Bokt.nl

‘’Oh, jongen’’ verzucht Mina.
Wat is hier aan de hand? Kennen deze aardige mensen mijn vader of zo?
Met z’n drieën komen ze binnen, zenuwachtig gaat mijn vader op de bank zitten. Ja, hij is alweer zenuwachtig…
‘’Pap?’’ vraag ik voorzichtig. ‘’Ja meisje?’’ ‘’Waar ken je deze aardige mensen van?’’ vraag ik.
Het blijft een tijd stil. Ik wil net mijn vraag weer gaan herhalen als hij begint te spreken.
‘’Deze mensen zijn mijn ouders Anita, het zijn jouw opa en oma meer wil ik er niet over kwijt.’’ ‘’Maar pap…’’
‘’Nee Anita niet nu!’’ zegt hij fel. Altijd is me voorgehouden dat mijn ‘andere’ opa en oma waren overleden door een auto ongeluk. Maar niks is dus minder waar, ze leven nog, en zitten hier; recht voor me!
‘’Mijn kleindochter.’’ Verzucht Mina.
‘’Ja Johan, het is onze kleindochter die daar vol vraagtekens zit!.’’ Zegt Hendrik met een strenge ondertoon.
‘’Wat heb je haar verteld? Dat we zijn geëmigreerd? Of heb je gezegd dat we gewoon dood zijn?’’ er wellen aders op in zijn nek. ‘’Johan ze heeft recht op de waarheid, na jaren heeft ze recht op de waarheid.’’ Zegt Mina zacht.
Mijn vader buigt zijn hoofd als een jongen die op zijn kop krijgt van zijn ouders.

Groetjes, Minte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-09-05 17:15

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst door de TopicStarter : 29-09-05 17:15

Hallo,!

Ik kreeg ineens weer een ingeving.

Speciaal een stuk voor de echte fans

.

Weer een lange stilte. Iedereen wacht, wacht tot mijn vader zijn mond open doet en alles uitlegt.
‘’Johan, vertel je het zelf aan je dochter of moeten wij het doen?’’ zegt Hendrik scherp. Hendrik, hij was eerst zo rustig, zo aardig. Nu is hij fel, een beetje boos. Bounty, die eerst bij mijn voeten lag staat op en loopt naar mijn vader. Zacht likt hij mijn vaders hand, en laat zich dan bij zijn voeten neerzakken.
Alsof dat het teken is begint mijn vader te praten.
’’Anita, voordat ik een relatie kreeg met je moeder was ik… was ik heel anders dan nu. Ik wilde graag wat betekenen, ergens bij horen. Ik raakte verslaafd, aan de drugs. Mijn ouders ze waren er kapot van toen ze het ontdekten. Ik… ik snapte het niet, het was toch allemaal heel normaal? Mijn ouders, ze haalden me over om te stoppen.
Ik deed mijn best… echt mijn best om er vanaf te blijven. Maar al snel rookte ik alweer een toeter, of hoe noemen jullie dat? Een Joint toch?’’ zonder op een antwoord te wachten ging hij verder.
‘’Ik deed het stiekem omdat… ik wilde niet dat mijn ouders teleurgesteld zouden zijn. Maar op een avond, ik was voor het eerst sinds tijden weer uit geweest. Ik gebruikte heel veel, en kwam helemaal stoned thuis.
Dit was de druppel, de volgende dag werd ik uit huis geschopt.’’
’’En nooit meer teruggekomen.’’ Vulde Mina aan. Ik zat op de bank in een soort trance.
Mijn vader aan de drugs, mijn moeder lesbo, kon het nou nog erger?

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 29-09-05 17:17

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 29-09-05 17:17

Mooi verhaal,, doorgaan!

**Geplaatst**: 29-09-05 17:31

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 29-09-05 17:31

Hey goed verhaal zeg! lekker complex word het zo gemaakt, dat vind ik wel heel leuk dat het niet zo simpel te begrijpen is!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-09-05 17:32

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst door de TopicStarter : 29-09-05 17:32

Hallo,!

