Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-10-05 22:15

[verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 07-10-05 22:15

“Helen, ben je nou eindelijk klaar?” Ik sta voor het pashokje waar mijn beste vriendin tien minuten geleden in is verdwenen. We gaan vanavond uit en allebei moeten we nog een leuk truitje hebben, maar Helen moet er weer heel lang over doen.
“Nee, hij is te groot! Kan je even een kleinere voor me halen?”
Met een zucht vertrek ik naar het kledingrek waar Helen haar truitje vandaan heeft gehaald. Er hangt een zwart truitje met de woorden ‘wat sta je nou te kijken?’ tussen en ik pak er één van. Er komt een hand uit het pashokje die gelijk het truitje uit mijn handen grijpt.
“Nou, wat vind je?” vraagt Helen, als vijf minuten later het gordijn opzij wordt geschoven. “Hij is leuk, vind je niet?”
Ik knik instemmend. Helen, met haar perfecte lichaam en haar lange, bruine haren, draait zich een keer in de rondte en kijkt me aan. “Jij moet ook nog wat, toch?”
“Ja, ik kijk nog wel even rond.” Eigenlijk had ik al iets leuks gezien, maar dat truitje had Helen voor mijn neus weggepikt. Ach, het maakt niet veel uit, er zijn hordes leuke truitjes. Ik loop de trap op naar de volgende etage, maar veel leuks vind ik niet.
Als Helen heeft afgerekend, lopen we de winkel uit. “Zullen we even naar de Mac Donalds gaan? Ik heb zin in een Big Mac.” Ik trek Helen mee, maar ze weigert.
“Ben je gek, dan word ik nóg dikker! We gaan wel even naar dat kleine afhaalrestaurantje op de hoek, die hebben broodjes gezond.” Helen loopt weg.
Dat is echt typisch Helen, ze eet nooit vet, dan wordt ze nog dikker, vindt ze zelf. En dat terwijl ze niet eens dik ís. Hoofdschuddend loop ik achter haar aan. We kopen een broodje en lopen naar het park. “Jessica! Kijk, kleine eendjes!” Helen rent met haar broodje in haar hand naar de vijver en valt bijna voorover in het water.
Ik moet lachen en ga naast haar in het gras zitten. “Weet je Helen, soms gedraag jij je echt als een klein kind!” Helen steekt haar tong naar me uit en neemt een grote hap van haar broodje. Ze murmelt iets onverstaanbaars, terwijl ze haar mobiel uit haar jaszak pakt.
“Eerst je mond leeg eten, jij,” zeg ik, terwijl ik haar mobiel overneem. “Hallo, met Jessica!” roep ik vrolijk in de telefoon. “Voor jou,” zeg ik lachend, als Helen eindelijk haar mond leeg heeft.
“O nee, denk je echt?” zegt Helen op een sarcastische toon. Ze grist de telefoon uit mijn hand en zet hem aan haar oor. “Met Helen.” Het is een tijdje stil, maar dan begint ze weer te praten. “Wat? Dan meen je niet! Hoe is het afgelopen?” Zo praat ze nog een hele tijd door, dus ik besluit maar even een rondje te lopen.
Ik zet mijn mp3-speler hard aan en loop met mijn handen in mijn zakken midden over de weg. Ik hoor niet dat er achter mij een bel klinkt. “Aan de kant!” roept iemand achter me en ik trek mijn doppen uit mijn oren.
Als ik omkijk, zie ik jongen op een mountainbike die hard op mij af komt. Ik wil weg springen, maar dat gaat al niet meer. De jongen rijdt te hard om nog te stoppen en fietst me omver. Ik beland in het gras, mijn mp3-speler valt uit elkaar door de harde klap. “Doe normaal!” schreeuw ik boos naar de jongen, maar hij is verdwenen. Met een boos gezicht sta ik op en klop het gras van mijn broek.
“O sorry hoor! Gaat het wel?” Klinkt er achter me. De jongen die op de fiets zat, staat achter me met een bezorgd gezicht. “Kon je niet uitkijken?” reageer ik bot.
Hij haalt zijn schouders op. “Mijn remmen zijn kapot, het spijt me echt!” Hij raakt mijn arm aan, waardoor ik moet blozen. Hij ziet er leuk uit, hij heeft een trainingspak aan en hij heeft bruin haar dat met gel in model is gebracht.
“Jessica!” Hoor ik in de verte. Het is Helen die aan komt rennen. “Jessica, waar was je nou?! Je hebt me in de steek gelaten!” Daar komt ze aan, met al haar tassen meegesjouwd. Hijgend komt ze bij ons aan en haar oog valt op de jongen die voor me staat. “Oei, wie is die...” Ze kan haar zin niet af maken, want ik geef haar een stomp tegen haar arm. “Au! Waar was dat nou weer voor nodig?” zegt Helen, terwijl ze over haar arm wrijft.
