Bokt.nl

**Geplaatst**: 26-06-25 20:34

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 26-06-25 20:34

Ja maar nu is hij eng As..

Ook al ziet hij er goed uit.

Ik wil eigenlijk zeggen: Run forest! Run!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 26-06-25 21:07

Geplaatst door de TopicStarter : 26-06-25 21:07

heidiLOVER schreef:
Leuk! Ik lees ook mee. Heb Prem en Nina ook gevolgd en had in eerste instantie niet door dat jij het was en dat het over die Nina ging tot ik de naam Dev ergens las en ik de link legde met Nina en Bubbles en de andere namen

Ik ben net begonnen aan deel twee herlezen en holy oliebol, ik cringe mezelf er echt doorheen. Nekdiep in de clichés, Instagramwijsheden en semi-poëtische wanhoopsgedichtjes. Serieus, wie is deze vrouw?
(Spoiler: mijn gefingeerde ik $*\o/*$ Leuk.)

prompter schreef:
Prem en zijn entourage lijken bijna normaal vergeleken bij deze obsessieve piloot . Heerlijk om te lezen

*Markeert als Topreactie en stuurt bloemen.

Weer een pareltje van een man uitgezocht op Tinder. Niet helemáál de bedoeling.

IMJ schreef:
Ja maar nu is hij eng As..
Ook al ziet hij er goed uit.

Ik wil eigenlijk zeggen: Run forest! Run!

Ik had nog niet genoeg voor een verhaal.
Moest nog wat content verzamelen

.

Super leuke reacties, komt snel een update!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 30-06-25 18:23

Geplaatst door de TopicStarter : 30-06-25 18:23

15.
17 maart 2021
(Of: Newton had nooit gedacht dat een piloot mijn equilibrium zou verstoren)

‘Hoe kun je ook van die boef vallen?’ zegt Loes, met de charmante mix van moederlijke bezorgdheid en genadeloze kritiek waar paardrijdinstructrices in uitblinken.
‘Nou, dat is niet zo gek,’ mompel ik. Ook zij weet dat Phantom regelmatig besluit dat dressuur iets voor sukkels is. Het zat eraan te komen. Al had ik het liever even uitgesteld.
Nu zit ik op een modderig, gammel krukje naast de buitenbak, terwijl Barbara mijn paard uitstapt onder het strenge toezicht van mijn instructrice. Ik heb haar maar opgeroepen om Phantom beweging te geven. Ikzelf beweeg liever zo min mogelijk.

Tom heeft vanochtend nog geprobeerd mijn rug te fixen met zijn nieuwste speeltje op standje ‘exorcisme’. Hij noemt het een massage-apparaat, maar het lijkt eerder op een kruising tussen een boorhamer, een vibrator en een tennisbal.
Dat was Nina op haar oncharmantst: broek half naar beneden, vetrollen die vrolijk erbovenuit hingen, terwijl hij geconcentreerd op zijn lip beet, alsof hij met een grondboor de straat aan het aanstampen was.
Romantiek ten top.
Maar, volgens Tom, alles beter dan de Oxycodon en de Oxynorm die ik mee had gekregen. Ik moest ‘acuut met die troep stoppen’.
Iets in zijn stem zei: verslavingservaring. Dus ik deed mijn ‘eigen research’ (lees: drie uur TikTok bingewatchen). En inderdaad: in de VS is het een epidemie.

‘En, wat was de diagnose?’ vraagt Loes, terwijl haar blik over mijn ingezakte wervelkolom glijdt.
‘Geen breuken,’ zeg ik. ‘Maar waarschijnlijk schade aan pezen, spieren, gewrichten, levenslust... alles rond SI, heup en rug.’
Ze knikt. ‘Dan kun je dus gewoon weer rijden volgende week.’
Ik slik. ‘Ik heb er van de week even opgezeten’. Ik kon het niet laten. Maar met zadel dit keer.
Loes kijkt me met een grijns aan. ‘Ah, dus je kon hem eindelijk tussen je benen houden?’
‘Ja, het is eigenlijk net reverse cowgirl, maar dan met zadel.’
We gieren het uit.
‘Ik heb nu wel echt een zere reet van de spierpijn.’
Loes trekt haar wenkbrauwen op. ‘Zo en jij zegt van het rijden! Ik gok op... andere activiteiten.’
‘Oh ja. Kan ook.’ Ik probeer snel ergens anders aan te denken.
De haren in het doucheputje.
Mijn belastingaangifte.
Snel verander ik van onderwerp. ‘Kunt u mij nog een Tikkie sturen voor vandaag?’
‘Heb ik geprobeerd,’ zegt ze. ‘Maar ik denk dat de hele manege hem heeft gekregen. Jij blijkbaar niet.’
‘Neemt u anders ook Bitcoins aan?’ grap ik. Ze kijkt me aan alsof ik een nieuw paardenbit bedoel.

