Bokt.nl

**Geplaatst**: 28-09-20 12:39

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 12:39

Wat een trut is nina

Een kind eisen zonder enig weerwoord te willen aanvaarden, uberhaupt zelfs zonder ook maar aan de bestaande kinderen te denken waar het momenteel totaal niet mee loopt. Ben heel blij dat ik zelf niet zo’n stiefmoeder from hell heb.

**Geplaatst**: 28-09-20 13:34

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 13:34

Erger nog Poekkie het zal je moeder maar worden...

Ze speelt met levens alsof het niets is en zo handelt ze er dus ook naar.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-20 13:44

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-20 13:44

Haha wow,
Ik probeer juist als boodschap mee te geven dat mensen niet zo snel moeten oordelen.

Maar als ik de reacties lees, schrik ik toch wel heel erg. Misschien is het toch niet aan mij besteed.

Laatst bijgewerkt door astridastrid op 28-09-20 14:01, in het totaal 1 keer bewerkt

**Geplaatst**: 28-09-20 13:50

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 13:50

Het is (voor mij iig) gewoon te moeilijk geworden om je in te leven in de persoon. In het begin van het verhaal hadden we regelmatig medelijden met Nina omdat Prem zo'n hork was. En andersom zagen we ook weleens lichtpuntjes in Prem. Maar inmiddels is Nina zo ver doorgedraaid dat ze een kind wil verzwijgen voor een man waar ze niet eens een echte relatie mee heeft, gewoon omdat zij vindt dat ze dat verdient. Prem lijkt de laatste tijd wel een stuk rustiger en normaler te zijn gaan doen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-20 14:02

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-20 14:02

Ja, daar heb je zeker gelijk in topsylover. Je hebt dat mooi omschreven. Zet me aan het denken.

Misschien heb ik het gewoon niet goed geschreven. Dat is het meer.

**Geplaatst**: 28-09-20 14:08

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 14:08

ik denk gewoon iedere keer....wat ben ik blij dat ik nooit zo'n relatie heb gehad. Wat een gezeik en gezanik en gedoe

En Nina moet zichzelf eens een flinke schop onder d'r eigen reet geven. Gemekker over een kind willen met een man waarbij de 'relatie' met hem helemaal niks voorstelt behalve veel downs, daardoor soms een klein ukje, knipperlicht en verder niks.

**Geplaatst**: 28-09-20 14:10

Geplaatst: 28-09-20 14:10

Het is ook een beetje de omslag van abortus naar ineens een kind willen ten koste van alles en iedereen wat het misschien moeilijk te begrijpen maakt. Maar niet iedereen is hetzelfde en ik vind het verhaal nog steeds interessant om te lezen. Niet stoppen hoor!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-20 14:12

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-20 14:12

Haha ja precies,
Ga je je eigen leven extra waarderen toch

.

Ik heb hem al eens eerder gedeeld, maar ik vind deze nu ook erg van toepassing op Nina & kinderwens:
Als je je hand vult met fijn zand en je sluit je hand zal het zand tussen je vingers glippen. Hoe harder je knijpt hoe meer zand zal verdwijnen en bij het openen van je hand zal je merken dat er bijna geen zand meer in je hand ligt. Maar als je je hand vult met zand en je hand openhoudt als een schaal, zal je merken dat al het zand blijft liggen en steeds harder gaat schitteren in het licht.

WesternWay: dat ga ik erin proberen te verwerken!

Ik reageerde een beetje overdreven denk, maar zeker topsylover zet me wel aan het denken, ja! Want het is niet een grote Nina-sh*tshow maar is denk ook juist dat ik een beetje "speel" met de empathie. En dat wisselt. Dus dan moet ik ook niet piepen dat Nina nu door de mangel gehaald wordt

. Ik zit ook in het verhaal

haha.

**Geplaatst**: 28-09-20 14:31

Geplaatst: 28-09-20 14:31

astridastrid schreef:
Ik zit ook in het verhaal haha.

