Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-05 00:32

[verhaal]Zinloos geweld, zinloos. (hele verhaal op pagina 7!

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-05 00:32

Gewoon een verhaal.. als er vraag naar is, misschien vervolg Clown

Geschreven omdat het nu zo vaak voorkomt. Als jullie tips hebben voor de eventuele vervolgen, graag!! en commentaar en kritiek zijn welkom, mits opbouwend Lachen

Zinloos geweld, zinloos

"AHHHHHHHHHH, HEEELP, NIET DOEN, LAAT ME MET RUST" riep Misha. Weer werd ze in elkaar getrapt door die stomme jongens uit de straat. Al een paar weken gaat het zo, en haar ouders doen er niets aan.. Ze moet het zelf maar oplossen.

Een blauw oog had ze al, overal blauwe plekken ook al.. Maar waarom, waarom moesten die jongen haar hebben? Ze wist het niet.. Wist ze het maar. Ze vroeg het, voor zover ze nog kon praten: "waarom ik, waarom moeten jullie mij hebben?"
Geen antwoord.. Nog een keer, nu iets harder: "Waarom ik, waarom moeten jullie mij hebben?" Nu zeiden ze weer niets, maar hoorden het duidelijk wel. Ze stopten even met trappen, maar gingen daarna weer door. Met alle geweld ramden ze op haar in, haar hoofd, haar maag, haar rug.. En toen haar been, een stekende pijn schoot door haar heen, en toen werd het zwart, alles donker..

Toen ze wakker werd, had ze hoofdpijn. Ze moest haar mobiel vinden, en kijken hoe laat het was. Ze keek op haar horloge, maar kon niet zien hoe laat het was, omdat het aardedonker was en er geen lantaarns waren.. Ze voelde, maar het glas was gebroken. Ze stak haar vinger in haar mond, maar proefde geen bloed.. Gelukkig maar, anders zou ze nog meer gezeur krijgen thuis, voor zover haar ouders zich met haar bemoeiden.

Ze ging op de tast in haar broekzak op zoek naar haar mobieltje. Toen ze 'm na een paar minuten zoeken en frummelen uit haar zak had gekregen, zag ze dat het al half 2 in de nacht was. Nouja, toch haar ouders maar even bellen, ze kon hier moeilijk blijven liggen.. Vier keer, vijf keer, zes keer ging de telefoon over.. Eindelijk, er werd opgenomen! "mam, pap, kom me halen, ik ben weer in elkaar getrapt, kom me halen alsjeblieft" smeekte ze. 'BANG'.. hoorn op de haak gegooid.. Leuk, ouders die een beetje meeleven, dacht ze.. Dan maar haar vriendin proberen.. Alhoewel, het was al half 2.. Nou, het moest dan maar, ze kon hier niet blijven liggen.. Ze probeerde even te gaan verliggen, en een pijnlijke schok ging door haar heen.. Toch maar blijven liggen dan.. Ze belde Karin op, hopend dat ze maar opnam.. acht keer, 9 keer, 10 keer, 11 keer.. ze wilde net ophangen, toen ze Karin's stem hoorde: "Misha, wat is er? Waarom bel je me om half 2?" "Karin, blij dat je opneemt.. kom me alsjeblieft helpen, het is weer zover" Karin wist van haar problemen, en ook dat haar ouders niets wilden doen.. "Lieverd, waar ben je?? Zeg me snel, waar ben je? Ik kom nu naar je toe" "Steegmanlaan, bij het speeltuintje" kreunde Misha.. Er werd opgehangen.. Gelukkig, er kwam hulp aan..

Dat was het voor deze keer, willen jullie meer?? Tips, kritiek, commentaar??