Ik ben inmiddels een soort crypto-expert. Dankzij Tom’s obsessie. Hij vindt mijn financiële situatie tragisch: een soort economisch humanitair rampgebied. Hij praat graag over “passieve inkomstenstromen” en “schaalbaarheid” terwijl hij in zijn onderbroek zijn portfolio bijwerkt.
‘De ideale relatie,’ zegt hij vaak, ‘is eentje waarin je na het eten gewoon split.’
Splitten, ja.
Liefde is prachtig, tot het over geld gaat. Dan krijg je ineens discussies over wie die extra guacamole bestelde. Maar wat hij in een maand verdient, verdien ik nog niet eens in een jaar.
Volgens mijn moeder is het een slecht teken. ‘Als een man niet wil betalen voor je pasta pesto, heeft hij niets voor je over. Het mag hém in ieder geval niks kosten, dat is duidelijk.’
En eerlijk gezegd weet ik ook niet zo goed hoe ik me erbij voel. De verhoudingen zijn scheef, en dat is precies waar ik volgens Tom iets aan moet doen.
Hij zegt dat ik moet investeren, een huis kopen.
Weg uit mijn geliefde huurappartement in Warmond.
Weg met de huur van een stal.
Of meer specifiek: weg met het paard.
‘Je staat stil,’ zei hij, alsof hij de wet van Newton persoonlijk had uitgevonden. ‘En een object in rust blijft in rust, tenzij er een externe kracht op inwerkt.’
Tom is blijkbaar die externe kracht.
En die val was een prima aanleiding voor zijn economische hervormingsplan.

‘Wilt u Phantom anders niet kopen?’ grijns ik naar Els, meer als ontsnappingsstrategie dan als serieuze vraag. ‘Verrekenen we de rest met een Tikkie.’
Ze rolt met haar ogen. ‘Ga eerst maar even nadenken voordat je impulsieve beslissingen neemt.’
Maar echt veel nadenktijd is er niet. Onze stal is verkocht. De nieuwe eigenaren gaan er een hyperluxe sportstal van maken—met infraroodpanelen, EquiVibe-platen, en waarschijnlijk ook een barista. Maandlasten: 575 euro.
Voor dat bedrag mag Phantom zelf zijn stal uitmesten én een cappuccino met haver maken.
Natuurlijk kan ik het betalen, maar wil ik dat? Vind ik paarden €1000 per maand leuk?
Denk het niet.
Dus dan… verhuizen? Zelf mesten? Eigen stro in de auto? Met rubberlaarzen door de blubber om zes uur ’s ochtends terwijl Tom een Bloody Mary drinkt op LAX?
Ha ha ha.
Nee.
Dan blijft er nog maar één optie over: verkopen of me blauw betalen.
Misschien moet ik gewoon drie maanden kijken of die luxe het waard is. Wie weet word ik er wél fanatieker van. Of armer. Of beide.
Maar als iemand nu langskomt met 7000 euro en een paardentrailer? Dan is hij weg.
En dat is iets wat ik een paar maanden geleden nog voor onmogelijk had gehouden.

To be continued...

We hebben een tijdssprong gemaakt.
Dit was in ieder geval mijn Valentijn-cadeau

voor hem. Mét de eerste-date outfit:
Afbeelding

Vind hem nog steeds leuk! Inmiddels zitten ze denk in zijn openhaard.

‘Lief setje :')

’

**Geplaatst**: 03-07-25 18:51

Geplaatst: 03-07-25 18:51

Bovenaan heet je instructrice Loes, en onderin els....
Ik gok omdat je dit al vanaf het begin anders doet dan in je andere verhalen. De echte heet Els

**Geplaatst**: 14-07-25 23:59

Geplaatst: 14-07-25 23:59

Ik ben benieuwd of er nog een vervolg komt?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-07-25 18:22

Geplaatst door de TopicStarter : 15-07-25 18:22

Paardenfann4 schreef:
Ik ben benieuwd of er nog een vervolg komt?

Ah, yes! Als jullie het leuk vinden zeker!

