Bokt.nl

**Geplaatst door de TopicStarter** : 11-05-25 11:08

[VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst door de TopicStarter : 11-05-25 11:08

1.
Zondag 20 december 2020

Onze paden kruisten elkaar op de digitale rijstroken van Tinder. Tussen de wielrenners, Basic-Fit-biceps en het standaardaanbod van ‘mannen-met-vis,’ schitterde zijn profiel. De donkere Amerikaanse piloot genaamd Tom, belichaamde in elke centimeter de mannelijkheid van een Hollywoodster.
Zelfverzekerd.
Beheerst.
Niet normaal knap.
Het soort man dat je doet twijfelen aan je eigen bestaan.
Serieus, wat doet zo'n man op Tinder?

Als Nederlander leek de enorme trans-Atlantische kloof te massief om te overbruggen. Niet dat ik wars ben van de American Dream—eerlijk gezegd ben ik er altijd door gefascineerd geweest, waarschijnlijk omdat we er twee jaar gewoond hebben. Iets in me voelt alsof die tijd me heeft gevormd. Oké, ik was vijf, en volgens mijn moeder herinner ik me alleen wat ze me vertelt, maar toch.

Desondanks was ik voorzichtig enthousiast toen we matchten. Geweldig, natuurlijk, maar hoe praktisch is een klik met iemand die zich letterlijk in een andere tijdzone bevindt?
Gekscherend begon ik dan ook: ‘Leuke match, Maverick, maar je zit aan de andere kant van de oceaan. Ik ben niet echt op zoek naar intercontinentale one night stands.’
Soms moet je maar gewoon recht voor zijn raap zijn, nietwaar?

‘Ik ben piloot,’ antwoordde hij droog. ‘Ik maak meer tussenstops in Amsterdam dan jij kopjes koffie drinkt. Dus dat hoeft geen probleem te zijn.’
Oh.

We appten een maand lang, zoals mensen dat doen die zich langzaam in een emotionele val laten glijden. Zijn humor was droog. Zijn timing goed. En dus werd er een date gepland. Middenin de pandemie.
Want als de wereld vergaat, kun je maar beter in goed gezelschap zijn.

Zijn hotel, veilig en gedesinfecteerd, werd de basis voor onze eerste ontmoeting.
Mijn hele dag werd opgeslokt door de voorbereiding voor onze afspraak om vier uur ’s middags, elke voorbijgaande minuut leek mijn obsessie om mijn make-up te perfectioneren te versterken.
Alsof mijn wimpers zouden bepalen of hij me leuk zou vinden.

Met vurige rode lokken en een Versace jumpsuit die schreeuwde: ‘kijk mij eens niet subtiel zijn,’ stond ik voor het NH Hotel Amsterdam Noord. Hij kwam uit de draaideur alsof hij rechtstreeks van een filmset stapte. Gestoken in een op maat gemaakte Italiaanse wollen jas, zijn gezicht deels verscholen achter een mondmasker, maar zijn ogen... donker, mysterieus, hypnotiserend.
Mijn benen werden acuut pudding.
Hij was nog knapper dan op de foto’s—wát een prestatie.

Ik ben altijd al meer aangetrokken geweest tot mannen met donkere kenmerken. Misschien omdat ik blauwe ogen en een bleke huid heb - je weet wel, dat hele ‘tegengestelden trekken elkaar aan’-principe. Hij had kuiltjes in zijn wangen—altijd een voorkeur. En wanneer hij lachte, werd het spleetje tussen zijn twee voortanden onthuld. Hij was zo ongelooflijk aantrekkelijk, maar met een ruw randje dat hem alleen maar interessanter maakte. Stijlvol met een tandje ondeugd; een tegenstrijdigheid die niet te weerstaan was. Het was een onmiskenbaar geval van liefde op het eerste gezicht.

Onhandig geef ik hem maar een knuffel, die hij gretig beantwoordt. Hij lijkt ook een tikje zenuwachtig, wat me verbaast.
God, wat ruikt hij goed. Ik ben gestorven. En weer opgestaan.
‘Je bent nog knapper in het echt,’ verzucht hij.
Ik zweer dat ik niet meer kan bewegen.

