Geplaatst: 01-09-05 19:06 ‘Stomme computer!’ roep ik boos. Boos geef ik een klap tegen mijn computer. ‘Yes! Hij doet het weer!’ Blij typ ik verder. ‘He lekkerding, wanneer spreken we is af?’ typt Michael. ‘Gauw, hoop ik’ typ ik terug. Ik denk terug aan ons eerste MSN gesprek, ongeveer 2 maanden geleden. Al gauw groeide het contact en na een week chatte we heel veel met elkaar. Ik heb hem ontmoet bij een chatbox en hij leek me gewoon superleuk! ‘Zullen we een datum prikken?’ typt Michael. ‘Is goed,’ typ ik terug. ‘Even mijn agenda pakken’ ‘Zaterdag goed?’ typt hij. ‘Om één uur bij het Waterlooplein?’ ‘Oké,’ typ ik terug. Met dikke letters zet ik het in me agenda: Zaterdag, 13:00, Waterlooplein. Snel berg ik mijn agenda op, want mijn moeder komt binnen. ‘Zet die computer uit!’ zegt mijn moeder. ‘Je zit er de hele ochtend al achter.’ ‘Ja, ik zet hem zo uit, even mijn gesprek afmaken,’ antwoord ik. Met een zucht hoor ik mijn moeder weglopen. Ik zeg Michael gedag en sluit mijn computer af. En loop langzaam naar beneden om wat te eten.
’Je hebt wat gedaan!’ roept Rebecca. Het is begin van de middag en we zitten bij Rebecca thuis. Ik heb haar net verteld over het afspraakje met Michael. ‘Ben je gek of zo! Straks is het één of andere engerd!’ ‘Nee hoor,’ antwoord ik. ‘Ik ken hem goed genoeg om te weten dat het geen engerd is!’ ‘Je weet het maar nooit met internet!’ roept Rebecca uit. ‘Rustig, als het een engerd is, loop ik toch gewoon weer weg!’ ‘Alsof dat lukt! Weet je, ik ga wel met je mee,’ antwoord Rebecca twijfelend. ‘Nee, ik wil alleen zijn met Michael. Dus je komt niet!’ antwoord ik. ‘Ik ben geen kleuter!’ Boos sta ik op, boos op Rebecca, omdat ze denkt dat ik op stap ga met een engerd. ‘Wacht..’ roept Rebecca. Maar ik luister niet. Met een knal smijt ik de deur achter me dicht.
’Nu al terug?’ vraagt mijn moeder, als ik naar binnen stap. ‘Ja,’ antwoord ik chagrijnig. ‘Wat is er aan de hand?’ vraagt mijn moeder. ‘Niks,’ ‘Wel, ik zie het aan je! Vertel!’ ‘Ach, gewoon een ruzietje met Rebecca, zoals wel is vaker gebeurd. Zo weer opgelost,’ antwoord ik en ik loop naar boven. Wanneer ik op mijn kamer zit hoor ik mijn moeder telefoneren met de moeder van Rebecca. ‘Weet jij iets over de ruzie?’ hoor ik haar zeggen. ‘Nee?’ hoor ik weer. Gelukkig, denk ik. Rebecca heeft haar mond gehouden. De rest van het gesprek is niet belangrijk meer en daarom zet ik mijn tv maar aan. Op het nieuws komt juist weer iets wat ik even niet wil zien, maar toch kijk ik er naar en zap niet weg. ‘Vandaag wederom een meisje verkracht door een man van 38 jaar,’ vertelt de nieuwslezer. ‘Ook dit meisje had een afspraakje gemaakt via de chat.’ De rest hoor ik niet meer. Geschokt staar ik naar het beeld. Is mijn afspraak wel zo vertrouwd? Natuurlijk wel! Snel duw ik alle nare gedachte weg. Ik heb toch heel veel met hem gechat? Dus dan had ik het echt wel geweten als hij een ouwe engerd was!
Ik word wakker van het geluid van mijn mobieltje. Hoe laat is het? Gaat er door me heen. Ik zie dat het 3 uur in de middag is. Zeker in slaap gevallen. ‘Ja?’ zeg ik door de hoorn. ‘Met Michael,’ klinkt de stem aan de andere kant van de lijn. ‘Je komt toch nog wel morgen hè!’ ‘Ja, natuurlijk kom ik nog! Ik wil ons afspraakje niet missen,’ antwoord ik. ‘Oké, ik zie je morgen,’ antwoord hij en de verbinding wordt verbroken. Verbaasd staar ik naar mijn telefoon. Hij had het zeker druk? Denk ik bij mezelf. Zuchtend sta ik op en loop naar beneden. ‘Ga je morgen nog wat doen?’ vraagt mijn moeder, zodra ik beneden kom. ‘Ja, naar het Waterlooplein met wat klasgenoten,’ antwoord ik. ‘Oké,’ zegt ze. ‘Ik wou eigenlijk kleren gaan kopen, maar dat doen we dan wel een andere keer.’ ‘Is goed,’ antwoord ik en ik loop weer naar boven met een fles Cola. Ik kijk wat tv, lekker saai dus, maar goed ik mag nu niet op de computer!
Tegen de avond mag ik eindelijk weer computeren. Michael is niet online. Raar! Denk ik bij mezelf. Normaal is hij rond deze tijd altijd online. Rebecca praat tegen mij op MSN, maar ik blokeer haar. Ik wil haar even niet spreken! Ik chat wat met klasgenootjes en even later sluit ik de computer weer af. Het is helemaal niet leuk zonder Michael! Ik loop naar beneden om vervolgens weer tv te gaan kijken. Weer zie ik het bericht over het meisje, dat bericht dat ik afgelopen middag ook had gezien. Weer voel ik een twijfeling van binnen. ‘Hij is geen engerd, hij is normaal!’ zeg ik tegen mezelf. Algauw wordt ik weer rustig en ik krijg steeds meer zin in morgen!
(Dit was hoofdstuk 1. Meerdere hoofdstukken komen nog
.. Wanneer ik ze af heb teminste!) 
Ben benieuwd hoe het afloopt.. wel raar dat die Michael nou ineens 'anders' doet.. 
).. 
als ze deze berichtjes leest zorgt ze geloof ik wel dat ze al 4 hoofdstukken heeft bedacht:P ghehehe 