In de tussentijd zijn echt twee van mijn allergrootste dromen aan het uitkomen (zegt mijn 11-jarige ik), dus er gebeurt van alles. Maar daarover later meer

.

Ik zal morgen weer een vervolg plaatsen van vervelende Piloten en verwaande Prinsesjes (de meningen zijn daarover overignens verdeeld :')

). Leuk!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 16-07-25 20:28

Geplaatst door de TopicStarter : 16-07-25 20:28

Sky_As schreef:
Bovenaan heet je instructrice Loes, en onderin els....
Ik gok omdat je dit al vanaf het begin anders doet dan in je andere verhalen. De echte heet Els

Hahahah sssttt...
Ja Loes was de instructrice die eigenlijk Els heeft,
En dan heb ik twee beste vriendinnen in dit verhaal waarbij ik de ene dus Els heb genoemd

. Handig. En die komt net in dit hoofdstuk weer naar voren.

Wellicht niet mijn sterkste comeback, maar hopelijk toch een leuk stukje proza.

10.
15 februari 2021
Of: een jaar na de uitgerekende datum en nog steeds uitgerekt.

Het is bijna een jaar na mijn uitgerekende datum. En dan niet als in: ‘mijn kind zet zijn eerste stapjes’ of ‘ik bestel een glutenvrije taart voor een minimalistisch verjaardagsfeestje’.
Nee. Gewoon: geen kind.
Wát een binnenkomer.
Want ja, ik voel het. Psychisch obviously, maar ook fysiek. Alsof mijn lijf nog steeds iets vasthoudt dat er nooit is geweest. Maar vergeten? Vergeet het maar. Ik niet tenminste. Prem is het wel vergeten, daar ben ik vrij zeker van. Die heeft de hele herinnering waarschijnlijk in een Tupperwarebakje gestopt, labeltje erop, en ergens achterin de vriezer geparkeerd naast de boerenkool.

Ik speel de coole girl. Onaangedaan. Lekker oppervlakkig. Ik ben zogenaamd die vriendin die ‘er wel overheen is’ en tijdens borrels dingen roept als ‘zwanger? Wie? Ik?’. Maar Els doorprikte het binnen drie seconden. Daarom had ze me ook uitgenodigd om te komen eten.
‘Rijsttafel,’ zei ze kordaat. ‘Want anders krijg je hier altijd alleen maar kaasfondue. En daar word je dik en verdrietig van.’
Alsof satésaus mij plotseling slank, stabiel en geestelijk volwassen maakt. Maar goed.
Ik had nog gegrapt: ‘Nodig Prem dan ook uit.’ En nog voordat ik adem kon halen, dacht ik: serieus, waar hoop je nou eigenlijk op, Nina? Dat hij straks aanbelt met een bak schepijs en spijt? Doe normaal.
Maar ja, wat is het alternatief? Tom, die langzaam muteert in Prem 2.0 — nu met betere abs en een identieke gaslight-abonnementsvorm.
Soms droom ik van een Wouter. Of een Dev. Minder vuurwerk, meer steady all-inclusive hotelbuffet. Of die Amsterdamse kunstenaar—compleet gestoord, maar dan waren we in elk geval samen ontoerekeningsvatbaar. In plaats daarvan ben ik nu altijd de enige die de clownsjurk draagt.

‘Wat vind je van mijn broek?’ vraag ik als ik Els’ showroom van een appartement binnenstap.
Alles wit, alles duur, alles schreeuwt: Niet morsen! Niet ademen, niet bestaan. Ik spreek met mezelf af: geen rode wijn. Geen expressieve armgebaren. Geen Nina.
Het is een spijkerbroek. Dat alleen al had me zorgen moeten baren.
‘Ik vind dit helemaal niet jouw style?’ zegt ze voorzichtig.
Dat is waar.
Het is Tom’s stijl.
Ik draag nooit spijkerbroeken. Ik voel me er ongemakkelijk in. En dan te bedenken: ik heb niet eens geld voor een andere outfit. Ik heb zelfs mijn roodstandlimiet omhoog moeten gooien om überhaupt 3-laags wc-papier te kunnen kopen.
Ik gooi het meteen op tafel. Mijn financiële misère.
‘Geen geld?’ roept Els. ‘Ik zou eerder mijn moeder verkopen dan zonder cash zitten.’ Zij komt uit een Amsterdamse ondernemersfamilie waar ‘cashflow’ heilig is en knuffels optioneel.
En ze heeft gelijk.
Morgen begin ik met opruimen. Alles wat niet meer past—letterlijk of figuurlijk—gaat op Vinted. Wat dat precies is, weet ik nog niet. Mijn persoonlijkheid verandert momenteel sneller dan mijn kledingkast kan bijhouden.