Liefs, Ilse

Laatst bijgewerkt door Eline op 14-05-05 15:11, in het totaal 1 keer bewerkt
Reden: titel op verzoek aangepast

**Geplaatst**: 13-02-05 12:46

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 12:46

Oe spannend

zeker doorgaan Haha!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-05 14:18

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-05 14:18

Okee dan, het volgende deel Lachen

Toen Karin eindelijk kwam, was het bij Misha alweer zwart geworden voor haar ogen. Ze merkte niet eens dat Karin er was, totdat die haar wakkerschudde. Misha begon te gillen, ze dacht dat de jongens weer terug waren gekomen. Ze hoorde de geruststellende stem van Karin "Rustig Mish, ik ben het, Karin. Wees maar niet bang, ik kom je helpen, dat wilde je toch? Stil maar meisje" Misha barstte in huilen uit, het werd haar allemaal even teveel. Karin ging naast haar zitten en streelde zachtjes door haar haar, wat helemaal in de war zat en vol met klitten en vuil. Toen Misha wat rustiger was, vertelde ze het hele verhaal, voor zover ze kon praten: "Ooh, Karin, het was zo vreselijk" huilde ze "Ik ging naar huis vanaf de disco waar ik geweest was, ik kwam hierlangs.. Dat was iets van 1 uur, ooh Karin, ze wachtten al op me" Misha barstte weer in snikken uit, en wierp zich in Karins armen. Wat was ze toch blij dat Karin er was! Toen ging ze weer verder: "Ooh, mijn been, ze trapten me overal, echt overal. Ook mijn been, maar het is mis Karin, heel erg mis. Mijn been, ik kan 'm niet bewegen of hij doet alweer zeer! En, en toen ik mijn ouders belde, gooide ze de hoorn op de haak, het is zo verschrikkelijk. Het lijkt wel of ze me gewoon niet meer willen, alsof ik ongewenst ben. Kan ik niet bij jou wonen, tijdelijk?" "Ik zou het wel willen lieve Misha, maar.. Ik moet je eerst thuis krijgen.. Maar je vertelde dat je niet kunt lopen, ik zal de ambulance moeten bellen. We vertellen wel dat je gevallen bent" "O, okee.. Ja, ik moet toch weg hier" Karin pakte haar telefoon en belde. Toen ze weer had opgehangen zei ze "Ja, ze komen eraan. Ik blijf bij je hoor, maar ik moet even mijn ouders bellen waar ik ben" Dus belde ze haar ouders op en die kwamen ook, om te kijken hoe het was.

Karins ouders schrokken heel erg van hoe Misha eruit zag, vies, overal blauwe plekken. Ze wilden wat zeggen, maar ze kregen geen woord over hun lippen. Toen ze de ambulance hoorden, keken ze elkaar even aan en zeiden toen: "We willen je wel tijdelijk in huis nemen als je ouders niets doen, maar dat zullen we toch met hen moeten overleggen. Maar eerst naar het ziekenhuis, kijken wat er aan de hand is."

Zoo, dat was het weer voor deze reis.. Nog tips of zo?? Moet ik nog een stuk schrijven??

Liefs, Ilse

**Geplaatst**: 13-02-05 14:23

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 14:23

Spannend! Doorgaan, wil weten waarom haar ouders nix doen enzo!

**Geplaatst**: 13-02-05 14:28

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 14:28

meer meer! Clown

**Geplaatst**: 13-02-05 14:37

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 14:37

Leuk geschreven!
Meer, meer Cool

**Geplaatst**: 13-02-05 17:31

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 17:31

oei spannend....meer meer....

waarom willen haar ouders zich er niet mee bemoeien en wie zijn die jongens en waarom pakken ze altijd haar.....tis maar een idee

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-05 20:56

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-05 20:56

Okee, op groooooooot verzoek, toch maar weer een stuk heh Clown

Lees ze

In het ziekenhuis aangekomen, werd ze gelijk naar de OK gebracht (Operatie Kamer Knipoog

). Gelukkig mocht Karin mee, want Misha zat echt te shaken van angst, zo bang was ze. En, haar ouders wisten niet eens dat ze hier was, laat staan dat ze wilden weten wát er aan de hand was. Waarom, WAAROM wilden haar ouders er nou niets mee te maken hebben? Ze wilde antwoord op die vragen.. Maar daar kon ze voorlopig nog wel op wachten, eerst werden er röntgefoto's gemaakt van haar benen. Ze deden onwijs zeer, wat was er nou toch? "Okee, meisje, hoe heet je?" vroeg een dokter aan haar "Misha, meneer. En ik ben 15 jaar, wat gaat er gebeuren?" "Nou, we gaan eerst foto's maken van je been. Ik denk dat het is gebroken, maar misschien is het ernstiger" "O, okee.. Jeetje, ik vind het echt heel erg eng, ik ben zo bang dat het zeer doet" huilde Misha bijna "Ooh, meisje toch.. Dat is nergens voor nodig hoor, we geven je zo eerst wel een verdoving als je dat wilt?" zei de arts met een geruststellende stem "Nee, nee dat is niet nodig meneer, ik vertrouw op jullie"

