Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 22-10-05 15:12

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 22-10-05 15:12

Oke mensen het heeft een hele tijd geduurd vanwege effen geen zin, en geen tijd enzo. maar hier is weereens een nieuw stuk:

‘He gozer, de smerissen zijn hier.’
‘Wat zit je allemaal te zwammen?’ Sander zit op het muurtje voor de school met zijn twee beste vriendinnen naast zich en kijkt verbaasd op als Mitchel aankomt gelopen.
‘De smerissen zijn hier op school, ze zijn net naar de rector geweest.’
‘Wat?! Echt?’
Zijn vriend kijkt hem serieus aan.
‘Ow, oliebol, dan moeten we wegwezen.’ Sander staat al op om weg te lopen als Jessica hem tegen houd.
‘Maar wat ga je dan doen? Ik bedoel, je kunt zo weinig doen, ze weten toch al waar je woont?’
‘Laten we het nou eens van de positieve kant bekijken zou ik dan zeggen, wie weet komen ze helemaal niet voor ons. Mitchel, is dat het enige wat je weet?’ Mitchel knikt en heeft een bedenkelijke blik op zijn gezicht.
‘Zullen we dan maar gewoon gaan, lijkt me toch het slimste.’
‘Te laat, daar komen ze al. Jongens ik ga dan maar denk ik, jullie zullen niks aan mij hebben hiermee.’ Sander knikt haar toe en draait zich dan naar Mitchel.
‘Niks toegeven totdat ze iets kunnen bewijzen, we weten namelijk ook niet of ze al bij Ramon langs zijn geweest.’
‘Marieke de Roos?’ De in uniform geklede man kijkt het meisje vragend maar tegelijkertijd streng aan.
‘Ja, waarom?’
‘We moeten even praten.’Als er niks gebeurd is kijkt hij de jongens kritiserend aan. ‘Onder vier ogen.’Benadrukt hij dan nog.
Hij draait zich om en wenkt Marieke hem te volgen. Ze haalt haar schouders naar Mitchel op en loopt dan weg.
‘He, waar gaat dat dan over?’ Verbaasd kijkt Mitchel haar na.
‘Geen idee, misschien willen ze ons allemaal apart ondervragen, maar ik ga hier niet op ze zitten wachten.’
Mitchel knikt en samen pakken ze hun tassen op en lopen aan de andere kant de school in.
Als ze in de aula willen gaan zitten komt er een vrolijke krullenbos hun kant op gelopen.
‘He, wat hebben jullie aanstaande week te doen?’
‘Niks, hoezo?’ Sander pakt zijn Aardrijkskundeboek uit zijn tas en bladert naar de goede bladzijde.
‘Nou, is misschien een beetje laat maar, we hebben met de klas van Gimmens een schoolkamp georganiseerd en aangezien jullie ook bij de klas horen…’Ze lijkt zich er kennelijk echt op te verheugen want ze kijkt de jongens behoorlijk hoopvol aan.
Sander die niet echt onder de indruk is kijkt een beetje bedenkelijk. ‘Dit snap ik nou dus echt niet he.’Zegt hij zonder van zijn boek op te kijken.
‘Wat valt er niet te snappen?’Louise heeft een diepe rimpel op haar voorhoofd.
‘Ja dit!’Sander seint naar zijn boek.
Mitchel schiet in de lach als hij het gezicht van het meisje ziet veranderen met een gefrustreerde blik.
‘Oh jullie zijn ook allemaal hetzelfde! Nou jullie zien maar, ik hoor het wel of jullie mee gaan.’ Met een ruk draait ze zich om en loopt terug naar haar groepje vriendinnen.
Als ze weg is kijkt Mitchel zijn vriend een beetje serieuzer aan. ‘Maar wat denk je nou echt? Gaan we? Eerlijk gezegd heb ik wel zin om er eens uit te zijn, geef toe, het heeft wel iets aantrekkelijks.’
Sander kijkt op. ‘Tja, we hebben nog behoorlijk wat geld in die klassepot van vorig jaar, dus het zal ons zelf waarschijnlijk niet veel kostten…..’hij trekt een bedenkelijk gezicht. Dan verandert zijn uitdrukking ineens. ‘Ach wat we gaan gewoon! Maar als allereerst wil ik wel eens precies weten waarom die smeris Mariek alleen wilde spreken, laten we dat eerst uitzoeken.’
‘Fantastisch idee!’ Ze breed grijnzend kijken ze elkaar aan en verdiepen zich dan in Aardrijkskunde.
Net voordat ze zoemer gaat komt Marieke met een vreemde uitdrukking aanlopen.
‘He, meid waar ging dat over?’ Met een klap slaan de boeken dicht en worden ze in de tassen gestopt.
‘Ik neem aan dat jullie ook al hebben gehoord over dat kamp?’
Mitchel knikt.
‘Nou ik mag niet mee…’ Ze schijnen allebei te voelen dat de zin nog niet af is en kijken haar dus vragend aan. ‘Er schijnt over mij te zijn gepraat.’
Ze kijkt een beetje raar, ze lijkt er echt over in te zitten.
‘Enig idee wat ze hebben gezegd, en wie?’
‘Nee, maar ik heb wel zo’n vermoeden dat die blondine er mee te maken heeft?’
‘Wie, Roxanne?’ Verbaasd kijkt Sander zijn vriendin aan. ‘Weet je dat heel zeker?’
‘Nee natuurlijk weet ik dat niet zeker anders zou ik er wel wat aan doen.’
Sander kijkt nadenkend voor zich uit terwijl ze aanlopen in de richting van het volgende klaslokaal. Hij vind het moeilijk te geloven dat Roxanne er iets mee te maken heeft, hij ziet haar niet echt als iemand die haar belofte zou verbreken. Maar ja je kunt het nooit zeker weten, hoe betrouwbaar iemand ook lijkt, je zult altijd moeten oppassen.
Zonder een woord te zeggen knikt hij en loopt vooruit naar het lokaal, hij wil voor de les begint nog even tegen Louise zeggen dat ze meegaan.

**Geplaatst**: 22-10-05 16:35

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst: 22-10-05 16:35

Dit is van Carry Slee toch!?