Ik trek haar mee naar de rand van de vijver, een paar meter verder. “houd op over hem! Ik vind hem leuk oké, maar dat hoef je niet zó te zeggen!” val ik tegen haar uit, misschien iets te fel.
Helen slaat haar ogen neer. “Sorry hoor, ik wist niet dat je boos werd...” zegt ze beteuterd.
Ik knuffel haar. “Sorry lieverd, zo fel was het niet bedoeld. Wacht je even hier? Ik moet nog iets regelen.” Ik geef haar een knipoog en loop weer naar de jongen toe. “Hé, sorry van mijn vriendin, ze is nogal raar,” lach ik.
“Het geeft niet. Weet je zeker dat er niets met je is?” De jongen kijkt me onderzoekend aan. “Ik ben trouwens Tyson.” Hij steekt zijn hand uit, zodat ik die kan schudden.
“Ik ben Jessica,” Ik glimlach naar hem en hij glimlach terug. “Je hebt een mooie glimlach,” zegt Tyson.
Ik begin te lachen. “Kan je niets beters verzinnen?”
Verlegen richt hij zijn ogen op de grond. “Sorry, maar ik vind hem gewoon mooi,” zegt hij met een rood hoofd. “En je ogen, ik verdrink er bijna in,” zegt hij lachend. Een klap tegen zijn arm volgt.
Het is raar, het is net of ik Tyson al eeuwen ken. Nou ja, des te beter! “O, ik moet gaan, we moeten ons nog optutten voor vanavond.” Ik loop naar Helen toe, die alweer druk staat te bellen. “Kom mee Helen, we moeten gaan!” Ik trek haar aan d’r arm mee, maar ze protesteert. “Ik ben nog aan het bellen! Laat me los!” Ze trekt zich los en probeert al haar spullen bij elkaar te graaien, tevergeefs.
Lachend besluit ik haar te helpen en pak de helft van haar spullen. We laten Tyson achter in het park en gaan naar mijn huis. “Dus Jes, vertel eens even.” Helen trekt twee keer snel haar wenkbrauwen op. “Ik denk dat ik hem wel een beetje leuk vind.” Ik bloos en Helen begint te gillen.
“Jes, je gaat verkering krijgen!” Helen gaat na mij naar binnen en ploft gelijk neer op de bank. “Ik doe gelijk dat zwarte truitje en mijn nieuwe rokje aan!” roept ze enthousiast door de kamer. Ze wil haar broek al uittrekken, maar ik houd haar tegen. “Wil je soms gaan strippen voor de mensen buiten?!” roep ik lachend en doe gauw de gordijnen dicht. “Nou, omkleden, ik ga make-up halen!”
Ik ren naar boven om mijn megabox met make-up te halen en als ik weer beneden kom, staat Helen voor de piano haar minirokje te bekijken. “Wat is dit ding een goede spiegel zeg!” Ze pakt mijn box met make-up af en begint er wild in te rommelen.
Na een half uur flink getut te hebben, zijn we eindelijk klaar. Ik kijk op de klok in de keuken; tien uur. “Kom Helen, we moeten gaan!” roep ik naar Helen, die nog met d’r haar bezig is. “Ja, ja, ik kom eraan!” Net als ze naar me toe wil lopen, struikelt ze over haar eigen benen en valt op de grond. Natuurlijk gaat d’r haar weer helemaal uit model, dus moet ik nog een kwartier wachten tot we eindelijk weg kunnen.
“Ja, ik ben klaar!” zegt Helen twintig minuten later. Ze gaat me voor naar buiten en doet haar helm op. Ik doe hetzelfde en spring gauw voorop de scooter. Ik vertrouw Helen niet meer als ze op een scooter rijdt, de vorige keer werden we bijna aangereden! Helen kijkt me verontwaardigd aan. “Ik mocht toch rijden?”
“Ja dag, ik ben nog te jong om te verongelukken!” Ik start de scooter en Helen springt achterop. Met een topsnelheid rijden we naar de Dance King en Helen trekt heel spectaculair haar helm van haar hoofd. Na wel tien haarzwiepen doet ze eindelijk haar helm onder het zadel en kunnen we naar binnen.
“Wat nou, ik mag niet naar binnen! Ik ben zeventien, hoor!” roep ik naar een uitsmijter bij de deur. Natuurlijk, zoals altijd kan ik weer eens niet naar binnen omdat ik te jong lijk. Nu komt Helen in actie. “Ach, toe meneer, laat haar nou naar binnen, ze spreekt de waarheid.” Met haar spierwitte tanden en helderblauwe ogen kijkt ze de man aan. Die kan het natuurlijk niet weerstaan en gebaart dat we naar binnen mogen. Eenmaal binnen bestellen we bij de bar gelijk een biertje. “Hé Jessica!” Hoor ik ineens achter me. Met een verleidelijke glimlach kijk ik om en zie een toch wel héél leuke jongen staan.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-10-05 09:35