Toen de foto's gemaakt waren bleek dat haar been op 2 plaatsen gebroken was en haar spieren stijf door de klap die ze gehad hadden. Haar spieren hadden toch de klap niet kunnen breken en daardoor was haar been gebroken, werd er verteld. Ze schrok, nu moest ze geopereerd worden en en en misschien deed dat pijn. Weer raakte ze in paniek, bang voor de pijn, pijn die ze bijna iedere dag voelt als ze in elkaar wordt getrapt. Maar, misschien is dat nu eindelijk over nu haar been is gebroken, maar met die jongens weet je het nooit..

Toen ze een paar uur later in haar bed lag in het ziekenhuis, met Karin naast haar, zei ze tegen Karin "ben je nog wakker? Ik ben zoo bang dat die jongens blijven doorgaan, wat moet ik nu?" "Je hoeft voorlopig niet bang te zijn, voorlopig lig je hier nog een nacht dus vannacht kan er niets gebeuren" antwoordde Karin. "Ja maar m'n ouders, zullen ze het erg vinden?" "vast wel, Mish, ga nu slapen, ik ben ook moe"

De volgende morgen werden ze wakker van de zuster die het ontbijt kwam brengen. Ze vroeg "Dames, goede morgen! Wat willen jullie eten en drinken?" Karin antwoordde het eerst: "2 witte boterhammen alstublieft, en een kopje thee" En ze kreeg wat ze vroeg. Toen was Misha aan de beurt "Ehm.. Doe maar een beschuitje en een witte boterham en een kopje thee alstublieft"

Toen ze het ontbijt op hadden, belde Misha haar ouders op.
Moeder: Hallo, met Marion
Misha: He, Mam, ik lig nu in het ziekenhuis. Mijn been is op twee plekken gebroken
Moeder: Oohw, doe je lekker dan. En nu, moet ik je nog komen halen ook?
Misha: Nee, de ouders van Karin brengen me even thuis. Ze willen ook wat met je bespreken.
Moeder: O, okee. Mooi zo, want ik moet zo naar een bespreking en die is heel erg belangrijk voor ons dus ik heb geen tijd voor je.
Misha: Okee, maar ik ga ophangen, de dokter wil wat zeggen. Tot vanavond!
Moeder: Ja, doei. Tot vanavond, je red jezelf maar.

Misha wilde nog wat zeggen, maar de bekende toon klonk alweer: "tuuttuuttuuttuuttuuttuuttuuttuuttuuttuuttuuttuut"

Ze richtte zich weer tot Karin: "Kaar, ik red het niet meer. Het leek wel alsof het haar niets kon schelen, wat moet ik hier nu mee. Ze moest naar een bespreking en komt vanavond laat pas weer thuis, maar ik kan mezelf toch niet alleen redden?" "Nee, Mish, dat red je niet. Kom vanmiddag en morgen maar bij ons, dan kan er niets gebeuren. En we bellen de politie, je moet aangifte doen" Daar had Misha nog helemaal niet aan gedacht. Op dat moment kwamen Karins ouders binnen, voor het bezoek. Het was erg gezellig en ze mocht vandaag sowiezo bij Karin slapen en doorbrengen, dat vond ze erg fijn..

Zoo, dat was het Tong uitsteken

Nog verdergaan?? Of moet ik dat niet meer vragen Tong uitsteken

Ik denk (hoop) dat het volgende deel morgen klaar is, omdat ik ook nog op school zit en huiswerk heb enzo.

Liefs, Ilse

**Geplaatst**: 13-02-05 21:04

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 21:04

Ja!
Zeker doorgaan Lachen

Weer heel leuk geschreven!

**Geplaatst**: 13-02-05 21:17

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 21:17

jahhh jahhh je moet zeker verdergaan

**Geplaatst**: 13-02-05 21:19

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 21:19

Heel mooi, Ils.
Maar damn.. wat moeilijk om te lezen als je zelf ooit in elkaar geslagen bent..

