Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 04-09-05 21:14

[verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 04-09-05 21:14

Ik begin gewoon gelijk met mijn verhaal. Dit verhaal is 3/4 jaar geleden gebeurt en ik heb het nooit opgeschreven. Het is op de waarheid gebasseert maar er zullen ook stukken verzonnen zijn. Dat mijn moeder is overleden is verzonnen. Het was wel iemand anders, maar aangezien ik de persoon niet kende en ik er wel een goed verhaal van wou maken heb ik dit gekozen. Karakternamen zijn ook verandert.
Een verduidelijking van te voren:
Mijn ouders hebben een restaurant en we wonen erboven zeg maar.

Mijn Story:

Het was op een zonnige dinsdag. Het was lekker warm weer en net als iedere andere doordeweekse dag maakte ik huiswerk met een vriendin: Arjanne. Dit deden we om elkaar te motiveren om huiswerk te maken anders kwam het er nooit van. Maar deze dag kon ik me niet concentreren. Het leek wel alsof er iets mis was in mijn omgeving. Maar ik wist absoluut niet wat het was. Dit gevoel kende ik niet. En omdat ik niet wist wat ik ermee aanmoest negeerde ik het gewoon en probeerde door te gaan met huiswerk maken. De volgende dag hadden we namelijk heel veel huiswerk op. En een proefwerk Geschiedenis wat ik super moeilijk vond. Het wou alleen niet lukken, het gevoel stoorde me vreselijk en ik kon me niet concentreren.
Tot het moment dat Johan, de broer van Arjanne, binnenkwam. Hij vertelde direct dat er een ongeluk voor onze deur was gebeurt. Mijn reactie was: 'Er botsen wel vaker auto's voor onze deur dat is niks nieuws.' Hij vertelde me dat het geen botsing was, er was namelijk iemand over het terras gereden! 'Maar,' zei hij,' het is niks ernstigs alleen wat kapotte stoelen.' Dat klinkt als een opluchting maar voor mij was dat het absoluut niet. 'Alleen wat stoelen kapot? Dat geloof ik niet! Kijk hoe warm het buiten is! Het terras zit met dit weer bomvol! Bomvol zeg ik ja! Dan kunnen er toch niet alleen een paar stoelen kapot zijn?!' ging ik tekeer tegen Johan. Johan zei niks en liep naar boven. 'Wat moet ik nou doen?' vroeg ik mezelf en begon zachtjes te huilen. Ik begon allemaal rare dingen in mijn hoofd te halen en neomde het allemaal onbewust op. 'Misschien zat er familie op het terras. Vanaf welke kant zou de auto gekomen zijn? Misschien was mijn moeder aan het bedienen en..' Ik begon hard te huilen. Ik was machteloos. Ik duurfde niet naar huis. Straks kwam ik thuis en dan lag mijn moeder daar, of mijn tante, of mijn broer of.. Zo moest ik helemaal niet denken! Misschien viel het inderdaad wel mee en sprongen de mensen aan de kant. En stopte de auto op tijd. Zijn er maar 3 stoelen kapot. Ik kreeg weer moed om naar huis te gaan. Ik zei tegen Arjanne: 'Ik ga naar huis, ik wil nu weten wat er gebeurt is.' Ze begreep het en hielp me met mijn fiets, ik trilde helemaal.

Eenmaal thuis aangekomen zag ik dat het cafe gesloten was. Ik keek op mijn horloge: 5 uur. 'Dat is nou bepaald een tijdstip om dicht te zijn' dacht ik bij mezelf. En toen ik beter keek zag ik een bos bloemen en kaarsjes staan. Ik keek naar het terras alleen die eerste rij was meegenomen. En op dat moment schrok ik. Er lag een plas bloed! Er zat een kaartje in de bloemen. Ik las het hardop:
'Lieve Truus,
14.05 werd je geschept
Je zag hem aankomen
Maar toen je weg wou
Was het al mis
We zullen je missen
R.I.P Truus'