Ik denk dat dit ook eigenlijk het grote probleem is. Jij kent het verhaal, het zit in jouw hoofd, elke zin die jij schrijft weet je in welke context dat is en met welke achtergrond. Wij lezen alleen wat je hier neerzet en moeten vanuit die letters en woorden de emoties achter de personen leren begrijpen. Nu heb je al een aantal keer gezegd dat je niet alles precies wil voorkauwen en ons ook onze eigen fantasie laat gebruiken, en wat betreft ruimtes omschrijven is dat ook prima, maar met de emoties wordt dit een stuk lastiger! Er zijn een aantal mensen die precies begrijpen wat je wil overbrengen, maar ook een heleboel die de draad compleet verliezen. Ik vind het nog steeds een heel intrigerend verhaal en blijf iedere dag ook terugkomen!! Maar qua het overbrengen van de gevoelens etc. kan er naar mijn mening nog heel veel verbeterd worden.

**Geplaatst**: 28-09-20 14:45

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 14:45

Tja heel eerlijk? Heb ik nog steeds de indruk dat dit veel te dicht bij je staat TS. Dat maakt trouwens dat ik juist heel mild ben in mijn uitspraken hier. Want als ik al eens reageer, verwijder ik dus rustig mijn eerdere teksten.

Ik weet als geen ander wat depressie is en hoe dat voelt en hoe het is om je labiel te voelen, maar dat gebrek aan realiteitszin maakt het voor mij gewoon steeds moeilijker in te leven inderdaad.
Het gaat hier wel over een kind weghalen en dan gelijk maar weer zwanger willen worden. En ik heb niks met kinderen, maar zo licht als dat Nina er over denkt, daar kan ik zelfs slecht tegen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-20 14:56

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-20 14:56

Ik heb daar in het volgende stuk al wel iets over in staan:
En ik zal vechten om het goed te maken voor ons verloren kindje. Alleen dat kan het schuldgevoel over de ingreep compenseren.

Misschien had ik duidelijker moeten zijn in dat Nina altijd graag een kindje wilde. Maar het dacht nooit te kunnen krijgen. Het juist liet verwijderen om Prem en zijn familie te "redden". Daar enorm veel spijt van kreeg en juist doordat Prem opeens zei er wel voor open te staan, dit extra wrang was. En zeker omdat het nog maar de vraag is of het ooit (nog) zal lukken. Omdat dit al een wonder was.

Maar of iemand het dan snapt? Hormonen zijn rare dingen. En daar zit Nina's lichaam nu nog vol mee.

**Geplaatst**: 28-09-20 15:09

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 15:09

Ja hoor snap ik wel dat je last van je hormonen hebt, maar moeten mannen eens proberen om daar hun acties op af te schuiven, dan is de wereld te klein.

**Geplaatst**: 28-09-20 15:15

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 15:15

Ik begrijp het, maar toch...

Ze merkt dat ze zwanger is en denkt daar goed over na en besluit het weg te halen.
En dan eens het weg is, zijn al die redenen opeens teniet gedaan.
Ze heeft een flutrelatie met een man met een familie waar het totaal niet mee gaat.
Is zelf niet stabiel (logisch, zo niemand zijn na al deze gebeurtenissen).
Heeft momenteel geen enkele logische toekomstgerichte gedachte over hoe of wat.
En kan eigelijk een kind niks bieden behalve er een te hebben voor de heb.

Op mij komt nina dus over als een 6 jarige die ten koste wat kost een eenhoornveulen wil en daar wat over zit te petten.

Maar ik ben benieuwd hoe het zich ontwikkelt en lees nog steeds mee

**Geplaatst**: 28-09-20 15:44

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 15:44

@poekkie, volgens mij heeft ze er niet goed over nagedacht.

ik sluit me gedeeltelijk aan bij bovenstaanden

Nina lijkt een spring in het veld die altijd op zoek is naar bevestiging.
Prem is leuk, want die zet door.

ze raakt zwanger en gaat veel te veel invullen voor anderen
prem zal dit wel niet willen, prem zal denken dat ik het allemaal met opzet heb gedaan
prem zal me verlaten, kan ik dit wel alleen etc.
in plaats van dat ze dit bespreekbaar maakt, laat ze het weghalen en geeft ze hem de schuld er van.

Prem is een vreemde en een slapjanus. hij is niet duidelijk naar zijn kids, ex en ook niet naar nina.
hij probeert het goed te doen, maar nina wil dat hij haar gedachte kan lezen. hij kan haar niet helpen als ze niet duidelijk is.

ze zitten beide wel in de slachtoffer rol.