Dankjewel voor de reacties.
Ik zal misschien zo meteen nog een stukje plaatsen.

Groetjes, Minte

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-09-05 17:58

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst door de TopicStarter : 29-09-05 17:58

Hallo,!

Hier waarschijnlijk het laatste stukje voor vandaag.

’’Arm kind, eerst een moeder met een vríendin en dan nog plotsklaps een opa en oma.’’ Zegt Mina.
‘’’Hoe weet je van Ans relatie met Karin?’’ zegt mijn vader plots.
‘’Deze dappere meid heeft alles net losgelaten, ze heeft verteld wat er op haar hart zit.’’ Zegt Mina vertederend.
’’Mag ik... euh… even naar de toilet?’’ vraag ik bijna fluisterend.
‘’Natuurlijk meid, in de gang tweede deur rechts.’’ Verteld Mina me. Ik sta op van de bank en volg haar instructies op. Gelukkig is de eerste deur die ik open maak de goeie. Ik ga op het toilet zitten en draai de deur op slot.
Eindelijk komen de tranen, met grote hoeveelheden tegelijk stromen ze over mijn wangen.

Een lange tijd heb ik daar gezeten, op het toilet. Volgens mij viel het toen ik weer binnen liep meteen op dat ik had gehuild. Maar niemand zei er wat van. Er was weer stilte, een lange stilte.
Gelukkig begon Mina na verloop van tijd tegen me te praten over van alles. Ze vroeg bijvoorbeeld of ik al een vriendje had, wat mijn lievelingskleur was en ga zo maar door. Ik sprak geen twee woorden als ik één kon zeggen en mijn vader zei praktisch niks. Nou, het enige wat hij zei was een korte ‘dag’ toen we weg gingen.
Ook in de auto zei hij niks, en op dat moment wenste ik dat ik mijn moeder had laten bellen.
Dan was ik deze verschrikkelijke waarheid niet te weten gekomen en was er niet zo’n stilte in de auto.
Zij zou me de hele weg dingen vragen, of niet?
De laatste tijd ging het toch alleen maar over Karin, wat beteken ik eigenlijk nog voor mijn ouders?
Ik laat mijn hoofd hangen, waarschijnlijk niks.

Als we bij mijn vader huis aankomen loop ik meteen door naar boven. Ik wil slapen, in een normaal bed.
Maar als ik eenmaal lig, doodmoe van alles kan ik de slaap niet vatten.
Ik hoor hoe mijn vader met iemand belt (waarschijnlijk mijn moeder) en korte antwoorden geeft.
Als hij mijn moeder gedag zegt en de telefoon ophangt val ik in een onrustige slaap.

De volgende dag word ik laat in de middag pas wakker. Het is geen wonder want gisteravond lag ik ook rond middernacht. Beneden is alles verlaten, er ligt alleen een briefje.

Ik ben naar mijn werk.
Bel je moeder z.s.m. ze is erg ongerust.

M.v.g. Johan

M.v.g.? Met vriendelijke groeten?
Ik ben toch geen klant of zo? Ik verscheur het briefje en plof op de bank neer.
‘’Bah jullie kunnen me wat!’’ zeg ik hardop. Ik pak de afstandbediening en zap langs alle kanalen. Ik blijf hangen bij een programma over jongeren met moeilijkheden.
Er komt een jongen aan bod die verteld over zijn vader in de gevangenis. Maar ook een meisje die haar moeder is verloren. En dan richt de camera zich op een vrouw van ongeveer 20 jaar oud en al bij de eerste zinnen van haar verhaal merk ik dat ik in hetzelfde schuitje zit.