Ik heb precies zo'n zelfde verhaal gelezen in een boek van Carry Slee, dat is overigens wel een mooi verhaal.
Ik heb alleen pagina 1 en 5 gelezen, misschien is dit al gezegd door iemand of door de schrijfster zelf.

**Geplaatst**: 23-10-05 11:09

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst: 23-10-05 11:09

leuk verhaal!!!
ga je nog een stukje maken?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-10-05 13:22

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 23-10-05 13:22

TasjaIsLief schreef:
Dit is van Carry Slee toch!?
Ik heb precies zo'n zelfde verhaal gelezen in een boek van Carry Slee, dat is overigens wel een mooi verhaal.
Ik heb alleen pagina 1 en 5 gelezen, misschien is dit al gezegd door iemand of door de schrijfster zelf.

Uhm nee, niet bepaald, kheb et zelf bedacht en geschreven

Uhm tja, ik had nog nooit van dat boek gehoord van Carry slee (Kappen! heet het toch?) totdat ik het twee weken geleden voor school moest lezen.
En nou is het wel verschrikkelijk toevallig dat het allebei met zo'n bende temaken heeft en dat in allebei de hoofdpersoon Sander heet

echt stom.
Maar ik verzeker je, dat ik dit helemaal zelf bedacht heb, kzweer et

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-10-05 13:23

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 23-10-05 13:23

Oekie schreef:
leuk verhaal!!!
ga je nog een stukje maken?

Jazkers doe ik,

One order coming up!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-10-05 14:30

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 23-10-05 14:30

En weer een stukkie mensen:

Na school lopen ze met zijn vieren naar de bibliotheek en gaan daar in bij een groepje computers zitten.
Sander klikt het internet aan en gaat naar zijn inbox, eens kijken of hij nog iets heeft verdiend. Zooi, zooi, zooi, ah daar hebben we wat. Hij opent het bericht en leest de inhoud vluchtig door. ‘Wat is dit nou weer voor onzin?’
Jessica komt nieuwsgierig met haar stoel op wieltjes het hoekje om en kijkt mee op Sanders beeldscherm.
‘Die gozer wil die versterker van me over nemen, maar hij wil hem perse bij mij persoonlijk komen halen!’
Nu komt Mitchel ook erbij en Marieke volgt ook. Allemaal lezen ze het berichtje nog eens door. ‘Ik weet het niet hoor San, misschien is het wel iets van de bouten ofzo, je weet het maar nooit. Het zou best nog kunnen zijn dat ze je erin proberen te luizen.’
Sander trekt een grimas. ‘Ja maar waarom dan precies mij? Ik zeg het je, slaat nergens op.’
‘Nouja, weet je, anders maak maar een afspraak en zeg maar dat het onmogelijk is dat je alleen komt.’
Rustig gaan ze allemaal weer voor hun eigen beeldscherm zitten, en Sander typt precies wat zijn vriend hem heeft aangeraden.
Na een uurtje is iedereen wel zowat klaar met zijn mail en een opdracht voor Nederlands en gaan ze weer naar buiten.
‘He, ik moet nog iets halen voor mijn zusje, dus ik ga even die kant op.’ Jessica knikt in de richting van het winkelcentrum. ‘Iemand zin om mee te gaan?’
‘Nee ikke niet, ik moet nog wat dingen overnemen voor Geschiedenis enzo, ik denk dat ik Dave ofzo effen opzoek.’
‘Ik loop mee.’ Marieke probeert het zo koel mogelijk te zeggen maar het lukt niet echt, Mitchel heeft allang door dat ze een oogje op de jongen heeft. Hij kijkt haar heel serieus aan. Ze geeft hem een vuile blik terug en dan proest Mitchel het uit. Snel draait hij zich om en loopt op de voet gevolgd door Marieke, weg.
‘Dus, wanneer is Micha precies jarig?’ Vraagt hij om het gesprek op gang te krijgen.
‘Uhm, morgen.’ Jessica lijkt het een beetje ongemakkelijk te hebben.
Terwijl ze door de straten lopen blijft ze een beetje naar de grond staren.
‘Ik wil het er eigenlijk even serieus met je over hebben…..’ Maar voordat Sander kan antwoorden vervolgt ze haar zin. ‘Over jou en mij, en tja, de situatie waarin we zitten.’ Ze durft nu weer naar de rest van de straat te kijken.
Sander is een beetje overdonderd, maar hij had kunnen weten dat dit gesprek ooit zou komen, ze heeft er ook het grootste recht op.
‘Ik bedoel, het gaat niet zo goed tussen jou en David individueel heb ik gemerkt, en tja, je weet wel….’ Sander merkt dat ze ergens om heen probeert te draaien maar is absoluut van plan nu eens uit te laten praten. ‘…er is best een grote kans dat uhm, jullie de bak in draaien…’
Nu is het Sanders beurt om naar de grond te kijken.
‘Nee, weinig kans, we laten ons echt niet pakken hoor. En al zou dat wel gebeuren, we komen er wel weer uit dan, het is niet zo dat we iemand vermoord hebben ofzo.’
‘Maar je begrijpt het niet!’Ze begint nu overstuur te raken. ‘Ik toch niet leven met het idee dat de enige persoon, mijn ouders uitgesloten, waarvan ik hou, in de bak zit?!’
‘En, en het is daar lang niet meer zo vriendelijk geregeld als een aantal jaren geleden hoor.’ Ondertussen staan ze tegenover elkaar en er stromen wat tranen over Jessica’s wangen.
Op het moment weet hij niet zo goed wat ie hiermee aan moet, hij kust haar en drukt haar tengere lijfje tegen zich aan. Zo blijven ze een paar minuten staan. Dan komt er ineens een vraag bij hem binnenschieten. ‘Hoe weet je dat het zo veranderd is dan? Daar word nooit over gepraat.’
Hij laat haar los, en ze kijkt hem met betraande ogen aan. ‘Iemand in mijn klas had het daarover, een oom ofzo van haar werkt daar al tientallen jaren…..Ik snap niet dat iemand daar zou willen werken.’
‘Dan moeten we serieus uitkijken.’Hij kijkt haar serieus aan. ‘Hoe heet die gozer?’
‘Nee, het is een meid, Roxanne.’