Ik keek voor me uit. Dit kon niet! Ik kon geen woorden uitbrengen, alleen tranen. De deur van het restaurant was niet op slot. Ik liep naar binnen. Daar zat mijn hele familie. Ze zagen me binnenkomen en mijn tante liep naar me toe om me te troosten. Na een tijdje kon ik weer wat uitbrengen. Hoe is het gebeurt en waar is mamma? Mijn vader moest huilen. En ik zag hoe moeilijk hij het had, hij keek mijn tante aan en die begon te praten: 'Zoals je weet was het vandaag lekker terras weer. En..' Verder kwam ze niet. Ik wachtte. En ze ging weer verder: Je moeder zat op het terras gezellig te praten met een paar klanten. Het was godzijdank niet zo druk. Ze wou net weglopen om een tafel te bedienen, en toen kwam er een auto aan. Hij kwam tegen je moeder aan.' Ik kon het haast niet geloven. Ze ging nog verder: 'Je vader heeft haar nog geprobeert te reanimeren, maar het is niet gelukt.' Verder kwam ze niet, dat hoefde ook niet want het was duidelijk. Ik keek naar mijn familie en ik miste iemand! Mijn zus was er niet! Ik zei alleen: 'Simone' En mijn tante had me gelijk weer door. 'Simone is naar het ziekenhuis, ze is ook door de auto geschept.

Als jullie willen schrijf ik verder.
Nog 1 keer voor de duidelijkheid. Mijn moeder leeft nog. De man die inderdaad is overleden aan dit ongeluk kende ik niet persoonlijk.

**Geplaatst**: 05-09-05 16:52

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 05-09-05 16:52

Mooi verhaal, maar wel heftig

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-05 19:19

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-05 19:19

Ja het is zeker heftig. Maar het was ook een heftige gebeurtenis. Ik kan me nog supergoed herrineren hoe het bij die mensen ging toen ik thuis kwam. en dat heb ik zo goed mogenlijk proberen te beschrijven.
Zijn er nog mensen die willen dat ik doorga?

**Geplaatst**: 05-09-05 19:25

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 05-09-05 19:25

jah!!
maar is er echt iemadn verongelukt toen?