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 29-09-05 18:01

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 29-09-05 18:01

Leuk stukje weer

ik was net aan het typen dat ik wachtte op je volgende stukje maar hij was er al

**Geplaatst**: 30-09-05 18:34

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 30-09-05 18:34

Veel insp heb jij cker zeg

**Geplaatst**: 30-09-05 19:02

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 30-09-05 19:02

ja.echt.he

**Geplaatst door de TopicStarter** : 01-10-05 08:51

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst door de TopicStarter : 01-10-05 08:51

Hallo,!

Hier nog een stukje...

‘’De eerste jaren, mijn ouders waren samen heel gelukkig. We werden gezien als een perfect gezinnetje. Dat waren we toen ook; perfect! Maar nadat mijn vader een erge misdaad pleegde en werd opgepakt was mijn moeder gebroken. Ze zocht hulp bij een psychiater. Intussen regelde ik het hele huishouden; ik kookte, maakte schoon en zorgde ervoor dat mijn moeder op bed ging. Aan mijn huiswerk kwam ik niet toe. Steeds vaker ging mijn moeder naar die ‘psychiater’ toe. Soms wel 5 keer per week! Maar ik zag ook hoe ze weer opbloeide.
Eindelijk praatte ze weer gewoon tegen me. Maar al snel kwam de waarheid aan het licht:
Mijn moeder was verliefd geworden op een goede vriendin, en die vond haar ook leuk. En ze ging helemaal niet 5 keer per week naar de psychiater, toen was ze bij haar vriendin. Ik vond het afschuwelijk, ik voelde me vies dat ik met hen omging. Omdat ik altijd over alles praat vertelde ik het tegen mijn beste vriendin. Zij vond het vreemd en kon haar stomme waffel weer eens niet dichthouden; de volgende dag wist de hele school het.'
De camera richtte zich op de presentator die de ‘reclame’ aankondigde.

Ik had de tranen in mijn ogen; ik en dat meisje, we maken ongeveer hetzelfde mee! Ik loop naar de keuken en pak wat sinasappelsap. Ik bedenk me ineens hoezeer ik ons ‘perfecte’ gezinnetje van vroeger mis.
Waarom kon de tijd niet worden teruggedraaid? Ook al was het maar voor even, het zou me zo gelukkig maken!
Ik loop de woonkamer weer binnen en zet de sinasappelsap weer op tafel.

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 01-10-05 09:47

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 01-10-05 09:47

mooie stukjes weer

**Geplaatst**: 01-10-05 22:06

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 01-10-05 22:06

Ik snap 1 ding niet
Eerst moest ze de hele tijd liegen omdat haar moeder bi was.
Dat ze niet kan afspreken en nu weet haar hele school het

**Geplaatst**: 02-10-05 00:06

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 02-10-05 00:06

xxxvagoxxx schreef:
Ik snap 1 ding niet
Eerst moest ze de hele tijd liegen omdat haar moeder bi was.
Dat ze niet kan afspreken en nu weet haar hele school het

Dit is zijn de laatste regels van het vorige stuk, dan is het misschien iets duidelijker

Citaat:
Ik pak de afstandbediening en zap langs alle kanalen. Ik blijf hangen bij een programma over jongeren met moeilijkheden.
Er komt een jongen aan bod die verteld over zijn vader in de gevangenis. Maar ook een meisje die haar moeder is verloren. En dan richt de camera zich op een vrouw van ongeveer 20 jaar oud en al bij de eerste zinnen van haar verhaal merk ik dat ik in hetzelfde schuitje zit.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 03-10-05 19:29

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst door de TopicStarter : 03-10-05 19:29

Hallo,!

Het stukje van Paradise maakt alles duidelijk volgens mij.

En weer komt het meisje in beeld en gaat verder met haar verhaal.