**Geplaatst**: 24-10-05 08:42

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst: 24-10-05 08:42

Leuk stukje! Het heeft lang geduurd voordat er weer een stukje kwam dus ik was het al een beetje vergeten, maar nu zit ik er weer helemaal in!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-10-05 14:15

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 24-10-05 14:15

En weer een stukkie, zal wel een van de laatste snellen zijn voorlopig

‘Oei, dit moeten de anderen weten. Misschien had Marieke dus toch gelijk.’ Bedenkelijk kijkt hij voor zich uit.
‘Wat moeten ze weten?’ Ze heeft nog steeds een beetje hopeloze blik op haar gezicht, alsof ze niet weet wat ze er allemaal mee aan moet.
‘Niks, maak jij je nou maar geen zorgen.’ Hij veegt de natte druppeltjes onder haar ogen weg, geeft haar nogmaals een zoen en dan lopen ze samen weg, zijn arm om haar schouders heen geslagen.

Als het liedje is afgelopen en alle tantes en ooms enthousiast hun meegebrachte kleine extraatjes hebben gegeven is eindelijk het gezin aan de beurt, Lizzy Scheurs komt dichterbij en geeft haar jongste een dikke knuffel, blij met de aandacht knuffelt die terug.
Tot Sanders verbazing, hij was gewend dat als mensen dit soort aandacht kregen van hun ouders, ze zich voor schut voelden staan, ze zouden wegduwen in plaats van in hun armen nemen.
Hiermee lijkt Lizzy erg tevreden te zijn, met een glimlach geeft ze Micha een niet al te grote schoenendoos. Waarschijnlijk al wetend wat ze zojuist van haar moeder overhandigt heeft gekregen scheurt ze het plakband eraf en doet de doos open. Erin zit een mooi paar uitgaansschoenen. Het meisje lijkt er intens gelukkig mee te zijn.
‘En nu zijn wij aan de beurt!’ Jessica trekt haar vriendje aan de hand achter zich aan naar haar kleine zusje. Onderweg grist ze van een kast aan de muur een dun doosje.
Ze plant Sander naast zich, geeft eveneens het lachende zusje een knuffel en stopt haar dan het vierkante doosje in de handen. ‘Van mij en Sander, gefeliciteert met je verjaardag.’ Jessica glimlacht haar zusje toe als ze nieuwsgierig het doosje openmaakt.
‘En fototoestel!’ Verbaasd staart ze nog even het vierkante stevig ingepakte cadeautje na. ‘Het is dan wel een oude maar beter konden we niet krijgen.’ Terwijl ze dat zegt kijkt ze Sander aan, die nu pas door heeft dat ze heeft verkondigt dat dit van hun samen komt terwijl hij er niks vanaf wist. Ze glimlacht. Zo, denkt Sander, zo is ze het mooiste wezen dat je je maar in kunt denken….
Op dat moment word er geflitst en Micha kijkt ondeugend hun richting in met het fototoestel in haar beide handen.
‘Zo dat staat er mooi op.’ Dan legt ze het voorzichtig terug in het doosje op de tafel, geeft haar zus een knuffel en loopt daarna naar Sander, ze gaat op haar tenen staan en geeft hem een kus op zijn wang. ‘Je mag blij zijn met zo’n vriendin als Jessi, denk je dat ik hierin trap.’ Fluisterde ze in zijn oor.
Sander duwt haar terug met zijn vinger tegen haar voorhoofd. En grijnst dan breed. Die weten er alles van hier.
‘En nu taart!’gilt ze. De hele familie schiet in de lach en Lizzy gaat haar dochter voor naar de keuken zodat die de stukken zelfgemaakte appeltaart aan iedereen kan uitdelen.
‘Nou, de aandacht heeft ze wel, en nu jij nog.’ Sander pakt haar hand en begeleid haar de deur uit naar het plafond.
Daar staan ze een tijdje, voor zich uitstarend in de felle lichtjes van de straat.
‘Ik kan het me nog steeds niet voorstellen……’ Zegt ze opeens. Sander wacht op ee vervolg, tevergeefs.
‘Hij kijkt haar niet begrijpend aan. ‘Wat kan je je niet voorstellen?’
Zonder hem aan te kijken lijkt ze even na te denken over wat ze precies gaat zeggen. ‘Nou, dat ik je binnenkort een tijd zal moeten missen.’ Het komt er zo gewoon uitvallen dat Sander even niet weet hoe ze het bedoeld. Ze gaat toch niet weg?!
Maar dan begrijpt hij wat ze heeft bedoeld.
Nu komt er stiekem een beetje irritatie bij hem opborrelen. ‘Ja zeg, denk je dat ze ons makkelijk zullen pakken, vertrouw je mijn vrienden niet?’
‘Jawel Sander, je bent een slimme jongen en ik weet heus wel dat het niet makkelijk voor ze zal zijn jou te pakken, maar ik weet niet precies hoe het zit met Marieke, die begint nogal in de stress te raken en je weet nooit wat mensen doen als ze in het nauw gedreven worden.’
‘Ja nou word ie mooi, je gelooft het zelf toch niet? Marieke, dat is zowat de meest koele persoon die er bestaat!’
Jessica voelt dat ze een gevoelige snaar heef geraakt en dat was niet har bedoeling geweest. ‘Zo bedoel ik het niet Sander, je weet best dat ik je vrienden vertrouw, maar je moet mijn situatie oo begrijpen. Als een van de jongens of Marieke of zelfs die meid waarover je vertelde zich opeen bedenkt, dan nemen ze je zo mee hoor, en dan kan het echt niet meer schelen of ze eerlijk zijn of niet.’
Sander is even stil, hij wil geen ruzie met Jessica, maar hij moet toch zijn vrienden wel vertrouwen. Aan de andere kant…wie weet of hij Roxanne kan vertrouwen…….