Hij duwde me zachtjes richting de ingang.
Langs de receptie.
Iedereen kijkt.
Tja, ik zou ook kijken als er zo iemand als Tom binnenloopt.
Maar kijken ze naar hem—of kijken ze naar mij?
Mijn veel te strakke lycra jumpsuit.
Mijn torenhoge stiletto’s.
Of misschien naar het absurde contrast tussen ons tweeën—zijn feilloos gesneden silhouet en ik alsof ik per ongeluk verdwaald was op de rode loper.

Hij leidt me naar een ruimte die spannend klinkt maar dat allerminst is: de crew room. Een afgedankte kantoorunit waar de printer waarschijnlijk al sinds 2011 een foutmelding geeft. Maar oké.
‘Dit is de crew room,’ zegt hij met een lage stem, alsof dat alles verklaarde.
Wat wilde hij hier doen?
Hij had al verteld dat alles gesloten was vanwege de lockdown. Misschien wilde hij hier gewoon zitten en praten?
Een beetje verloren ga ik maar op één van de oude, grijze bureaustoelen zitten—het soort stoel dat je rugpijn geeft nog voordat je erop plaatsneemt.
‘Hey, we blijven hier niet,’ zegt hij met een scheve glimlach.
Oh. Toch niet.

Ik volg hem naar de lift en wacht wat er daar gaat gebeuren. Hij haalt een doekje uit zijn dak
‘Ik heb een beetje OCD,’ glimlacht hij scheef, ‘Ik wil niks met mijn vingers aanraken. Alleen jou misschien.’
Ik knik alsof ik dat begrijp. In werkelijkheid dacht ik dat OCD iets was met symmetrie en kleurenschema’s, niet per se met antibacteriële doekjes. Maar goed. Wie ben ik?

Lang de tijd om erover na te denken, heb ik niet. Hij drukt de derde verdieping in, en even denk ik nog dat daar een lounge is of iets dergelijks.
‘Ik heb een speciale fles rode wijn voor ons meegenomen.’
Geen lounge. Geen vluchtroute. Gewoon zijn hotelkamer.
Ik ben even uit balans gebracht, en niet door mijn hakken, die misschien ook eens opnieuw gehakt moeten worden.
Hij wil toch niet gelijk al…?
Is het dan echt waar wat ze over piloten zeggen?

to be continued.

Laat even weten als je volgt, dan weet ik of ik door moet gaan!

Mijn laatste verhaal: [VER]Genieten

Dit verhaal is gebaseerd op waargebeurde gebeurtenissen. Echter, situaties, gesprekken en personen zijn deels geromantiseerd, gedramatiseerd of geanonimiseerd.

**Geplaatst**: 11-05-25 11:15

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 11-05-25 11:15

Ik volg! Je vorige verhaal heb ik ook gevolgd en ben benieuwd hoe dit verder gaat

**Geplaatst**: 11-05-25 11:18

Geplaatst: 11-05-25 11:18

Ik volg

Wat een fijne manier van schrijven; vlot, lekker leesbaar en 'vasthoudend' in afwachting van meer

**Geplaatst**: 11-05-25 11:32

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 11-05-25 11:32

Superleuk, ik volg ook $*\o/*$

**Geplaatst**: 11-05-25 12:22

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 11-05-25 12:22

Ik volg

**Geplaatst**: 11-05-25 13:41

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 11-05-25 13:41

Natuurlijk volg ik weer, blijft schrijven

**Geplaatst**: 11-05-25 14:06

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 11-05-25 14:06

Yess, ik volg weer, super tof! :))

**Geplaatst door de TopicStarter** : 12-05-25 11:35

Geplaatst door de TopicStarter : 12-05-25 11:35

Leuk!
Erg leuk om ook oude bekenden te zien! YES!

Hier gaan we weer

!

1.2
Zondag 20 december 2020

Zijn hotelkamer is een symmetrisch kunstwerk, een eerbetoon aan militaire precisie. Pilotenpet, pilotenstrepen, pilotenbril—het hele arsenaal is tot op de millimeter uitgelijnd. En uiteraard zijn veel te dure, limited edition Rolex.
Een signaal dat bescheidenheid niet echt zijn ding is.

‘Ik hoop dat je rode wijn lust,’ grijnst hij, terwijl hij de 19 Crimes Snoop Dogg omhoog houdt. Op dit moment mag de hele fles erin, bij voorkeur via een infuus.
Ik sta te trillen van de zenuwen.
Ik probeer de sfeer te redden met muziek en druk wat op m’n telefoon. Mijn Spotify besluit—volledig buiten mij om—T.I.’s ‘Whatever You Like’ te starten.
Juist ja.
Klassieker.
Subtiliteit is kennelijk overroepen.

