Geplaatst 
‘Nee mama, ik kan het niet meer, het lukt gewoon niet meer! Ik kan het niet meer!’ Uit alle macht probeert Nathalie uit de vaste greep van haar moeder los te komen. Door de tranen heen kijkt ze haar moeder aan. ‘Waarom moet het nou zo per sé, mam, doe het zelf toch lekker!’ Haar moeder reageert niet, maar blijft Nathalie aankijken.
Na een tijdje antwoordt ze: ‘Nathalie, je weet dat ik het zelf niet meer kan, en daarom wil ik dat jij mijn droom in vervulling laat gaan. Of je nou wilt of niet.’ Nathalie’s mond valt open, ze had alles verwacht, behalve dit. ‘Mam, kom op, dat kun je niet maken! Ik doe het niet meer, je zoekt het maar uit!’ Ze rukt zich los en wil wegrennen, maar haar moeder verspert haar de doorgang. ‘Nathalie, blijf staan, anders haal ik je vader! Die zal je wel leren dat je niet zomaar kunt weglopen voor je moeder.’ ‘Nee, niet pap! Pap slaat me! Ik ga níet naar die auditie, als je dat maar weet!’ Dat had ze beter niet kunnen zeggen, haar moeder verliest haar zelfbeheersing, en daar heeft ze al een klap te pakken.