Het gevoel is heel goed beschreven, ga zo door!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-02-05 22:14

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 13-02-05 22:14

Ik ben echt blij dat de reacties zo top zijn, ik wil nu nog wel schrijven maar jullie mogen lekker tot morgen wachten!! *Lacht jullie uit Tong uitsteken

whahahaha*

Ik vind het zelf ook lekker om te schrijven, ik kan nu nog wel een klein stukje doen denk ik Tong uitsteken

Snel dan

Toen ze bij Karins huis aankwamen, werd ze gelijk naar de bank gestuurd en ze moest gaan liggen, met haar been omhoog. Zaterdagmiddag, 6 uur.. Daar lig je dan.. Bang voor het gesprek met je ouders en met de politie dat komen gaat.. Wat moet je dan? Wachten.. Alleen maar wachten.. Er wordt boven een bed voor je klaargemaakt, met een stuk of wat kussens onder het matras omdat je been omhoog moet.. Er wordt voor je gezorgd alsof je een klein kind ben, en zo voelt Misha zich ook.. Weer komen die vragen, Waarom moeten ze haar hebben, waarom??

Okee, ik zei dus een kort stukje, dus Knipoog

morgen verder Tong uitsteken

**Geplaatst**: 13-02-05 22:42

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 22:42

oh t word echt een mooi verhaal....ga zo door Tong uitsteken

**Geplaatst**: 13-02-05 22:58

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 13-02-05 22:58

Djesseka schreef:
Heel mooi, Ils.
Maar damn.. wat moeilijk om te lezen als je zelf ooit in elkaar geslagen bent..

Het gevoel is heel goed beschreven, ga zo door!

Idd moeilijk om te lezen als je 't zelf ook hebt meegemaakt...

**Geplaatst door de TopicStarter** : 14-02-05 22:43

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 14-02-05 22:43

Okee, heb even een gaatje dus kan ffies snel wat typen Tong uitsteken

Ondertussen was het avond geworden en om 8 uur zouden haar ouders komen voor het gesprek. Ze wilde nu eigenlijk weleens weten waarom ze zich er niet mee bemoeiden. Nog een uurtje, dan zouden ze komen. En morgen het gesprek met de politie, ze moesten opgepakt worden, die jongens!

Okee, 8 uur. dingdong, daar ging de bel al!! Haar ouders kwamen binnen en keken haar aan, maar maakten geen oogcontact. Bang voor de blik van Misha. Ze gingen op de blauwe leren bank zitten. Misha opende het gesprek:
Misha: Hoi
Ouders: He lieverd
Misha: Om maar gelijk te beginnen, waarom doen jullie er niets aan als ik in elkaar getrapt wordt?
Ouders: Nou, ja ehm.. Het zit zo.. Ehm..
Misha: Ja?
Ouders: Nou, we hebben het heel druk met ons werk enzo en.. ja..
Misha: Nou, lekker.. Wat is er belangrijker, je dochter of je werk?
Ouders: Nou.. ehmm.. jij, maar ons werk ook..
Misha: Als je werk belangrijker is, waarom wilden jullie mij dan? Of ben ik soms ongewenst?
Ouders: Nee, natuurlijk...
Misha: Nou?
Ouders: Nou, we hebben het je nooit willen vertellen maar..
Misha, die ondertussen begon te snikken: Wat is er nou, wat is er aan de hand Pap, Mam?
Ouders: Nou, je... Je.. we.. we hebben.. we hebben je geadopteerd, we zijn zelf niet in staat om.. om kinderen te krijgen
Misha schrok hevig: Waarom hebben jullie het nooit verteld?
Misha barstte nu echt in tranen uit.
Ouders: Nou, weetje, we wilden het je heus wel vertellen hoor, maar..

Vervolg volgt Tong uitsteken

**Geplaatst**: 15-02-05 13:03

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 15-02-05 13:03

Wow, ik zit mezelf hier behoorlijk op te winden omdat het allemaal zo onrechtvaardig is! Bloos!

