Bokt.nl

_Sillebil schreef:

"Oh, Rebel. Laat me toch liggen!" Darinde duwde met haar rechterhand de bruine uil van zich af. Verwijtend staarden de ogen van Rebel haar aan. "Goed, goed. Je krijgt al voer." Zuchtend en puffend kwam Darinde uit bed en haalde een handje uilenvoer, wat ze voor Rebel neerlegde. Die vloog erop af en begon het snel op te eten. Toen ze het op had, ging ze bij Darinde op haar hand zitten. "Je moet je kooi in, Rebel. In de Zweinsteinexpress mag je niet losvliegen." Darinde deed het deurtje open en zette het dier op de stok.
"Darinde, kom je ook naar beneden?" klonk het van beneden. Narcissa, gokte ze. Dat was een vreemd geval. Soms was ze aardig, maar vaak ook niet. Ze wou graag dat ze haar zag als een moeder. Maar dat kon Darinde niet, dus zei ze ook geen 'mama' tegen haar. Alhoewel dat geen uitzondering was: ze had ook nog nooit 'papa' tegen Lucius gezegd. Zelfs niet toen ze een kleine peuter was. "We moeten naar het station!" Ohja, station. Dat was waar ook. Zenuwachtig liep ze naar haar kledingkast. Daar hing een mooi schoolgewaad. Ze deed het aan.
Darinde pakte de veldkoffer en de kooi van Rebel, en ging naar beneden.
"Goedemorgen," groette ze vrolijk. Niks kon deze dag nog verpesten: ze ging naar Zweinstein!
"Gwoedemwogguh" mompelde Draco met zijn mond vol brood. Narcissa keek haar vriendelijk aan en groette terug. Lucius keek, zoals altijd, nors voor zich uit. "Draco, schiet op met eten. De trein vertrekt over een kwartier." Hij zuchtte.
Draco stopte het laatste stukje brood in zijn mond."We kunnen gaan," zei hij. Iedereen stond op, en pakte elkaars hand vast. Darinde huiverde toen ze Lucius zijn kleffe hand vast pakte. Toen begon de wereld even te draaien en ademhalen was niet mogelijk. Met een klap kwam ze op de grond terecht. Ze zag de station pilaar waar ze vorig jaar Draco in had zien verdwijnen. "Ga je gang," hoorde ze Narcissa zeggen. Toen ze keek merkte Darinde dat ze niet naar Draco, maar naar haar gebaarde. Ze haalde even diep adem, pakte haar spullen goed vast en rende op de pilaar af. 'Aan de andere kant' van de muur was het geweldig. Darinde keek haar ogen uit. Ze zag de Zweinsteinexpress staan. Dáár zou zij in gaan zitten! Wauw, dit was leuker als ze zich had voorgesteld.
Ietsje verderop stonden inmiddels Narcissa, Malfidus en Draco te praten met andere tovenaars en heksen. Opgewonden trok Darinde haar koffer mee en ging naast ze staan. Direct hield het groepje mensen hun mond. "Darinde, ga maar alvast naar de trein," zei Narcissa voorzichtig. Darinde knikte en volgde Draco naar het spoor. Ze genoot er van. Nog nooit van haar leven was ze écht buiten de grenzen van villa Malfidus geweest. Nou goed, enkel toen ze haar toverstok ging halen bij Ollivander, maar dat telde niet. Dromerig ging ze een coupe binnen en zakte in één van de stoelen neer. Toen ze naar rechts keek, zag ze dat een meisje met rood haar haar aanstaarde. "Oh, euh, sorry! Ik zal weggaan." Darinde pakte geschrokken haar spullen bij elkaar, maar het meisje schudde haar hoofd. "Niet doen. Het is samen vast gezelliger dan alleen. Ik wacht op mijn broer en zijn vrienden, maar hij komt maar niet. Ik ben Ginny Wemel, en jij?" vroeg ze vriendelijk. Wemel.. Die naam kwam Darinde bekend voor. Lucius haatte de familie Wemel, want dat waren 'smerige bloedverraders' volgens hem. Darinde had hem niet op zijn woord geloofd, maar kon niks anders dan er mee instemmen als hij het weer eens 'aankondigde'. Maar die Ginny leek haar aardig. En daarom zei ze heel zachtjes, alsof er anders iets ergs zou gebeuren, "Ik ben Darinde. Darinde Malfidus om precies te zijn."
Ginny schrikt. "Malfidus?" zei ze met een piepstem. "Malfidussen zijn niet heel aardig zegt papa." Ze zuchtte even en keek Darinde bang aan. Darinde begreep het wel. "Zijn ze ook niet," mompelde ze zacht, "Alsjeblieft, vertel dat niet tegen Lucius, Sneep of wie dan ook!"
Ginny keek haar ongelovig aan, maar knikte. "Je kan me op mijn woord vertrouwen," lachte ze.
Op dat moment kwamen er drie leerlingen de coupe binnengerend. "He, Ginny! Schuif eens op. Wie is dat meisje?" zegt de jongen met het rode haar. "Ron, dit is Darinde Malfidus. Nee, kijk haar niet zo aan, Hermelien. Niet alle Malfidussen zijn het zelfde." Het laatste had Ginny tegen het meisje met de blonde golvende haren dat Hermelien bleek te heten. De andere jongen wist Darinde wel van hoe hij heette: Harry Potter.
Al kwam Darinde niet vaak buiten de deur, ze wist wel wie Harry Potter was. Hij had de Vloek Des Doods overleeft.
Vol verbazing staarde ze Harry aan. "Ehm, ja. Ik ben Darinde dus." Waarom ze dat zei, geen idee. Waarschijnlijk bevestigde ze Ginny gewoon even. "Welke afdelingen zitten jullie?" vroeg ze toen. Uit alledrie de monden kwam een volmondig 'Griffoendor'. Darinde knikte serieus, maar juichte diep van binnen. Dan kon ze tenminste al wat mensen in Griffoendor! Alhoewel Lucius haar waarschijnlijk wel kon vervloeken van woede als hij hoorde dat ze niet in Zwadderich was terecht gekomen, hoopte ze vurig dat ze in Griffoendor zou worden gezet.
Na een uur kwamen twee, precies op elkaar lijkende jongens binnen. Darinde nam aan dat dat de broertjes Wemel moesten zijn, waar ze Ginny over had horen praten. "We zijn er over drie minuten," deelde Fred Wemel mee, en toen liepen zij weer weg.
"Ga je mee, Darinde?" vroeg Ginny. Darinde knikt en liep met Ginny de coupe uit. De trein stopte. Ze kwamen samen met nog twee personen bij Hagrid aan, die de eerstejaars begeleidde naar Zweinstein. Toen de laatste persoon gearriveerd was, gingen ze op weg. "We komme nu bij die bootjes ennuh, niet je hande uitsteken daar!"


