
Moderators: Essie73, NadjaNadja, Muiz, Telpeva, ynskek, Ladybird, Polly
Marrie_L schreef:Ik moet toegeven dat ik heel stiekem aan een ander verhaal heb gewerkt dan aan mijn Nano-verhaalDat heeft er wel voor gezorgd dat ik nu een linkje heb om met jullie te delen ipv alleen een paar random zinnen.
[link]
Athelas schreef:Marrie_L schreef:Ik moet toegeven dat ik heel stiekem aan een ander verhaal heb gewerkt dan aan mijn Nano-verhaalDat heeft er wel voor gezorgd dat ik nu een linkje heb om met jullie te delen ipv alleen een paar random zinnen.
[link]
Hey, wat leuk! Ik ga nu ook schrijven aan m'n verhaal voor story of the month, haha
eclair98 schreef:Kippenvel
885 woorden
Nerveus wiebelde ik met mijn been. Hij zou zo komen. Het was gisteren op een feestje geweest, dat ik na twee jaar eindelijk de moed had om een eerste stap te zetten. Eigenlijk was het de alcohol geweest, ik had te veel gedronken en was overmoedig geworden. Na mijn laatste biertje, liet ik me van mijn barkruk glijden en zocht mijn weg in de mensen massa. Ik trok hem weg bij een meisje en ik nam hem mee naar de dansvloer. Mensen maakte automatisch ruimte, zonder op ons te letten. Ik liet hem los en begon uitdagend te dansen. Met mijn glimlach, wist ik zijn aandacht vast te houden.
Elke keer als hij een stap dichterbij deed, deed ik weer een stap naar achteren. Ik maakte er een spelletje van. Hij was de kat en ik was de muis. Hij bleef maar achter me aan lopen. Ik liep achterwaarts naar buiten en stopte in de schaduw van een boom. Normaal was ik erg verlegen, maar het was de alcohol die me had veranderd in de muis. Ik weet niet of het bij hem de alcohol was die hem veranderde in de kat, maar het werkte. Hij keek over zijn schouder, draaide zich weer om en nam mijn gezicht in zijn handen. Voorzichtig kuste hij me. Er ging een siddering door mijn hele lichaam en ik kuste hem terug. ‘’Ik wist niet…’’ Ik onderbrak zijn zin door nog een kus.
Zonder elkaar los te laten, liepen we naar binnen, pakten onze jassen en vertrokken op mijn fiets, naar mijn huis. ‘’Ik stuur mijn vrienden wel een berichtje.’’ Mompelde hij voordat ik weer een kus kreeg. Hij wilde persé fietsen en ik liet me overhalen met nog een kus.
De hele nacht hadden we samen doorgebracht. Toen ik deze morgen wakker werd, kon ik het niet geloven. In plaats van mijn op mijn kussen, werd ik wakker op zijn borst. De alcohol had zijn werking gehad en ik had een enorme kater. Toen hij wakker werd, zag ik dat hij hetzelfde moest voelen. Na een paar sterke koppen koffie, ging hij naar huis. ‘’Ik kom terug, straks.’’ Ik was alleen achtergebleven, toen ik beneden de deur dicht hoorde gaan.
Nu zat ik hier, gedoucht en wel op de bank. Het duurde lang voordat hij kwam en ik zette de televisie aan. Gedachteloos staarde ik naar een herhaling van het journaal van die morgen, maar zapte weer verder. Ik eindigde op TLC, maar waar ik naar keek, wist ik niet. Ondertussen keek ik wel 100 keer op mijn telefoon, maar ik had geen berichtje gehad. Vannacht had ik hem zijn telefoon afhandig gemaakt en mijn nummer erin gezet. Had ik een fout gemaakt? Of twijfelde hij? Was het een vergissing geweest vannacht?
Ik bleef de hele middag en avond mezelf kwellen met die vragen. Ik besloot dat ik er dan maar zelf achteraan moest gaan. Van mijn beste vriendin had ik zijn adres een keer weten te achterhalen, ze wist dat ik al twee jaar verliefd op hem was en had zijn adres een keer tussen neus en lippen gevraagd. Ze zaten samen op dezelfde opleiding en had het smoesje gegeven dat het voor een gezamenlijk opdracht was. Ik sprong op en pakte mijn sleutels. Roffelend rende ik de trap af en sloot de deur van mijn studenten flatje achter me. Op de fiets werd mijn kater wat minder en ik fietste zonder op te letten naar zijn huis.
Daar stond hij, voor de deur, samen met het meisje van gisteravond. Ze leken ruzie te maken. Met piepende remmen stopte ik en midden op de weg stond ik naar ze te kijken. Mijn hart sloeg over, ze kuste hem! Een toeterende auto bracht me weer bij mijn positieven en ik draaide mijn fiets om en ik zwaaide verontschuldigend, tenminste, ik probeerde dat, naar de automobilist. Hij schudde zijn hoofd en gaf gas toen hij er langs kon. Ik sprong op mijn fiets en scheurde de hele stad door. Ik hoorde mijn naam, maar ik negeerde het. Ik fietste naar mijn beste vriendin, ik wilde nu niet alleen zijn.
Ik belde aan en nog een keer, en nog een keer. Chagrijnig deed ze open, maar toen ze zag dat ik overstuur was, trok ze me naar binnen. ‘’H-hij.’’ Snotterend vertelde ik mijn verhaal. Ze troosten me en zei dat hij een eikel was en dat ik beter verdiende. ‘’Zet hem uit je hoofd.’’ Ze nam me mee naar haar kamer, waar ik op de bank plofte. ‘’Ne-nee! Ik kan het niet.’’ ‘’Je moet!’’ De deurbel ging en ze stond op. ‘’Ik ga open doen.’’ Ik rolde mezelf op tot een bolletje en bleef vol zelf medelijden zo liggen, terwijl ik voetstappen van twee personen hoorde. Een van de voetstappen liep door tot achter mij en knielde. Ik wilde me omdraaien om te kijken wie het was, maar ik voelde lippen op die van mij. Geschrokken kuste ik terug. Ik ging recht op zetten en wilde kijken wie het was. Hij! Zijn lippen lieten die van mij los en hij nam me in zijn armen. Hij fluisterde mijn naam in mijn oor en ik kreeg kippenvel. ‘’Ik hou van je.’’ ‘’En dat meisje dan?’’ We fluisterde nog steeds. ‘’Ze is verliefd op me, ik niet op haar. Ik wil jou.’’
Ik ben niet helemaal te vrede, maar waarom weet ik niet. Misschien is het toch wat te lang? Ik hoop dat jullie tips hebben, dan kan ik het aanpassenIk ga nu jullie verhalen lezen