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-05 09:35

Niemand die leest?

**Geplaatst**: 08-10-05 09:46

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 09:46

jewel ikke

leuk verhaal !

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-10-05 10:14

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-05 10:14

Hè gelukkig, dat is 1.

Ik ben nu bezig met een volgend stukje.

**Geplaatst**: 08-10-05 10:32

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 10:32

hallo,!

Leuk hoor

Blijf zo doorschrijven, ik vind het verhaal een geweldig leuk onderwerp hebben.
Ga zo door..!

Groetjes, Minte

**Geplaatst**: 08-10-05 11:29

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 11:29

Ja ik lees ook mee.. leuk stuk

!!

**Geplaatst**: 08-10-05 11:53

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 11:53

ja ik lees je verhaal ook leuk hoor erg leuk....

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-10-05 12:24

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-05 12:24

“Hé Tyson! Ik had jou hier niet verwacht!” Verbaasd loop ik naar hem toe met mijn biertje in mijn hand. Door een duw in mijn rug gooide ik bijna het biertje over hem heen. “Oeps! Ik ben nog niet dronken of ik ga al onhandig doen!” lach ik. Tyson lacht met mij mee, mar niet van harte. Volgens mij had hij het niet leuk gevonden als ik mijn bier over hem heen had gegooid.
“Jessica! Kijk eens hier!” Ik kijk om en zie Helen staan. Om haar heen staan drie jongens, allemaal flirtend. Dat is echt Helen, die heeft na een minuut wel tien jongens om haar heen staan! Ik mag blij zijn dat ze nog aan mij denkt, zo populair als ze is. “Kom Tyson, we gaan dansen!” roep ik naar Tyson en zet mijn lege bierglas op de bar. We lopen de trappen af en komen in een groot gedeelte van de zaal. Daar omheen zijn allemaal blokken waar je op kunt dansen en nog meer trappen naar boven en beneden. Het is heel druk op de dansvloer, iedereen wordt overal weggeduwd. Nou, wij niet! Ik trek Tyson aan zijn arm mee en beuk me overal doorheen.
Als ik tegen Tyson’s borst aan lig met mijn ogen dicht, wordt mijn mooie moment natuurlijk weer verstoord. Daar komt Helen weer aan, met die drie jongens van net met zich mee. Ze lijken echt als hondjes achter haar aan te lopen, echt heel erg!
“Wat is er?!” roep ik naar haar. “Kijk eens wat leuk! Ik ben zó populair!” Helen geeft alledrie de jongens een aai over hun hoofd. “Oei, wat een arrogantie komt er uit jouw mond!” Ik zoek mijn plekje op Tyson’s borst weer en ga verder met dansen. Af en toe hoor ik Helen wild gillen, die heeft duidelijk al wat op.
“Kom, we gaan naar buiten,” roept Tyson in mijn oor en ik knik. Ik laat Helen achter met haar ‘vriendjes’ en loop naar de deur. We gaan naar een kroegje aan de overkant van de discotheek en Tyson trakteert me op een wodka plus.
“Dus Jessica, ik wil wel eens wat meer over je weten.” Tyson kijkt me glimlachend aan. Ik krijg kriebels in mijn buik, hij is echt heel leuk! Plotseling hoor ik geschreeuw buiten, van een wel heel bekende stem. Nieuwsgierig kijk ik even door het raam. En ja hoor, daar staat Helen, schreeuwend tegen de portier. “Eh, momentje, ik ben zo terug!” Haastig laat ik Tyson achter, die nogal raar zit te kijken.
“Helen, rustig nou!” Ik pak Helen bij haar armen en trek haar naar me toe. “Sorry meneer, ze is dronken en zo doet ze altijd als ze dronken is! Neemt u het haar niet kwalijk!” Ik trek haar mee naar de kroeg en zet haar naast me neer. Ik bestel een drankje voor haar, maar ze is alweer weg. Als ik rond kijk is het alweer zover. Daar staat Helen op een tafel te dansen, voor een oude man van een jaar of vijfenzestig.
Met een zucht sta ik op en loop naar haar toe. “Kom ook dansen, Jessica!” roept Helen naar me. Ik trek haar gauw van de tafel. “Helen, nu ga je rustig naast me zitten!” Ik zet haar weer neer op de stoel naast me. “Ja, mama!” Helen steekt haar vinger in haar mond, zo lijkt ze net een kleuter!
“Sorry hoor, soms is het net of ze nog een klein kind is. Dan ben ik haar moeder bij het uitgaan,” zeg ik verlegen tegen Tyson. Tyson heeft de hele tijd met grote ogen toe zitten kijken. Die heeft dit blijkbaar nog nooit meegemaakt. Dat is ook logisch, want dat kan namelijk alleen bij ons gebeuren! Als ik op de klok achter de bar kijk, zie ik dat het al vier uur is! Wat gaat de tijd snel, dat kan nooit! O ja, het kan wel. We zijn om één uur bij mijn huis weggegaan, omdat Helen niet kon opschieten! Nou ja, nog uitgaansavonden genoeg! Ik neem afscheid van Tyson met een zoen. Oei, wat kan hij zoenen zeg! Zo, een afspraakje met Tyson gemaakt, tijd om weg te gaan!
Ik zet Helen haar helm op hoofd en zet haar achterop. Ze valt gelijk als een blok is slaap dus ik bind de mouwen van haar jas om mijn middel. Hoeveel zou ze op hebben gehad? Vast genoeg om morgen een enorme kater te hebben! Ik begin te lachen en hoor dat Helen flink aan het snurken is.

