Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 23-08-05 20:30

[verhaal] {waargebeurd} Mijn vader

Geplaatst door de TopicStarter : 23-08-05 20:30

voor ik met het verhaal begin wil ik even dit zeggen: Ik begin eerlijk gezegt aan dit verhaal naar aanleiding van het verhaal van Misshaffie: http://www.bokt.nl/forums/viewtopic.php?f=68&t=455487 Toen ik dat las, wilde ik opschrijven hoe het voor mij voelde, hoe het voor mij was.

Mijn vader is namelijk overleden aan kanker afgelopen 17 december. Hij was daarvoor acht weken ziek geweest. Ik wil proberen dit in verhaalvorm op te schrijven, maar ik weet niet of het lukt. Ik ben niet heel creatief, maar zal m'n best doen. Ik schrijf ook mijn gevoelens op en wat ik toen voelde probeerde ik me te herrineren. Kritiek op mijn manier van schrijven mag, kritiek op wat ik schrijf liever niet.

Het was dinsdagmiddag, herfstvakantie, ik had net paardrijles gehad en mijn moeder kwam me ophalen. Normaal deed m'n vader dat altijd, maar er was iets mis met m'n vader. Hij liep raar en praatte moeilijk. Ook leek hij soms niet alles te snappen.
Toen we van het erf afreden, vertelde mijn moeder dat ze die middag met mijn vader naar de huisarts was geweest en dat die mijn vader hadden doorverwezen naaar het ziekenhuis. Ze wilde voor de zekerheid een scan laten maken, om te weten wat de ziekte nou was.
Ik schrok toen ik dat hoorde, maar vertrouwde er zo half op dat het wel goed zou komen. Ook was ik een beetje bozig omdat het precies op de dag was dat ik naar Markelo mocht om daar een dagtocht te maken.

Het was vrijdag en mijn ouders gingen naar het ziekenhuis voor de scan die van mijn vader gemaakt zou worden. Een tante, schoonzus van mijn vader, ging mee.
Ik at die avond bij Iris, een vriendin van me, want de scan ze werden om 3 uur verwacht en wisten niet hoelaat ze terug zouden komen. De hele dag liep ik met een hol gevoel in mijn maag. Ik at niet zoveel en was zenuwachtig, alhoewel ik dat niet liet merken. Tegen een uur of acht, ik was aan het computeren met Iris, voelde ik een zwaar gevoel op mijn maag, in mijn buik. Een gevoel alsof al het slechts van de wereld nu gebeurde. 2 minuten later ging de telefoon.
Het was mijn moeder of ik even naar huis wilde komen. Ik ben gelijk naar huis gegaan en daar vertelde mijn moeder dat mijn vader een hersentumor had. Mijn vader was nog in het ziekenhuis. Ze wisten nog niet of de hersentumor goed of kwaardaardig was.
Toen ik dat hoorde schrok ik. Het voelde heel onwerkelijk: Hoe kon mijn vader nou kanker hebben, dat gebeurde toch alleen in boeken en films?
Ik ben die avond terug naar iris gelopen. Thuis zijn wilde ik niet, daar waren twee tantes en m'n moeder die huilde en praate, nee daar hoefde ik niet tussen te zitten.
Toen ik terug liep bedacht ik me wat ik moest doen, wat ik hoorde te doen. Ik had geen flauw idee, want zoiets gebeurd met niemand. Toch? Uiteindelijk bedacht ik me dat ik maar heel goed mijn best moest doen op school, zodat ik in het ziekenhuis kon zeggen: Kijk pappa, ik heb een 9 voor duits. weetje pappa, ik had een negen voor scheikunde. Het klinkt heel stom, maar ik wist niet wat ik anders moest denken en het klinkt misschien nog raarder, dat ik naast een paar tranen die in mijn ogen brande niet had gehuild die avond...

Ik zit nu met tranen in mijn ogen achter de pc, het volgende stukje volgt snel.