‘Goed, heb je alles? Eten voor onderweg, rugzak, slaapzak, tandenborstel, je paspoort? Misschien ook wel belangrijk om mee te nemen.’
‘Ja ik heb alles, jij ook alles, je paspoort?’
‘Check!’
‘Ik pak nog even mijn jas en dan kunnen we vertrekken.’
Roxanne loopt de deur uit de gang in en pakt haar jas, daarna doet ze de voordeur goed op alle vijf de sloten en loopt dan achter haar broer aan het huis uit door de achterdeur.
Ze doet ook deze deur achter zich dicht en loopt dan met Tom naar de auto, ze stapt in en twee seconden later liggen alle spullen op de achterbank en rijden ze weg.
Onderweg kijkt Roxanne een beetje naar buiten. Het regent, de kleine druppeltjes kan ze zachtjes op het dak horen tikken. Buiten waait het een beetje en de bladeren van de bomen waaien rustig met de wind mee.
Dan na een paar minuutjes zijn ze er, er zijn al behoorlijk wat mensen, ze schat ongeveer de helft van de hele groep. Ze gaan ongeveer met zijn veertigen weg, waaronder 3 klassen en wat vrienden. Tom hoort bij die laatste groep.
Als ze de auto hebben geparkeerd en Tom wegloopt komen de bussen net de hoek om en het parkeerterrein op gereden. Ze stoppen en Roxanne loopt er meteen naartoe. Ah daar komt Kathrine, die zal ook wel wat te vertellen hebben.
‘Hey, hey, ben je er al lang?’
‘Nee, ook pas net.’
Samen lopen ze naar een van de bussen toe, de zijkleppen worden opengezet en dan gooien de meisjes hun tassen erin.
‘Kom vooraan zitten.’
Roxanne kijkt haar vriendin verbaasd aan, normaal wil iedereen altijd achteraan zitten.
Ze knipoogt naar haar verbaasde vriendin. ‘We schijnen een knappe chauffeur te hebben, dus gaan we met zijn negenen gezellig voorin zitten.’ Ze grijnst breed, maar opeens heeft Roxanne er helemaal geen zin in. Ze vind er niks aan om maar een beetje in een hoekje te blijven zitten, wat kan haar die chauffeur nou schelen, ze vind toch al iemand anders leuk. Maar ze gunt haar vriendin de lol toch wel en knikt.
De andere drie bussen zijn inmiddels ook al voor een groot gedeelte vol en er word nog een beetje heen en weer geseind tussen de chauffeurs. Omdat er nog wat mensen verwacht worden. Roxanne kijkt naar achteren, achter haar zit helemaal niemand, of wacht, helemaal in de achterste bank zit Jessica in haar eentje met een koptelefoon op haar hoofd. Zal ze naast haar gaan zitten?
Maar dan gaan haar gedachtes opeens heel ergens anders naartoe, buiten komen nog een aantal laatkomers aan, waaronder, nee toch? Gaat zijn klas ook mee?!
Haar hart gaat al harder kloppen, en dan word het nog mooier, hij zwaait, maar hij kijkt niet haar kant op, naar wie dan wel? Als het groepje van drie de bus instapt en naar achteren loopt is het duidelijk.
Uit haar ooghoeken kijkt Roxanne naar het stelletje die elkaar achter in de bus stevig omhelst en samen bijna omvalt als de bus begint te rijden.
Maar er is nog niks zeker! Koppig houd ze die gedachten even vol, totdat, ja hoor, daar gaat het, ze let er niet op dat ze nu duidelijk naar achteren kijkt, maar ze kan er niks aan doen, de aanblik alleen haar doet haar bijna kotsen. Daar staan ze even, met de lippen tegen elkaar, ogen dicht. Onmiddellijk went ze zich af. Maar Marieke die ook achteraan zat en liefdevol naar het stelletje heeft zitten glimlachen heeft haar nu opgemerkt.
Nog uit haar ooghoeken ziet Roxanne haar die jongen naast haar aanstoten. Die kijkt nou ook haar kant op.
Dan kijkt ze naar voren, er spoken opeens allerlei gedachtes door haar hoofd, waarom moet ze nou altijd de verkeerde jongens leuk vinden, Kathrine heeft alweer gelijk gehad, ze had naar haar moeten luisteren, maar dat is onzin, dat weer ze hartstikke goed, zelfs die had niet geweten dat hij al een vriendin had.
Het is een tijdje een vreselijk lawaai in de bus, voor haar zitten Kat en haar andere vriendinnen hard te lachen en met de chauffeur te flirten, en vanaf achter zich hoort ze de zachte gesprekken van de vier vrienden.
Ze kijkt naar buiten, het is inmiddels al opgehouden met regenen en van de takken van de bomen druppelt de regen nog na.
Dan ziet ze in het de weerspiegeling van het raam Jessica naar haar wenken. Ze kijkt achterom, nogmaals seint ze dat ze moet komen. Een beetje ongemakkelijk staat ze op en loopt naar achteren, een keer of twee moet ze ondertussen wel de stoelen aan haar zijden vastpakken om haar evenwicht te bewaren.
‘He.’ Jessica glimlacht naar haar klasgenootje.
Ze kijkt haar vriendje even aan stelt dan alle vier haar vrienden aan elkaar voor.
‘He.’ Zegt ze ongemakkelijk als ze word voorgesteld.
Marieke stoot Mitchel aan en fluistert. ‘Tja,we kennen elkaar schijnbaar al, maar of Jessica dat merkt.’ Mitchel haalt zijn schouders op en lacht scheef naar Roxanne.
‘Nou, ga zitten!’ Jessica lacht naar haar en schijnt het heerlijk te vinden om al haar vrienden bij elkaar te hebben.
‘Nou, ik weet niet, ik….uhm.’ Vaag gebaart ze in de richting van het andere groepje meiden vooraan.
‘Ach, onzin! Die hebben genoeg lol.’ Voorzichtig trekt ze Roxanne op een stoel schuin tegenover zich en Roxanne probeert zo gemakkelijk mogelijk te gaan zitten op haar knieën.