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-05 19:41

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-05 19:41

Ja er is toen een man verongelukt, een klant die 30 jaar bij mijn ouders liep. Ik ken hem alleen van gezicht. Maar het beeld blijft je altijd bij. nog een stukje:
‘Ziekenhuis, dus ze leeft nog.’ Zei ik rustig. ‘Ja, ze heeft haar arm gebroken, niks ernstigs.’
Dat was een opluchting. Het drong nog niet echt tot me door dat mijn moeder dood was. Het leek alsof ze elk moment met mijn zus binnen kon lopen. Maar ondertussen wist ik dat het niet zo was. Ik moest een vriendin bellen. Arjanne moest ik bellen. Ik toetste haar nummer in. En ondertussen ging mijn mobiel, ik keek wie het was en het bleek mijn vriend te zijn. Omdat de telefoon waarmee ik naar Arjanne belde nog niet overging hing ik die op en nam Jasper aan. ‘Hey lieverd’zei ik. ‘Wat is er?’vroeg Jasper. Hij hoorde vast de trilling in mijn stem. ‘Mamma is dood.’ Dat was het enige wat ik zei. Jasper wou gelijk naar mij toekomen en dat vond ik prima. Ondertussen belde ik Arjanne weer op. Gelukkig nam ze zelf de telefoon aan.
’Hoi! Met Arjanne’ hoorde ik vrolijk aan de ander kant van de lijn.
’Met Indra’ het bleef stil, zo’n pijnlijke stilte, je kent het wel.
‘Dat ongeluk…’ ik zocht naar woorden,’dat ongeluk is niet goed.’ Meteen besefte ik dat die zin niet klopte. Maar ik ging door met vertellen: ‘Mijn moeder.. Mijn moeder is omgekomen bij dat ongeluk.’ Ik begon te snikken. En dat hoorde ik ook aan de andere kant van de lijn.
Ondertussen dat Arjanne ook begon te huilen zei ze: ‘Sterkte meid, ik weet niet wat ik nu moet zeggen of doen. Maar ik wens je vreselijk veel sterkte en als ik iets voor je kan doen, zeg je het maar. Moet ik langskomen?’ Ik blijf haar een topwijf vinden, ze staat echt altijd voor me klaar. ‘Nee hoeft niet Jap komt al langs, maar de deurbel gaat dus ik ga hangen, doei.’
‘Sterkte’ zei ze nog.
Ik deed de deur open en daar stond Jasper. Ik moest gelijk huilen en hij sloeg zijn armen om me heen. Toen ik uitgehuild was liepen we naar binnen. Mijn vader had eten gekookt en we hadden toch een stuk vlees over dus het was geen probleem dat Jasper mee at. ‘Gecondoleerd iedereen.’ Zei hij toen hij in de deuropening stond. Iedereen zat al aan tafel en we schoven aan. Onder het eten werd niks gezegd. Iedereen was stil en zat wat in zijn vlees te prikken. Echt gegeten werd er ook niet. Alleen Jasper was druk aan het eten. Ik liep bij tafel weg en liep naar de tv. Ik zette hem aan. Ik kijk namelijk altijd Hart van Nederland. In de voorfilmpjes werd het ongeluk voor ons huis ook genoemd. En dat onderwerp werd als eerste behandelt. Toen hoorde ik het hele verhaal voor het eerst. Dat mijn moeder is geschept, dat ze omhoog werd geslingerd en met een harde smak neerkwam, dat ze is overleden aan inwendige bloedingen. En wat ik helemaal niet wist was dat ze met de cameraploeg in ons huis waren geweest. Ik zag hoe koel mijn vader het verhaal vertelde. Ik had daar veel bewondering voor. Ik zag hoe mijn tante haar verhaal deed. Ze zat tegenover mijn moeder en heeft alles dus gezien. Ik zag hoe ze dan een traantje wegpinkte. En hoe ze weer verder vertelde. Mijn vader kwam weer aan het woord. Hij vertelde: ‘Ik stond in de keuken en hoorde een klap. Ik dacht dat er een botsing voor ons huis was. En liep alvast naar buiten met de zaak telefoon zodat ze politie konden bellen. Dat is een vaste prik van me. Maar toen ik buiten was, en ik mijn vrouw daar zag liggen, gooide ik de telefoon op straat en voelde of Truus nog leefde. Ze had een zwakke hartslag en ademde niet. Ik was aan het reanimeren en het leek goed te gaan. Maar ze bleek het toch niet te redden. Op het moment dat ik de sirenes hoorde stopte haar hartslag.’ Ik wou verder zappen maar deed het toch niet. ‘Ons’ stuk was nu toch afgelopen. Maar de rest van het nieuws was niet belangrijk. Jasper zat ondertussen naast me. En hij maakte een misplaatst grapje over een dode telefoon. Ik wou doen alsof ik moest lachen, maar dat ging snel over in huilen. Ik snapte gewoon niet dat mijn moeder zo opeens weg kan zijn. Je denkt dat het je nooit zou gebeuren, maar als het je gebeurt dan weet je niet wat je moet. Ik liep weer naar de eettafel. Hij was al opgeruimd. Ik pakte een pakje koekjes uit de kast en zette het op tafel. Ik wou weten wat voor persoon er in de auto zat. En mijn vader zei: ‘Een vrouw van 85 jaar.’ Ik wist niet dat je op je 85e nog mocht autorijden. ‘Hoe het precies gebeurt is word nog onderzocht’ zei mijn tante

**Geplaatst**: 05-09-05 19:45

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 05-09-05 19:45

mooi verhaal hoor, je moet zeker doorschrijven

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-05 20:13

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-05 20:13

Ik ben bezig. Maar de inspri werkt niet mee. Ik ben nu bezig om het over te schrijven in een schriftje zodat ik in de bus of auto gewoon door kan schrijven. En dat duurt wel even want ik heb 3 blz in word getypt ( en dit zijn er nog maar 2

)

**Geplaatst**: 05-09-05 21:33

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 05-09-05 21:33

Goed meis dat je t opschrijft !! Ik schrok me rot toen ik dit hoorde .. dat ging als een speer door heel t dorp ., Maar je schrijft leuk hoor vooral doorgaan !!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 05-09-05 22:01

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 05-09-05 22:01

dankje meis. Ja het blijft een verhaal dat in je hoofd zit he? Echt ik snap nog steeds niet dat iemand zo over je terras heen rijd. Vreselijk.

**Geplaatst**: 06-09-05 08:14

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 06-09-05 08:14

wat erg zeg

maar je schrijft mooi, ga het zeker volgen

**Geplaatst**: 07-09-05 22:10

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 07-09-05 22:10

ow heffie zeg! maar wel knap dat je dat zo kan! ik w8 op volgende stuk

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-05 22:32

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-05 22:32

Ik wacht nog even een paar reacties af

Het volgende stuk is al klaar

**Geplaatst**: 07-09-05 22:37

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 07-09-05 22:37

Ooh.. meis dit is echt verschrikkelijk. Maar waarom noem je je moeder in het verhaal? En niet die overleden meneer?

