mij had meegenomen uit Florida:
ben benieuwd of je Nienke nog wel mag zien na dit bezoek, een narcist zal er alles aan doen om te ervan te overtuigen dat deze vriendin niet goed is voor je. pfffff