Hij verdwijnt richting de badkamer, en ik moet mezelf dwingen om die pilotenpet niet op te zetten. Maar alles in de kamer—opgerold, afgemeten, chirurgisch neergelegd—straalt een waarschuwing uit: raak het aan en je gaat eraan.
Als hij terugkomt met twee zorgvuldig omgespoelde glazen, smelt ik.
Want: hij lacht.
En ik vergeet acuut hoe zijn naam ook alweer gespeld wordt. Alsof ik niet al kwetsbaar genoeg was.

Het enige waar ik echt aan moet wennen, is dat hij niet naast me komt zitten, op het bed godbetert, maar in het raamkozijn plaatsneemt.
‘Waarom ben je zo ver weg?’ vraag ik even later flirterig, en met wat protest komt hij toch dichterbij.
En dan gebeurt er heel lang… Niks.

‘Laten we eten halen,’ stelt hij voor. Ah, dus geen romantisch diner aan een zorgvuldig gedekte tafel, maar gewoon een snelle hap met het bord op schoot en sambal in mijn decolleté. Klassiek.
‘Je eet toch wel vis?’ vraagt hij verschrikt als ik vertel dat ik vegetarisch ben.
Eigenlijk niet, dus.
‘Ja hoor’.

We keren terug van de afhaal-Thai, inclusief gamba’s voor mij—waar ik nu onbedoeld verantwoordelijk voor ben.
En dan, net als ik denk dat we misschien voor eeuwig celibatair zullen blijven, pakt hij zijn kans: hij kust me. Het is... onwennig. Alsof je na jaren weer eens probeert te fietsen, maar dan met losse wielen. Maar het doet me goed.
Een stille bevestiging dat ik in de smaak val.

Niet veel later zitten we met een koud bak thai voor onze neus. Bestek dat erbij zat? Dat mag ik absoluut niet gebruiken. Tom heeft zijn eigen bestek meegenomen. Wel zo hygiënisch, volgens hem. ‘Het is de smetvrees,’ lacht hij schamper. Ik knik beleefd en besluit maar niet te vertellen dat mijn hond dagelijks mijn gezicht likt.

De garnalen kijken me vernietigend aan. Maar gelukkig heb ik kroepoek en pindasaus mee besteld. Al leek dat hem een ongekende aberratie. Het blijkt een understatement: ‘Pas maar op met die vette troep, ik zie de olie er van hieruit op drijven.’
Overigens heeft hij blijkbaar zelf een voorgerecht meegenomen. Uit zijn minibar tovert hij een cooler waar drie gekookte eieren in blijken te zitten, die hij zonder aarzeling in één vloeiende beweging naar binnen werkt.
De geur is ondragelijk.

Hij flext zijn spieren.
‘Gezond eten is mijn mantra,’ zegt hij plechtig. ‘Jij sport toch ook wel?’
Hé, daar hebben we een raakvlak!
‘Jazeker! Ik fiets naar werk, loop hard en rij bijna dagelijks paard.’
‘Dat is geen sporten.’
Oh, toch niet. En dan zijn mijn kookkunsten ook nog non-existent.

Na ons feestmaal stelt hij voor om wat te roken. En terwijl ik echt niet rook, lijkt dat opeens een goed idee.
Zo voelt het dus, om indruk te moeten maken op iemand.
En terwijl we op het balkon zijn, valt me op dat ik helemaal niks heb om over te kletsen.
Mijn hoofd is leeg.
Geen enkel gespreksonderwerp komt door de mist van adrenaline en ongemak (en rook) heen.
En even denk ik: misschien is dit gewoon te saai voor mij.

Als ik vertrek, drukt hij me een tasje in mijn hand.
‘Ik heb speciaal rumcake meegenomen uit de Cayman Eilanden voor je, mijn thuis,’ zei hij. Ik smelt alweer bijna. Tot hij erachteraan zegt:
‘Misschien moet je er maar niet te veel van eten. Ik vind je eigenlijk precies goed zo. En ik wil niet dat je dikker wordt.’

To be continued.

Reacties (hoe klein ook) zijn voor mij extra leuk! Geeft motivatie om door te gaan, dus keep them coming!