**Geplaatst**: 07-09-05 22:39

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 07-09-05 22:39

ik vind het een mooi stuk zeg maar....
goed geschreven...
en erg realistisch verteld!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 07-09-05 22:48

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 07-09-05 22:48

Ik zal even een stukje vertellen hoe het in het echt is gegaan, misschien word het dan duidelijker.
Mijn moeder zat op het teras te praten met mensen, maar er gingen mensen op het terras zitten die ze moest bedienen, ondertussen ging die man (Roelof heette hij) op de plek zitten waar mijn moeder zat. Mijn moeder kreeg een bestelling ( 2 koffie ofzo iets simpels) en dat duurde niet langer dan 1 minuut. Mijn moeder liep naar binnen, en net toen ze in de deuropening stond, hoorde ze de stoelen kapot gaan, toen ze zich omdraaide zag ze die man dus liggen en zoals ik de reanimatie beschreef is het in het echt ook gegaan (alleen mijn moeder reanimeerde die man)

Vanaf dat ik dat gehoord heb zit ik al de hele tijd na te denken over hoe het was geweest als die mensen niet aan tafel gingen zitten en het dus inderdaad mijn moeder was.

Het gevoel wat ik beschreef met het huiswerk maken was wel het gevoel dat ik op dat moment had.

Ik weet niet hoe het bij die mensen verder is gegaan. En omdat ik dus de hele tijd nadenk over hoe het zou zijn als het mijn moeder was, vond ik dat ik het van me af moest schrijven.

Misschien begrijp je het nu ietsje beter. En word het verhaal wat duidelijker.

**Geplaatst**: 08-09-05 09:04

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 08-09-05 09:04

Zo zeg, erg aangrijpend!maar mooi hoe je dat om hebt vertaald naar dat gevoel van hoe het zal zijn als je moeder net even langer was blijven zitten.

**Geplaatst**: 08-09-05 11:21

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 08-09-05 11:21

Aangrijpend veder schrijven..brr het lijkt me verschrikkelijk om zo iets mee te maken :S

**Geplaatst**: 08-09-05 13:48

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 08-09-05 13:48

Wow, dat is niet niks....
Stel je voor zeg....

Maargoed, ik vind dat je heel erg mooi schrijft!

**Geplaatst**: 08-09-05 16:00

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 08-09-05 16:00

wel heftig verhaal...
goed dat je het van je afschrijft...
wel mooi geschreven trouwens

**Geplaatst**: 08-09-05 16:01

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst: 08-09-05 16:01

Ontzettend mooi en dapper geschreven!
Ga zo door!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 08-09-05 16:15

Re: [verhaal] 2 vreemde dagen uit mijn leven {waargebeurt}

Geplaatst door de TopicStarter : 08-09-05 16:15

bedankt voor jullie leuke reacties:)
Hier nog 1 stukje

:
Mijn vader zei nog dat de vrouw tegen een lantaarnpaal tot stilstand kwam en niet doorhad dat ze iemand had doodgereden. Ze zat een half uur in shock achter het stuur. Ze reageert dus helemaal nergens op.
Ik liep naar boven. Naar mijn kamer. Ik wou even op MSN. Ik twijfelde of ik mijn naam moest veranderen, en ik deed het toch wel. Er kwam te staan: ..::Inniejj::.. R.I.P Mam.
Ik kreeg heel veel reacties en vragen naar me toe geslingerd. En dat vond ik erg moeilijk. Ik vertelde iedereen dat ze verongelukt was. Daarna ging ik weg, dat was toch niet wat ik wou. Ik vroeg Jasper of hij zin had om met de honden te lopen en dat had hij wel. Dus ik pakte de hondenriemen en Sukkel en Sjappie werden gelijk wild. Ik riep; ‘Zit!’ en beide honden gingen braaf zitten zodat wij de riemen om konden doen. Onder het lopen vroeg ik mij af hoe mijn leven verder moest. Leven zonder mijn moeder kan ik me niet voorstellen. Ik maakte om de kleinste dingen mij druk zoals wie nou de was ging doen. En wie nou de mijn moeders spaghetti ging maken. Dat was mijn lievelingseten. Ik zocht een onderwerp om met Jasper over te praten. Ik vroeg maar wat hij vandaag gedaan had. Hij had een film gekeken ‘Sorority Boys’ dat schijnt een hele leuke film te zijn. Het ging over jongens die als vrouw verkleed gingen om een tape te krijgen, heel vaag dus. Ondertussen waren we alweer aangekomen bij huis. En zat Simone op de bank met haar arm in het gips. ‘Hey’ zei ze. ‘Hey’ reageerde ik. Jasper zei dat hij naar huis ging, en ik zei hem gedag en wenste hem welterusten. Ik ging bij mijn zus zitten en vroeg hoe het ging. ‘Wel goed,’zei ze,’ het doet niet zoveel pijn. En met jou?’ Ik vroeg mezelf af hoe het eigenlijk met mezelf ging. ‘Ook wel goed’zei ik. Ja, wat moest ik anders? Iedereen weet toch dat je je niet op en top voelt? Ik was moe en wenste mijn vader, zus en broer welterusten en ik liep naar boven. Ik lag nog een hele tijd te woelen in bed maar na een uurtje sliep ik dan eindelijk.