"Ginny Wemel," zei Minerva Anderling, lerares Transfiguratie. Ginny liep, zenuwachtig dribbelend, naar voren. Anderling plaatste de sorteerhoed op haar hoofd, die direct begon te praten. "Aha, een Wemel. Dat is niet moeilijk: Griffoendor!" Darinde zag dat Ginny opgelucht ademhaalde en toen vrolijk naast haar broers aan de Griffoendor tafel ging zitten.
"En nu hebben we Darinde Malfidus." Darinde hoorde Draco lachen toen Anderling dat zei. "Niets van aantrekken, Darinde," mompelt ze zachtjes tegen zichzelf. Ze vermant zichzelf, staat op en loopt naar de sorteerhoed toe. Net zoals Anderling bij Ginny deed, zet ze ook bij Darinde de sorteerhoed op.
De sorteerhoed begon diep te fronsen. "Mm... Moeilijk. Zwadderich is het beste voor jou. Ja, dat weet ik zeker. Maar ik voel, dat jij daar niet gelukkig zal worden. Griffoendor!" Een golf van opluchting ging door Darinde heen. Ze zat in Griffoendor. Niet in Zwadderich, maar Griffoendor!
Toen zag ze Draco's gezicht tussen de Zwadderaars: Gekwetst en boos. Het blije gevoel was direct weer weg.

Citaat:

Toen begon de wereld even te draaien en ademhalen was niet mogelijk.

Citaat:

Toen ze het op had, ging ze bij Darinde op haar hand zitten.

Citaat:

Darinde beefde even van de toon in zijn stem. "Veritaserum zeker?" siste ze.

Citaat:

Draco stopte het laatste stukje brood in zijn mond."We kunnen gaan," zei hij. Iedereen stond op, en pakte elkaars hand vast. Darinde huiverde toen ze Lucius zijn kleffe hand vast pakte. Toen begon de wereld even te draaien en ademhalen was niet mogelijk. Met een klap kwam ze op de grond terecht. Ze zag de station pilaar waar ze vorig jaar Draco in had zien verdwijnen. "Ga je gang," hoorde ze Narcissa zeggen. Toen ze keek merkte Darinde dat ze niet naar Draco, maar naar haar gebaarde. Ze haalde even diep adem, pakte haar spullen goed vast en rende op de pilaar af. 'Aan de andere kant' van de muur was het geweldig. Darinde keek haar ogen uit. Ze zag de Zweinsteinexpress staan. Dáár zou zij in gaan zitten! Wauw, dit was leuker als ze zich had voorgesteld.