**Geplaatst**: 24-10-05 15:37

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst: 24-10-05 15:37

Ik ben fan heb net alles in een keer gelezen echt goed verhaal

**Geplaatst door de TopicStarter** : 24-10-05 19:49

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 24-10-05 19:49

hihi, thanks, wat een plak om in een keer te lezen zeg, you're really addicted than

**Geplaatst door de TopicStarter** : 25-10-05 15:37

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 25-10-05 15:37

nou mensjes nog een stukkie

‘Dusuhm, jullie zitten bij elkaar in de klas ofzo?’
Ze knikt.
Jessica begint een gesprek over een paar vervelende schoolleraren en Mitchel voegt zich er af en toe ook even in, zelfs Marieke doet even driftig mee. Maar Roxanne’s blik gaat toch vaak naar Sander die nu al bijna een uur nog niks heeft gezegd. Hij kijkt alleen maar diep in gedachten verzonken voor zich uit. Maar hij heeft nu al een tijdje Roxanne serieus zitten aankijken. Ze voelt de spanning en heeft het gevoel dat hij haar liever weg zou willen hebben.
‘Maar nu heb ik nog een vraagje he; Ik hoorde iets van dat jij lid van de kerk was, is dat echt zo? Ik bedoel, er zijn niet zo veel gelovigen meer tegenwoordig he?’
Ze schrikt een beetje van de plotselinge verandering van onderwerp, ze heeft de laatste paar minuten per ongeluk niet echt zitten opletten en alleen een beetje ja en nee geknikt op de toestemmingsvragen van Jessica.
‘Uhm, ja dat is zo ja.’
‘Dus wat voor kerk ben je dat lid van, Katholiek of Protestants of zoiets? Ik weet er niet zo veel van eigenlijk, wij hebben geen gelovigen in de familie volgens mij.’
‘Tja het is eigenlijk iets anders, het heeft officieel wel een beetje lange naam…’ Ze word door die drie, nee nu zelfs voor vier paar ogen geïnteresseerd aangekeken.
Oh ja, dit gaat een lang gesprek worden.
En ze begint uit te leggen. Ze hebben toch alle tijd, ze zullen vast nog wel een uur of twee in de bus zitten.

Sander voelt zich erg raar. Allerlei gevoelens. Wat wil dit meisje van me? Komt zomaar mijn leven binnen wandelen, met allemaal rare ideeën over mijn leven. Kon ze me niet gewoon met rust laten, en iemand anders leven in de war schoppen.
Marieke heeft ook al een paar minuten niks meer gezegd. En sinds Roxanne erbij is komen zitten heeft ze het tegenover elkaar zittende tweetal geobsedeerd, en Roxanne extra in de gaten gehouden. Ze weet niet wat het is maar merkt duidelijk op dat er iets aan de hand is tussen die twee.

Even later gaat het gesprek over relaties. Roxanne verteld dat ze voor het einde van haar vijftiende jaar nog nooit serieus met een jongen was uitgeweest.
Jessica verteld enthousiast over haar en Sander, dat ze nu al zo’n anderhalf jaar samen zijn.
‘Vertel haar eens hoe jullie elkaar hebben leren kennen, echt romantisch!’ Mitchel geeft Marieke een por en kijkt haar serieus aan. ‘Wat?!’ Ze blijft maar aandringen en uiteindelijk geeft Jessica toe. ‘Nou goed dan, als Sander het goed vind.’ Ze kijkt hem aan. Als hij niet reageert prikt ze hem in de zij. Hij kijkt haar aan en knikt, dan komt weer die starende blik in zijn ogen.
‘Nou goed, eigenlijk weten de meeste het al wel, dus waarom ook niet.’
Ja waarom ook niet, hier had ze nou al helemaal niet op zitten wachten, het is er nu wel genoeg in gewreven. Maar toch luistert ze alsof ze alsof het haar echt boeit.
‘Ik was dus net naar de snackbar geweest.’
‘En ja, zullen we het zo zeggen; Sander en Ramon waren ook even langs de winkel geweest zegmaar.’
Jessica kijkt Marieke nijdig aan. ‘En die waren onderweg gesplitst en Sander kwam dus hard aan gerend. Ik was op een straat afstand ofzo en zag verschrikt hoe hij bij ons via het open raam naar binnen klom. Ik natuurlijk hard naar huis gerend. Ik ben toen ook door het raam het huis binnen gegaan, en het was donker binnen dus duurde het even voordat ik het raam dicht had en ging toen op zoek naar het lichtknopje. Onderweg werd er een hand voor mijn tegen mijn mond gelegt dus ik schrok me natuurlijk kapot en hield mijn adem in terwijl ik zenuwachtig graaide naar het lichtknopje. Die kon ik binnen 2 seconden aan doen, en meteen werd er in mijn oor gefluisterd dat ik stil moest zijn. En tja je kunt natuurlijk wel raden wie er voor me stond met een stalen loopt in mijn richting gewezen. Eerlijk gezegd was ik op slag verliefd, maar ja, het was een beetje een rare situatie om hem uit te vragen. Even later toen hij de sirenes voor hoorde was ie al weer verdwenen door de achterdeur. Ik heb nooit meer een raam of deur open laten staan als er niemand thuis was.’ Ze grinnikt. ‘Maar kennelijk was ik niet de enige die was doorgedraaid, een paar dagen later stond hij opeens weer voor mijn deur.’

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-11-05 16:08

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 15-11-05 16:08

Jessica zakt naar achteren en legt voorzichtig haar hoofd op Sanders schouder.
Hij is er niet bepaald blij mee dat Roxanne nu nog een heel verhaal over zijn nog steeds vervelende geschiedenis weet. Het gaat haar ook helemaal niks aan.
‘Wow wat een verhaal.’Ze moet er niet aan denken een jongen zó te ontmoeten, hoewel…zij komt ook al een aardig eind. Een steegje in gesleurd, heeft moeten zweren niks aan de politie te vertellen over wat ze een paar dagen daarvoor had gezien. Nu ze er zo over nadenkt komt het eigenlijk op hetzelfde idee neer.
‘Maar wie is Ramon eigenlijk, is dat je broer?’ Ze probeert zo koel mogelijk de spanning eruit te krijgen maar het werkt eigenlijk tegen haar hoewel ze het niet weet.
‘Ja’ zegt hij kortaf.
Hehe, eindelijk zegt ie wat.
Wat moet die meid toch, wil ze ons soms bekeren ofzo. Ik ben niet geïnteresseerd in je zielige kerk gedoe, we redden ons prima zo.
‘Die heb ik nooit ontmoet, wat doet hij op het moment? Gaat hij studeren?’ Oprecht geïnteresseerd kijkt ze het viertal in het algemeen aan.
‘Ja heel grappig, wat denk je wel?! Marieke kijkt driftig.
Sander draait zich in een ruk naar het meisje voor hem en kijkt haar doordringend aan. ‘Het gaat je niks aan.’ Hij blijft haar even aankijken en ze schrikt ervan, hoewel het niet boos of kattig klonk, maar de manier waarop hij haar aankijkt, daar schrikt ze van. Die blik weer, diezelfde blik als toen in de stad, zo ondoorgrondelijk.
Ze knikt.
‘Ik denk dat je beter kunt gaan.’ Zegt Marieke terwijl ze Roxanne met een vuile blik aankijkt.