De volgende ochtend was mijn familie alweer bij ons. Ze gingen de begrafenis plannen, er werden kaartjes ontworpen. De steen werd uitgezocht en de datum werd geprikt. Ook kreeg ik te horen dat mijn moeder vanmiddag thuis kwam. Dat klonk best raar, alsof ze nog leefde. Verder werden we heel veel gebeld door vrienden die ons condoleerden en sterkte wensten. Mijn vader zei tegen mij dat hij school al voor me had afgebeld. Dat vond ik lief van hem. Ik vroeg hoe laat mijn moeder thuiskwam, dat was rond 2 uur. Ik ging nog even naar mijn paard. Die moest immers ook beweging hebben, maar zin in rijden had ik niet. Ik ging gewoon even een stukje met haar lopen. En heel veel mensen het verhaal moeten vertellen, wat ik best zwaar vind. Er waren ook mensen die het al gezien hadden op tv Noord en Hart van Nederland. Ik ging toch maar even rijden, het was goed weer dus ik maakte een buitenritje. Een hele korte want ik wou om 1 uur weer thuis zijn. Omdat mijn moeder toen elk moment thuis kon komen. Tijdens de buitenrit was ik lekker aan het uitwaaien. En toen ik terug kwam bleek het pas 11 uur te zijn. Dus ik ging haar nog even wassen, droogde haar af en zette haar weer in de wei. Toen was het alweer half 1, hoog tijd om naar huis te gaan. Om 1 uur was ik thuis. Mijn vader vertelde dat mijn moeder om half 2 al kwam, de onderzoeken gingen sneller dan verwacht. Hij liet mij de steen zien voor de begrafenis, dat was een hele mooie groene. Hij glom helemaal. ‘Morgen zetten ze haar naam erin, vind je het mooi?’ Ik vond hem zeker mooi, het was ook echt een steen voor mijn moeder, het paste gewoon bij haar. De begrafenis was 2 dagen later, vertelde mijn vader nog. Op dat moment ging de deurbel. Het was de lijkenschouwer met mijn moeder. Mijn moeder werd gelijk in de huiskamer gezet, daar was al plek voor vrij gemaakt.
Mijn moeder lag daar, heel vredig, ze had geen enge wonden ofzo, alleen wat schaafplekjes. Ze had haar lievelingsjurk aan een hele mooie rode jurk. ‘Wat is ze mooi hè?’ zei ik tegen mijn vader die naast me stond. ‘Ja, het is een mooie vrouw’ antwoordde mijn vader.
De telefoon ging. Ik zei tegen mijn vader: ‘Neem jij maar op zal wel weer iemand zijn die ons condoleert.’ En mijn vader nam op. ‘Ja, die is er wel.’ Hij gaf de telefoon aan mij. ‘Met Indra’ zei ik. ‘Indra, met Lianne van de Manege.’ Lianne is de eigenaar van de manege, als zij je belt is er of iets heel vrolijks aan de hand of iets treurigs, en aan haar stem te horen was het het laatste. ‘Er is een brand op de manege, ontstaan in de hooizolder, veel paarden zijn gered, alleen niet allemaal even goed.’
’Hoe is het met Bommel?’ vroeg ik. Bommel is dus mijn paard. ‘Bommel heeft zich flink verstapt. Er is al een dierenarts onderweg. Zou jij kunnen langskomen?’ Ik antwoordde niet, gooide de hoorn erop, zei tegen mijn vader dat het niet goed was met Bommel. Ik sprong op mijn brommer en reed zo snel mogelijk naar de manege. Er stonden 2 brandweerauto’s te blussen. En ik zag Bommel in de buitenbak liggen.