**Geplaatst**: 28-09-20 15:58

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 15:58

Beiden zijn heel complex, qua gevoel, emotie en geschiedenis. En ik vind dat dat heel goed naar voren komt in je schrijven! Ik word persoonlijk helemaal meegesleurd in de emoties, een heuse rollercoaster!

**Geplaatst**: 28-09-20 16:15

Geplaatst: 28-09-20 16:15

astridastrid schreef:
Misschien had ik duidelijker moeten zijn in dat Nina altijd graag een kindje wilde. Maar het dacht nooit te kunnen krijgen. Het juist liet verwijderen om Prem en zijn familie te "redden". Daar enorm veel spijt van kreeg en juist doordat Prem opeens zei er wel voor open te staan, dit extra wrang was. En zeker omdat het nog maar de vraag is of het ooit (nog) zal lukken. Omdat dit al een wonder was.

Misschien heb ik dan teveel tussen de regels gelezen, maar voor mij was dit allemaal al duidelijk

Verder probeer ik geen mening te hebben over de personages, omdat het verhaal meerdere kanten heeft en we niet alles weten.

**Geplaatst**: 28-09-20 17:11

Geplaatst: 28-09-20 17:11

Ik kan me door jouw schrijven helemaal inleven in zowel Nina als Prem, terwijl hun karakters / manier van denken toch heel erg ver van me af staan. Dus ik vind dat je het prima doet hoor! En laatste stuk was ook heel duidelijk geschreven qua stijl +:)+

Tja het is rot om te lezen hoe Nina Prem voor het blok zet, nouja wat anderen boven mij al schreven, het gebrek aan realiteitszin enzo....hoe ze hem de schuld geeft van haar eigen beslissing...dat soort dingen. Maar vanuit Nina haar gedachtengang zit er een zeker logica in en zijn het echt wel echte gedachten- / gevoels spinsels die iemand kan hebben, ik vind het intrigerend en ben benieuwd hoe het verder gaat

Ook wel knap van Nina dat ze een man in zijn situatie toch zo ver lijkt te krijgen om akkoord te gaan met maar gewoon kijken of er een zwangerschap zal ontstaan

**Geplaatst**: 28-09-20 17:22

Geplaatst: 28-09-20 17:22

Voor de meeste mensen is dit soort relatie een ‘ver van hun bed show’. Ik denk dat het een ontzettend giftige relatie is waarin Nina heel veel wil van Prem, Prem dit niet helemaal oppikt of op andere manier niet in staat is om iets mee te doen. Wellicht ontneemt zijn familie hem teveel energie en aandacht die hij aan Nina had kunnen besteden, misschien is hij narcistisch, misschien is Nina een beetje zwaar op de hand. Wie zal het zeggen? Ik denk dat de wanhoop en frustratie bij Nina heel goed neergezet is, de frustratie bij Prem even goed neergezet.
Feit is dat dit soort relaties ontzettend belonend zijn bij ‘goede momenten’ en dit je een enorme drive geeft om door te gaan. De mindere momenten wordt dan snel aan voorbij gegaan.
De wensen en hormonen die bij Nina spelen maken het nog veel complexer. Wellicht hoopt ze met een kind zelf meer geluk te vinden en meer aandacht te krijgen van Prem. Niet de juiste redenen, maar ik vind het allemaal begrijpelijk

.
Ik lees graag, niet stoppen hoor!

**Geplaatst**: 28-09-20 17:44

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 17:44

Ik vind Nina ook heel bizar redeneren nu. Idd een zwangerschap zomaar afbreken en dan je scharrel bijna dwingen om er nu wel voor te gaan. Ik snap best dat hormonen rare dingen doen met een mens maar dit zit volgens mij wel een pak dieper dan dat. Ik vind prem overigens de laatste updates heel normaal doen eigenlijk. Nina doet vaak alsof zij heel makkelijk is en alles best vindt maar dat klopt van geen kanten. Zelfs in luxe plekken zit er altijd iets scheef: te druk, herinneringen aan een ex, een opmerking die haar misvalt maar waar ze dan ook niet over kan praten. Als je het zo gaat bekijken moet eigenlijk echt alles in haar straatje passen of ze gaat zitten pruilen en de wereld stort weer maar eens stilletjes in. En de ander mag dat maar raden. Heel vermoeiend zou ik dat vinden!

**Geplaatst**: 28-09-20 18:34

Geplaatst: 28-09-20 18:34

astridastrid schreef:
Haha wow,
Ik probeer juist als boodschap mee te geven dat mensen niet zo snel moeten oordelen.