Even later komen ze bij de grens aan, het is nu niet ver meer.
Roxanne zit met Lisanne tegenover zich te kaarten. Kathrine is in een stoel tegenover Nico, de chauffeur, gaan zitten en zit overdreven gesprekken met hem te voeren. Roxanne kijkt even naar ze en schudt dan gewichtig haar hoofd. Wat ziet die jongen in een middelbaar schoolmeisje? Of is ze alleen maar een tussenflirt?
De andere meisjes hebben allang de strijd opgegeven en kijken af en toe nog nors naar het lachende tweetal, zo zitten ze nu al uren.
Ze draait zich weer om naar het midden van de stoelen als Lisanne weer een kaartje oplegt. Dan kijkt ze naar de grijnzende sproetenkop. ‘Gewonnen.’
‘Hoe krijg je het toch elke keer voor elkaar.’ Nogmaals schudt ze haar hoofd.
‘Schuif eens op.’ Kathrine staat bij de stoel.
‘Ga zelf maar ergens anders zitten.’ Lisanne steekt haar tong uit naar haar vriendin en als dank daarvoor ontvangt ze een tik op haar hoofd.
Roxanne staat op en gaat met Kathrine achter de stoelen van Lisanne zitten. ‘Wat deed je daar nou achter met dat tuig? En wat is dat met Jessica en Sander van de Velden?’
Roxanne kijkt haar ongelukkig aan.
Haar vriendin snapt het meteen en slaat een arm om haar heen. ‘Ach meid, ik zeg het niet graag maar, I told you so.’
Ze is niet zo onder de indruk van haar vriendin. Als verontschuldiging krijgt ze een stevige knuffel van Cat. Die had ze nodig. ‘Je hebt gelijk.’

dat was dan weer een stukkie

**Geplaatst**: 15-11-05 17:53

Re:

Geplaatst: 15-11-05 17:53

goed en leuk verhaal! ik volg het

!!

**Geplaatst**: 15-11-05 19:47

Re:

Geplaatst: 15-11-05 19:47

echt leuk verhaal!
je gaat toch nog wel verder hea?

**Geplaatst**: 18-11-05 14:25

Re:

Geplaatst: 18-11-05 14:25

i love it, i love it, i love it. keep on going, ooh yeah ooh yeah =]

**Geplaatst**: 25-11-05 15:35

Re:

Geplaatst: 25-11-05 15:35

echt een super goed verhaal

blijf vooral schrijven!!

**Geplaatst**: 26-11-05 22:22

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst: 26-11-05 22:22

heej

ik heb het tot en met pagina 3 gelezen en ga zeker verder lezen wanneer ik tijd heb

heel mooi geschreven

al vind ik het af en toe wel moeilijk te volgen maar dat kan ook aan mij liggen

**Geplaatst**: 28-11-05 09:21

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst: 28-11-05 09:21

nujaro schreef:
heej

ik heb het tot en met pagina 3 gelezen en ga zeker verder lezen wanneer ik tijd heb heel mooi geschreven al vind ik het af en toe wel moeilijk te volgen maar dat kan ook aan mij liggen

heej
ik heb nou het hele verhaal doorgelezen en nu valt gewoon alles als 1 puzzel in elkaar

ik heb zin in nog zo'n leuk stukje

**Geplaatst door de TopicStarter** : 29-11-05 17:42

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 29-11-05 17:42

Nou weer een stukkie hoor, jullie moeten maar\effen niet letten op de foutjes in bijv. Kat en Cat of Kathrine en Cathrine ofzo dat komt allemaal wel weer goed.

