Tot ze een paar dagen geleden begon over dat ze er toch ooit een kleine merrie bij zou willen, en een grotere ruin, zodat haar merrie van nu vervroegd met pensioen zou kunnen.
'Maar dat is voor ooit, als ik een grote tuin heb en geld genoeg.'
Maar toen zag ik dit kleine ding, en ik dacht, dat kan ik niet laten staan. Dus aan de slag gegaan, en zowaar, het is me gelukt om hem aan haar te geven.
Ontmoet, haar nieuwe kleine naamloze merrie:


(Vele uren vilten en prutsen was er dit ponietje. Een prototype dat ik in productie erbij ga nemen, want ik vind hem toch wel erg goed gelukt
)Groetjes,
Elsbeth

Dat belooft wat!