Maar als ik de reacties lees, schrik ik toch wel heel erg. Misschien is het toch niet aan mij besteed.

Waarom zie je vrijwel elke reactie als negatief?

**Geplaatst**: 28-09-20 18:41

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 18:41

Omdat ik denk dat dit verhaal een stuk autobiografischer is dan we allemaal denken.

**Geplaatst**: 28-09-20 18:46

Geplaatst: 28-09-20 18:46

chantalboes schreef:
Omdat ik denk dat dit verhaal een stuk autobiografischer is dan we allemaal denken.

Waarschijnlijk wel. Maar het feit dat mensen al zo reageren, geen sympathie kunnen opbrengen voor de hoofdpersoon, zegt toch óók dat het een goed verhaal is?

**Geplaatst**: 28-09-20 19:01

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 19:01

Ik vind het zeker een goed verhaal alleen Merk ik dat met de laatste stukjes mijn sympathie voor Nina enorm zakt weer. Iets wat ik in het begin ook heel erg had en dan weer wat verbeterde. Maar alsnog ben ik nog heel benieuwd hoe het verder gaat!

**Geplaatst**: 28-09-20 19:08

Re: [VER]Gepest - dagboek van een

Geplaatst: 28-09-20 19:08

Dat we er allemaal een mening over hebben zegt me juist dat ts goed schrijft.

En ik denk dat t innd redelijk dichtbij komt en ts het op haar betrekt. Niet doen ts. We kennen niet het hele verhaal.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 28-09-20 19:58

Geplaatst door de TopicStarter : 28-09-20 19:58

Haha, goede dag, wel

.

Nee, mijn reactie komt denk ook "negatiever" over als ik het bedoel, hoor. Ik schrijf omdat ik het leuk vind en ik hoop dat mensen het lezen omdat ze het leuk vinden. Het plezier moet in beide gevallen voorop staan. Als je dan constant hoort "het moet niet zus, maar zo", wordt plezier overstemd door perfectionisme. En ik wil gewoon dat plezier voorop staat

.

Trok de reactie misschien wat te persoonlijk aan maar hey, ik ben de laatste die perfect is. Ook niet perfectionistisch, trouwens

. Dus sorry en nu door.

10.
13 september 2019

“Oh mijn god, Manfred wil weten wie naast mijn familie, Baukje en hijzelf op de eerste rij komen te zitten tijdens mijn oratie”. We gaan straks Indiaas eten halen bij Prem om de hoek. Maar zoals altijd maken we er een sport van om dit zo lang mogelijk uit te stellen. Waardoor we nu dus weer scheuren van de honger. En onszelf momenteel aan het volproppen zijn met papadums. Ik dan vooral. Ik voel een soort leegte die ik probeer te vullen.

“Oh, als het zo’n issue is, ga ik wel achterin zitten, hoor” antwoord ik. “Ik hoef niet zo nodig op de eerste rij te zitten. App hem dat maar terug”.
“Natuurlijk zit jij op de eerste rij, Nien. Hij is gewoon bezig een indeling te maken wie waar zit”.

Wat naïef dat ik dat toen ook nog echt geloofde

“Ach, het wordt toch wel tijd om een beetje aan het feit dat ik besta te wennen, toch?”. Prem lacht. Ik schep nog een riante hoeveelheid mango chutney op mijn linzencracker. Want ondanks het feit dat ik gisteren ook al zwaar getafeld heb, barst ik alweer van de honger. Prem kijkt afkeurend. De papadum bezwijkt onder zijn zware lading en de hele derrie flikkert op de tafel. Ik moet lachen. Prem niet. Het lachen vergaat mij ook snel.

“Je hebt er zelf voor gezorgd dat ik er alles aan gedaan heb om een ontmoeting tot nu toe te voorkomen, Nien. Met je foto’s op Instagram”. Prem snuift minachtend. Oh god. Weer de rug-billen-tattoo foto. Die inmiddels allang niet meer online staat. Ik ben het helemaal niet gewend om zo beoordeeld – nee, afgemaakt - te worden op slechts mijn uiterlijk.
“Regel die ontmoeting. Geef me dan een halve kans” smeek ik.
Prem heeft duidelijk aangegeven dat hij eerst wil dat het tussen mij en de kinderen goed loopt. Maar dan moet ik wel een kans krijgen. We hebben elkaar tenslotte nog maar een keer vluchtig gezien.

