Geplaatst maar het kan ook te ver gaan.
Vanmorgen zouden we een leuk rondje maken: langs het kanaal, en dan over de zandpaden terug. Gewoon rondje.
We waren wel alleen, maar dat moet toch kunnen. Nou, de Tarq voelde zich wel wat belaagt, bewegende grassprieten, betonnen-putdeksels, het leven is vòl met gevaren!
Maar daar kan ik wel tegen...
Totdat Tarq een hele gevaarlijke bloem zag:
En alsof dat niet genoeg was, besloot hij ook maar heel snel om te draaien en naar huis te vluchten. Die centrifugaal-krachten, terwijl ik al uit balans ben, doen mij altijd de das om.
Ik ging dus tegen de vlakte, maar de Tarq ook, hij rolde over mij heen, kan niet helemaal over mij heen zijn, want dan had ik nu gebroken botten
Dit is je ergste nachtmerrie die waarheid wordt: De Tarq rolde op zijn rug, gleed langs het talud naar beneden, en viel het kanaal in! Op zijn rug!
Hij ging kopje onder, en dook weer op, en ging weer kopje onder, hij had alleen zijn hoofd boven water, en zwom naar de overkant. Ik riep hem: hij keerde terug, en probeerde even de kant op te komen. Maar het was hopeloos: het kanaal is bijna twee meter diep, ook aan de kant, en de kant is afgewerkt met een ijzeren rand.
Alleen zijn neus en een oog zaten nog boven water, het oog was rood en hij bleef mij aankijken: ''Doe er wat aan!''
Ik was bang dat hij zou verdrinken. hoe kon hij er weer uit komen? Hij laag heel diep in het water. Ik zag ook dat zijn zadel scheef op zijn rug zat. Hij bleef maar heen en weer zwemmen. Hij haalde heel zwaar adem met veel snot. Ik greep de teugel en probeerde hem stil te houden terwijl ik de cincha los probeerde te maken: het zadel hing aan de zijkant van zijn buik. Ik was vreselijk bang dat het ònder zijn buik zou komen: dan zouden zijn benen vast komen te zitten, en zou hij zeker verdrinken!
Maar als hij niet kon doorzwemmen zakte hij naar beneden. Ik was helemaal in paniek aan de tie-strap aan het trekken; Tarq zwom een stuk door, ik pakte de teugel weer en trok met al mijn kracht aan de tiestrap, gillend geloof ik. Tarq zakte dieper weg, eindelijk kreeg ik de tie-strap los!
Ik had het zadel zo laten zinken, Tarq was veel belangerijker, maar ik kon het nu van hem af trekken. Ik had het zadel vast aan de tie-strap en gooide het op de wal.
Tarq kon nu veel beter zwemmen en zwom een stuk door naar rechts, ik volgde op de wal.
Even verderop leek het alsof hij een stuk uit het water kwam. Er groeide een bosje en er hingen veel takken over het kanaal. Ik dacht dat daar misschien iets van de kant was weggeslagen, maar ik kon er niet bij. Ik sprong dus ook maar in het kanaal, en zwom naar de Tarq toe.
Tarq kon daar kennelijk toch niet blijven, en, in plaats van dat er een stuk wal was weggeslagen, was er wel een versterking: twéé ijzeren borstweringen!
Dus alhoewel ik de Tarq vasthield besloot hij toch door te zwemmen. Ik volgde, maar hij ging nu als een speedboot! Ik kon hem niet bijhouden, en ik kon zelf ook niet aan de kant komen.
Ik raakte in paniek, mijn hart klopte als een bezetene, en het zwemmen ging niet goed en Tarq ging steeds verder weg! Ik klampte me aan de zijkant vast. Een boot had ons gezien en voer in mijn richting, in de achteruit.
Ik zwom ernaar toe, en ze trokken mij aan boord. Een vriendelijke mevrouw stond al klaar met een geweldige zachte lichtroze badhanddoek. Onzinnig voor iemand die helemal doorweekt is met kleren vol vies kanaalwater. Ik vroeg of ze me aan de kant wilden zetten; geen probleem. Ik sprong aan wal. Tarq was een heel eind verderop!
Terwijl ik erheen eilde, zag ik tot mijn grote opluchting dat hij nu kennelijk vaste grond onder de voeten had.
Even later stond hij bij de sluis, tussen de dukdalven. Het water was daar maar een meter hoog. Een man met hond probeerde de teugels te pakken. Maar Tarq draaide net op tijd steeds zijn hoofd weg. (typisch Tarq) Hij keek mij strak aan totdat ik bij hem was.
Toen ik tegenover hem stond probeerde hij de wal op te springen, maar het lukt niet. Hij stak zijn hoofd uit naar mij toe, en ik pakte de teugels. ''Probeer het nòg eens'' ''Je kàn het!'' nee, hij probeerde het nog een keer, maar stootte zijn kniën tegen de ijzeren zijkant.
De man vertelde mij dat hij de brandweer gebelt had, en dat er al veel meer mensen gebelt hadden en dat ze eraan kwamen.
Ik bedankte hem, en zei dat de Tarq dit eigenlijk makkelijk zou moeten kunnen springen, en dat hij waarschijnlijk gewoon moe was. Hij had bijna een kilometer gezwommen! Hij moest gewoon even uitrusten. Tarq stond er ook kalmpjes bij. En begon aan een paar grasprieten te knabbelen. Tarq kent zijn prioriteiten.
De brandweer kwam, allemaal stoere kerels. Begonnen wel direkt over een slang achter zijn kont. Dat vond ik weer geen goed idee. Dan raakt de Tarq gelijk overstuur.
Ik ging opzij en vroeg Tarq het nòg eens te proberen. Nu nam hij een grote sprong en krabbelde aan de kant.
Hij was helemaal niet overstuur!
De brandweer vroeg mij nog of ik wel OK was. Had ik nog helemaal niet over nagedacht, eigenlijk deed mij het één en ander zeer. Maar wie geeft daarom? Ik had mijn paard weer terug.
Het was nog een hele tippel terug naar huis. De man met hond moest in dezelfde richting. Hij raadde mij aan toen we langs mijn zadel kwamen dat in de bosjes te verstoppen. Dat is natuurlijk een goed idee. Hij zou Tarq vasthouden, maar Tarq sleepte hem direkt mee: Tarq wilde vlak bij mij blijven.
Tarq deed nog even een grote plas, werdt beloont, en wij liepen verder naar huis. Tarq's nieuwe anti-daas-middel was er wel afgespoelt na de grote zwempartij en we werden beláágt door dazen!
Op stal werd de Tarq verzorgt, hij had twee kleine schaafwonden, en één knie leek een beetje dik te worden. Een meisje van de stal vroeg me: ''Ben je niet bang dat je paard nu een trauma heeft?''
Toen ik de hoek omliep zag ik Tarq behaaglijk strekken en gapen. Nee ìk heb een trauma. Zijn knieën nog een keer gekoelt en lekker de wei in.
maar wat heb je een stoer paard 
Gelukkig is het goed afgelopen en lijkt de Tarq onaangedaan .. 
Ik heb bijna ademloos je verhaal gelezen... wat een avontuur van je maffe Tarq! Ik ben blij dat het zo goed is afgelopen!!! Hopelijk houden jij & de Tarq er niks aan over (zoiets zou genoeg zijn om mij een kanalentrauma te bezorgen!! 
)