Teken dus dat je goed schrijft, leef me helemaal in! Knipoog

Er zijn wel wat dingetjes die ik een beetje onlogisch vind:

* Kan me niet voorstellen dat dr vriendin zomaar mag blijven in het ziekenhuis
* Volgens mij krijg je ook standaard ziekenhuiseten als je je keuze nog niet hebt doorgegeven (mn moeder heeft onlangs in het ziekenhuis gelegen Lachen

)
* Misschien kan je het laatste stukje nog een beetje meer uitbouwen in de zin van 'Ongemakkelijk keken Mishas ouders elkaar en Misha aan. De spanning was ondraaglijk, dus Misha besloot het gesprek maar op te starten.' Ofzo Lachen

Verder vind ik het een heel spannend verhaal, dus ga zo door! Haha!

**Geplaatst**: 15-02-05 13:05

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 15-02-05 13:05

Het is wel een leuk verhaal!
Ik vind alleen het laatste stukje niet helemaal passen bij de rest. Ook vind ik het een beetje raar dat de ouders niet om haar geven omdat ze geadopteerd is. Ookal ben je geadopteerd, dan houden je ouders ook wel van je.
Maar verder is het wel een leuk verhaal Lachen

.

**Geplaatst door de TopicStarter** : 15-02-05 20:06

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 15-02-05 20:06

xFroukjex schreef:
Het is wel een leuk verhaal!
Ik vind alleen het laatste stukje niet helemaal passen bij de rest. Ook vind ik het een beetje raar dat de ouders niet om haar geven omdat ze geadopteerd is. Ookal ben je geadopteerd, dan houden je ouders ook wel van je.
Maar verder is het wel een leuk verhaal .

Nja, dat kwam verder een beetje in het verhaal Knipoog

Maar ik vind het ook best moeilijk om nu verder te verzinnen enzo Knipoog

T kwam gister ook eigenlijk niet echt, als je me begrijpt. Ik denk ook niet dat het vanavond wil, tis nu zo druk enzo Knipoog

*Tamara* schreef:
Wow, ik zit mezelf hier behoorlijk op te winden omdat het allemaal zo onrechtvaardig is! Teken dus dat je goed schrijft, leef me helemaal in!

Er zijn wel wat dingetjes die ik een beetje onlogisch vind:

* Kan me niet voorstellen dat dr vriendin zomaar mag blijven in het ziekenhuis
* Volgens mij krijg je ook standaard ziekenhuiseten als je je keuze nog niet hebt doorgegeven (mn moeder heeft onlangs in het ziekenhuis gelegen )
* Misschien kan je het laatste stukje nog een beetje meer uitbouwen in de zin van 'Ongemakkelijk keken Mishas ouders elkaar en Misha aan. De spanning was ondraaglijk, dus Misha besloot het gesprek maar op te starten.' Ofzo

Verder vind ik het een heel spannend verhaal, dus ga zo door!

Tsja

mijn moeder ook hoor, maar het gaat nu ook om het idee een beetje zegmaar Knipoog

Superbedankt voor de tips hoor, super!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-05 17:24

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-05 17:24

Heb even een stuk herschreven, en bijgeschreven. Lees snel verder, het is heel erg spannend!! (het nieuwe stuk):

Ondertussen was het avond geworden en om 8 uur zouden haar ouders komen voor het gesprek. Ze wilde nu eigenlijk weleens weten waarom ze zich er niet mee bemoeiden. Nog een uurtje, dan zouden ze komen. En morgen het gesprek met de politie, ze moesten opgepakt worden, die jongens!

