ik wil al een hele tijd een eigen boek beginnen zeg maar.

Ik krijg veel complimenten over de korte verhaaltjes die ik schrijf.
Nu wil ik eigelijk een groot lang verhaal maken om op te sturen!
Ik typ steeds kleine stukjes, hier is het eerste stukje.
Zouden jullie je mening willen geven?
[/i]Ongelukkig
Ik voel me ongelukkig, ongelukkig van top tot teen. Wat zou ik toch dolgraag gelukkig willen zijn. Maar ik ben anti-gelukkig!
En dat te bedenken dat ik een uur geleden zo gelukkig was. Maar nu is mijn droom uit een gespat! Een uur geleden was die vervloekte vrouw niet gekomen.
Ze was gekomen met het nieuws dat ze het weiland niet meer wilde laten lenen.
Ze had nog geen paard gehad daarom moest ze van geluk spreken volgens haar ouders! Weer beginnen de tranen bij me te komen. Ik probeer ze tegen te houden maar het lukt me niet. Dikke tranen rollen over mijn wangen. Met mijn vuist beuk ik hard in het kussen naast me. Waarom? Waarom?
Gek word ik van die vraag, helemaal dolgedraaid dom en gek! Mijn lichaam voelt slap aan. Leef ik nog? Ik knijp mezelf in mijn wang. Ja, ik leef nog.
De volgende morgen voel ik me even lamlendig en verdrietig als gister. Die nacht had ik gedroomd dat ik eindeloos galoppeerde over een mooi strand. Het strand was eindeloos, maar ineens werd het paard onder me weg getrokken. En ja, toen werd ik wakker! In mijn nachtpon slenter ik naar beneden. Daar zitten mijn tweelingzussen Ingrid en Yvonne heel gelukkig hun hoofd te make-uppen.
En ik?
Ik plof op de bank neer, ga liggen en barst weer bijna in huilen uit. Niemand zegt wat, iedereen weet dat er straks iets gaat gebeuren. En ja, het verwachte gebeurd.
Ik krijg een woedeaanval! ,,NOU IS ER WAT?’’ schreeuw ik. Ze blijven me aangapen!
,,IK HAAT DE WERELD!’’ schreeuw ik nog. Dan ren ik de trap op. Naar mijn kamer, weg van de ellende!
[/u]
ik doe eerst nog niet al te lang, want straks vind iedereen hier op bokt het prut.