‘Pak jij even de glazen?’ vraagt Els, terwijl ze een veel te dure Barolo de lucht in zwaait.
Toch rode wijn dus. Doodeng.
Ik staar naar haar keuken. Strak design. Minimalistisch tot op het bot. Geen knopjes. Geen grepen. Niks om aan te pakken.
‘Hoe gaat dit open?’ vraag ik.
Els lacht zich krom.
‘Er komt echt één voor jou!’ zegt ze met fonkelende ogen terwijl ze inschenkt, doelend op een babyversie van mijzelf.
Maar inmiddels ben ik een beetje bijgedraaid. ‘Nou ik weet niet per sé of ik het nog wil, hoor. Heb best een chill leven zo. Maar dit was mijn kind, verwekt en gedragen uit- en in liefde. Ik ben gewoon dankbaar om het nog te voelen, hoe ruk dat ook klinkt.’
Els glimlacht.
‘Hoe gaat het eigenlijk met mijn zonnestraaltje?’ Ze bedoelt Tom. Haar favoriete zonnestraaltje als in: black hole. Of privédetective, in sommige gevallen.
‘Hij houdt me uit mijn slaap Els, en dan niet de leuke variant.’ Ik bedoel; hij Facetimede me vannacht om 2:03 uur ’s nachts. Omdat hij ‘toevallig’ zag dat ik wakker was.
WhatsApp snitch. Tof.
Eigenlijk wilde ik niet opnemen, maar laatst hadden we al een hele discussie dat ik mijn telefoon ’s nachts op stil zette. ‘Wie moet ik dan bereiken als er wat is,’ had hij woedend gevraagd.
Mij. Blijkbaar.
Toen ik opnam, wilde ik dat ik het niet gedaan had. ‘Slaap je altijd met make-up op,’ vroeg hij, zodra mijn gezicht in beeld kwam.
‘Je ziet er niet slaperig uit.’ Hij was ervan overtuigd dat ik net het bed had gedeeld. Het was krankzinnig, dus natuurlijk ontkende ik dat. Met wie dan? Mijn wifi-router? Heb je de staat van mijn huis gezien? Elke gezonde man zou op slag celibatair worden.
Maar het was niet genoeg voor Tom. Het is nooit genoeg. Dus toen ik uit pure frustratie zei: ‘Ja, de buurman heeft net mijn organen herschikt,’ was hij zo boos dat hij de hoorn erop gooide.
En natuurlijk heb ik daarna geen oog meer dichtgedaan.
Want dat is liefde, toch?

‘Hij heeft geen respect,’ is Els’ klare conclusie.
‘Nee, volgens hem heb ik dat niet, Els.
‘Als hij je echt zo leuk vindt als je beweert, doe je echt niet zo,’ op die toon waarbij ik me meteen een debiel voel. Waarom moet ik de hele wereld ervan overtuigen dat hij me wél leuk vindt?
‘Ik begrijp je vast verkeerd, maar je doet net of ik niet goed genoeg ben voor hem. Hij komt morgen speciaal voor mij weer naar Amsterdam. Dat zegt toch genoeg?’
Els rolt haar ogen. ‘Hij komt sowieso. Want het is zijn werk. Hij is piloot. Hij kwam al voordat hij jou kende. Dus maak je maar geen illusies, lieverd. En veel plezier met Zeester spelen, morgen.’

To be continued...

Inspiratie (het was niet de eerste keer

)

**Geplaatst**: Gisteren, 07:40

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: Gisteren, 07:40

Leest weer lekker weg!
Geen namenbingo..

Wat een lieve vriendin die dit onthoudt♡

**Geplaatst**: Gisteren, 12:10

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: Gisteren, 12:10

Oei lees dit nu pas, heb het van Prem ook op de voet gevolgd. Ik ben er weer bij! Wat een lopende rode vlag is Tom wauw....

**Geplaatst door de TopicStarter** : Gisteren, 14:37

Geplaatst door de TopicStarter : Gisteren, 14:37

Mer1980 schreef:
Oei lees dit nu pas, heb het van Prem ook op de voet gevolgd. Ik ben er weer bij! Wat een lopende rode vlag is Tom wauw....

Ah superleuk dat je er weer bij bent!

Ik zal misschien vanavond en anders uiterlijk dit weekend weer een update plaatsen. Het volgende hoofdstuk is weer een pareltje :')