Okee, 8 uur. dingdong, daar ging de bel al!! Haar ouders kwamen binnen en keken elkaar ongemakkelijk aan. Ze gingen op de blauwe leren bank zitten. Misha opende het gesprek, omdat haar ouders niets zeiden:
Misha: Hoi
Ouders: He lieverd
Misha: Om maar gelijk te beginnen, waarom doen jullie er niets aan als ik in elkaar getrapt wordt?
Ouders: Nou, ja ehm.. Het zit zo.. Ehm..
Misha: Ja?
Ouders: Nou, we hebben het heel druk met ons werk enzo en.. ja..
Misha: Nou, lekker.. Wat is er belangrijker, je dochter of je werk?
Ouders: Nou.. ehmm.. jij, maar ons werk ook..
Misha: Als je werk belangrijker is, waarom wilden jullie mij dan? Of ben ik soms ongewenst?
Ouders: Nee, natuurlijk...
Misha: Nou?
Ouders: Nee.. maar.. maar het zit zo..
Misha, die ondertussen begon te snikken: Wat is er nou, wat is er aan de hand Pap, Mam?
Ouders: Nou, je... Je.. we.. we hebben.. we hebben je geadopteerd, we zijn zelf niet in staat om.. om kinderen te krijgen
Misha schrok hevig: Waarom hebben jullie het nooit verteld?
Misha barstte nu echt in tranen uit.
Ouders: Nou, weetje, we wilden het je heus wel vertellen hoor, maar.. Het is voor ons ook nogal moeilijk, en waarom we ons er niet mee bemoeien, we.. we vinden het heel moeilijk omdat we het ons niet voor kunnen stellen en.. Ja, het is.. Ja.. moeilijk.. Ik ben vroeger ook een lange periode in elkaar getrapt, het is.. Ja, herkenbaar!! Daarom zouden we het eigenlijn niet moeten negeren, maar.. maar.. Ja, het is.. Voor ons ook moeilijk!! Maar.. vanaf nu.. vanaf nu gaan we je helpen en.. en we gaan samen naar de politie en.. en we zorgen dat alles wordt opgelost!!

En dat gebeurde ook. De volgende dag hadden Mish's ouders vrijgenomen, en gingen ze naar de politie. Er werden vragen gesteld, die ze beantwoordden. Er werd proces-verbaal opgemaakt die dag, en ook alle emoties kwamen naar boven, van Misha en haar moeder.. Haar moeder had nooit aangifte gedaan, dus nu kon de politie niets meer doen. Maar gelukkig, Misha deed wel aangifte!!

Een week later, toen Misha weer een beetje kon lopen met krukken, liep ze even lekker in haar eentje buiten.. En weer.. Wéér stonden de jongens op haar te wachten.. Wachtend, tot ze er weer eens lekker op los konden slaan. Misha's adem stokte in haar keel, de jongens keken haar breed grijnzend aan. Misha begon te gillen, keihard te gillen, in de hoop dat íémand haar zou horen. Maar niemand hoorde haar, alleen de jongens.. Ze was alleen, alleen met de jongens. Ze was bang, doodsbang. Wat moest ze als ze weer gingen trappen? Wat zouden haar ouders zeggen? De ruzie was nu bijgelegd en haar ouders bemoeiden zich veel meer met haar dan eerst. Maar daar had ze nu niets aan, ze was alleen, alleen met de jongens.. Kwam er nou maar iemand langs die de hond uitliet..

De jongens kwamen langzaam naar haar toe, en omsingelden haar. Ze kon nergens heen, ze zocht haar mobieltje. Ships, thuis laten liggen.. Wéér begon ze te gillen, maar het haalde niets uit, helemaal niets.. De jongens begonnen dreigend te praten: "waarom heb je ons aangegeven, we hadden nog wel zo gezegd dat je dat niet moest doen liefje.." Ondertussen stond er een achter haar, Misha voelde zijn adem in haar nek.. Ze moest walgen.. Ze had niet het gevoel dat ze gingen trappen, maar wat anders.. Wat veel ergers.. Wat wilden ze van haar? Ze werd achterover getrokken, opgevangen, en meegenomen.. De struiken door, en dan het bos in.. Wat wilden ze van haar?? Wist ze het maar, ze was doodsbang, kreeg bijna geen lucht meer.. Het ademen ging steeds moelijker.. Wat gingen ze met haar doen?? Ooh, wist ze het maar!!

Okee, dat was het weer voor deze reis.. Ik weet niet of ik verder kán schrijven vandaag (tijd) en onderwerp.. Het is mij ook overkomen (toen ik 4 a 5 jaar was) en in 2003 bijna overkomen (wat ik dus ga schrijven volgende keer) Het is dus nu voor mij ook moeilijk..

maargoed, volgende keer!! (morgen denk ik)

Okee, dat was het voor deze reis!!

Liefs Ilse

**Geplaatst**: 17-02-05 18:55

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 17-02-05 18:55

Het is beter dan eerst!
Ben benieuwd naar het volgende stukje. Alleen als ik haar was zou ik met mn krukken om me heen slaan. Dan doen ze heus wel een pasje achteruit Haha!

.