De volgende dag, als ik mijn ogen opendoe, zijn de gordijnen al open. Naast mijn bed ligt een matras, maar er ligt niemand op. Als ik uit mijn bed stap, hoor ik ineens een schelle gil. O nee, Helen! Ik ren naar beneden en zie dat de voordeur openstaat. “Helen!” roep ik naar buiten. O nee, daar staat Helen, in het korte rokje die ik haar gisteren heb aangetrokken. Ze staat te zwaaien naar de leuke krantenjongen die hier ’s ochtends altijd langskomt. Ze durft wel, zeg! Je kunt haar string er bijna onderuit zien komen.
“Helen! Moet jij niet in bed liggen?” Ik ren naar haar toe en trek haar weer mee naar binnen. “Jij gaat televisie kijken, ik maak ontbijt!” Ik zet haar op de bank neer en loop naar de keuken. Een broodje met pindakaas voor Helen, een lekkere tosti voor mij.
“Hier, je broodje!” Ik duw Helen’s broodje in haar hand. Ze kijkt me raar aan. “Waar zijn mijn eieren met spek?” Och ja, natuurlijk, Helen is zó verwend, die moet natuurlijk een uitgebreid ontbijt hebben. Na een kwartier heb ik eindelijk haar ontbijt klaar en gulzig eet ze het op. Er wordt aangebeld en ik loop naar de deur.
Tyson staat voor de deur. “Hé, wat doe jij nou hier? En hoe weet je waar ik woon?” Met een verrast gezicht kijk ik Tyson aan. “Kom binnen,” zeg ik en hij loopt gelijk naar binnen.
“Wat is er, ben je bang voor me of zoiets?” zegt Helen, als Tyson niet naast haar op de bank gaat zitten, maar op een stoel aan de andere kant van de zithoek. Tyson haalt zijn schouders op.
Mijn huis is maar klein, een rijtjeshuisje. Er is een zithoekje met een stoel, een bank en een televisie. Daarachter heb je de eettafel, maar daar zit ik nooit, ik eet altijd bij de televisie. Dan heb je een deur naar een piepklein halletje, waar de voordeur en de trap ook zit. De trap gaat naar boven, naar mijn kamer en naar de douche.
En de keuken is eigenlijk gewoon een klein kamertje met een aanrecht, fornuis en keukenkast erin.
Als ik de rotzooi die Helen heeft gemaakt, opgeruimd heb, hoor ik alweer het bekgevecht die Helen uitlokt. Helen moet altijd met iedereen ruziën om te bewijzen dat ze stoer is. Nou ja, ik laat haar maar.
“Kom Tyson, we gaan boodschappen doen! En Helen, jij blijft hier en gaat geen rotzooi maken! Blijf maar gewoon televisie kijken of ga msnen, als je alles maar heel laat!”
“Ja, ja, Jessica, ik ben geen klein kind, hoor, het is ook mijn huis!” Met haar armen over elkaar en een boos gezicht kijkt ze naar te televisie. Tyson schiet in de lach van de opmerking die Helen net maakte. “Geen klein kind? Ik dacht van wel,” fluistert hij in mijn oor. Ook ik schiet nu in de lach en Helen kijkt ons vragend aan.
“Er is niets, doei!” Tyson en ik lopen de deur uit. Gelukkig is de supermarkt op de hoek, we hoeven dus niet ver te lopen. Ik laat Tyson het karretje duwen, die nogal zwaar is. Ach, maakt niet uit, hij is sterk genoeg!
Gelukkig mogen we het karretje mee naar huis nemen om de spullen uit te laden, anders mocht Tyson alles dragen! Nee, ik zou dan ook wel wat dragen, hoor. Maar Tyson mocht het meeste doen!
Thuis wil Helen natuurlijk weer niet helpen met uitpakken, dus Tyson helpt me. Wat een gentleman, hij kent me nauwelijks of hij helpt me al overal mee! “Helen, waarom zoek jij nou geen leuke jongen? Kan je ook eens boodschappen doen!” roep ik naar Helen.
“Ik kan niet kiezen, ik krijg al hordes jongens achter me aan!” krijg ik als antwoord. Natuurlijk, Helen wil vrijgezel blijven, omdat de jongens anders niet meer met haar kunnen flirten. Ik schud mijn hoofd en ga verder met uitpakken. “Het is lekker weer, laten we zo naar het strand gaan!” Helen komt de keuken in en struikelt bijna over de stapels boodschappen die in de keuken liggen verspreid.
Ik kijk naar buiten. “Helen, je bent niet goed wijs. Het is bewolkt en koud!” Ik lach haar uit en krijg er een stomp op mijn arm voor terug. “Laten we naar het zwembad gaan. Het is er lekker weer voor.” Helen’s gezicht klaart op en stemt in met het idee. Ook Tyson, die net zijn hoofd stoot aan het keukenkastje, murmelt dat hij het ook leuk vindt.
“Oké, laten we gaan!” roep ik.

**Geplaatst**: 08-10-05 12:40

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 12:40

leuk stukje weer

!!

**Geplaatst**: 08-10-05 13:03

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 13:03

Leuk verhaal alleen sommige dingen zijn wel wat onwaarschijnlijk
2 Meisjes van 17 die een eigen huis hebben?
een jongen die na 1 avond al mee boodschappen gaat doen?

**Geplaatst**: 08-10-05 13:07

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 13:07

Leuk stuk weer! sommige dingen kloppen idd misschien niet helemaal .. maar ach zoveel verhalen kunnen niet

daarom zijn het ook verhalen

..
Ga zo door

!

**Geplaatst**: 08-10-05 14:08

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 14:08

leuk hoor t verhaal

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-10-05 14:12

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 08-10-05 14:12

Het kan hoor, een vriend van mijn broer is ook zeventien en woont op zichzelf...

**Geplaatst**: 08-10-05 14:22

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 08-10-05 14:22

elovesp schreef:
Het kan hoor, een vriend van mijn broer is ook zeventien en woont op zichzelf...

mijn moeder ging op dr 16e samen wonen bij mn vader

**Geplaatst door de TopicStarter** : 09-10-05 10:38

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 09-10-05 10:38

Precies, het kan dus wel.

Heel misschien komt er vandaag een nieuw stuk, maar ik moet eerst nog eens de 1500 woorden zien te halen...

**Geplaatst**: 10-10-05 09:32

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 10-10-05 09:32

Goed idee, ik wil ook wel meer lezen.
Je schrijft goed hoor!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-10-05 15:58

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 12-10-05 15:58

HELP!