Het koffer-incident.

“Mijn kinderen vinden je maar een raar wijf. En wat te denken van al die foto’s waar je met Wouter op staat. Denk je dat dat leuk is voor ze om elke keer te zien?”.

Oh god. De foto van gisteren.

Onwillekeurig denk ik terug aan gister. En ik kan een glimlach niet onderdrukken.
“Ik heb een hele speciale dame bij me en die wil graag Risotto eten” verkondigde Wouter toen we gisteren het Italiaanse restaurant binnen stapte. Ik moest lachen. Toen hij me even ervoor kwam ophalen, drukte hij al een zak karamel-pepernoten in mijn hand. “Deze vind je zo lekker, toch? Ik ben ze net speciaal voor jou gaan halen”. De hele weg naar Noordwijk werd ik overspoeld met complimenten. Ik straalde. En hij straalde omdat ik straalde. Dus toen we even later ook nog eens de lekkerste risotto voorgeschoteld kregen die er bestaat, kon de avond niet meer stuk.

Ik had Wouter van de week verteld dat ik het uit ging maken met Prem. Even dacht ik dat hij zijn kans schoon zag. En heel even leek het ook mij geen verkeerd idee. Wouter en ik zijn studenten van het leven en zijn bovendien wie we diep van binnen zijn: onszelf.

Maar gisteren hebben we ook eens uitgebreid gesproken over wat HIJ nu eigenlijk wil in het leven. Hij antwoordde ‘op zijn Wouter’s’: “dat weet ik zelf ook niet”. Haha, kun je ook niets mee. En met mij dan? Vroeg ik. “Ik vind het heerlijk zo, Nien. We zijn beste vrienden. Ik heb ook zo mijn problemen met mijn kinderen. En ik gun je ook ZO een leuke partner. Met wie je al je dromen uit kunt laten komen”.

Hij is dan nog in de veronderstelling dat Prem en ik ruzie hebben. “Het is weer goed he, met Prem” zeg ik lachend. “Ik kom er ook nooit vanaf”.

True love has the habit of coming back

Wouter schudt lachend zijn hoofd. Het is warm in het restaurant. Of misschien komt het door de wijn.
“Zullen we een dessert delen” stel ik voor, als de ober even later voor ons staat. Maar daar is Wouter het beslist niet mee eens. “Niets ervan!” antwoordde hij stellig. “Ik wil zelf een heel dessert opeten. Je neemt je eigen dessert maar”. We schaterden het uit.

Als ik even later een hap cheesecake in mijn hond stop (getsie, er zat aardbeiensaus overheen), vraag ik hem waar hij zichzelf ziet over vijf jaar. We houden er beide van om te filosoferen. Om te dromen.
“Op wereldreis. Met jou”.
Mannen. Ze zijn onverbeterlijk. Wouter is echt mijn beste vriend.

Het beeld van de cheesecake wakkert mijn huidige honger gevoel weer verder aan. Ik laat me niet uit het veld slaan door Prem’s opmerkingen. Ik sta achter de dingen die ik doe. Ook met Wouter. En met de oratie ontmoet ik zijn kinderen sowieso. Dat is tenslotte ook al bijna.

Nog minder dan een maand te gaan.

“Wat ben je aan het doen?” vraag ik, terwijl ik opveer en een arm om hem heen sla. “Ik rammel”. Ik was in de veronderstelling dat hij nog met Manfred aan het appen was.

Prem zucht. “Het is weer allemaal bal. Baukje vertelde van de week dat ze een kamer had gevonden in Amsterdam. EUR650 per maand”. Wow, dat wil ik ook wel, denk ik. Prem gaat verder: “ik vond het wel een goed idee als ze uit huis gaat. Want dan kan ze niet meer zo samenspannen met Manuela”. Baukje woont bij Manuela. Ze vindt Prem’s huis vies. “ik had haar dus gezegd dat ze het moet doen. En dat ze al haar financiën op een rij moest zetten om te kijken of ze het zou kunnen betalen. Ze heeft tenslotte een dikke spaarrekening tot haar beschikking met geld wat ik over de jaren voor haar gespaard heb”.