**Geplaatst**: 17-02-05 20:28

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 17-02-05 20:28

jah zo'mn ijzeren ding tegen je hoofd voelt niet prettig geloof me Clown

**Geplaatst**: 17-02-05 21:01

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 17-02-05 21:01

zow vet goed!!!! ben heel benieuwd!!!!!!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 17-02-05 22:55

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 17-02-05 22:55

Isabellover schreef:
jah zo'mn ijzeren ding tegen je hoofd voelt niet prettig geloof me

meegemaakt Tong uitsteken

Okee, morgen Tong uitsteken

*hoop ik, als k tijd heb Tong uitsteken

*

Liefs, Ilse

**Geplaatst**: 18-02-05 13:51

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst: 18-02-05 13:51

Je schrijft leuk!
Kben ook ooit bijna inelkaar geslagen
toen kwam er gelukkig wel een man met een hondje langs Tong uitsteken

Ik kan het vervolg al raden Pling

Ga zeker door!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 18-02-05 21:26

Re: [verhaal] Zinloos geweld, zinloos

Geplaatst door de TopicStarter : 18-02-05 21:26

Okee, dit stuk wordt erg moeilijk om te schrijven, lees: zelf meegemaakt toen ik 4 of 5 was (toen had ik er nog geen besef van) en in 2003 bijna wéér meegemaakt.(achterna gezeten door jongen die het wilde, hij had twee meisjes van 7 en 8 geloof ik wel gepakt.. Mij net niet, ik was keihard weggefietst, heb geen zin het hier neer te zetten denk ik.. Scheve mond

tis zo naar) Ik hoop dat het lukt.

Misha werd banger en banger.. Ze kreeg een vaag vermoeden van wat ze gingen doen met haar.. Ze moest nu echt bijna kotsen van de zenuwen, dát wilde ze niet, echt niet! Nooit van haar leven niet! Althans, niet ongewild, ze wilde later best kinderen, maar niet op deze manier.. Ze begon te huilen, zo goed en kwaad als dat ging door de zeer kleine hoeveelheid lucht die ze binnenkreeg. Ze kreeg het steeds benauwder, en steeds ging alles moeilijker. Ze was bang, heel erg bang..

De "leider" van de jongens ging voor haar staan en drukte haar achterover in het gras. Ze wilde dit niet, nee!! Weer begon Misha keihard te gillen en te schreeuwen maar ze kreeg geen geluid uit haar keel. De jongen ging boven op haar zitten, en maakte Misha's broek los, en ging met zijn handen onder haar truitje. Misha deed haar ogen dicht. Dit wilde ze niet, nee, die wilde ze niet, maar hoe meer ze zich zou verzetten.. Hoe meer de jongens het zouden doen en hoe erger het zou zijn.. Ze wilde vanalles gillen: Verkrachter, L*l, dat soort dingen. Maar ze kon het niet. Ze kreeg geen kreet meer uit haar stem geperst, het leek alsof ze verlamd was.

Misha wilde dat er nu iemand voorbij kwam, dat ze thuis zat, dat ze nooit was gaan wandelen, dat dit niet gebeurde, dat ze een "normaal" kind was, vanalles, ze wilde vanalles maar.. Het is nu al te laat. Ze wilde dat haar ouders bij haar waren, die zo beschermend waren voor haar. Maar niemand was er, en ze zat niet thuis, en ze was wél gaan wandelen, en dit gebeurde dus wel.

De jongen ging steeds verder. De andere jongens stonden mee te koekeloeren. De jongen die bovenop haar zat stroopte haar truitje op en deed nu haar broek naar beneden, ook haar onderbroek. Het gras kietelde haar, maar ze merkte het niet. Misha had nog steeds haar ogen dicht, maar ze deed ze open. Ze keek in de bruine ogen van de jongen die bovenop haar zat. Hij keek om naar de andere jongens en zei: "okee, jullie straks. Nu ik, wegwezen jullie, zoals we het hadden afgesproken." Het was dus voorbereid. Ze rilde, het was niet koud, het was al Mei. De zon scheen, het gras was mals. Maar Misha merkte het niet, ze wilde het niet merken. Ze merkte alleen maar dat de jongen bovenop haar zat, en ondertussen zijn broek ook los maakte. Ze wilde dit niet, echt niet! Hoe vaak kon ze dat denken, hoe vaak wilde ze dat zeggen tegen hem, dat ze het absoluut niet wilde. Ze voelde zijn l*l tegen haar kruis, ze wilde niet!! Toen werd alles zwart voor haar ogen, en merkte ze niets meer..