Ik ben inspiratieloos...

Sorry dat het allemaal zo lang duurt...

**Geplaatst**: 13-10-05 12:21

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 13-10-05 12:21

Haha tis een leuk verhaal, hoop op een snel vervolg

**Geplaatst**: 13-10-05 13:24

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 13-10-05 13:24

Het is idd een leuk verhaal

Schrijf maar gauw verder, ik ben wel benieuwd

**Geplaatst**: 13-10-05 13:35

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 13-10-05 13:35

leuk verhaal:D,ik blijf het ook zeker volgen en ben benieuwd naar het vervolg.

**Geplaatst**: 13-10-05 16:55

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 13-10-05 16:55

Leuk verhaal, je schrijft goed. Is teminste fijn lezen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-10-05 12:34

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 14-10-05 12:34

We springen op de scooter en Tyson gaat lopend. Wel flauw, maar we kunnen moeilijk met zijn drieën op de scooter! Als we bij het zwembad zijn aangekomen, moeten we een half uur wachten tot Tyson er eindelijk is. Met een rood hoofd komt hij aanzetten, waarschijnlijk heeft hij gerend.
“Hè hè, Tyson, was je daar ook eindelijk?” Met een arrogant gezicht staat Helen Tyson op te wachten, maar wordt er al snel afgeduwd. “Kom, we gaan naar binnen!” roept Tyson lachend.
We gaan naar binnen en Helen komt erachter dat ze haar portemonnee niet mee heeft genomen. “Jessica, geef mij eens wat geld!” Helen probeert mijn tas af te pakken, maar ik haal hem net voor haar neus weg. “Ja dag, ik ga mijn geld niet aan jou geven, ik krijg het toch nooit terug!”
Helen laat haar hoofd hangen, in de hoop dat ik medelijden met haar krijg. “Jammer hè, moet je maar niet zo dom zijn.” Ik geef haar een knipoog en dat brengt har op een idee, blijkbaar. Er staat namelijk een jongen van een jaar of twintig achter de kassa. “Hè meneer, we hebben ons geld verloren, wat moeten we nou doen?” Helen trekt een sip gezicht. Ik begrijp echt niet hoe Helen het voor elkaar krijgt, want het lukt haar nog ook! Hij wijst naar de kleedkamers, we mogen zo doorlopen! Altijd handig, zo’n vriendin. We lopen door en kleden ons snel om. En zoals altijd, zodra Helen heel spectaculair de douches ingaat, komen alle jongens alweer achter haar aan. Ze maakt haar blonde, lange haar nat en duikt sierlijk het water in.
“Hé Helen, denk je ook nog aan ons?!” roep ik naar haar, als ze een enorm knappe jongen meeneemt naar het andere zwembad. Ze geeft me een knipoog. “Ik ben zo terug!”
Ik haal mijn schouders op en spring in Tyson’s armen. Tyson begrijpt de hint verkeerd en gooit me gelijk in het ijskoude water. Gillend trek ik hem mee het water in. “Jij gaat eraan! Helen, kom me helpen!”
“Ik heb het te druk!” roept ze vanuit het andere zwembad. Natuurlijk, zij is natuurlijk te druk met zoenen. Nou ja, dan maar in mijn eentje!
Ik spring op Tyson’s rug en leg mijn arm om zijn keel. Gelijk word ik weer in het water gegooid. “Ja, niet eerlijk! Jij bent veel sterker!” Op dat moment schiet Helen me te hulp. Maar niet voor lang, want ze wordt alweer aangevallen door een paar andere jongens.
“Helen, ga je mee een biertje drinken?” vraag ik als we een paar uur in het zwembad hebben gezeten.
“Ik heb geen geld!” zegt ze, maar daar komt alweer een jongen aan. “Ik betaal wel voor je, schoonheid!” Hij pakt zijn portemonnee en pakt er een briefje van twintig uit.
“Mooi zo, geef maar hier!” Helen pakt het geld uit zijn hand en loopt weg. Ze laat die arme jongen gewoon staan! “Helen, moet je hem niet meenemen?” fluister ik in Helen’s oor. Helen haalt haar schouders op. Ik heb nu geld, daar gaat het toch om?” We kleden ons snel om en gaan weer naar datzelfde kroegje als waar we gisteravond waren.
Als wij binnenkomen, houdt de barkeeper ons tegen. “Ho ho, jullie mogen hier niet meer naar binnen.”
“Ho ho ho, ik ben de kerstman!” roept Helen lachend. “Waarom niet?” Ze geeft een verleidelijke knipoog an de barman, maar die geeft geen kik. “Jullie zijn me te wild! Hup, ophoepelen!”
“Sorry meneer, ze was dronken, ze wist niet wat ze deed. Mogen we alstublieft naar binnen?” vraag ik met mijn liefste glimlach op mijn gezicht geplakt.
“Nou goed dan, maar geen drank voor haar!”
Ik neem Helen en Tyson mee naar een tafeltje in de hoek. “Oké, wat was dat nou? Mijn knipoog werkt áltijd!” Verslagen gaat Helen zitten, maar staat meteen weer op. “Dit is de slechtste kroeg die ik ken! Ik mag hier niet eens drinken! Kom, we gaan hier weg! Maar wacht, ik moet eerst nog wat doen!” Woedend stampt ze op de barkeeper af. En pats! Een klap, vol in zijn gezicht! Ik schiet in de lach en Helen kijkt me triomfantelijk aan. “Dat krijg je als je mij verbiedt om te drinken!”