Voordat Kat opstaat werpt ze nog een vluchtige blik naar achteren, haar blik blijft hangen op Sander. ‘Mensen wat een depressiviteit’ mompelt ze tegen zichzelf. Dan kijkt ze Roxanne nog eens aanmoedigend aan en loopt weer terug naar de voorkant van de bus waar Nico nog steeds achter het stuur zit. Roxanne vraagt Lisanne om haar rugzak en haalt haar mp3-speler eruit, de rest van de reis dommelt ze een beetje tegen haar kussen.
Na een paar uurtjes word er voorzichtig op haar schouder getikt. ‘Roxan, we zijn er, haal je paspoort er maar vast uit.’ Kathrine staat voor haar met haar rugzak om haar schouder.
Roxanne gaapt onwillekeurig en propt dan haar slaapzak terug in haar rugzak waarmee ze achter Kathrine de bus uit loopt.
Buiten staan alle leerlingen van de andere drie bussen ook al, voordat ze naar binnen mogen word iedereens paspoort gecheckt. Ze haalt haar portemonee uit haar broekzak en laat haar paspoort vergelijken door de onverschillige dame die aan haar kant van het hek staat dan volgt ze de rest van de groep naar de oude kamphuizen.
Samen met wat andere meisjes uit haar klas zoekt ze een blok met vier kamers uit en bezet die compleet. Samen met 2 andere meisjes en Kathrine loopt ze een van de kamertjes in en gooit haar spullen op de bovenkant van een stapelbed.
‘Dus wie gaat er mee het terrein verkennen?’ Jose gooit haar eigen tas onder het bed van Lisanne neer en gaat er vanuit dat iedereen mee zal gaan. Ze krijgt gelijk. De andere drie meisjes leggen hun beddegoed allemaal netjes neer op de krakende bedden en volgen dan Jose de gang op, Lisanne wacht terwijl Jose de deur van het kamertje op slot draait en Roxanne volt haar vriendin alvast.
‘En nu?’ Het klinkt eigenlijk meer op een zucht dan op een vraag maar Roxanne antwoord toch maar. ‘Twee weken lang lekker niks doen en luieren.’
‘En niet te vergeten, zuipen!’ Jose en Lisanne komen naast het tweetal meisjes lopen en halen allebei een goudkleurig blikje uit hun jaszak. Kathrine pakt er ook een aan. ‘hm?’ gebaart Jose terwijl ze haar eigen blikje aan haar lippen zet.
‘Nee, ik drink niet.’
De twee laatste meisjes kijken elkaar aan en schudden hun hoofd. ‘Bijna vergeten, er is ook echt iets mis met jou he.’ Lisanne lacht en neemt een grote teug vleoistof in haar mond. ‘Je weet niet wat je mist.’
‘Dat kan ik ook tegen jou zeggen.’ Murmeld Roxanne terug maar de twee meisjes horen haar niet.
Roxanne is eigenlijk best nieuwsgierig naar waar iedereen slaapt en kijkt dus geintresseerd in het rond naar de sjauwende tieners om haar heen.
‘Ow zie die daar!’ Jose port haar vriendin in de zij en Lisanne volgt haar blik. ‘Die is pas lekker!’
Ze kan het nog steeds niet begrijpen, wat is dat toch altijd, achter elke jongen aan zitten.
‘Ga hoi zeggen!’
Jose maakt een rare beweging en sleurt dan Lisanne en Kathrine mee, die kan nog net op tijd Roxanne bij haar arm pakken en zo worden ze naar het groepje jongens meegetrokken.

Met een luid gekraak gaat de houten deur open en lopen ze met zijn vieren naar binnen. Sander neemt de eerste de beste gelgenheid om zijn tas op een van de bovenste bedden te gooien en springt er daarna zelf op. Niet zo verzekerd over de veiligheid van het bed bestudeerd hij de krakende planken nog eens en trekt uiteindelijk een onverschillig gezicht terwijl hij zijn benen op de matras gooit en over de bedrand naar beneden kijkt waar Jessica al haar spullen aan het sorteren en wegzetten is.
Als ze klaar is en tevreden haar hele opstelling bekijkt pakt Sander voorzichtig haar hand en ze draait zich om, liefdevol kijkt ze hem aan en geeft hem een zoen. ‘Je bent een schat.’ Ze lacht naar hem en duwt even op zijn neus. Die glimlach, die warme glimlach hoe heeft hij ooit zonder gekund.
‘Nou laten we eens gaan kijken wat voor interessante voorzieningen ze hebben.’ Mitchel grijnst naar zijn vriend maar die merkt het niet. Marieke haalt haar schouders op en trekt Mitchel mee de kamer uit. ‘Die komen zo wel.’
‘Toch wel fijn he, dat Marieke toch nog mee mocht?’
Sander knikt. Ja en of hij dat fijn vind, toch maar een raar idee om zo ver weg te zijn van haar. Sander strijkt over de mooie zwarte haren en laat een paar lokken door zijn vingers glijden. Zonder iets te zeggen staren ze elkaar een tijdje aan, voor de zoveelste keer telt ze de zomersproeten op zijn mooie gezicht.
Dan pakt hij met zijn andere hand de reling van het bed en springt naar beneden, samen lopen ze het kamertje uit en sluiten de deur achter zich.
Als ze even later de zitkamer binnen komen zijn Marieke en Mitchel fanatiek aan het biljarten en zien ze tot hun grote vermaak hoe de winnaar een rondedansje maakt als het potje afgelopen is. Jessica grinnikt en wil dan naar de bank lopen als ze buiten een paa van haar klasgenootjes ziet lopen. ‘Ik ga even naar buiten.’ Ze knipoogt naar haar vriendje en loopt dan naar buiten in de richting van het lachende groepje buiten.
‘En jij hebt duidelijk gewonnen?’ Hij lacht naar Mitchel die als een aap rondjes op en neer springt om Marieke heen.
Hij grijnst. ‘Potje meedoen?’
‘Nee ik pas, veel te leuk om jullie uit te lachen.’

**Geplaatst**: 03-12-05 21:11

Re:

Geplaatst: 03-12-05 21:11

weer een prachtig stukje

er zaten wel wat foutjes in maar dat zei je van tevoren ook al

maar heel mooi geschreven
ik hoop dat er gauw weer een nieuw stukje verschijnt

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-12-05 16:16

Re: [verhaal] mijn nieuwe boek/verhaal

Geplaatst door de TopicStarter : 04-12-05 16:16

weer een stukie dus ghaha, nou jullie weer blij kennelijk:
owja als het helemaal af is dan laat ik het natuurlijk nachecken op spelfouten,grammatica fouten en fouten met namen enzo, maar dan is het nu misschien voor sommigen dus nog een beetje ingewikkeld af ent oe