’’Ik had geen leven meer, op school maar ook daarbuiten werd ik uitgescholden. Ook mijn moeder lieten ze ook niet met rust. Maandenlang werden we uitgescholden. In het begin raakte elk woord me, maar je leert ermee omgaan.
Toen het schelden eindelijk minder werd begonnen ze met dingen die veel erger waren. Ze maakten dingen kapot, mijn schooltas, boeken, jas. Niks bleef heel. Bijna elke dag kwam ik huilend thuis waar ik werd gesteund door mijn moeder, ze was er voor me, elke dag weer. We wilden ons niet laten wegjagen, we wilden die racistische mensen niet gelijk geven. Maar toen er een raam werd ingegooid was de maat vol; we verhuisden naar een andere stad.
Ik vond het geweldig, eindelijk niet meer dagelijks worden uitgescholden, geen vernielingen. Mijn moeder had het er echter veel moeilijker mee, ze moest haar vriendin verlaten. Ze heeft de tijd in het nieuwe huis ook veel gehuild.’’ Het meisje barst nu zelf in tranen uit en kan even niet verder spreken.

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 03-10-05 19:35

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 03-10-05 19:35

Mooi stukje Minte,
sorry geen uitgebreid commentaar, ben niet in de stemming om vrolijk te zijn enzo, sorry

**Geplaatst**: 04-10-05 18:26

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 04-10-05 18:26

MOoi stuk veel inspi he

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-10-05 20:47

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst door de TopicStarter : 04-10-05 20:47

Hallo,!

Ik had vandaag niet zoveel inspiratie. Mijn vriend heeft het uitgemaakt, vandaar. Maar omdat ik gek ben op schrijven en het elke dag doe ik er toch een klein stukje uitgeperst.

Als ik haar zie huilen breekt er ook iets in mij. Waarom zijn mensen zo wreed? Als je ‘anders’ bent dan anderen is het alsof er een stempel op je voorhoofd ik gedrukt. Iedereen weet dat ze jou moeten hebben…
Het meisje op de tv is ietsje gekalmeerd en gaat verder met haar verhaal.
‘’Ik kon het niet aanzien hoe veel verdriet mijn moeder had en heb nachten wakker gelegen voor een oplossing. Helaas was er er maar één; weer terug verhuizen en dat was juist waar ik heel bang voor was. Maar mijn moeder bleef ongelukkig en ik kon het niet langer aanzien. Op een avond vertelde ik mijn moeder dat ik wel terug wilde als ze daar blij van werd. Maar mijn moeder kwam vertellen dat ze wou emigreren naar een ander land.
Ze wilde opnieuw beginnen en dat gaat over een week gebeuren, eindelijk zullen we weg zijn van deze ellende.’’

De aftiteling kwam onderaan in het scherm en de camera richtte zich weer op de presentator. Zonder me nog te concentreren op de beelden of geluiden blijf ik kijken naar het beeldscherm. Mijn ogen staan nog vol tranen.
Het laatst gesproken zinnetje van het meisje, ze sprak het zo opgelucht uit. Ik wilde ook weg, samen met iedereen die me erg dierbaar was.

Kusjes, Minte

**Geplaatst**: 04-10-05 20:53

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 04-10-05 20:53

Mooi stukje weer. En zoals ik al zei op msn, aan jongens heb je niks

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-10-05 17:35

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst door de TopicStarter : 05-10-05 17:35

Hallo,!

Dit wat het laatste stukje van dit verhaal.
Met dit verhaal wil duidelijk maken dat het helemaal geen schande is om op mensen van hetzelfde geslacht te vallen.
Je bent juist bijzonder, wees gewoon gelukkig en respecteer jezelf.

Ik ben nu echt verslaafd geraakt aan het schrijven, en er zal zeker snel een nieuwe komen...

Ik wil alle trouwe lezer heel erg bedanken...

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 05-10-05 18:51

Re: [Verhaal] Allemaal Leugens..

Geplaatst: 05-10-05 18:51

ha ik was een trouwe lezer! je hebt het mooi gedaan! jammer dat je niet verder schrijft met dit verhaal! succes verder!