De barkeeper staat er beteuterd bij. “Kom kerels, we gaan!” Helen wenkt dat we mee moeten komen.
“Hé zeg, ik ben geen kerel!” roep ik lachend, terwijl ik Helen aanval met een rugbytekkel. “En nu eruít! Ik moet geen herrieschoppers hier!” Boos wijst hij naar de deur en we vertrekken gelijk.
“Jemig, wat een eikel was dat zeg! Tijd om een nieuwe favoriete kroeg te zoeken!” En bij de eerste kroeg die we tegenkomen, neemt Helen ons mee naar binnen. “Feesten!” roept Helen als er een dansnummer heel hard op wordt gezet. Iedereen komt van hun stoelen af en begint te dansen. Helen gilt van plezier en begint met haar achterwerk te schudden.
Ik haal lachend mijn schouders op en begin ook maar mee te doen. Helen gaat helemaal los, iets té los, denk ik. En ja hoor, binnen tien minuten staan we alweer buiten, eruit getrapt. “Waar gaat het toch heen met die kroegen?!” Dramatisch gooit en Helen haar armen in de lucht en begint te zeuren over dat de kroegen van tegenwoordig echt vreselijk zijn.
“Stel je niet aan! Kom, we gaan naar Appie toe!” Vrolijk marcheer ik voor Tyson en Helen uit naar de Albert Heijn. Helen zit te zeuren dat ze wil drinken en klimt bij Tyson achterop zijn rug. “Ik wil Smirnoff, ik wil Wodka, ik wil Breezer!” Ze noemt boos alle dranken op die ze kent en drijft Tyson aan. “Hup paardje, in galop!”
Tyson schiet als een wilde vooruit. “Hou op man! Ik ben geen paard!” Lachend gaat Tyson op handen en voeten staan en geeft een flinke bok. Geen succes, Helen blijft zitten. “En hortsik!” Tyson staat weer op.
Ik loop hoofdschuddend door. Daar hoor ik niet bij! We lopen de Appie in en Helen weet haar afdeling al te vinden. “Helen, je had toch geen geld?”
“Voor echte drank heb ik altijd geld, niet voor bier!” Ze pakt gelijk vijf flessen Wodka en pakt een leeg karretje die naast haar staat. “Laten we gaan!” Ze rent als een gek op de kassa af en komt er dan achter dat ze haar favoriete drank, Pastiche, is vergeten. “Jess, gooi de Pastiche eens!”
Lachend kom ik aanlopen met het kleinste flesje Pastiche dat er is. “Hier!”
Verontwaardigd kijkt ze me aan. “Ja hallo, niet genoeg voor ons allebei! Jammer voor je, geen Pastiche voor jou!” We rekenen af en gaan rechtstreeks door naar huis.
“oliebol, de scooter staat nog bij het zwembad!” Ik sla mijn hand voor mijn mond, maar net iets te hard. “Au!” We rennen gauw naar het zwembad en pakten onze scooter. “Deze keer mag Tyson achterop, jij komt niet met drank achterop!” Ik zorg dat Tyson achterop komt en we racen weg. Beteuterd kijkt Helen ons na.
Als we thuis zijn zetten we gelijk een filmpje op. Het duurt nog wel even voor Helen eindelijk thuis is, dus dan maar even iets gezelligs doen. Natuurlijk, een horrorfilm. Dan kan Tyson mij beschermen. We hebben een Surround System, dus je hoort over de geluiden om je heen. Helaas, horrorfilm, geen succes. Ik vind het saai. Tyson daarentegen, gilt het uit van angst. Wat een stoere jongen, hè. Als de film is afgelopen, een anderhalf uur later, komt Helen eindelijk aan. “Meid, waar ben jij zo lang geweest?” Verbaasd kijk ik in het dik opgemaakte gezicht van Helen. “Ik kwam onderweg iets leuks tegen!”
“Oké, hoe heet hij en waar ben je hem tegengekomen?”
“Het een zij en ik ben haar in het park tegengekomen. Ik ben verliefd op haar, ze is zo leuk!”
Mijn mond valt open van verbazing. “Mijn god, Helen! Je bent toch niet lesbisch geworden?!”
“Nee joh, gekkie! Een hondje!” Ze pakt iets van buiten. Nu ligt er een kleine pup in haar armen. Het ziet er uit als een klein mormeltje die zo in je been kan bijten.
“Het is een chiuaua! Lief hè?” Ze aait het kleine hondje over haar kop en loopt langs me naar binnen. “Tyson, kijk eens wat ik heb?” Er volgt een grom, een blaf en een schreeuw. Ik haast me naar de kamer. Goede gedachte, dat van dat bijten. Het hondje zit nu aan Tyson’s been en Tyson probeert haar van zich af te schudden. “Rot op, rothond!”
“Tyson! Daisy is geen rothond! Je moet haar ook niet uitdagen!” Ik lach me rot als Helen het hondje een strikje om haar hals bindt. Het is een rood strikje, zo’n tuttig dingetje. Verontwaardigd kijkt Helen mij aan. “Wat valt er te lachen?”
“Die strik, je bindt een hond toch geen strikje om zijn hals!”
“Het is geen hij! En je bent gewoon jaloers dat ik haar heb gevonden!” Op dat moment ging de bel. “Ik doe wel open!” Helen vliegt met het hondje in haar armen naar de deur. Er klinkt een boze vrouwenstem en kort daarna wordt de deur dicht geslagen. Beteuterd komt ze de woonkamer weer binnen, zonder het hondje.
“Nu weet ik wie die vrouw was die naast Daisy liep!”