**Geplaatst**: 12-05-25 12:25

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 12-05-25 12:25

Ik lees mee hoor ts! Zit met opgetrokken wenkbrauwen te kijken; snel wegwezen en niet omkijken.

Goed geschreven! Houd echt m'n aandacht vast terwijl ik snel afgeleid geraak door stukken tekst; +:)+

Benieuwd naar meer!

**Geplaatst**: 12-05-25 12:37

Geplaatst: 12-05-25 12:37

Ik volg ook weer! Ik zit alweer vol spanning op het vervolg te wachten. Je vorige verhalen waren ook erg verslavend

**Geplaatst**: 12-05-25 13:21

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 12-05-25 13:21

Wat een verhaal weer! Ik ben ook eens door zo'n perfectionist uitgenodigd

. Er lag geen dingetje verkeerd in zijn huis. En hoewel hij ontzettend knap was en ik voorheen er wel iets in zag, heb ik het daarna maar afgekapt, ik paste duidelijk niet in deze perfecte wereld vond ik zelf

**Geplaatst**: 12-05-25 13:28

Geplaatst: 12-05-25 13:28

Heb een tijd geleden je andere verhalen ook met plezier gevold dus hier een stipje

**Geplaatst**: 12-05-25 13:48

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 12-05-25 13:48

Ja, ik lees weer mee

Je hebt een boeiende schrijfstijl.

**Geplaatst**: 12-05-25 14:05

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 12-05-25 14:05

Ik volg ook, wat een hoop rode vlaggen al }:)

**Geplaatst**: 12-05-25 14:33

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 12-05-25 14:33

Als het hele verhaal al online had gestaan had ik het in één ruk uitgelezen. Echt super goed geschreven!

**Geplaatst**: 12-05-25 15:01

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 12-05-25 15:01

Oh oh, wat schrijf je goed en ik ben heel benieuwd waar dit allemaal heen gaat. Ik lees mee!

**Geplaatst**: 12-05-25 19:53

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 12-05-25 19:53

Tof verhaal weer! Ik kom ook meelezen

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-25 11:37

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-25 11:37

Wat een leuke reacties $_/-\o_$ !
Ik ben dan wel geen schrijver. Maar veel geleerd van de pulp die ik de eerste twee delen presenteerde

(Nina met haar tegeltjeswijsheden wilde ik iets te braaf neerzetten. Nu is ze allesbehalve perfect, want wie is dat wel?).

Echt onwijs veel gehad aan de tips!

Ik heb Loes weer van Stal gehaald, al blijft het bijna onmogelijk om haar te anonimiseren

.

2.
Dinsdag 22 December 2020

‘En, heb je die goddelijke spierbundel al ontmoet?’ vraagt Loes met een scheve grijns, terwijl we in een ijzige buitenbak halfslachtige dressuuroefeningen afwerken.
Het is ijskoud. Alles is bevroren. Mijn tenen, mijn vingers, mijn wil om te leven.
Alles behalve Phantom.
Phantom is heet.
Mijn spierwitte Andalusiër snuift wolkjes stoom alsof hij elk moment vuur gaat spuwen. Hoewel ik het zélf ook meteen warm krijg als ik terugdenk aan onze ontmoeting.

Dat mijn instructrice naar mijn liefdesleven informeert, is overigens geen unicum. In dit geval zeker niet. Want natuurlijk had ik haar al een foto gestuurd van Tom. Als je een date hebt met een man die eruitziet alsof hij zo van een Men’s Health-cover is gewandeld, dan móet dat gedeeld worden. Via Messenger uiteraard, want Loes weigert WhatsApp met een stelligheid waar je niet over kunt onderhandelen.
‘Ik doe niet mee aan die moderne onzin,’ zegt ze altijd.
Nee, wie Loes wil bereiken, kan het beste een ouderwetse SMS sturen.

Loes zegt altijd gekscherend dat al haar echtgenoten overlijden of verdwijnen – ze zit inmiddels aan nummer vier. Logischerwijs kan ze wel wat goed nieuws gebruiken. Alhoewel ik wel kan stellen dat mijn eigen liefdesleven óók nogal desastreus is, al dan niet in een iets andere vorm.