Prem zucht. “Krijg ik net een mail van Manuela. Met Baukje in de CC. Over dat ik genoeg verdien en best Baukje’s huur kan betalen. En dat ik haar al zo heb laten stikken, maar het nog vreselijker vindt dat hij het nu ook bij zijn dochter doet”. Prem voelt zich schuldig. En zijn ex en kinderen weten hier als geen ander misbruik van te maken. Prem haalt zijn schouders op. “Misschien moet ik het maar doen”. Prem is als de dood dat Baukje niet naar de oratie komt. Dat heeft hij al diverse malen gezegd. Hij weet dat hij dan afgaat. Baukje weet dat ook.

Ik sta hier volledig buiten. En wil dat graag zo houden. Al geeft hij al zijn fortuin aan de daklozen: zijn geld, dus zijn beslissing. Daar hoeft hij niemand anders verantwoording over af te leggen. Maar dat is blijkbaar een les die niet iedereen mee heeft gekregen in het leven. Het feit dat zijn kinderen totaal niet dankbaar zijn voor alles wat ze krijgen, weerhoudt hem niet om dit te veranderen. Het spoort hem juist aan. Ooit zullen ze toch wel dankbaarheid gaan tonen, denkt Prem. Voor de kinderen is het echter de gewoonste zaak van de wereld geworden.

Ik geef Prem een kus en trek hem overeind.

“Manuela staat zo wel lekker tussen ons in” zeg ik, als we even later naar de Indiër lopen. Prem is altijd erg gespannen nadat zijn ex contact het hem geeft gezocht. Iets waar Manuela waarschijnlijk van smult.
Maar ik had er niet over moeten beginnen. “Nee, ga jij ook in de slachtofferrol kruipen” bijt hij me toe. “Jij bent wel de laatste die daar het recht toe heeft”.

De sfeer zit er lekker in. Juist nu onze band momenteel zo fragiel is als een eierschaal, kunnen we dit er beide niet bijhebben. We lopen allebei onze eigen race. Maar op dit moment versnelt Prem zijn pas om een paar meter voor me te lopen. Het verbaast me al niet eens meer.

Pas in het restaurant praat hij weer. Maar niet tegen mij. En terwijl Prem even later lachend een vrolijk liedje speelt op de gitaar die hem zojuist in zijn hand gedrukt is, word ik aangestoten door de restauranteigenaar. “Wat een bofkont ben je, dat je zo’n leuke vriend hebt”. Er is geen spoor over van de boze Prem van net.

Pas als we weer bij hem thuis zijn en het eten op tafel staat, verbreekt Prem zijn ‘staakt het vuren’. “Ik ben hier het slachtoffer. Mijn kinderen. Maar niet jij, Nina. Jij doet maar waar je zin in hebt - je gaat met anderen naar Rome en Brussel. Kinderachtig gedrag."

Als Prem zijn nieuwe troefkaart tevoorschijn tovert, zijn we weer compleet terug bij af. “Je droeg mijn kind! Je moet je kapot schamen met dat kinderachtige gedrag”. Prem gaat steeds harder praten.

De enige mensen die naar beide kanten van een verhaal luistert, zijn de buren.

"In Brugge vertelde je over je eetgewoonten. En dan wil je een KIND van me baren? Ik moet er niet aan denken! Ik lijk wel gek dat ik het allemaal pik met Wouter! Een blamage ben je!”.

Ga direct naar de gevangenis. U komt niet langs start.

Ik zou het liefst weg willen rennen. Iets in me zegt dat, als ik nu wegga, ik Prem nooit meer zal zien.

Chemistry between people is the strangest science of all.

Ik dacht dat ik de liefde in al zijn verschijningsvormen al kende. Maar toen kwam ik Prem tegen. En ik heb Prem meer nodig dan ooit. En niet alleen omdat we samen een droom hebben. Of omdat ik moeite heb met alleen zijn. Of omdat ik bevestiging nodig heb. Of omdat Prem wel eens de sleutel zou kunnen zijn tot de oplossing van mijn eetprobleem. Liefde is geen liefde omdat die je van je pijn afhelpt. Maar toch vooral omdat die je in een stemming brengt waarin je in je eentje nooit zou geraken. En nog nooit ben ik zo verliefd geweest. En hoe moeilijker het lijkt te worden, hoe liever ik het allemaal wil. Voordat er iemand komt die me ruw uit mijn droomwereld haalt.

Ik klamp me vast aan de laatste strohalm.

to be continued