**Geplaatst**: 14-10-05 13:28

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst: 14-10-05 13:28

leuk stuk:),met die Helen beleef je nog eens wat;)

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-10-05 11:42

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 15-10-05 11:42

Precies...

Misschien denken sommige mensen: Dit verhaal lijkt op Dagboek van het blondje.
Het is absoluut mijn bedoeling ze na te doen daar.
Ik schrijf dit verhaal omdat ik soms melig ben, maar ik wil echt niet Pebblesje en Alacairion na-apen.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-10-05 23:18

Re: [verh] Feestbeesten en loltrappers

Geplaatst door de TopicStarter : 15-10-05 23:18

“Helen! Dus je bedoelt dat je in feite gewoon van iemand een hond hebt gestolen?” Ik lach haar flink uit, maar dat pikt Helen niet. Ze pakt een rol oude tape die op de vensterbank ligt en plakt er een stuk van op mijn mond.
“Zo, nu houd je je mond!” Ze slaat haar armen over elkaar en kijkt me brutaal aan.
Ik trek de tape van mijn mond. Zo, gelijk mijn snor geharst. Tyson is ondertussen aan het bellen. “Jessica, ik ga met mijn vrienden iets doen, ik moet nu weg.” Hij staat op en wil me een zoen geven. Dat dus mooi niet. “Laat je me nou in de steek?! Dan laat ik jou ook in de steek! En nu opzouten!” Ik duw hem de deur uit. “Maar...” Maar verder komt hij niet, want zijn mond wordt gesnoerd door de dichtgeslagen deur.
Verbaasd kijkt Helen me aan. “Wat doe jíj nou?” Ik geef haar een knipoog. “Ik was hem toch al zat! Dit vond ik wel een goed moment om het uit te maken! Zo, nu dat ook weer klaar is, ga je mee een ijsje halen?”
Helen kijkt me blij aan en roept op een enorm kinderachtige manier: “IJsje, ijsje! Helen krijgt een ijsje!” Ze trekt bijna mijn arm uit de kom, als ze me mee wil nemen. “Rustig! Anders krijg je geen ijsje!”
Meteen laat Helen me los en komt als een braaf hondje naast me lopen. Ik heb geen zin om op de scooter te gaan, dus gaan we lopend. Het is ongeveer een kwartier lopen, maar goed, het is goed voor je conditie. Na vijf minuten gaat Helen aan mijn arm hangen. “Mama, ik ben moe, mag ik op je schouders?”
De mensen op straat horen het en kijken me verbaasd aan. Helen is namelijk groter en ziet er ouder uit. Dan zou je niet verwachten dat ik haar moeder speelde. Ik schaam me dood. “Helen, kappen!” sis ik, maar Helen gaat door. “Mama, laat me nou niet verder lopen, waarom hebben we de buggy niet meegenomen?”
“Helen, als je zo door gaat krijg je geen ijsje, hoor!” Hé, dat helpt, dat moet ik vaker doen! We komen bij de ijskraam aan en Helen begint gelijk te roepen wat ze wil. “Ik wil die, ik wil die!” Ze wijst een ijsje op de kaart aan en de ijscoman pakt het ijsje uit de diepvries. Hij fronst als hij Helen zo ziet. “Ja, let maar niet op haar, zo raar doet ze altijd.” Met een onzekere lach neem ik de ijsjes aan en we gaan weer weg. “Helen, als je nu niet normaal doet, gaan we vanavond geen feest houden, hoor!” Ik kijk Helen streng aan en gelijk gaat ze rechtop lopen en verandert dat speelse kindergezichtje in een heel serieus gezicht. Ik zucht, gelukkig, dat helpt. “Nou, op naar de supermarkt maar weer, we moeten nog wat inkopen doen.”
“Maar we hebben toch al drank?”
“We hebben nog meer nodig dan alleen maar drank, bijvoorbeeld chips, hapjes en gewone frisdrank.”
“Gewone frisdrank? No way, op ons feest komt alleen drank, hoor Jess!”
“Jammer voor je, ik wil ook frisdrank!” Ik snoer Helen de mond en we gaan voor de zoveelste keer naar de Appie.
“Helen, help nou eens even!” Als we de supermarkt uitlopen, moet ik met alle spullen gaan sjouwen. “Het is zo zwaar allemaal!”
“Niets ervan, jíj wil allemaal vreten, dus jíj gaat het allemaal dragen!” Ze steekt haar tong naar mij uit en huppelt weg. Op een gegeven moment hoor ik een gil, duidelijk de stem van Helen. “DAISY!” roept ze heel hard. Ze pakt een hondje op, het hondje van eerder.
“Blijf van mijn hondje af, jij vuile dief!” Diezelfde stem als eerder klinkt schel door de straat. Iedereen kijkt verbaasd op. “Ik laat mijn hondje niet nog een keer meenemen, ga weg!” Het hondje wordt weer uit Helen’s armen getrokken. “Daisy! Ik vind dat Daisy van mij is!” roept Helen brutaal. Huilend rent ze naar me toe, trekt alle spullen uit mijn armen en knuffelt me. “Ik ben dood, ik ben niets zonder Daisy!” Ze maakt er een heel drama van, raar mens. “Helen, hou op! Ik weet iets om je te troosten. Als jij nou eens voor mij al die tassen draagt, ga ik terug naar Appie om een flesje Pastiche te halen!” Helen kijkt me blij aan en pakt alle boodschappen. Kreunend begint ze te sjouwen. Ik neem een omweg naar huis. Ha, dacht ze nou echt dat ik nog een keer naar Appie ging? Ik weet wel beter.
