Nog een stukje 
Het draakje gromde en er kwam een vlammetje vuur uit zijn mond, ter aansporing. Emma ging de keuken binnen en opende één van de kastdeurtjes.
“Drakeneten” zei ze.
Nog geen twee seconden later kwam een grote pot uit de kast gevlogen. Het draakje, dat nu op Emma’s schouder zat, keek verlekkerd toe hoe Emma zijn eten klaar maakte. Ze pakte een soeplepel en deed twee scheppen in een bakje. Daarna voegde ze er een paarse vloeistof aan toe. Het papje begon te borrelen en er kwam paarse rook uit.
“Geduld” zei Emma tegen het draakje dat ongeduldig op en neer sprong “Je krijgt het pas als je aan tafel zit”
Emma liep naar een grote kamer naast de keuken. Er stond een grote tafel met drie stoelen en een hoog krukje. Aan de tafel zaten een man en vrouw van eind de dertig. Het draakje vloog naar het krukje en ging zitten. Emma zette zijn eetbak voor hem en het draakje begon gretig te eten.
“Goedemorgen mam, pap” zei Emma terwijl ze zelf ook ging zitten.
Ze pakte de lege chocopot en toen die leeg bleek te zijn gaf ze hem aan haar vader. Die mompelde een reeks woorden en gaf de pot terug, deze keer was hij vol.
Emma was net haar tweede boterham aan het eten toen het draakje, dat al lang klaar was met eten, zenuwachtig op en neer begon te springen.
“Ik denk dat hij even naar buiten wilt Emma” zei haar vader.
Met ene zucht stond Emma op en ging met het draakje naar buiten. Daar vloog hij een eindje weg en ging op de grond zitten. Hij keek boos naar Emma toen die bleef staan kijken en kroop een struikje in. Er klonk een geluid dat merkwaardig veel op een knorrend varken leek en even later kwam het draakje terug tevoorschijn. Hij ging op Emma’s schouder zitten en schuurde zijn kopje tegen haar nek.
“Emma, we moeten gaan! Het is al kwart voor tien!” riep Emma’s vader.
Emma haastte zich naar binnen, trok haar jas aan en liep terug naar de eetkamer. In de keuken klonk gerinkel van de afwas die zichzelf afwaste en het geluid van deuren die open en toe gingen, het beleg dat terug op zijn plaats ging staan.
“Mag Druruff ook mee?” vroeg Emma aan haar vader.
“Okee” zei hij, met een wantrouwige blik op het draakje “Maar hij moet zich wel gedragen!”
Emma wist dat haar vader niet graag had dat Druruff meeging, dat kwam door wat hij had uitgespookt toen ze naar de bioscoop gingen. Druruff had zich een halve film lang goed gedragen maar toen begon hij zich te vervelen. Hij had het haar van het meisje voor hen in brand gestoken en toen het meisje begon te huilen had hij geprobeerd haar te troosten, op de manier dat draken dat doen dan wel. Hij was op haar schouder gaan zitten en had zijn klauwtjes tegen haar wangen geslaan. In de wangen van het meisje hadden rode puntjes gestaan, de afdrukken van zijn nagels, en het meisje was nog harder beginnen huilen. Druruff was zo hard geschrokken dat hij wegvloog en met zijn staart had hij iemand in zijn gezicht geslaan en een lamp omver gegooid.
“Hij zal zich goed gedragen, hé Druruff?” antwoordde Emma.
Druruff was de straf die hij daarna van Emma’s vader had gekregen niet vergeten. Hij was doodsbang geworden van hem en zat altijd op Emma’s schouder, dicht tegen haar aangekropen wanneer hij in de buurt was.
Druruff keek Emma’s vader angstig aan en kroop nog wat dichter tegen Emma aan.
Even later gingen Emma, haar vader en Druruff naar buiten. Ze stapten tot aan een groot gebouw waar in het groot “Treinenhuis’ opstond. Binnen was het druk, mensen liepen binnen en buiten en keken niet waar ze liepen. Emma zag nog een paar draakjes: een gele, een oranje en een blauwe met witte strepen. Druruff keek elke keer op als hij een draak zag of hoorde en slaakte dan een kreetje.
Emma’s vader liep naar een loket waar niemand was.
“Twee mensen en één draak, heen en terug” zei hij “Naar Nanaso”
“Dat is dan vijf loeders en drie zomp” zei de vrouw van het loket.
Nadat ze betaald hadden liepen ze naar hun perron, perron zeven. Er stond een trein klaar, die vrolijk stoom blies en naar zijn passagiers lachtte.
“Dag meneer, blij dat u mee reist” zei hij “Dag mevrouw, mooie hoed heeft u aan”
Ze stapten de trein binnen en gingen op een plaats voor vier zitten. Druruff sprong direct op het plaatsje naast Emma en ging liggen. Zijn grote gele ogen sloten zich en even later klonk er ene zacht geronk uit Druruffs richting.
Geplaatst 
Dit verhaal is ene beetje hetzelfde maar begint vroeger.
Ik ga het zeker volgen 
knap hoor 
) 