Toen ze véél later wakker werd en de jongens weer weg waren, keek ze naar boven, naar de hoge kruinen van de bomen, de stralend blauwe lucht met witte-watten-wolkjes. De jongens hadden haar broek weer aangedaan en haar aangekleed achtergelaten. Ze wilde naar huis, waar waren haar krukken? Ze keek om zich heen, en zag dat ze naast haar lagen. Ze ging zitten, maar ging snel weer liggen omdat ze duizelig werd en sterretjes zag. Ze probeerde het weer, en bleef nu zitten tot de sterretjes weg waren. Ze stond op, zo goed en kwaad als het ging. Ze raapte haar krukken op, en liep naar huis. Ze wist niet hoe laat het was, alleen dat het onwijs naar geweest was. Er was wat gebeurd wat ze niet wilde.. Snel naar huis, ze wilde dat haar moeder thuis was, dat ze Karin kon bellen. Ze moest dit kwijt, onderzoek doen, naar de dokter, misschien wel naar het ziekenhuis. De jongens hadden het niet "veilig" gedaan, dus ze moest wel. Hoe ze hier ooit overheen zou moeten komen, wist ze niet. Maar het kwam goed, daar vertrouwde ze op, op haar moeder en op haar vader en op Karin. Wat moest ze zonder hen?

Toen ze thuiskwam, zag ze niemand. Ze keek naar binnen, haar moeder zat op de bank. Misha klopte op het raam, haar moeder keek op. Toen ze zag dat het Misha was, keek ze opgelucht. Maar toen ze goed keek, was ze niet meer zo opgelucht. Ze zag dat er wéér wat gebeurd was, met haar kleine meis. Misha's moeder rende naar buiten en omarmde haar dochter. Ze zei: "kom naar binnen, daar kan je het vertellen"

Toen Misha het hele verhaal verteld had, keek haar moeder Misha aan. Misha zag angst en woede in haar ogen. Ze zei: "Lieverd, ik denk dat je het niet wilt, maar we moeten naar de dokter en naar de politie. Je moet het nog een keer vertellen, ik zal bij je zijn" En met die woorden verdween ze naar de keuken. Ze kwam even later terug met een glas water en een slaappilletje. Ze zei: "Neem maar in, lieverd. Je moet rusten, ik maak je straks wel weer wakker." Misha werd naar boven geloodsd, en toen haar moeder wegwas, pakte ze haar mobieltje. Ze smste Karin, of ze alsjeblieft naar haar toe wilde komen.

Karin las het smsje al snel, na een uur stond ze op de stoep (ze had gebeld naar Misha's moeder, en die zei dat ze sliep). Ze liep naar Misha's kamer, en deed zachtjes de deur open. Toen ze zag dat Misha wakker was, kwam ze binnen en zei: "He lieverd, wat is er?" Misha keek haar aan, en vertelde ook aan haar het hele verhaal. Karin schrok ervan, dit had ze niet verwacht. Ze omhelsde Misha, die het allemaal best vond. Ze hoorde haar moeder de trap opkomen, ze kwam ook binnen met een blad met 3 glazen cola en wat lekkers. Ze ging ook op het bed zitten, en zei: "Lieverd, we moeten zo naar de dokter. De politie komt vanavond langs, het is naar, maar moet zo snel mogelijk gebeuren." Misha's moeder gaf Karin en Misha een glas cola en wat lekkers, en nam zelf ook. "Ik heb papa nog niet gebeld Mish, hij hoort het vanavond wel als de politie er is, anders moet je het weer vertellen." Misha knikte begrijpend met tranen in haar ogen, en vroeg: "Mag Kaar mee naar de dokter, dat vind ik wel zo prettig." Haar moeder antwoordde: "Ja hoor, als je dat fijn vind. Je hebt haar steun hard nodig hoor!" Misha was erg opgelucht, ze kende Karin al zo lang!

Okee, dit vond ik wel weer een lang genoeg stuk voor vandaag, denk ik. Ik vond het erg moeilijk om dat stuk te schrijven, hoop dat het nog duidelijk voor jullie is Lachen

Liefs, Ilse