Ik ben al eerder thuis dan Helen en snel pak ik het kleine flesje Pastiche dat in de koelkast staat, eruit en ga bij de deur staan. Ik kijk de straat in en ja hoor, daar komt Helen al aan. “Jessica, hoe kom jij nou zo snel thuis? Je ging toch nog Pastiche halen?”
“Het was niet druk binnen en ik heb gerend.” Ik zwaai met het flesje Pastiche en Helen laat gelijk alle boodschappen vallen. “Hebben, hebben!” Ze probeert het flesje uit mijn handen te graaien, maar ik ben sneller. “Eerst alle boodschappen opruimen, dan krijg je je drankje. “Ja mama,” zegt Helen zoals altijd en bergt gauw alle spullen op. Dan krijgt ze eindelijk haar flesje en begint er natuurlijk als een baby aan te lebberen.
“Helen, als je nou even normaal drinkt, blijft je truitje droog.” Ik wijs naar haar truitje, waar al een druppeltje op zit.
Helen gehoorzaamt en pakt een borrelglaasje uit de kast. “Zo beter?” Lachend knik ik en loop naar de telefoon. “We moeten nog wat mensen uitnodigen, maak jij het buiten alvast klaar?”
Helen knikt ja en loopt naar buiten. Even later komt ze weer binnen. “Zonder spullen kan ik moeilijk iets klaarzetten,” zegt ze droog tegen zichzelf en pakt een tas om allemaal eten en frisdrank in te vervoeren naar buiten. Als ik eindelijk klaar ben met iedereen uitnodigen, loop ik naar buiten. Overal staan discolichten, tafels en eten. Dat doet ze goed!
“Oké Helen, er komen ongeveer veertig mensen, is onze tuin groot genoeg?”
“Nee, maar we gebruiken het huis ook, toch?” Helen zet net wat glazen op tafel, maar laat er stom genoeg één vallen. Gelukkig is de ondergrond gras.
Na een half uur stroomt onze tuin al lekker vol. De muziek wordt aangezet. Plotseling bedenk ik me dat we de buren niet hebben gewaarschuwd. “Helen! We moeten de buren nog even waarschuwen!”
“Nee, die komen wel gezellig mee feesten!” Helen zet een ander nummer op, een schuivelnummer. En daar heb je het al, de buren.
“Kan die verdomde muziek wat zachter?! We proberen hier te slapen!” roept de boorman boos. Ik kijk op mijn horloge. Half acht ’s avonds? Nèè, die slapen nog niet!
“Hé buurman, kom je gezellig meedansen?” Helen zet haar glas neer en trekt de buurman mee naar de ‘dansvloer’. Weer wordt er een ander nummer opgezet, een echt dansnummer. Helen begint de buurman wild te schuren, maar dat pikt hij natuurlijk niet. “Ik ga jullie aangeven! Jullie horen wel van de politie!”
Boos stampt hij weg. Helen haalt haar schouders op. “Die trekt wel weer bij!” Maar nee hoor, binnen vijf minuten hoor je de sirenes van de politiewagens naderen. Snel zet Helen de muziek uit en iedereen houdt meteen op met praten en dansen.
Ruw wordt het tuinhek opengegooid en de politieagenten kijken verbaasd naar binnen. “Meneer, er is hier helemaal niets aan de hand!” zegt de politieagent tegen de buurman, die achter hem staat. “Maar ik weet het zeker!”
De buurman kijkt Helen aan en zij geeft hem een vette knipoog. “We hadden geen muziek aan hoor,” zegt ze doodleuk tegen de agent. De agent haalt zijn schouders op en sluit het hek weer. Zodra de auto’s weg zijn, wordt de volumeknop weer opengedraaid en wordt er weer flink gefeest.
Natuurlijk, Helen wil de aandacht weer. Ze schuift alle bierflessen van een tafel en gaat er op staan dansen. De mensen om haar heen fluiten en roepen. Helen vindt de aandacht heerlijk, blijkt maar weer. En natuurlijk, als ze van de tafel afkomt, wordt ze weer door alle jongens eraf getild.
Echt weer iets voor haar om alle aandacht te trekken. “Jessica!” hoor ik ineens. Dat is gek, ik heb het gevoel dat ik Tyson’s stem hoor. Goede gedachte, als ik me omdraai staat Tyson daar. “Tyson! Wat doe jij nou hier?!” Geschrokken struikel ik over mijn eigen benen en zorg voor een menselijke domino. Tyson lacht me vierkant uit, de eikel. “Opgezout, ik wil jou niet op ons feest hebben!” roep ik boos en zet Tyson buiten het hek. Zo, dat voelt goed, denk ik bij mezelf.
“Hé lekker ding is dit jouw feestje?” Er komt een jongen bij me staan. Hij heeft bruin, kort haar en heeft een dikke bundel spieren! Sexy! “Eh, ja, hoezo?” stamel ik. Hij slaat zijn gespierde armen om me heen. “Gewoon, je bent mooi, ga je mee naar binnen?”
Ik knik glimlachend en laat me mee naar binnen nemen. Onderweg kom ik Helen nog tegen. Ik geef haar een vette knipoog en ze begrijpt me meteen. “Succes!” roept ze me nog na, maar ik hoor het al niet meer.