whuahaha

Nog half nagapend komt Roxanne onder de dekens vandaan. Vanaf de overkant gaapt Cathrine met haar mee, ze schieten in de lach. ‘Goeiemorgen doornroosjes.’ Lisanne steekt haar neus om de deur en grijnst de kamer in. In haar badjas en met haar pantoffels aan komt ze de kamer in gelopen. ‘Lekker geslapen?’
‘Ja hoor, wel oke. Alleen is het niet al te stil geweest he.’
‘Nope, kheb net ook al rondgekeken, en tegenover ons zit die irritante Daniel met zijn aanhangers.’
‘Aha vandaar de herrie.’
‘Ik had eigenlijk ook wel verwacht dat we last zouden hebben van de ‘personen’ van Jesssica’s kamer, maar tot mijn verbazing heb ik die niet gehoord of gezien.’
‘Nee die zijn er vanacht uitgeslopen volgens mij, die zijn al de hele nacht weg.’
‘Zou me niks verbazing als die ergens een knokpartijtje zijn begonnen.’
In haar gedachten zegt Roxanne de zin sarcastisch na. Doos. Denkt ze.
‘Nou wie heeft er zin in een lekker ontbijtje?’
‘Ontbijtje?!’ Eindelijk springt Jose uit bed en in twee seconden is ze in der badjas en slippers geschoten. ‘Ik ben er helemaal klaar voor!’
‘Ja, en hoe wilde je naar buiten?’ Cathrine kijkt haar ironisch aan. ‘Gewoon in je badjas?’
‘Ja, waarom niet, ik wil wedden dat ik niet de enige ben dan, plus, trent zetters maken de dag toch?’ Zonder nog een woord te zeggen stapt ze kordaat de kamer uit en het gangetje in. De anderen volgen grinnikend en samen lopen ze naar de eetzaal.
Tot hun verbazing zijn ze niet de eersten, hoewel het nog best vroeg is. In een hoekje van de zaal zitten Jessica en Marieke hun eitjes te pellen.
‘Lekker geslapen?’ Jose kijkt de meisjes spottend aan. ‘Zeker de hele nacht met die jongens van jullie liggen woelen.’
Roxanne schaamt zich voor haar vriendin, ze probeert snel een oplossing te vinden. Zal ze gewoon weglopen en doen alsof ze niet bij hun hoort? Nee te ongeloofwaardig want ze is in haar eentje en is met ze binnengekomen. Ze kan zo even snel eigenlijk niks goeds verzinnen en kijkt Jessica dus smekend aan. Vergevenis van Marieke kan ze wel vergeten maar Jessica, die zou het best nog eens kunnen begrijpen. En ze heeft gelijk, Jesscia negeert Jose’s opmerking compleet en als ze Roxanne’s blik merkt knikt ze haar toe, zelfs met een lieve glimlach. Ze kan wel begrijpen waarom Sander dit meisje leuker vind, ze is knap, lief grappig, wat heeft ze niet? Dit meisje zou best de perfecte persoon kunnen zijn om hem uit zijn problemen te helpen, en dat moet ze maar accepteren, hoe leuk ze hem eigenlijk ook vind.
Jesseica tikt op de stoel naast zich, en knikt er naar. De andere meisjes zien het ook allemaal en lijken er niet zo tevreden mee te zijn, als Roxanne de andere kant op kijkt probeert Marieke nog wat negatiefs te seinen naar haar vriendin, maar Roxanne ziet het en neemt een besluit voor Jessica. ‘Nee, ik denk dat ik maar even bij hun blijf zitten.’ Ze knipoogt naar Marieke die een beetje rood word. De vier meisje lopen naar het keukentje en maken wat boterhammen en eitjes klaar. Roxanne neemt ook een kopje tomatensoep en dan kiezen ze een klein tafeltje aan de rechterkant uit.
‘Zijn jullie nu opeens de beste vrienden ofzo? Je was zo vriendelijk.’
‘Ik heb nooit iets gehad tegen Jessica, ik mag haar wel eigenlijk, ik snap niet waarom jij toennet nou zou bitchie moest doen.’ Alle drie de meisjes schrikken van Roxanne’s ongewone zelfvertrouwen. Normaal durft ze niet tegen ze in te gaan, dit zijn ze helemaal niet gewend. ‘Omdat het allemaal schooiers zijn, vuilen dieven. De helft van de tijd komen ze niet eens naar school, en dan moeten ze wel zo nodig mee op kamp?! En die Marieke, die heeft nogal wat rare dingen gedaan in haar leven hoor, ik heb er wel wat dingen over gehoord, en die Sander en zijn broer, laten we daar maar helemaal niet over beginnen, dan komt er geen eind meer aan.’
‘Jessica is geen dief!’ Oeps dat kwam er toch iets te hard uit. De twee meisjes aan de andere kant van de zaal kijken verbaasd op. ‘En de anderen, ze kunnen er niks aan doen.’ Dit keer praat ze expres met een wat geminderde stem omdat ze hoopt dat Marieke en Jessica er verder geen aandacht aan zullen besteden.
Jose kijkt haar verontwaardigt aan. ‘Hoe durf je te zeggen dat ik lieg?! Nou als je ze zo graag mag, dan ga je voortaan toch lekker bij hun zitten!’ Jose staat met haar dienblad op en wacht geirriteerd op de andere twee meisjes. Zowel Lisan als Cathrine aarzelt een aantal tellen en kijkt Roxanne verontschuldigent aan, maar dan staan ze toch op en volgen hun leidster.
Dat Lisan op zou staan had ze wel verwacht, maar dat haar beste vriendin haar ook nog in de steek zou laten had ze niet gedacht. Het valt haar erg van Cathrine tegen en even weet ze niet goed hoe ze nou zal geageren. Ze kan moeilijk achter ze aan lopen en smeken of ze er toch bij mag zitten, dat is ook te laag voor haar niveau. Ze moet het nu individueel oplossen. En dat gaat ze doen door inderdaad met Marieke en Jessica te gaan zitten, en Marieke moet er dan maar aan wennen dat er iemand bij komt, tenminste, als de anderen het er ook mee eens zijn. Nu met een redelijk herstelt zelfvertrouwen staat ze op met haar dienblad en loopt op de twee verbaade meisjes af. Jessica staat haar zo aan te gapen dat ze even niet weet wat ze moet zeggen. ‘Uhm....tja het waren toch trutten.’ Dat is genoeg voor allebei de meisjes om te accepteren dat ze erbij mag zitten. Hoewel Marieke haar nog steeds niet helemaal vertrouwt, het is toch duidelijk dat ze voor hun is opgekomen en dat respecteert ze waarschijnlijk.

**Geplaatst**: 04-12-05 17:30

Re:

Geplaatst: 04-12-05 17:30

leuk stukkie weer

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-05 16:21

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-05 16:21

thanks Ive

**Geplaatst**: 05-12-05 16:42

Re:

Geplaatst: 05-12-05 16:42

egt blij dat het weer door gaat

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-12-05 18:15

Re:

Geplaatst door de TopicStarter : 05-12-05 18:15

haha, nou kheb wel fans hier zeg, en een van me vrienden zegt zelf sdta ik het moet proberen uit te geven straks maar dat lijkt me nou toch weer een beetje TE sterk ofnie dan