Na de date met Tom was ik overigens gematigd enthousiast. Maar inmiddels Google ik mijn toekomstige trouwjurk.
‘Oh Loes, hij is zo leuk,’ zwijmel ik. ‘Het is echt de ideale man.’
Qua karakter doet hij me zelfs een beetje denken aan Chet. Ex nummer weetikveel, met wie de timing rampzalig was. Ken je dat? Hij wilde trouwen en kinderen, ik wilde toen vooral nog wijn en stilte. Misschien sta ik er nu anders in. Misschien ook niet. Misschien is een gezamenlijke waterkoker al een hele stap vooruit.

‘Hij is zó hoffelijk. Zo iemand die zonder theater gewoon de rekening pakt. Geen gedoe, geen gemompel over ‘wie wat had’. Gewoon... vanzelfsprekend.
Én hij is piloot!’
Dat laatste had ik misschien beter niet kunnen zeggen.
‘Ach kom Nina, een piloot!’ Ze schudt haar hoofd Ze trekt haar sjaal hoger, alsof het gesprek haar letterlijk koud maakt. ‘Die hebben in elk continent een bijvrouw. Hoogstwaarschijnlijk zit z’n echte vrouw thuis met drie kinderen en een labradoodle.’
Loes heeft haar kerstoutfit al aan: felrode fleece-trui, wollen sjaal tot aan haar oren en een bontmuts die haar doet lijken op een vrouwelijke kerstman.

Ze is trouwens niet de enige die sceptisch is. Iedereen die zijn blote bovenlijf-foto’s (van Tinder nog wel!) ziet, denkt: ja ja. Maar hij ís echt leuk. En onzeker, verrassend genoeg—iets wat je niet zou verwachten bij iemand met zo’n sixpack.
‘Nou,’ verweer ik, totáál defensief omdat ik het misschien ook niet wíl geloven, ‘we bellen elke avond minimaal anderhalf uur. Geen sporen van liefdesrivalen.’

Overigens niet dat ik dát zo’n succes vind. Elke dag anderhalf uur videobellen. Mijn arm is altijd helemaal lam van het strategisch omhoog houden van mijn telefoon—want God verhoede dat hij mijn onderkin ziet.
Overigens is mijn hondje Bubbles ook niet bepaald gelukkig met deze aandacht. Hij snapt er niet zo veel van en gromt bijna het hele gesprek naar dat ding.

‘Ik had je minder naief verwacht.’ Loes schudt weer haar hoofd weer. ‘Van een mooie dis kun je niet eten, lieve Nina, dat zou jij toch moeten weten.’

To be continued.

**Geplaatst**: 13-05-25 13:07

Geplaatst: 13-05-25 13:07

Ja ik volg weer! Heerlijk!

Komen er ook illustraties? Ik vraag dit voor een vriendin

**Geplaatst**: 13-05-25 13:21

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 13-05-25 13:21

Oehh ik heb de vorige van jou gemist maar dit ga ik volgen! Leuk! Leest lekker weg!

**Geplaatst door de TopicStarter** : 13-05-25 13:32

Geplaatst door de TopicStarter : 13-05-25 13:32

IMJ schreef:
Ja ik volg weer! Heerlijk!

Komen er ook illustraties? Ik vraag dit voor een vriendin

Hahahahhaha jij hebt al plaatjes gezien <<)

Je hebt zelfs op de eerste rij van het drama gezeten (zit nog steeds :')

) .

Super dat jullie meevolgen!

**Geplaatst**: 13-05-25 16:05

Geplaatst: 13-05-25 16:05

Ik ga volgen! Dit leest heel fijn weg.

Sidenote: ik mag Tom nu al niet

wandelende rode vlag

**Geplaatst**: 13-05-25 16:08

Geplaatst: 13-05-25 16:08

astridastrid schreef:
IMJ schreef:
Ja ik volg weer! Heerlijk!

Komen er ook illustraties? Ik vraag dit voor een vriendin

Hahahahhaha jij hebt al plaatjes gezien
Je hebt zelfs op de eerste rij van het drama gezeten (zit nog steeds ) .

Super dat jullie meevolgen!

**Geplaatst**: 13-05-25 16:49

Geplaatst: 13-05-25 16:49

Oh ik ga ook volgen :):)

**Geplaatst**: 13-05-25 17:46

Re: [VER]Anatomie van een Moderne Relatie

Geplaatst: 13-05-25 17:46

"gezamenlijke waterkoker" _O-