Citaat:
Afgelopen weekend heb ik mij, na een lange kluizenaarsperiode, weer eens in het uitgaansleven gestort.
En dan niet één avondje, nee, meteen maar drie achter elkaar! Want als je het doet, moet je het goed doen toch?
Vrijdagavond concert bij een niet nader te noemen poppodium in Alkmaar. Grote groep mensen dus grote pot en dus vloeide het bier en de rosé rijkelijk.
De volgende avond; zaterdagavond. Ik zat Najib Amhali te kijken op dvd, keurig netjes op de bank thuis, zoals het hoort.
De telefoon gaat. Vriendin S is onderweg naar Alkmaar, of ik zin heb om mee te gaan met groep mensen.
In eerste instantie dacht ik: “nee, ik krijg morgenochtend om tien uur (!) een studiegenootje over de vloer. We moeten een werkstuk maken” Maar dat zei ik niet. Nee, de woorden die mijn mond verlieten betekenden heel iets anders.
Voor ik het wist, stond ik met ze in een kroeg. Erg druk want zaterdagavond. Hoeveel mensen passen er in godsnaam op een halve vierkante meter?
Vriendin S stond met een jongen te praten, laten we hem “Sjaak” noemen. Sjaak was van het type “breedgeschouderd” en was de oude buurjongen en tevens “ex” van S. Naast Sjaak stond een niet onaangenaam ogend, donkerharig heerschap. Dit heerschap kwam een kletspraatje met mij, de kluizenares, maken. Deze meneer noemen we voor het gemak maar even “R”.
Het kletspraatje met deze meneer werd steeds gezelliger naarmate de avond vorderde en toen het moment van “muziek uit, lichten aan” daar kwam, stonden wij nog steeds geanimeerd te praten. Uiteraard vergezeld gaand van hier en daar een hand, veel aanrakingen en steeds dichterbij. “R” probeerde ons nog diverse malen over te halen iets bij hem thuis te gaan drinken met zijn allen maar vriendin S had iets té diep in het glaasje gekeken en wilde maar 1 ding: naar huis.
Eenmaal in de buitenlucht vraagt R om mijn nummer welke ik hem uiteraard graag geef want a) aangenaam ogend, b) leuk gesprek en last but not least: c) ik ben vrijgezel dus ik mag! (hahaha)
Nog geen tien minuten goed en wel thuis krijg ik een smsje van R: “hey lieverd, hoop je gauw weer te zien. X, R”.
Nou leuke R, dat hoop ik ook, dat hoop ik ook!
De volgende dag, na een hele dag studeren met eerdergenoemd studiegenootje, gaat wederom mijn telefoon. Vriendin S. Onderweg naar kroeg, of ik meewil. Dat wil ik uiteraard wel.
Een klein halfuurtje later de volgende scène: Een tafel met daaraan vijf dames. Een mobiele telefoon en overmoed door rosé.
Ik besluit R een smsje terug te sturen.
Halve minuut later antwoord. Beetje kort en krachtig. Zou hij chagrijnig zijn?
Ik antwoord weer. Weer kort antwoord terug. Besluit het daarbij te laten.
Dan, opeens, gaat mijn telefoon. Ik zie R staan in mijn schermpje en neem op maar hoor niets…er wordt opgehangen. Hmmm, vreemd. Ik bel terug.
Er neemt een vrouw (!!!) op. Ze vraagt wie ik ben dus ik zeg mijn naam en dat ik net ben gebeld door dat nummer en weer word ik opgehangen.
Vriendinnen kijken intussen met grote ogen naar me. Dit wordt spannend! Allerlei theorieën passeren de revue.
Dan krijg ik weer een smsje: “sorry hoor maar ik dacht dat R en zijn vrienden een geintje met me uithaalden. Maar is er wat gebeurd gisteren want hij had het de hele tijd over je”.
Sorry? Waar gaat dit over? Dus ik vraag over de sms wie dit is. Komt het volgende smsje:
“al vijf jaar zijn vriendin”.
AAAAAAAAAAAAAAAAARGH!!!
Heb ik dat weer?
Nummer gewist, R was dus uiteindelijk toch niet zo leuk als hij leek. Moet wel zeggen dat we dankzij R gisteren de grootste lol hebben gehad en daar gaat het uiteindelijk toch allemaal om?
Wordt NIET vervolgd